"Καλησπέρα παιδιά

Φτάσαμε στο τελευταίο μας παιχνίδι στο TOP-16 και θέλουμε να ολοκληρώσουμε την πορεία μας στον όμιλο με νίκη, ασχέτως αν το παιχνίδι δεν έχει βαθμολογικό ενδιαφέρον. Το αντιμετωπίζουμε σαν ματς προημιτελικής σειράς και θέλουμε να βγάλουμε σε αυτήν την αναμέτρηση πράγματα που σχεδιάζουμε στις προπονήσεις μας ενόψει playoffs. Είχαμε αρκετά σκαμπανεβάσματα στο γκρουπ, όσον αφορά την απόδοση μας, ενώ ταλαιπωρηθήκαμε και από τους συνεχόμενους τραυματισμούς. Κάθε φορά όλο και κάποιος παίκτης μας χτυπούσε, γεγονός που μας επηρέασε αγωνιστικά. Αν είχαμε κάνει μία νίκη παραπάνω, ειδικά στα κρίσιμα τελευταία ματς που δώσαμε, θεωρώ πως θα είχαμε πάρει εμείς το πλεονέκτημα έδρας στα προημιτελικά, αλλά δεν τα καταφέραμε. Δεν πειράζει, μπορούμε να τα καταφέρουμε και με μειονέκτημα έδρας. Το σημαντικό είναι να είμαστε υγιείς, να επιστρέψουν οι τραυματίες μας και τότε θεωρώ πως όντας πλήρεις θα δείξουμε την πραγματική δυναμική της ομάδας μας, είτε παίξουμε το πιθανότερο κόντρα στην Μπαρτσελόνα, είτε αντιμετωπίσουμε την Ρεάλ Μαδρίτης.

Το γεγονός πως θα παίξουμε στα προημιτελικά δίχως πλεονέκτημα έδρας, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε. Σαφώς και μπορούμε να πάρουμε εμείς την πρόκριση στο Final-Four, αρκεί να είμαστε υγιείς και να παίξουμε το καλό μπάσκετ που ξέρουμε και μπορούμε. Πέρσι, αντιμετωπίσαμε την Ρεάλ Μαδρίτης, την κατά την προσωπική μου άποψη πιο ισχυρή ομάδα της περσινής σεζόν. Ήταν σε φόρμα, είχε εξαιρετικούς παίκτες και ήταν πολύ δυνατός αντίπαλος, έχοντας μάλιστα και το αβαντάζ έδρας. Φέτος, όμως, θεωρώ ότι ναι μεν υπάρχουν σπουδαίες ομάδες, αλλά δεν θεωρώ ότι κάποια ξεχωρίζει ιδιαίτερα όπως πέρσι ξεχώριζε η Ρεάλ. Πιστεύω πως ναι μεν υπάρχουν κάποια φαβορί στην διοργάνωση, αλλά είναι ισορροπημένες οι διαφορές μεταξύ τους. Δεν υπάρχουν μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των ομάδων που θα αγωνιστούν στα προημιτελικά ώστε να πάνε στο Final-Four.

Ξέρουμε ότι δεν θα έχουμε εύκολο έργο, είτε παίξουμε κόντρα στην Μπαρτσελόνα, είτε απέναντι στην Ρεάλ, δίχως κιόλας να έχουμε εμείς το πλεονέκτημα έδρας. Όμως, έχουμε αυτοπεποίθηση σαν ομάδα και αισιοδοξούμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε, παίρνοντας εμείς την πρόκριση στο Final-Four. Πρέπει να πάρουμε οπωσδήποτε ένα ματς στην έδρα του αντιπάλου και μετά δύο νίκες στο "σπίτι" μας. Αναμένουμε να επιστρέψουν και οι τραυματίες μας και όντας πλήρεις ειλικρινά πιστεύω πως μπορούμε να διακριθούμε στη φετινή Euroleague. Αυτοί οι τραυματισμοί, οι τόσο συχνοί τραυματισμοί, μας έχουν κάνει να... φοβόμαστε να προπονηθούμε κάποιες φορές. Είμαστε άτυχοι, αλλά οι τραυματισμοί είναι μέρος του παιχνιδιού. Κάποιες φορές βλέπω τόσους συμπαίκτες μου να κάθονται στον πάγκο και να μην μπορούν να παίξουν και είναι κάτι που με στεναχωρεί. Τους θέλουμε κοντά μας όλους, γιατί ο καθένας είναι πολύτιμος και έχει τον ρόλο του στην ομάδα μας.

Προσπαθώ πάντα να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό στα παιχνίδια της ομάδας και στόχος μου είναι να βοηθάω τον Ολυμπιακό σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Στο σκορ, στα ριμπάουντ, στα κλεψίματα, στην άμυνα, στις ασίστ. Το τελευταίο διάστημα που απουσίασαν οι Σλούκας και Σπανούλης, ο κόουτς ήθελε από εμένα να βοηθήσω περισσότερο και στην δημιουργία, πέρα από την επίθεση και την άμυνα, και αυτό προσπάθησα να κάνω, όσο καλύτερα μπορούσα, πασάροντας καλά ψάχνοντας τους συμπαίκτες μου μέσα στο γήπεδο, συμμετέχοντας και στις πικ-εν-ρολ συνεργασίες. Ο ρόλος μου άλλαξε λίγο το τελευταίο διάστημα, εξαιτίας των απουσιών είχα περισσότερες ευθύνες και νέες αρμοδιότητες και προσπάθησα να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις όσο καλύτερα μπορούσα. Με κάνει χαρούμενο όταν η στατιστική μου γεμίζει συχνά σε όλους τους τομείς, γιατί αυτό σημαίνει πως βοηθάω την ομάδα. Αυτό που θέλω και θέλουμε βέβαια, είναι να κερδίζουμε, γιατί όταν έρχονται οι νίκες όλοι είμαστε ευχαριστημένοι και χαρούμενοι, κάνοντας και ευτυχισμένους τους φιλάθλους μας.

Νιώθω περήφανος για την ομάδα της πατρίδας μου, της πολιτείας μου, της περιοχής που γεννήθηκα. Μιλάω για το Κολέγιο του Ουινσκόνσιν (μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας είναι το Μιλγόκι), του οποίου ήμουν και είμαι θαυμαστής του από μικρό παιδί. Στο Ουινσκόνσιν γεννήθηκα και μεγάλωσα και είμαι χαρούμενος που το Κολέγιο του Ουινσκόνσιν κατάφερε να λάβει μέρος στον τελικό του κολεγιακού πρωταθλήματος των HΠΑ. Άγγιξαν το θαύμα. Όχι μόνο έφτασαν στο Final-Four, απέκλεισαν στον ημιτελικό το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης που ήταν το Κεντάκι, το οποίο μάλιστα ήταν και αήττητο, και στη συνέχεια έφτασαν κοντά στο να κατακτούσαν και τον τίτλο του NCAA. Ηττήθηκαν από το Ντιουκ, αλλά νιώθω χαρούμενος και περήφανος για την τρομερή προσπάθεια τους. Τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.

Αυτές τις μέρες έχουμε επισκέψεις στο σπίτι, καθώς έχουν έρθει συγγενείς μας από τις ΗΠΑ. Φιλοξενούμε την ανηψιά μου στο σπίτι και είναι καλύτερα παρέα για τους γιους μου, για τα ξαδέρφια της. Περνάω τον χρόνο μου κυρίως στο σπίτι, μαζί με φίλους και την οικογένεια μου.

Θα τα πούμε σύντομα, Ματ.