EUROLEAGUE

Το άγγιγμα του "Δράκου"

Το άγγιγμα του "Δράκου"

Ο Νομπέλ Μπουνγκού Κολό θα μπορούσε να είναι εξαιρετικός μεσοεπιθετικός. Έγινε μπασκετμπολίστας, έγινε και MVP της Λιμόζ, κάτι για το οποίο ευχαριστεί τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Ποιος είναι ο φόργουορντ που... ερεύνησε και μια ελληνική ομάδα.

Ήταν εκ των ηγετών της Λιμόζ, κατά την επιστροφή της στην κορυφή της Γαλλίας, έπειτα από 14 χρόνια και στο comeback μεταξύ της ελίτ των ευρωπαϊκών ομάδων, έπειτα από το 1998. Έγινε και ο MVP της πρώτης νίκης των Λιμουζό στη Euroleague 2014-15 . Έγινε και ο πολυτιμότερος παίκτης της τελευταίας αγωνιστικής στη φετινή regular season ή αλλιώς στην έξοδο των Γάλλων από τη διοργάνωση. Εν τω μεταξύ, μαζί τους πήραν την Armani. Ελάτε λοιπόν, να δούμε ποιος είναι ο Nobel Boungou Colo, ο οποίος έκανε ρεκόρ καριέρας με 21 πόντους (4/5 τρίποντα, 8 ριμπ., 3 ασίστ, 2 κλεψ., 2 τάπες), με το ranking να φτάνει στο 34 . Ακολούθησε ο Mateusz Ponitka, στο επίσης τελευταίο ματς της Zielona Gora στη φετινή Euroleague (είχε ranking 32), με την πρώτη τριάδα να συμπληρώνεται από τους Maik Zirbes (Ερυθρός Αστέρας) και Fabien Causeur (Laboral Kitxa), οι οποίοι είχαν από 31 βαθμούς στον πίνακα αξιολόγησης.

Γεννήθηκε στο Brazzaville, πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του Congo γιατί εκεί ήταν η δουλειά του διπλωμάτη πατέρα του, εκείνη την περίοδο (26 Απριλίου 1988). Για την ακρίβεια, μεταξύ Congo και του Benin (δυτικά της Αφρικής, δίπλα στην Burkina Faso), ήταν η δουλειά του senior Βοungou Colo για την πρώτη δεκαετία της ζωής του Nobel. Εκεί θα απασχολείτο με το ποδόσφαιρο και θα συνέχιζε αυτό το σπορ, μετά τη μετακόμιση της οικογενείας στα προάστια του Παρισιού. Ήταν μέσος και τόσο γρήγορος για το ύψος του που συχνά πυκνά εμφανίζονταν προπονητές του μπάσκετ και του πρότειναν να ασχοληθεί με την πορτοκαλί μπάλα.

Δεν το έκανε πριν "κλείσει" τα 15. "Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει μπάσκετ, από όταν ήμουν στο Congo, αλλά για πολλά χρόνια με ενδιέφερε περισσότερο το ποδόσφαιρο, άθλημα που επέλεξα όταν μετακομίσαμε στη Γαλλία. Ώσπου άρχισα να ψηλώνω. Πολύ. Τόσο που με έστειλαν για μπάσκετ". Πήγε στη Juvisy, ομάδα τέταρτης εθνικής κατηγορίας. "H πρώτη μου χρονιά, ήταν για να μάθω το σπορ. Αυτό που κατάλαβα από νωρίς είναι ότι έχω περιθώρια εξέλιξης. Όταν στη δεύτερη σεζόν με πήγαν στην εφηβική ομάδα, κατάλαβα πως είχα λόγους να πιστεύω στον εαυτό μου. Στην τρίτη χρονιά μου ζήτησαν να αποφασίσω αν θέλω να παίξω στους πρωταθλητές Γαλλίας, εφήβους ή στην Ν3. Διάλεξα το δεύτερο, γιατί εκεί θα μπορούσα να εξελιχθώ περισσότερο".

