Του Γιάννη Λαμπίρη

Πολλοί το χαρακτήρισαν «στοιχειωμένο» άλλοι «καταραμένο» και ορισμένοι μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Ιωαννίδης μίλησαν για «θέλημα θεού». Όπως και να το θυμάται κανείς πάντως, ένα είναι βέβαιο. Το φάιναλ φορ του 1994 στο Τελ Αβίβ είναι από αυτά που δεν ξεχνιούνται ποτέ. Στα μάτια των πολλών ο «τελικός» του φάιναλ φορ, ήταν το Ολυμπιακός-Παναθηναικός.

Οι δύο ομάδες μας είχαν τέτοιο υλικό αλλά είχαν παρουσιάσει και το υψηλότερο επίπεδο μπάσκετ που είχαμε δει συνολικά από δυο ελληνικές ομάδες σε μια σεζόν που σαφώς γέμιζαν αισιοδοξία και τους πλέον επιφυλακτικούς.

Και όμως σε εκείνη την εναρκτήρια συνέντευξη Τύπου, στο Τελ Αβίβ μου είχε «κάτσει» στο μυαλό εκείνος ο ψιλόλιγνος κύριος στην άκρη δεξιά. Δεν είχε μιλήσει σχεδόν καθόλου, την ώρα που ο Κώστας Πολίτης («Ο Γιάννης θα έρθει να μου δώσει πρώτος το χέρι μετά τον ημιτελικό γιατί θα έχουμε νικήσει») και ο Γιάννης Ιωαννίδης («Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι») αντάλλασαν αβρότητες και ο τεχνικός της Μπαρτσελόνα Αϊτο Ρενέσες μέσα στα χαμόγελα έκανε αναλύσεις.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν όλο…μέλι αν κρίνουμε το γνωμικό του «Ξανθού» καθώς δεν είχε μιλήσει παρά ελάχιστα. Τα μαλλιά του ήταν ακόμα – τότε – μαύρα όπως και τα δικά μας με τη διαπίστευση άλλωστε να αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα.

Συνηθίζεται στις διαφημίσεις για απώλεια κιλών (κάτι που δεν μας άγγιξε ποτέ…) να παρουσιάζουν φωτογραφίες που γράφουν: ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ με το αποτέλεσμα να είναι συνήθως εντυπωσιακό.

Στη δική μας περίπτωση, αρκούσαν οι φωτογραφίες προσώπου, καθώς, μετά από αυτό το φάιναλ φορ, τα μισά μαλλιά γκριζάρανε σε ένα μόλις βράδυ ή αν προτιμάτε στα τελευταία έξι λεπτά και 40 δευτερόλεπτα του τελικού, όπου το 57-52 υπέρ της ελληνικής ομάδας, μετατράπηκε στο τελικό 57-59 με τον Γιάννη Ιωαννίδη να δικαιώνεται, αλλά χαμένος!

«Αυτή η ομάδα δεν μπορεί να μου βάλει 60 πόντους, πως θα το κάνει. Δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει στους 60» διερρήγνυε τα ιμάτια του και δικαιώθηκε. Που να φανταστεί όμως ότι και η δική του ομάδα δεν θα ξεπερνούσε τους 57…

Η αποστολή στο Τελ Αβίβ, θύμιζε στρατιωτική επιχείρηση, που ξεκινούσε από τον –τουλάχιστον δίωρο – έλεγχο των αποσκευών στο αεροδρόμιο με τις απολαυστικές ερωτήσεις περί του ποιος πακετάρισε τη βαλίτσα και το τι σου έβαλε μέσα (ευτυχώς τη φέτα για το Σέρβο συνάδελφο Βλάντιμιρ Στάνκοβιτς τη μετέφερε ο Γιάννης Ψαράκης) μέχρι την παράταξη των ανδρών της Μοσάντ στο περίφημο «Γιάντ Ελιάου» και τα καραβάνια των Ελλήνων οπαδών υπό επιτήρηση.

