Το όνομα του Νταβίντε Μορέτι (22 χρονών, 1.91 μέτρα) λέει πολλά σε όσους παρακολουθούν τις μικρές ηλικίες τα τελευταία χρόνια. Το επίθετό του λέει ακόμα περισσότερα στους 35αρηδες, αφού ήξεραν τον πατέρα του, Πάολο Μορέτι.

Ο νεαρός γκαρντ αποφάσισε να αφήσει το κολέγιο του Τέξας Τεκ έπειτα από τρεις σεζόν και να συμφωνήσει με την Αρμάνι Μιλάνο. Στα 22 του χρόνια μοιάζει έτοιμος να ανταποκριθεί στις (πολύ) υψηλές προσδοκίες που υπάρχουν από αυτόν. Πόσο υψηλές; Τόσο που θεωρείται η μεγάλη ελπίδα του ιταλικού μπάσκετ μαζί με τον (ταλαντούχο, αλλά άγουρο) Πολ Εμπούα της Πέζαρο.

Ο Μορέτι είναι μία ενδιαφέρουσα περίπτωση παίκτη. Και ένας από τους λόγους είναι τα μπασκετικά του γονίδια, τα οποία δείχνουν ότι – θέλοντας και μη – ήταν υποχρεωμένος να παίξει μπάσκετ.

ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Ήταν 19 Ιουλίου 1992 όταν ο μπασκετικός κόσμος στην Ελλάδα μάθαινε τον Πάολο Μορέτι. Αφορμή αποτέλεσε το το Eurobasket U22 της Αθήνας (ή αλλιώς Ευρωμπάσκετ Ελπίδων όπως το έλεγαν τότε), με τον Μορέτι να ενθουσιάζει, οδηγώντας την Ιταλία στο χρυσό μετάλλιο, με τους “ατζούρι” να επικρατούν στον τελικό της Ελλάδας των Σιγάλα, Αλβέρτη, Μυριούνη, Οικονόμου, Μπουντούρη, Λιμνιάτη και Μωραΐτη (μπαμπά του Δημήτρη Μωραΐτη της ΑΕΚ) με 65-63. Ο Μορέτι ήταν ο πρώτος σκόρερ του τελικού με 19 πόντους.

Ο Πάολο Μορέτι ήταν ένας παίκτης που τραβούσε τα βλέμματα. Ήταν ο ορισμός του σύγχρονου σούτινγκ γκαρντ, ένας τύπος με ύψος 2 μέτρα με φονικό σουτ, ο οποίος μόλις είχε πάρει μεταγραφή από την Βερόνα στην Μπάκλερ Μπολόνια, της οποίας αποτέλεσε σταθερό μέλος μέχρι το 1996. Το 1994 μάλιστα παραλίγο να στερήσει από τον Ολυμπιακό των Πάσπαλι, Τάρπλεί και Φασούλα, την ευκαιρία να προκριθεί στο πρώτο Final Four της ιστορίας του.

Ήταν τότε, με την σειρά ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Μπάκλερ Μπολόνια στο 1-1 και τον 3ο προημιτελικό στο ΣΕΦ, που ο Ιταλός “μπομπέρ” βρέθηκε στο τρίποντο και είχε την ευκαιρία με το σκορ στο 64-62 και λίγα δευτερόλεπτα να μένουν για το φινάλε να δώσει το προβάδισμα και ίσως τη νίκη-πρόκριση στην ομάδα του. Ο Παναγιώτης Φασούλας όμως είχε διαφορετική άποψη και με τα τεράστια χέρια του έκοψε το σουτ του Μορέτι, με τον Ολυμπιακό να παίρνει τελικά τη νίκη με 65-62 και να προκρίνεται στο Final Four (Η φάση με την τάπα του Φασούλα στον Μορέτι ξεκινάει στο 1:18:40 του βίντεο)

Δύο χρόνια και έναν σοβαρό τραυματισμό αργότερα, ο Μορέτι ήρθε στα μέρη μας, φορώντας την φανέλα του Περιστερίου την σεζόν 1996/97, κάνοντας δίδυμο με τον Άγγελο Κορωνιό στις θέσεις των γκαρντ, έχοντας τότε 8 πόντους, 1.7 ριμπάουντ και 1.8 ασιστ μέσο όρο σε 21 λεπτά συμμετοχής. Οι τραυματισμοί όμως δεν τον άφησαν ποτέ σε ησυχία, με αποτέλεσμα τελικά να αποσυρθεί από τα παρκέ το 2000, σε ηλικία μόλις 30 ετών, για να ασχοληθεί με την προπονητική. Στο μεταξύ, το 1998 είχε γίνει πατέρας, με την γυναίκα του να φέρνει στον κόσμο τον πρώτο γιο τους, Νταβίντε.