Η στροφή στην καριέρα

Θα έβρισκε το δρόμο του για την πρώτη ομάδα, παρά το νεαρό της ηλικίας του, αλλά οι ελλιπείς γνώσεις και οι ανύπαρκτες εμπειρίες θα κλόνιζαν την εμπιστοσύνη του κόουτς του. Στα 18 θα άλλαζε και πάλι τόπο κατοικίας. H δουλειά του πατέρα του θα πήγαινε τη φαμίλια στην πόλη Vendome, κεντρικά της Γαλλίας. Εκείνος έπρεπε να αποφασίσει αν θα μείνει μόνος στη Juvicy ή θα πήγαινε με την οικογένεια του και θα προσπαθούσε να βρει μια ομάδα εκεί κοντά. Σκέφτηκε και ότι ενδεχομένως το μπάσκετ δεν ήταν ο προορισμός του. Είπε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια. Πήρε τηλέφωνο τον πρόεδρο της Blois (ήταν στην τρίτη εθνική κατηγορία) "που δεν είχε πολλούς παίκτες κάτω των 21 χρόνων" και συστήθηκε, πριν ζητήσει να του δώσει μια ευκαιρία. " Ξεκίνησα προπονήσεις στις 4 Αυγούστου, μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες της ομάδας και προφανώς αυτά που είχα να προσφέρω, άρεσαν στον προπονητή".

Ο Nicolas Faure, κόουτς της ομάδας, θα έλεγε ότι στην αρχή είχε ένα θέμα με τον παίκτη, γιατί δεν ήξερε τα βασικά και δεν πίστευε στον εαυτό του. " Είναι αλήθεια. Για να εξελιχθώ έπρεπε να περάσω από διάφορα στάδια. Μιλήσαμε αρκετά με τον κόουτς. Με ενθάρρυνε και μου έδειξε πως μπορούσα να τα καταφέρω. Έφτασα στο σημείο να απολαμβάνω τις φωνές του, τόσο που όταν δεν μου φώναζε... ένιωθα ότι υπήρχε πρόβλημα". Δεν έπαιζε συχνά "και αυτό ήταν κάτι που ενοχλούσε, γιατί τα έδινα όλα στις προπονήσεις και κάθε Σάββατο έβλεπα τα ματς από τον πάγκο, αλλά ήξερα πως αν έχω υπομονή, θα κερδίσω τη θέση μου. Ήξερα ότι όταν μπω στο ρόστερ, δεν θα ήταν γιατί απλά ήμουν U21". Η υπομονή και η δουλειά επιβραβεύτηκαν, όταν έγινε πρώτος σκόρερ της δεύτερης ομάδας. " Ήταν ο τρόπος που είχα να δείξω στον προπονητή ότι είμαι εδώ και πως γίνομαι καλύτερος". Είχε μάθει και κάτι ακόμα. " Πως αγαπώ πια το μπάσκετ".

Όταν έγινε επαγγελματίας

Αυτή τη φορά είχε αποφασίσει να δουλέψει περισσότερο από όλους, για να καλύψει το χαμένο έδαφος. Δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο πριν αποφασίσει να αποδεχθεί την πρόταση που είχε από την Orleans, όπου ήταν ο Herve Philippe (2007-08). Είχε έλθει η ώρα να περάσει στο επόμενο επίπεδο (την ProA). Κάτι που όπως θα διαπίστωνε, θα απαιτούσε πολλές περισσότερες ώρες δουλειάς, μαζί και δεκάδες θυσίες. "Έ μαθα μέσω των δυσκολιών που αντιμετώπισα. Αυτές με βοήθησαν να "χτίσω" χαρακτήρα. Τις πρώτες ημέρες μου στην Orleans έκλαιγα και σκεφτόμουν ότι θέλω να γυρίσω σπίτι. Ο κόουτς δεν μου χαριζόταν και εγώ δεν καταλάβαινα τι μου ζητούσε". Δεν είχε άλλη επιλογή από το να δουλεύει. Αυτό που κατάφερε ήταν να τελειώσει τη σεζόν ως πρώτος σκόρερ της λίγκας (2008). Έμαθε να είναι και... πολυσυλλεκτικός (15.7π., 8.6 ριμπ., 4.1 κλεψ. και 1.8 ασίστ), όπως η ομάδα του έφτανε στους τελικούς της Γαλλίας. Η συνεργασία ωστόσο, δεν συνεχίστηκε " γιατί ο κόουτς ήθελε να επενδύσει σε μικρότερους σε ηλικία παίκτες. Εγώ ήμουν ο μεγαλύτερος".

