Οι μεγάλες ομάδες δε φοβούνται ποτέ, αυτό είναι νόμος. Όπως επίσης νόμος είναι, ότι σίγουρα συσπειρώνονται στα δύσκολα. Και όταν μιλάμε για τον Ολυμπιακό, που ξέρει να «πολεμάει» και να αντέχει στα δύσκολα, τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο απλά! Αφήστε που αν η συγκεκριμένη ομάδα παίζει και στο σπίτι της, ε, εκεί πια η κατάσταση δεν έχει «γυρισμό» για τον αντίπαλο. Τις περισσότερες φορές...

Ναι, η Λαμποράλ είναι φορμαρισμένη, είναι ορεξάτη, έχει έναν Μπουρούση που οργιάζει. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν βρεθεί από πολύ νωρίς να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες των τραυματισμών. Έχουν βρεθεί από νωρίς να δυσκολεύονται να συμπληρώσουν δωδεκάδα, να μην έχουν τα καλά αστέρια τους ετοιμοπόλεμα. Ο Ολυμπιακός «χτίστηκε» για να αντέξει με όλους τους παίκτες και τώρα μοχθεί για να αντέξει με ακόμη λιγότερους. Και το χειρότερο; Έχει και θηρίο off για μεγάλο διάστημα, με αποτέλεσμα να λειτουργεί στο φουλ ο μηχανισμός αναζήτησης σέντερ, όμως μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί αυτός που θα πληροί τις περισσότερες των προϋποθέσεων που θέτει ο Σφαιρόπουλος.

Γιατί όλες δεν της πληροί κανείς. Αν υπήρχε τέτοιος παίκτης θα ‘χε αποκτηθεί από το καλοκαίρι! Για τους «ερυθρόλευκους» λοιπόν, η πρώτη φάση στην Ευρωλίγκα δε λέει και πάρα πολλά. Έχουν μάθει τόσα χρόνια ότι το παιχνίδι «αρχίζει» μετά τα Χριστούγεννα. Εκεί στο ενδιάμεσο με την Πρωτοχρονιά, πριν μας αποχαιρετήσει το 2015(χρονιά που «έντυσε» τον Ολυμπιακό πρωταθλητή της χώρας), θα ξεκινήσει το τοπ- 16!

Για να επιζήσεις σε ένα ματς της Ευρωλίγκας και με κεφάτο αντίπαλο, θα πρέπει να εξαντλήσεις τις δυνατότητες που σου παρέχουν οι παίκτες σου. Ο Σφαιρόπουλος έκανε συνεχώς αλλαγές, αλλά είναι αλήθεια ότι από το «καλημέρα» ο Ολυμπιακός έδειξε σε όλο το ΣΕΦ, ότι θα πάει με την αμυνάρα του να «καθαρίσει» την αναμέτρηση . Και κάπως έτσι ξεκίνησε ο αγώνας. Το 12- 1 έλεγε την αλήθεια. Κάπου εκεί όμως είδαμε και το τρομερό να τελειώσει ένα δεκάλεπτο στο… 5λεπτο! Τι είπατε; Αποκλείεται; Μα στο 5’ έγινε το 12- 6 από τον Κόζερ και τέλος για την πρώτη περίοδο. Τρελομπάσκετ είδαμε, αλλά μπάσκετ δεν είδαμε.

Ο Ολυμπιακός βελτίωσε την εικόνα του με μπόλικο «ανοιχτό» γήπεδο στη δεύτερη περίοδο και όταν οι ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με κόκκινο + 14, ο κόσμος αν μη τι άλλο είχε να παραδεχτεί, πως οι πρωταθλητές Ελλάδας έβγαζαν και την ψυχή τους. Άμυνα σε ένταση και επίθεση με ό,τι δυνατόν μπορούσε να γίνει καλύτερα. Στο σετ παιχνίδι, όταν δεν έχεις Πρίντεζη να ποστάρει, Λοτζέσκι να βομβαρδίσει και δεν υπάρχει και ο Σπανούλης να βγάλει τα πικ ‘ν ρολ, οι λύσεις σου, είναι συγκεκριμένες. Χωρίς τον αρχηγό ο Ολυμπιακός ήθελε να τρέξει και όταν δεν το έκανε, έψαχναν τον Χάντερ.

