Το 34 που συγκέντρωσε στο σύστημα αξιολόγησης, είναι το καλύτερο στην καριέρα του στη Euroleague. Οι 24 πόντοι που σκόραρε στη νίκη της Τσεντεβίτα επί της Λιμόζ, ήταν οι περισσότεροι που 'χει βάλει στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης -σε συλλογικό επίπεδο. Καρίρ χάι ήταν και τα 31' συμμετοχής, αλλά και οι 3 ασίστ που πέρασε. Αυτά μέχρι πέρσι, γιατί φέτος είναι... το κάτι άλλο. Ο Μίρο Μπίλαν δεν είναι άγνωστος πλέον στο ευρύ κοινό. Το κάθε άλλο. Φρόντισε τον τελευταίο μήνα προκειμένου να μάθει όλη η Ευρώπη ποιος είναι ο 26χρονος σέντερ από το Σιμπένικ.

Ο τόπος που γεννήθηκε (21/7/1989) αποφάσισε για το μέλλον του. Γιατί στην πόλη Σιμπένικ της Κροατίας, τα παιδιά δεν έχουν πολλούς προσανατολισμούς. Μόνο ένα: να ακολουθήσουν τα χνάρια του παίκτη που ξεκίνησε εκεί μια καριέρα που θα τον κατέτασσε στους θρύλους του μπάσκετ -παγκοσμίως: του Ντράζεν Πέτροβιτς. Βοήθησε βέβαια, και το γεγονός της ανάπτυξης που είχε ο Μίρο Μπίλαν, ο οποίος είχε διευκρινίσει ότι "στην πόλη μου, όλοι μιλούν για τον Ντράζεν. Είναι μια ιστορία που σε ακολουθεί απ' όταν πρωτοπιάνεις την μπάλα του μπάσκετ στα χέρια σου. Θες να δουλέψεις σκληρά, να αφοσιωθείς στο άθλημα, όπως έκανε εκείνος".

Δεν ήταν γκαρντ και αυτό τον έσωσε από πολλά (κυρίως από τη διαδικασία της σύγκρισης που θα τον έβγαζε 100% χαμένο). Ήταν όμως, σέντερ σε μια χώρα που είχε "γεννήσει" τους Ντίνο Ράτζα, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Νίκολα Βούισιτς, ενώ τελευταία υπάρχει ο Άντε Τόμιτς να συνεχίζει την παράδοση. " Ανέκαθεν δούλευα σκληρά, σε κάθε προπόνηση. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος κάθε μέρα, σε κάθε προπόνηση, σε κάθε ματς. Να ακούς τον κόουτς, να καταλαβαίνεις τις ιδέες του". Έτσι βελτίωσε το παιχνίδι του κοντά στο καλάθι, έτσι πρόσθεσε τα σουτ από μέση απόσταση στο μενού, τα χρόνια που θα έρχονταν.

Ήξερε πάντα πως η σύγκριση είναι ένα σπαθί με δυο άκρες. Από τη μία έχεις τη δυνατότητα να μάθεις από τους καλύτερους, να έχεις κάτι να σε εμπνέει, κάποιον να σε συμβουλεύει. Από την άλλη, πρέπει να ανταποκρίνεσαι στις προσδοκίες. " Πάντα αισθανόμουν μια παραπάνω πίεση από το γεγονός ότι είχα ένα μονοπάτι έτοιμο να βαδίσω, το οποίο όμως, είχαν ανοίξει κάποιοι εκ των καλύτερων του είδους. Όταν ο κόσμος μιλά για εσένα, δεν είναι τόσο εύκολο, όσο πιθανόν να πιστεύουν κάποιοι. Σε πιέζουν να εξελιχθείς, να γίνεις καλός παίκτης. Δεν είναι εύκολο". Από την άλλη βέβαια, "το ότι ασχολούνται μαζί σου δεν το λες και αδιάφορο" . Αυτό το "να ασχολούνται μαζί σου" θα το ζούσε λίγο αργότερα, για έναν λόγο που μόνο καλός δεν ήταν.