To 2009 έφυγε για την Hyeres Toulon και για μία ακόμη φορά θα συναντούσε δυσκολίες στο να βρει τη θέση του στην ομάδα, που είχε τον Alain Weisz στον πάγκο. Όταν επιτέλους κέρδισε τα λεπτά της συμμετοχής του, είχε 4.1 π. ανά αγώνα, αριθμός που τη δεύτερη σεζόν έγινε 6.8π. Το 2011 έλαβε μια πρόταση από τη LeMans, με την οποία ανακάλυψε τη διοργάνωση που λέγεται Eurocup. Θα έμενε εκεί μόλις δυο μήνες, αλλά δεν άργησε να βρει αλλού δουλειά.

Λιμόζ, η σωτήρας του

Εκείνη την εποχή η Λιμόζ ήταν στη ProB (είχε χρόνια εκεί), με τους διοικούντες να έχουν αποφασίσει πως είχε έλθει η ώρα να επιστρέψουν στην ελίτ των γαλλικών πρωταθλημάτων. Πρότειναν στον Boungou Colo να υπογράψει για τρεις μήνες και ανάλογα με την... πρόοδο των εργασιών, θα κρινόταν το μέλλον του. Εκείνος "έπεισε" και τον κράτησαν έως το τέλος της σεζόν.

Γιαννάκης, ο... άνθρωπος του

Η σεζόν 2012-13 ήταν αυτή στην οποία έκανε το ξέσπασμα. Υπό τις οδηγίες του Παναγιώτη Γιαννάκη. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο "Nobeezy", ο "Δράκος" ήταν ο πρώτος κόουτς που είχε στην καριέρα του και τον πίεζε να γίνει καλύτερος, παρέχοντας τις απαραίτητες συμβουλές. Ήταν ο πρώτος που τον εμπιστεύτηκε, ουσιαστικά. Που του έδωσε χρόνο συμμετοχής. Τα πράγματα κάθε άλλο παρά εύκολα ήταν. Χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλη τη δύναμη που είχε μέσα του για να τα καταφέρει.

" Η πρόοδος μου οφείλεται 100% στον προπονητή μου. Μου έδωσε κάποια λεπτά, με έβαλε στο παρκέ σε κρίσιμες στιγμές. Αυτό με βοήθησε όσο τίποτα άλλο. Μου είχε πει πως με εμπιστεύεται, αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που με έκανε να "σπάσω". Και δη στις προπονήσεις. Υπήρχαν φορές που με έβαζε στο κέντρο του γηπέδου και ούρλιαζε. Αλλά τον εμπιστευόμουν. Είναι απίστευτο, αλλά φώναζε και μετά τις νίκες. Μου έμαθε να ελέγχω τον εαυτό μου και να παίζω με το μυαλό μου. Μου έμαθε να παίζω δίκαια. Ήταν απαιτητικός. Ό,τι και αν έκανα, ήθελε περισσότερα, αλλά ήξερα πως σκέφτεται το καλό μου".

Το παιχνίδι του άλλαξε άρδην προς το καλύτερο. Έγινε γνωστός για την ικανότητα του να σκοράρει, αλλά και ως... σκυλί στην άμυνα. Και για αυτό ευχαριστεί τον Γιαννάκη. " Πάντα μου τόνιζε πως δεν έπρεπε να ξεχνώ την άμυνα. Όλες οι ομάδες έχουν παίκτες που μπορούν να σκοράρουν. Δεν χρειαζόταν να ηγηθώ αυτής της κατηγορίας".