Αφήστε που βγήκε και ο Παπαπέτρου με ένα χτυπηματάκι για πολλή ώρα. Κακά τα ψέματα παιδιά, τέτοιο παιχνίδι δεν είναι δείγμα συστημάτων, ούτε ακριβής εικόνα για τα plays που θέλει ο Σφαιρόπουλος. Μοιραία, η κουβέντα πάει στην παλικαριά, τη διάθεση και το πείσμα. Θέλει όμως και διάβασμα για να περιορίσεις πολλά από το παιχνίδι της Λαμποράλ. Γιατί ο Ολυμπιακός, μπορεί να ‘χει ένα σωρό μπελάδες και να κατεβάζει 11αδες με φουλ νεολαία, οι Βάσκοι όμως είχαν μείνει στους 22 πόντους στο ημίχρονο. Και μιλάμε για ομάδα – καταιγίδα στο σκοράρισμα.

Μη σας κουράζω περισσότερο, το πόσο απειλητικοί μπορούν να γίνουν οι Βάσκοι το έδειξαν μετά το 25’. Εκεί που ξαφνικά οι 16 πόντοι, έγιναν 2. Εκεί που άρχισαν να φουσκώνουν και να ξεφουσκώνουν οι πάντες από άγχος. Ο Μπουρούσης ήταν έτοιμος να κερδίσει μόνος του(μεταξύ μας, ακόμη κι αυτοί που τον αποδοκίμασαν μάλλον ξέρουν ότι αν ήταν στη δική τους δωδεκάδα, ο δρόμος προς το Βερολίνο θα ήταν πολύ πιο φωτεινός), αλλά οι συμπαίκτες του, την κρίσιμη στιγμή, τράκαραν πάνω στον κόκκινο τοίχο.

Ο Ολυμπιακός άντεξε γιατί δυο παλικάρια , ο Μάντζαρης και ο Αθηναίου έκαναν δικό τους το τελευταίο πεντάλεπτο. Όχι με τα τρίποντα που σημείωσαν και ήταν κρισιμότατα. Όχι με τις άμυνές τους. Με το ίδιο το μυαλό τους. Με τη φωνή τους και κυρίως με τον τρόπο που καθοδήγησαν και μετέφεραν ηρεμία στους συμπαίκτες τους. Ο Σφαιρόπουλος είναι πολύ τυχερός που έχει έναν προπονητή μέσα στις τέσσερις γραμμές, τον Μάντζαρη.

Και ξανά το μέγα ερώτημα: Μα είναι δυνατόν να μην παίζει ούτε λεπτό στην εθνική; Και εδώ –συγγνώμη που χαλάω τη κουβέντα μας- κολλάει το δεύτερο ερώτημα: Άντε πότε θα ανοίξουν τα μαγνητοφωνάκια να γελάσουμε; Ο Ολυμπιακός κέρδισε ένα παιχνίδι που τον φέρνει αγκαλιά με την πρωτιά. Εκδικήθηκε για την ήττα του στη Βιτόρια. Πήρε άλλους δυο βαθμούς. Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι για όλα αυτά. Το σημαντικότερο κέρδος ήταν άλλο: Ξέρουν πως όποιος είναι στο γήπεδο, μπορεί να κερδίσει. Μπορεί να πολεμήσει. Δε θεωρείται ξεγραμμένος. Οι καινούργιοι πιστεύουν στην αύρα της ομάδας σιγά- σιγά και οι νεαροί καταλαβαίνουν σε πιο σωματείο παίζουν. Ξέρετε πολλές ομάδες με δυο 21χρονους πενταδάτους και πέντε 21 και κάτω στην δωδεκάδα;

Αυτά κερδίζει ο Ολυμπιακός τούτη την αναθεματισμένη περίοδο, που ο ένας πέφτει κάτω μετά τον άλλο. Το φοβερό με τον Σπανούλη; Επέστρεψε από τραυματισμό και έφυγε τραυματίας από το γήπεδο . Άλλος στην Αμερική με μπαταρισμένο πόδι, άλλος έχει μείνει μισός μετά από δυο μέρες στο νοσοκομείο. Άλλος με τον αχίλλειο, άλλος με τη μέση. Αυτά βέβαια, υπάρχουν στον αθλητισμό, υπάρχουν στο μπάσκετ. Το κυριότερο είναι, τη δύσκολη στιγμή να τους έχεις όλους και να τους έχεις καλά. Για να δούμε, έχει να πάρει και παίκτη ο Ολυμπιακός…