Έγινε άνδρας στα 16

Η πορεία του δεν ήταν ακριβώς η συνηθισμένη. Υπό την έννοια ότι έπαιξε μεν, στα τμήματα υποδομής του συλλόγου, αλλά στα 16 (2006-07) τον κάλεσε στην πρώτη ομάδα. Εκείνος ήθελε περισσότερα. Δεν δίστασε λοιπόν, να αφήσει την πατρίδα του για να υπογράψει στην Ολυμπιάδα Πάτρας, που τότε έπαιζε στην Α2 (είχε υποβιβαστεί το 2008 και πήρε τον Κροάτη για τη σεζόν 2009-2010), ενώ ένα χρόνο αργότερα θα... εξαφανιζόταν από το χάρτη των μεγάλων κατηγοριών.

Ο 20χρονος, τότε παίκτης, που είχε φτάσει στα 2.09, ήταν διεθνής με την U20 στο Eurobasket που είχε διεξαχθεί εκείνο το καλοκαίρι στη Ρόδο (και κατέκτησε η Ελλάδα). Είχε κατά μ.ο. 13.7 π. και 7 ριμπ. ανά αγώνα, τον είδαν οι Πατρινοί και τον κάλεσαν να καλύψει το κενό στη ρακέτα. Στο Eurobasket είχε μπει και στο ραντάρ των "κατασκόπων" του ΝΒΑ, αλλά πιο ψηλά από εκείνον υπήρχαν άλλα ονόματα (π.χ. ο Σεραφέν).

Εν πάση περιπτώσει, μετά το... αγροτικό που έκανε στην Ελλάδα, τον κάλεσε η Ζάνταρ για να του δώσει τριετές εγγυημένο. Συμβόλαιο "που αντίστοιχο είχαν λάβει μόνο οι Πέτροβιτς και Κούκοτς" θα εξηγούσαν λίγο αργότερα οι δικηγόροι. Τι δουλειά έχουν αυτοί με το σπορ; Περιμένετε ένα λεπτό.

Πληρωνόταν από δυο ομάδες

Η Ζάνταρ τότε, ήταν στην κορυφή της χώρας και στην ελίτ της Ευρώπης. Λεφτά υπήρχαν και τα έδιναν. Αυτό δεν θα ίσχυε για πολύ. Το διαιτητικό δικαστήριο του μπάσκετ, θα ενημέρωνε το 2011 πως θα ήταν χρήσιμο να τακτοποιηθούν οι οφειλές της τάξεως του 1.000. ευρώ. Τότε ήταν που ο Μπίλαν θα υπέγραφε με την Τσεντεβίτα. Παρένθεση: δεν είχε μείνει ελεύθερος από τη Ζάνταρ. Αυτό που είχε γίνει ήταν ότι του οφείλονταν πολλοί μισθοί, οπότε τον Απρίλιο του 2011 πήρε το καπελάκι του και έφυγε.

Η Ζάνταρ αναζήτησε το δίκιο της στην κροατική ομοσπονδία, δίχως την παραμικρή επιτυχία, αν σκεφτείτε πως αυτή άφησε τον παίκτη να φύγει (από τις 5 Σεπτεμβρίου έγινε επίσημα μέλος της Τσεντεβίτα, με την οποία έκανε προπονήσεις από τον Αύγουστο). Στη συνέχεια της φάσης, ο Κροάτης σέντερ έκανε προσφυγή στο ΒΑΤ, για να πάρει τα χρήματα από την... πρώην. Και τι έγινε; Οι καθ' ύλην αρμόδιοι ενημέρωσαν πως πρέπει να αποπληρώσουν τον παίκτη για όλες τις χρονιές που είχε υπογράψει. Πράγμα που σήμαινε ότι τα δύο πρώτα χρόνια που θα εκπροσωπούσε την Τσεντεβίτα (του είχαν δώσει τριετές, αλλά 1+1+1), θα πληρωνόταν και από τη Ζάνταρ!

" Του είχαμε δώσει εγγυημένο συμβόλαιο, σε μια εποχή που ανταποκρινόμασταν στις απαιτήσεις μας. Που υπήρχε οικονομική υγεία" είχε εξηγήσει ο τότε πρόεδρος της Ζάνταρ, Έντβιν Σιμούνοφ, πριν καταλήξει στο " τα δεδομένα όμως, άλλαξαν". Ο νομικός εκπρόσωπος του οργανισμού, Ρικάρντο Πέρκοβιτς είχε ενημερώσει πως " η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Όλα εξαρτώνται από την καλή θέληση του Μίρο. Αν ζητήσει όλα τα λεφτά, μαζεμένα, δεν θα έχουμε άλλη επιλογή από το να κηρύξουμε πτώχευση". Δεν τα ζήτησε, όλα μαζί.

