Το βράδυ της Πέμπτης (23/10) δύσκολα θα ξεχαστεί από τους κατοίκους της Κλαϊπέντα. Μπορεί να πρόκειται για την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας, αλλά μόλις πριν από μερικές ημέρες πανηγύρισε νίκη στη Euroleague. Η Νεπτούνας "σκότωσε" τον Ερυθρό Αστέρα (83-81), δίνοντας την αφορμή για ξέφρενους πανηγυρισμούς στους κατοίκους της πόλης, που όμως θέλει να ζήσει ανάλογες στιγμές στις επόμενες αγωνιστικές.

Με την αναμέτρηση απέναντι στον Ολυμπιακό (31/10, 20:00) να αποτελεί ένα ακόμα... ιστορικό παιχνίδι για τους Λιθουανούς.

Ακόμα κι αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όμως, όπως τα περιμένουν (ή καλύτερα τα... προσδοκούν) οι περισσότεροι, δεν πρόκειται να πει κανείς κάτι. Κι αυτό γιατί στην Κλαϊπέντα είναι περήφανοι για την ομάδα που τους εκπροσωπεί. Δεν είναι άλλωστε λίγο πράγμα να υπάρχουν εννιά (!) παίκτες που έχουν γεννηθεί στην πόλη, στη Νεπτούνας.

Ένας εξ αυτών είναι και ο Μαρτίνας Μαζέικα. Ο αρχηγός των "μπλε", που πέρασε για ένα φεγγάρι από την ΑΕΚ το 2010, είναι κάτι σαν τοπικός ήρωας για την Κλαϊπέντα. Φορά τη φανέλα της Νεπτούνας τόσα χρόνια, που ούτε αυτός θυμάται (" Είναι δύσκολο να θυμηθώ. Ήταν πολύ πίσω. Κάθε χρόνο η ομάδα μεγάλωνε. Είναι πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους μας αυτό που ζούμε φέτος. Είμαι χαρούμενος που όλα είναι καλά"), δήλωσε χαρακτηριστικά στη σχετική ερώτηση, αψηφώντας τα σενάρια για μεταγραφή όταν είχε την ευκαιρία να φύγει για... άλλες πολιτείες.

Ο λόγος είναι απλός: Ήθελε να πραγματοποιήσει το όνειρό του. " Είναι ωραίο να παίζεις εδώ. Όλος ο κόσμος είναι εξαιρετικοί. Είμαι χαρούμενος που αποτελώ κομμάτι αυτής της ομάδας, γι αυτό και μένω στην Κλαϊπέντα τόσα χρόνια", αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος, για να συμπληρώσει πως " αυτή η πόλη αγαπάει πολύ το μπάσκετ. Τα παιδιά παίζουν όλη την ώρα. Είμαι ευγνώμων στον προπονητή μου, γιατί σαν παιδί ήταν πολύ σημαντικό όλο αυτό. Με βοήθησε το γεγονός πως ξεκίνησα νωρίς".

Για τον Μαρτίνας Μαζέικα τίποτα δεν συγκρίνεται άλλωστε, με την εικόνα των παιδιών του να είναι στο γήπεδο και να τον βλέπουν να φορά τη φανέλα της Νεπτούνας στη Euroleague: " Είχα την ευκαιρία να φύγω, αλλά είμαι τόσα χρόνια στην ομάδα που μου είναι δύσκολο να αποχωρήσω. Ήταν όνειρο για μένα να παίξω μια χρονιά στη Euroleague ώστε να το λέω στα παιδιά μου. Είμαι στο "σπίτι" μου και παίζω στη Euroleague".

Ενώ κατέληξε μιλώντας για το ταξίδι μέχρι τη Euroleague. Κάτι που " δε νομίζω ότι το περίμενε κανείς. Ήρθε σιγά σιγά. Είναι πολύ σημαντικό για την πόλη γιατί ο κόσμος τρελαίνεται όταν παίζουμε αγώνα. Είναι όλοι ενθουσιασμένοι, οπότε είμαι χαρούμενος γι αυτούς".