Ο Jean Marc Dupraz θα αντικαταστούσε τον Γιαννάκη, αλλά ο ρόλος του Boungou Colo δεν θα άλλαζε, για να γίνει ο ηγέτης της παρέας του τη σεζόν 2013-14, οπότε η Λιμόζ θα επέστρεφε στην κορυφή. " Ο Νομπέλ είναι ιδιαίτερος παίκτης, ο οποίος μπορεί να κάνει πράγματα τα οποία ξεπερνούν τη στατιστική. Πάντα δίνει κάτι στο παιχνίδι της ομάδας" θα εξηγούσε ο Dupraz, με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας να λέει πως "μ ε τον Dupraz απέκτησα συνέπεια και έτσι απέκτησα και αυτοπεποίθηση. Χωρίς όμως, τη βοήθεια του Γιαννάκη τίποτα από αυτά δεν θα γίνονταν. Ο Έλληνας κόουτς μου είχε πει ότι είχε έλθει στη Limoges για να αναδείξει παίκτες (Zerbo, Mipoka και εμένα). Το γεγονός που με ενθάρρυνε ήταν ότι μου έλεγε διαρκώς πως πιστεύει σε εμένα και στο τέλος με έπεισε ότι ήθελε το καλό μου". Στις 19/4 του 2014 θα έκανε την καλύτερη εμφάνιση του στη γαλλική λίγκα, σε ματς με την Antibes, όταν είχε 36π. (11/14 σουτ), 5 ριμπ., 3 ασίστ, 1 κλεψ. και χωρίς λάθος σε 33', με το 42 στο σύστημα αξιολόγησης να είναι το καλύτερο της ιστορίας. Έγινε και πρωταθλητής, έγινε και ο MVP της σεζόν, αφού είχε γίνει ο MVP του All Star Game. " Είναι εκπληκτικό να μπορείς να διακρίνεσαι, μέσα από τις επιτυχίες της ομάδας. Ήταν μια εξαιρετική σεζόν για εμάς και είμαι βέβαιος πως δεν θα τη ξεχάσω σύντομα", είχε ομολογήσει.

H εθνική και το summer league

Εύλογα ήταν στις κλήσεις του Vincent Collet για τους "τρικολόρ", όπου εμφανίστηκε στο πρώτο στάδιο πριν φύγει για το Summer League του Orlando, με τους Miami Heat. Έπαιξε μόλις 7' εναντίον των Celtics, ενώ πήγε και στο Las Vegas με τους Spurs. Δουλειά όμως, δεν βρήκε, γιατί όπως εξήγησε καθυστέρησε πολύ να μπει στη διαδικασία προπονήσεων με τις ομάδες του ΝΒΑ. " Παρ' όλα αυτά πιστεύω ότι έχω αυτά που χρειάζονται για να αγωνιστώ στο ΝΒΑ. Εκεί παίζουν τελείως διαφορετικά. Αν μου δοθεί η ευκαιρία, θα την αρπάξω". Όταν επέστρεψε στη Γαλλία, επέστρεψε και στην προετοιμασία, αλλά δεν βρήκε τη θέση του στο ρόστερ για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Αφοσιώθηκε στην επιστροφή της Limoges στη Euroleague, έχοντας αποφασίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του, μεταξύ των καλύτερων. Για την ιστορία, οι Γάλλοι δέχθηκαν διάφορες ενοχλήσεις το καλοκαίρι του 2014, για τον Boungou Colo (από τον Παναθηναϊκό, τη Λαμποράλ Κούτσα και τη Μάλαγα), αλλά δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν τι είχαν να προσφέρουν οι ενδιαφερόμενοι. Βλέπετε, τον είχαν ήδη "δέσει" έως το 2017.

Φέτος ήταν η χρονιά της απόλυτης εμπιστοσύνης των Λιμουζό στον Boungou Colo. Έφτασε στο σημείο να παίζει ο Mike Gelabale... από πίσω του. Ο διεθνής Γάλλος ομολόγησε πως " δεν είναι κάτι που με ενοχλεί. Ξέρω τι έχει κάνει η ομάδα τα προηγούμενα χρόνια, οπότε είναι λογικό". Ο MVP της τελευταίας αγωνιστικής στη regular season της φετινής Euroleague εξηγεί πως " έχω το ένστικτο του εκτελεστή, αυτό είναι που κάνω όσα χρόνια είμαι στη Limoges. Αλλά υπάρχουν πολλοί "εκτελεστές" και κανείς δεν σου κάνει δώρα. Πρέπει να κερδίζεις τις ευκαιρίες σου" και αυτό είναι που θα κάνει και στη συνέχεια, με το ΝΒΑ να είναι ο υπέρτατος στόχος, αλλά όχι ο μόνος.

TAGS EUROLEAGUE
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