ΦΑΝΗΚΕ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ

Ο Νταβίντε Μορέτι γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1998. Και από την αρχή βρέθηκε με μία μπάλα στο χέρι. Δοκίμασε διάφορα αθλήματα, αλλά έγινε αρκετά νωρίς ξεκάθαρο ότι το μπάσκετ ήταν το άθλημα που του ταίριαζε. Από όταν το κατάλαβε, ήταν διαρκώς στο γήπεδο. Ακόμα και τα καλοκαίρια που οι συνομήλικοί του πήγαιναν για μπάνιο, αυτός έψαχνε ανοιχτό γήπεδο να παίξει μπάσκετ.

Ο Νταβίντε Μορέτι ξεχώρισε από μικρός, χάρη στην επαφή του με το καλάθι. Ήταν ένα φυσικό ταλέντο και στην Ιταλία τον πρόσεξαν από νωρίς. Την σεζόν 2015/16, σε ηλικία 17 ετών, έπαιζε σχεδόν 20 λεπτά ανά αγώνα στην ανταγωνιστική Α2 Ιταλίας με την Τρεβίζο, έχοντας 6.3 πόντους μέσο όρο. Την επόμενη σεζόν εκτοξεύτηκε, έχοντας σε ηλικία 18 ετών 12.6 πόντους μέσο όρο με 37.1% στα τρίποντα σε 28 λεπτά συμμετοχής. Τότε ήταν που πήρε την απόφαση να μεταβεί στο NCAA, αποδεχόμενος την πρόταση του Τέξας Τεκ.

Την πρώτη χρονιά του στο Κολέγιο (2017/18), ο Μορέτι έπεσε σε... τοίχο, έχοντας μόλις 3.4 πόντους μέσο όρο σε 12 λεπτά συμμετοχής. Η προσγείωση στην πραγματικότητα ήταν άμεση, με τον Ιταλό όμως να συνέρχεται άμεσα και την επόμενη σεζόν (2018/19), να εκτοξεύει τους αριθμούς του στους 11.6 πόντους και 2.6 ασίστ μέσο όρο με 48.1% στα τρίποντα, φτάνοντας μέχρι τον τελικό, όπου η ομάδα του ηττήθηκε με 77-85 στην παράταση από το Βιρτζίνια. Φέτος, ο Μορέτι ήταν ακόμα καλύτερος, έχοντας 13 πόντους και 2.3 ασίστ μέσο όρο με 38.3% στα τρίποντα. Και τότε εμφανίστηκε η Αρμάνι.

ΟΛΟ ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ

Καλά όλα αυτά, αλλά γιατί υπάρχει τέτοια τρέλα για τον Μορέτι στην Ιταλία; Η απάντηση είναι αρκετά απλή: Πρόκειται για ό,τι πιο ταλαντούχο έχει βγάλει το ιταλικό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Έναν παίκτη που βάσει στοιχείων μπορεί να εξελιχθεί στον επόμενο ηγέτη των “ατζούρι”.

Ο Μορέτι είναι ένας combo γκαρντ που έχει ως βασικό όπλο το σουτ, το οποίο μπορεί να εκμεταλλευτεί με κάθε τρόπο: Από στάση, βγαίνοντας από σκριν και (κυρίως) σουτάροντας μετά από ντρίμπλα. Παράλληλα, έχει ένα εκρηκτικό πρώτο βήμα, μπορεί να παίξει σε ικανοποιητικό βαθμό το Πικ εν Ρολ, είναι θετικός αμυντικός. Πάνω από όλα όμως, έχει θράσος. Η λέξη “φόβος” δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του 22χρονου γκαρντ, κάτι που έχει κληρονομήσει από τον πατέρα του, δείχνοντας έτοιμος να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα πράγματα δεν θα είναι απλά για τον Μορέτι στην Αρμάνι Μιλάνο. Η λογική λέει ότι θα έχει τουλάχιστον δύο Αμερικανούς μπροστά του στις θέσεις των γκαρντ. Αν κάτι ωστόσο έχει αποδείξει, αυτό είναι ότι δεν φοβάται τις προκλήσεις. Και αν καταφέρει να εξελιχθεί στον παίκτη που ονειρεύονται οι Ιταλοί, τότε δεν αποκλείεται σε βάθος χρόνου να αλλάξει και την πορεία της Αρμάνι Μιλάνο.

Photo Credits: Eurokinissi, AP Photo/Eric Gay