Ο Ολυμπιακός πήγε στη Βαρκελώνη γνωρίζοντας τη μοίρα του. Κάτι η δεδομένη διαφορά ποιότητας με τη Μπαρτσελόνα, κάτι η απουσία του Μιλουτίνοβ, η αλήθεια είναι ότι δεν πίστευε κανείς ότι οι “ερυθρόλευκοι” πήγαιναν για τη νίκη. Ήθελαν να είναι αξιοπρεπείς.

Αν κάποιος λάβει υπόψη του αυτά τα δεδομένα, ο Ολυμπιακός έπαιξε ακριβώς όπως έπρεπε και μπορούσε να παίξει μία ομάδα που βρίσκεται πλέον κάπου ανάμεσα στην δεύτερη (για τους αισιόδοξους) ή τρίτη (για τους ρεαλιστές) ταχύτητα της EuroLeague και αντιμετώπιζε μία ομάδα από το πρώτο ράφι, γνωρίζοντας μία λογική ήττα.

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται εδώ και μερικές εβδομάδες (από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό κι έπειτα) σε φάση αναζήτησης πάλι. Προσπαθεί να θέσει ξανά τους κανόνες του (κυρίως στην άμυνα) εν μέσω των αγώνων. Δείχνει ότι ψάχνεται και μία ομάδα που ψάχνεται δεν ήταν δυνατόν να δυσκολέψει αυτή τη Μπαρτσελόνα.

ΕΝΑ ΖΑΛΙΣΜΕΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το παιχνίδι μοιάζοντας ζαλισμένος. Οι “ερυθρόλευκοι” ήταν ασυντόνιστοι στην επίθεση και ψαχνόντουσαν στην άμυνα, εξού και το γρήγορο 16-6. Τα μαζεμένα λάθη στην επίθεση και τα 4 επιθετικά ριμπάουντ της Μπαρτσελόνα σε σχέση με τα 5 αμυντικά του Ολυμπιακού στο πρώτο 5λεπτο έλεγαν όλη την αλήθεια.

Η πίεση του Χάνγκα πάνω στον Κόνιαρη δυσκόλεψε ακόμα και το κατέβασμα της μπάλας. Η επιλογή του Πέσιτς να μαρκάρει συχνά με double-team στο Πικ εν Ρολ με χειριστή τον Σπανούλη με τον Τόμιτς να βγαίνει δυναμικά πάνω στον αρχηγό του Ολυμπιακού “κόλλησε” την επίθεση. Οι “ερυθρόλευκοι” έκαναν λάθη και δέχθηκαν πόντους στο transition. Ήταν ξεκάθαρο ότι χρειαζόντουσαν αλλαγές.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΝΤΑΔΑ ΕΔΩΣΕ ΛΥΣΕΙΣ

Ο Κεστούτις Κεμζούρα είχε διαγνώσει ότι στα προηγούμενα παιχνίδια ο Ολυμπιακός είχε πρόβλημα όταν έμπαινε η δεύτερη πεντάδα. Ίσως για αυτό έφερε από τον πάγκο του Παπανικολάου, η είσοδος του οποίου μαζί με τους Βεζένκοβ και Ρούμπιτ άλλαξαν τα δεδομένα στην γραμμή ψηλών, την ίδια στιγμή που στις θέσεις των γκαρντ υπήρχαν οι Ρότσεστι και Τσέρι (και αργότερα ο Μπάλντγουιν).

Η δεύτερη πεντάδα του Ολυμπιακού μάτσαρε καλά με την αντίστοιχη δεύτερη της Μπαρτσελόνα. Ο Βεζένκοβ χτύπησε τον αργό Οριόλα σε καταστάσεις close out. Ο Ρότσεστι είχε παίκτη για να κρυφτεί στην άμυνα (Ρίμπας). Ο Παπανικολάου έδεσε όλη την άμυνα και έδωσε κίνηση στην επίθεση. Ο Ρούμπιτ τιμώρησε την επιλογή της Μπαρτσελόνα να παίξει ICE το Πικ εν Ρολ του Ολυμπιακού (ο αμυντικός αρνείτο το σκριν και δεν άφηνε τον κοντό να πάει στον άξονα και ο ψηλός ήταν ένα βήμα μακριά) κάνοντας το γνωστό του short roll, παίρνοντας πάντα την σωστή απόφαση όταν γινόταν αποδέκτης της μπάλας. Ο Ολυμπιακός αντέδρασε, πέρασε μπροστά (29-34), βρήκε ρυθμό. Και μετά επέστρεψαν οι βασικοί της Μπαρτσελόνα.

Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 22 ΛΕΠΤΩΝ

Με την δεύτερη πεντάδα των Καταλανών να μην έχει συνοχή, η επιστροφή των Μίροτιτς, Χάνγκα και η είσοδος του Κούριτς έμοιαζε επιτακτική για τη Μπαρτσελόνα. Από το τελευτάιο δίλεπτο του πρώτου ημιχρόνου κι έπειτα άρχισε και η κυριαρχία της. Η αρχή έγινε με το κυνικό σημάδεμα του Ροτσέστι (στο καλάθι και φάουλ του Χάνγκα και στο τρίποντο και φάουλ του Κούριτς στην επόμενη φάση). Στην συνέχεια, οι Καταλανοί απλώς πλήγωσαν τον Ολυμπιακό με την ποιότητά τους.

Στην τρίτη περίοδο η Μπαρτσελόνα αύξησε το επίπεδο της έντασης στην άμυνά της. Έγινε πιο επιθετική στο Πικ εν Ρολ παίζοντας με πιο δυναμικό Hedge Out, υποχρέωσε τον Ολυμπιακό σε 7 λάθη στα πρώτα 7 λεπτά. Βρήκε τους “ερυθρόλευκους” σε φάση ανισορροπίας στην άμυνα και τους τιμώρησε ξανά στο transition. Σε καταστάσεις σετ παιχνιδιού, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχει επιλέξει να μην κάνει double-team στην άμυνα στο post και έδωσε μπάλες με πλάτη στο καλάθι στους Μίροτιτς και Τόμιτς και όταν δεν το έκανε αυτό εκμεταλλεύτηκε την έλλειψη ξεκάθαρης προσέγγισης στο κυνήγι ενός παίκτη που βγαίνει από σκριν για να σουτάρει (Κούριτς), βγάζοντας ελεύθερα σουτ.

Η Μπαρτελόνα ήταν κυνική. Ο Ολυμπιακός θέλησε να αντιδράσει. Αλλά ό,τι και να έκανε, δεν ήταν δυνατό να βρει απαντήσεις στα προβλήματα που του τέθηκαν. Κoουτσάροντας χωρίς άγχος, ο Κεμζούρα βγήκε από την ζώνη άνεσής του, δοκίμασε πράγματα που δεν είχε ξανακάνει. Ένα από αυτά ήταν η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση Μπάλντγουιν και Κόνιαρη για λίγη ώρα. Ένα άλλο ότι έκανε πιο απλή την άμυνα στο Πικ εν Ρολ για τους Ρούμπιτ και Ριντ, βάζοντάς τους σε κατάσταση Help and Recover (έβγαιναν στον γκαρντ για λίγο να τον εμποδίσουν πριν γυρίσουν πίσω στον παίκτη τους). Δείχνει να εδραιώνει ότι στο αμυντικό Πικ εν Ρολ που εμπλέκονται οι πάουερ φόργουορντ (Πρίντεζης, Βεζένκοβ) θα κάνει αλλαγές. Τίποτα από αυτά δεν ήταν δυνατόν να είναι αρκετό.

ΠΑΙΖΕΙ ΟΛΗ ΤΗ ΣΕΖΟΝ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ

Το αποτέλεσμα στην Βαρκελώνη ήταν το αναμενόμενο. Ο Ολυμπιακός δε μπορεί να σταθεί περισσότερο σε αυτό, οφείλει να κοιτάξει στο μέλλον. Ένα μέλλον που τον θέλει να παίζει πρακτικά όλη την σεζόν μέσα σε ένα μήνα, κόντρα σε ομάδες που έχουν ίδιους ή παρόμοιους στόχους.

Από τις 2 Ιανουαρίου μέχρι τις 4 Φεβρουαρίου ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του εφτά αγώνες που μπορούν να αλλάξουν όλη τη μοίρα του, αφού αντιμετωπίζει κατά σειρά: Φενέρμπαχτσε (εντός έδρας), Βαλένθια (εκτός έδρας), Άλμπα Βερολίνου (εντός έδρας), Μπάγερν (εντός έδρας), Ζενίτ (εκτός έδρας), Μπασκόνια (εντός έδρας) και Ζάλγκιρις (εκτός έδρας). Όλα αυτά τα παιχνίδια θα έχουν χαρακτήρα τελικού. Οι “ερυθρόλευκοι” θα πρέπει να δείξουν χαρακτήρα. Πάνω από όλα όμως θα πρέπει να έχουν βρει τον εαυτό τους μέχρι τότε.