Ηταν 21 Δεκεμβρίου του 2012 όταν ο... Αγιος Ρέπεσα "άναβε" το πράσινο φως για την ολοκλήρωση του πρώτου επίσημου trade στην Ευρωλίγκα με τον Παναθηναϊκό και τη Μάλαγα να ανταλλάσουν τους Πάνκο - Γκιστ. Ο πρώτος επέστρεφε στην Ισπανία που έφτιαξε το όνομά του, ο δεύτερος ξεκινούσε μια νέα καριέρα στην Ελλάδα, με τις προδιαγραφές του εγχειρήματος να μοιάζουν λιγότερο υπέρ του Παναθηναϊκού και περισσότερο υπέρ της Μάλαγα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Κροάτης προπονητής πρόσφερε απλόχερα δώρο στους "πράσινους".

Επτά χρόνια νωρίτερα, στην Ευρωλίγκα του 2005 (Μάρτιος του 2005), είχε φροντίσει να κάνει δήλωση - παγίδα για τον ίδιο, δίνοντας πάτημα στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να πει μία από τις μεγαλύτερες ατάκες του στην εν Ελλάδι θητεία, οδηγώντας παράλληλα τον Παναθηναϊκό σε μια νίκη καθοριστική με +23 απέναντι στην Κλιμάμιο Μπολόνια στη φάση του Top-16.

" Ο Παναθηναϊκός έχει την εύνοια της διαιτησίας" είχε πει τότε ο Κροάτης, ενόψει της ρεβάνς σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει κλίμα ενόψει του τελευταίου αγώνα, στον οποίο έπαιζαν σημαντικότατο ρόλο οι τελικές διαφορές. " Μάλλον το βρακάκι του Ρέπεσα είναι λερωμένο" είχε απαντήσει ο Ομπράντοβιτς που έπιασε στον αέρα... το δωράκι του Ρέπεσα κι έφτιαξε ένα κλίμα... πολέμου στα αποδυτήρια με τον Παναθηναϊκό να φτάσει στην άνετη επικράτηση και με πλεονέκτημα έδρας να φτάνει μέχρι το φάιναλ φορ της Μόσχας.

Κι αν η δεύτερη ιστορία δεν άλλαξε κατά πολύ την ιστορία του Παναθηναϊκού, η περιβόητη ανταλλαγή Πάνκο - Γκιστ θα μπορούσε να γραφτεί στην ιστορία ως η κίνηση που επηρέασε όσο καμία άλλη τη μεταβατική περίοδο του Παναθηναϊκού. Ηταν η εποχή που οι "πράσινοι" διαλύθηκαν μέσα σε ένα καλοκαίρι και αναγκάστηκαν να φτιαχτούν από την αρχή, σε άλλες βάσεις με νέα δεδομένα και το φορτίο βαρύ στην πλάτη της διοίκησης και του τότε προπονητή Αργύρη Πεδουλάκη.

Αν η περίπτωση του Μάικ Μπατίστ σημάδεψε τον Παναθηναϊκό από το 2003 μέχρι το 2012, η περίπτωση του Τζέιμς Γκιστ σημαδεύει την ελληνική ομάδα από τον Δεκέμβριο του 2012 μέχρι και σήμερα. Αν υπάρχει ένας παίκτης που θα βάλει το όνομά του φαρδιά - πλατιά στην πορεία του Παναθηναϊκού την τελευταία 5ετία, τότε αναμφισβήτητα αυτός είναι ο Αμερικανός. Δεν είναι σύμπτωση πως η απόδοση του Παναθηναϊκού καθορίζεται πάντα από την απόδοση του Γκιστ, δεν είναι τυχαίο πως τα πάνω - κάτω του Αμερικανού αντανακλούν στην συνολική εμφάνιση των "πράσινων", δεν είναι ανεξήγητο φαινόμενο το πώς ο Γκιστ κολλάει τόσο πολύ στα σχέδια του εκάστοτε προπονητή.

Ο 31χρονος φόργουορντ βρίσκεται αυτή την στιγμή στο καλύτερο φεγγάρι της χρονιάς, αντίστοιχα ο Παναθηναϊκός μετρά 5 στα 5 , δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα που αποκλείστηκε από την ΑΕΚ και σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στον ίδιο. Ο Γκιστ έχει ένα χαρακτηριστικό πλεονέκτημα που κάνει τη διαφορά. Αν ο Μπατίστ έγραψε ιστορία για το σκριν του και το περιβόητο πικ εντ ρολ με τον Διαμαντίδη, ο Γκιστ είναι αυτός που θα μείνει στην ιστορία του Παναθηναϊκού ως ο άνθρωπος που έκανε απροσπέλαστη την άμυνα των "πράσινων".

Είναι ο μόνος παίκτης στην πενταετία που μπορούσε ο εκάστοτε προπονητής να σκεφτεί έναν διαφορετικό αμυντικό ρόλο και ο Γκιστ να είναι πάντα έτοιμος να τον εκτελέσει . Παραμένει ακόμη και σήμερα ο δυσκολότερος αντίπαλος που μπορεί να βρει μπροστά του ο Βασίλης Σπανούλης, είναι ο άνθρωπος που μπορεί να μαρκάρει από το "1" έως το "5", είναι ο μοναδικός που έχει την εμπειρία, την ευφυία και τα αθλητικά προσόντα για να κάνει πέντε περιστροφές σε μια άμυνα και να κλείσει οποιαδήποτε «τρύπα» σε οποιοδήποτε σημείο του παρκέ.

