Από τον νεοφερμένο πολιτικό όρο της δημιουργικής ασάφειας στην δημιουργική σαφήνεια του Παναθηναϊκού. Διότι ο στόχος της δημιουργικότητας είναι σαφής. Όπως και το αποτέλεσμα. Το είδαμε την Παρασκευή στο ΟΑΚΑ απέναντι στη Ζιέλονα Γκόρα.

Η ομάδα του Σάσα Τζόρτζεβιτς διακρίνεται από την αρχή της χρονιάς για την ικανότητα της σ' αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, όπως είχε αποτυπωθεί στη φράση "μια ομάδα γεμάτη πλέι-μέικερ". Διαθέτει πολλούς καλούς πασέρ, αλλά και διαφορετικούς τρόπους να αποκτήσει πλεονέκτημα στην επίθεση. Οι εποχές που όλοι κρεμούντουσαν από τα χέρια του Δημήτρη Διαμαντίδη έχουν περάσει προ πολλού. Πλέον οι "πράσινοι" μπορούν να φτιάξουν φάσεις με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και αυτό τους κάνει τόσο επικίνδυνους στην επίθεση όταν βρουν ρυθμό.

Αν και το ζητούμενο στο ματς με τους Πολωνούς (και το στοιχείο που τους είχε λείψει στο ματς του πρώτου γύρου) ήταν η ενέργεια, οι 29 ασίστ του Παναθηναϊκού αποτελούν το στατιστικό που ξεχωρίζει. Διότι ακριβώς επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω. Το νούμερο από μόνο του είναι εντυπωσιακό. Πόσο μάλλον αν έρθει σε αντιδιαστολή με τα λάθη, που ήταν μόλις 11. Αυτό το αποτέλεσμα στον περίφημο συντελεστή ασίστ/λαθών, αποτελεί έναν από τους κατ' εξοχήν ποιοτικούς δείκτες μιας ομάδας. Με τους "πράσινους" να παίρνουν άριστα.

Αξίζει όμως να το δούμε πιο συγκεκριμένα. Απέναντι στην Ζιέλονα Γκόρα είδαμε έξι παίκτες να μοιράζουν πάνω από 3 τελικές πάσες. Ο Καλάθης είχε 7, ο Διαμαντίδης 6, ο Γιάνκοβιτς 4, ο Ραντούλιτσα 3, ο Φελντέιν άλλες 3. Ακόμη και ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος που αγωνίστηκε λιγότερο από τους συμπαίκτες του πρόλαβε να δώσει 4 ασίστ. Είχε δηλαδή 1 ασίστ κάθε 2.5 λεπτά που βρισκόταν στο παρκέ!

Οι 29 ασίστ που μοίρασε ο Παναθηναϊκός είναι η 3η καλύτερη επίδοση στην ιστορία του στη διοργάνωση . Η καλύτερη ήταν οι 31 ασίστ την σεζόν 2013-14 απέναντι στη Λαμποράλ στο παιχνίδι που έγινε στην Κύπρο και "έβρεξε" τρίποντα. Η δεύτερη ήταν οι 30 τη σεζόν 2007-2008 σε μια από τις καλύτερες (αν όχι την καλύτερη) επιθετικές βραδιές των "πρασίνων" κόντρα στην αδύναμη γαλλική Ροάν.

Αυτό όμως δεν είναι το πιο εντυπωσιακό. Το πραγματικά αξιοσημείωτο είναι ότι από τις δέκα καλύτερες επιδόσεις του Παναθηναϊκού σε ασίστ στην Euroleague οι τέσσερις έγιναν φέτος! Έχουμε και λέμε: 29 ασίστ με τη Ζιελόνα Γκόρα, 27 με τη Ζαλγκίρις Κάουνας, 27 με την Καρσίγιακα, 25 με τη Μπαρτσελόνα!

Κοινός παρανομαστής; Το ΟΑΚΑ. Και οι τέσσερις επιδόσεις έγιναν εντός έδρας. Επί της ουσίας η μοναδική ομάδα που κατάφερε να χαλάσει τον επιθετικό ρυθμό και την ομαδικότητα του Παναθηναϊκού ήταν η Λοκομοτίβ Κουμπάν. Ακριβώς. Η μόνη ομάδα που τον κέρδισε στην Αθήνα.

Η ικανότητα του Παναθηναϊκού στη δημιουργία που επιβεβαιώνεται και από την πρώτη θέση που κατέχει στη σχετική λίστα ανάμεσα στις 24 φετινές ομάδες της διοργάνωσης (με 21.5), αλλά και την ακόμη εντυπωσιακότερη πρωτιά που απολαμβάνει στην ιστορία της Euroleague! Καμία ομάδα δεν έχει σημειώσει καλύτερο μέσο όρο σε τελικές πάσες εδώ και 15 χρόνια!