To καλοκαίρι του 2014 και με το συμβόλαιο που είχε με την Τσεντεβίτα να 'χει λήξει, διεκδίκησε το αμερικανικό όνειρο. Πήγε στο Summer League και έπαιξε με τη φανέλα των Rockets. Έπαιξε σε τέσσερα ματς, με το καλύτερο να είναι εναντίον των Nets. Είχε 14π., 7 ριμπ., 3 κλεψ. σε 21'. Θέση δεν βρήκε στις "Ρουκέτες" και για αυτό επέστρεψε στην Τσεντεβίτα (του έδωσαν διετές), για να δηλώσει " είμαι ευτυχής που θα παίξω στη Euroleague ξανά, με την Τσεντεβίτα. Ήταν κάτι που κάναμε πριν δυο χρόνια και πιστεύω πως ήλθε η ώρα να τα πάμε ακόμα καλύτερα. Η συμφωνία κάνει ευτυχισμένες και τις δυο πλευρές, παρ' ότι βέβαια, χρειάστηκε να περάσει λίγος καιρός παραπάνω έως ότου επέλθει".

Ήταν και στην προεπιλογή της Κροατίας, με τον Γιάσμιν Ρέπεσα να μην τον προτιμά (πήρε τον Άντριτς που δεν τον έβαζε σχεδόν ποτέ -αλλά... περασμένα ξεχασμένα). Οι έχοντες γνώση χρεώνουν στον εθνικό κόουτς -και αυτόν τη Τσεντεβίτα- το γεγονός ότι ο Μπίλαν δεν έχει μπει ήδη στους καλύτερους. Γιατί παλιά υπήρχε μια δικαιολογία. Ήταν πολύ αργός. Τώρα, το έχει φτιάξει και αυτό.

Η καλύτερη εμφάνιση

Στην πρώτη του εμφάνιση στη Euroleague (2012-13) πρόσφερε 8.8 π. και 6 ριμπ. κατά μ.ο., με 59,6% στα σουτ. Tη σεζόν 2013-14 ήταν μεταξύ των καλύτερων στο Eurocup, σε χρόνο συμμετοχής έως 25'. Τι έκανε; Στα 19' που ήταν στο παρκέ, έδινε 8.8 π. και 4.3 ριμπ. ανά αγώνα. Στη συγκεκριμένη διοργάνωση έκανε ντεμπούτο (στην Ευρώπη) τη σεζόν 2010-11 και ήταν εκ των κύριων λόγων που η παρέα του έφτασε στο Final Four (10.5π. και 5.2 ριμπ. ανά αγώνα, με το χρόνο του να είναι περιορισμένος). Αλλά ας επιστρέψουμε στη Euroleague, όπου έκανε το καλύτερο παιχνίδι του εναντίον της Λιμόζ. Σε 31.01'' συμμετοχής, είχε 24π., με 10/12 σουτ, 4/6 βολές, 8 ριμπ., 3 ασίστ, 7 κερδισμένα φάουλ και ένα λάθος. Όλα αυτά έγιναν 34 στον πίνακα αξιολόγησης και τον έστειλαν στο Νο2 με τους πολυτιμότερους της 7ης αγωνιστικής.

Break out season, το ανάγνωσμα

Με τη φετινή σεζόν να μοιάζει αυτή που θα τον καθιερώσει στο υψηλότερο επίπεδο και θα τον βάλει στο "μάτι" των μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων της Euroleague. Δεν είναι άλλωστε αμελητέα ποσότητα, ούτε παίκτης που περνά απαρατήρητος. Αν θέλετε επιβεβαίωσε γι αυτό, μπορείτε να ρωτήσετε τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και τον Γιασμίν Ρέπεσα, που τον είδαν να "σκοτώνει" την ομάδα τους, ως ο ηγέτης των δύο σερί "διπλών" της Τσεντεβίτα στην Euroleague. Για του λόγου το αληθές, ο ύψους 2μ13 σέντερ έχει 16.4 πόντους (με 55.6% στα δίποντα), 7.8 ριμπάουντ και 2.2 ασίστ κατά μέσο όρο, στα 30'08'' που αγωνίζεται ανά παιχνίδι. Όχι κι άσχημα προφανώς...