Ο Γκιστ είχε 17 πόντους, 11 ριμπάουντ και 30 στο ranking, αλλά θα τον αδικήσει όποιος σταθεί μόνο στα νούμερα. Η προσφορά του Γκιστ είναι μεγαλύτερη από τα παραπάνω νούμερα. Είναι αυτά τα μικρά που δεν καταγράφονται στο σύστημα αξιολόγησης, είναι αυτά τα πλάγια βήματα που θα κλείσουν μια τεράστια τρύπα στη ρακέτα, είναι αυτές οι άμυνες που θα κόψουν τα φτερά οποιουδήποτε επιχειρήσει να πλησιάσει, είναι αυτή η ενέργεια που μπορεί να "κλειδώσει" οποιονδήποτε θελήσει να αιφνιδιάσει με σουτ από τα 6,75μ. Ο Γκιστ ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι κομβικός παίκτης του Παναθηναϊκού.

Αν κάποιος μου ζητούσε με το πιστόλι στον κρόταφο να διαλέξω δύο παίκτες, η απόδοση των οποίων θα έκριναν τη φετινή πορεία, τότε αναμφισβήτητα θα διάλεγα Γκιστ-Καλάθη. Ο πρώτος γιατί χωρίς αυτόν δεν γίνεται, ο δεύτερος γιατί είναι ο μοναδικός πλέι μέικερ στην Ευρώπη που βάζει 16 πόντους, μοιράζει 12 ασίστ και φτάνουμε να λέμε "ε, μπορούσε και περισσότερα ριμπάουντ" .

Στον αγώνα με τη Μάλαγα, αυτοί οι δύο είχαν τη σημαντική βοήθεια του Παππά στην τελευταία περίοδο, τον κλασικά αξιόπιστο Ρίβερς που τα έβαλε όταν έπρεπε και στο ξεκίνημα τον Ματ Λοτζέσκι που είναι ο παίκτης με τον οποίο ο Πασκουάλ επιλέγει να "χτυπήσει" πάντα στα ξεκινήματα των αγώνων. Ο Παππάς επιβεβαίωσε ότι είναι ο clutch player του φετινού Παναθηναϊκού, την στιγμή που συνεχίζουν τα ερωτηματικά για την απόδοση παικτών που αποκτήθηκαν για να δώσουν λύσεις, αλλά προς το παρόν προβληματίζουν.

Εχει δίκιο ο Πασκουάλ που λέει ότι περιμένει περισσότερα από περισσότερους, αλλά είναι εύλογο το ερώτημα του αν μπορούν. Ο Ογκαστ είναι σαφές πως θέλει αρκετό χρόνο για να καταλάβει τα βασικά της ευρωπαϊκής νοοτροπίας, ο Ντένμον μοιάζει με κλασικό Αμερικανό από το NBDL που παίζει πρώτη φορά στην Ευρώπη και "πνίγεται" από το πρώτο χαμένο σουτ, ενώ δεδομένη και απαραίτητη πρέπει να θεωρείται η άνοδος του Σίνγκλετον που δεν έχει βοηθήσει όσο θα έπρεπε.

Μ' αυτά και μ' αυτά βέβαια ο Παναθηναϊκός είναι στο 7-3 και μαζί με τον Ολυμπιακό είναι φαβορί για μια θέση στην πρώτη τετράδα. Το ΟΑΚΑ παραμένει "κάστρο", δύσκολα θα σπάσει η έδρα κι αν ισορροπήσει την απόδοση του στα εκτός έδρας τότε θα δικαιούται να κάνει όνειρα για το φάιναλ φορ.

Υ.Γ.1: Σωστή, ολόσωστη η αποχώρηση του Μποχωρίδη. Κάνει καλό στον παίκτη, κάνει καλό στο ελληνικό μπάσκετ που δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει ευκαιρίες στην άκρη του πάγκου και της εξέδρας. Δεν ξέρω αν ο Μποχωρίδης θα παίξει το μπάσκετ που πίστευαν οι ειδικοί, αλλά τέλος πάντων θα του δοθεί η ευκαιρία για να το διεκδικήσει.

Υ.Γ.2: Ο Ολυμπιακός είναι μακράν η πιο "σκληρή" ομάδα στην Ευρώπη. Για να μην παρεξηγηθώ δεν λέω "καλύτερη", λέω "σκληρότερη" που σημαίνει ότι χάνει πιο δύσκολα από οποιαδήποτε άλλη. Αυτό είναι ένα στοιχείο που πολλές φορές παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο με την ποιότητα ενός ρόστερ. Είναι ένα στοιχείο που συνήθως σε φτάνει μέχρι το φάιναλ φορ. Το εντυπωσιακό για την ομάδα του Σφαιρόπουλου δεν είναι το 8-2, το εντυπωσιακό είναι πως είναι η μοναδική ομάδα στην Ευρώπη που έχει σκληραγωγηθεί τόσο πολύ που μπορεί να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε τραυματισμό μπορεί να της συμβεί.