Θέση	Ομάδα	Σεζόν	Ασίστ
1	Παναθηναϊκός	2015-16	21.5
2	Ρεάλ	2014-15	21.4
3	Εφές	2015-16	21.1
4	ΤΣΣΚΑ	2014-15	20.8
5	ΤΣΣΚΑ	2015-16	20.3
6	Ρεάλ	2015-16	19.1
7	Κίμκι	2012-13	19.1
8	Κίμκι	2015-16	19.1
9	Μπαρτσελόνα	2015-16	18.8
10	Μάλαγα	2015-16	18.8

Το γιατί η φετινή ομάδα του Παναθηναϊκού μοιράζει τόσες ασίστ, μπορεί να εξηγηθεί από τρεις συγκεκριμένες παραμέτρους:

Α) Στη σύνθεση της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει δύο από τους καλύτερους πασέρ στην διοργάνωση, τον Διαμαντίδη και τον Καλάθη. Έχει ακόμη στο "4" έναν έμπειρο παίκτη που ξέρει να κυκλοφορεί καλά τη μπάλα και να παίζει το παιχνίδι του "βρίσκω τον αμαρκάριστο", τον Αντώνη Φώτση. Συν τον Μίροσλαβ Ραντούλιτσα που μαζί με τον Άντε Τόμιτς και τον Τζον Μπράιαντ της Μπάγερν είναι οι καλύτεροι ψηλοί πασέρ της Euroleague. Έχει δηλαδή τους παίκτες με την ικανότητα, αλλά και τη διάθεση να πασάρουν.

Β) Στον τρόπο που παίζει ο Σάσα Τζόρτζεβιτς. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού θέλει ανελλιπώς δύο γκαρντ να παίζουν στην ίδια πεντάδα. Δύο χειριστές της μπάλας, δηλαδή. Για αυτό και βλέπουμε ότι τον χρόνο στο "1" και στο "2" μοιράζονται οι Φελντέιν, Διαμαντίδης και Καλάθης και όχι κάποιος off-ball παίκτης, όπως είναι ο Πάβλοβιτς ή ο Γιάνκοβιτς. Εδώ διαφέρει κατά πολύ ο Παναθηναϊκός του "Σάλε" από τον Παναθηναϊκό του Πεδουλάκη ή αυτόν του Ιβάνοβιτς. Κι αυτό γιατί ο Έλληνας προπονητής προτιμούσε oversized περιφερειακούς που δεν έπαιζαν με τη μπάλα στα χέρια (όπως ο Μπράμος), ενώ ο Μαυροβούνιος είχε επιλέξει έναν εκτελεστή στο "2", τον Έι Τζέι Σλότερ.

Μπορεί να είναι τυχαίο, ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι ο Σάσα Τζόρτζεβιτς ήταν παρών όταν άρχισε να εφαρμόζεται στο σύγχρονο μπάσκετ το σχήμα με τους δύο δημιουργούς στην πεντάδα. Από τους πρώτους που το σκαρφίστηκαν ήταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην εθνική ομάδα της Σερβίας στο Παγκόσμιο του 1998, όταν προτιμούσε να παίζει στην ίδια πεντάδα με τον Τζόρτζεβιτς και τον μετέπειτα προπονητή της Άλμπα Βερολίνου, Σάσα Ομπράντοβιτς.

Γ) Ερχόμαστε στη σοφή κουβέντα του Μάτζικ Τζόνσον, ο οποίος είχε παρατηρήσει ότι "ο χαρακτήρας μιας ομάδας είναι ίδιος με τον χαρακτήρα του καλύτερου σου παίκτη". Δεν γίνεται δηλαδή ο καλύτερος παίκτης μιας ομάδας να είναι μαχητικός και να μην είναι όλη ομάδα μαχητική. Αντίθετα αν ο καλύτερος παίκτης ειναι εγωιστής, τότε θα παίζει και όλη η ομάδα εγωιστικά. Οπότε ο Παναθηναϊκός είναι λογικό να είναι ομαδικός, διαθέτοντας έναν παίκτη που διακρίνεται για αυτό το στοιχείο στο παιχνίδι του, τον Δημήτρη Διαμαντίδη.

Όταν αυτός είναι ο πρώτος που νοιάζεται να δώσει τη μπάλα στον αμαρκάριστο την κατάλληλη στιγμή, αδιαφορώντας για τα δικά του στατιστικά, ή τις δικές του προσπάθειες, τότε είναι εύκολο να μεταδοθεί αυτό το πνεύμα και στους υπόλοιπους.