Αν μη τι άλλο δεν μπορούσε να κουνηθεί κανείς για αυτό και τα δικά μας καλόπαιδα, των «αιωνίων» προτίμησαν να πλακωθούν στο λιμάνι της Χάιφα.

Με τον καλό φίλο και συνάδελφο στην ίδια εφημερίδα τότε («ΤΑ ΝΕΑ») Βασίλη Σκουντή, είχαμε επιμερίσει εργασίες, πριν ψάξουμε το κλασσικό «ελαφρύ γεύμα» της πρώτης βραδιάς.

Κάτι που θαύμαζα στον Βασίλη, πέρα από τη δημοσιογραφική του (και όχι μόνο) παιδεία, ήταν το γεγονός ότι έτρωγε πάντα το βραδινό του, είτε σε μια απλή βραδιά, είτε ακόμα και λίγα λεπτά μετά από έναν τελικό όπως αυτός του «Γιάντ Ελιάου», εκεί όπου και τα πιο γερά πιρούνια…στράβωναν.

Οι πρώτες βραδιές, είχαν περάσει με πολύ δουλειά και στη συνέχεια προσπάθεια για λίγο ύπνο δίπλα στον (άτυχο ή τυχερό, όπως το πάρει κανείς, δεδομένου ότι και οι δύο ροχαλίζαμε…) Μιλτιάδη Παναγιωτόπουλο που είχαμε την χαρά να φιλοξενήσουμε στο σαφώς πιο άνετο δωμάτιό μας, από αυτό που πιθανότατα από λάθος, του είχαν κλείσει ως…ξενοδοχείο και στο οποίο μπορούσες να μπεις στο δωμάτιο μόνο σαν κάβουρας, περπατώντας πλάγια !

Τα γεύματα στην παραλία του Τελ Αβίβ, με τους «αδελφούς» Μενέλαο Σεβαστιάδη και Παντελή Διαμαντόπολο είχαν πάντα ως επίκεντρο το μπάσκετ. Τα περίφημα «Τσίκεν Μπάσκετ» των Ισραηλινών ήταν άπαιχτα, αλλά μας κοίταζαν με μισό μάτι που δεν νηστευαμε.

Θα ήταν κρίμα όμως τόσο κοτόπουλο να πάει χαμένο, τη στιγμή που αυτοί δεν το έτρωγαν…

Τα είχαμε τιμήσει δεόντως και την επομένη των ημιτελικών ακούγοντας ραδιοφωνικά (με τη βοήθεια του άμεσα ενδιαφερόμενου και λόγω ΑΕΚ, Γιάννη Καραλή) τον αξέχαστο τελικό κυπέλλου Παναθηναϊκού-ΑΕΚ 3-3, με τον ΠΑΟ να παίρνει το κύπελλο στα πέναλτι και τον Χρήστο Κοντό από τη χαρά του να μας προσφέρει το τεράστιο παγωτό του.

Νοιώθαμε όλοι περήφανοι για τον πρώτο ελληνικό ημιτελικό, βλέποντας τις ομάδες μας έτοιμες για τον τίτλο. Ήταν η εποχή των παχιών αγελάδων του ελληνικού μπάσκετ και ίσως αυτή την υπεροψία πληρώσαμε. Νομίζοντας όλοι ότι όλα περιστρέφονται γύρω από το δικό μας ημιτελικό.

Η εικόνα του Νίκου Γκάλη μετά από έναν ακόμα χαμένο ημιτελικό ήταν η πρώτη που με είχε «στοιχειώσει». Ο άνθρωπος που απογείωσε το ελληνικό μπάσκετ έχανε μια ακόμα ευκαιρία, ελπίζαμε όχι η τελευταία, αλλά δυστυχώς ήταν.

Και όμως ήταν ο πρώτος που έσπευσε να παρηγορήσει μετά τον τελικό τον Γιάννη Ιωαννίδη («Γιάννη δεν πειράζει του χρόνου»).

Τον «Ξανθό» που ήταν πραγματικά «άσπρος» όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί ποτέ. Χαμένος σαν να βρίσκεται σε άλλη χρονική διάσταση. Ούτε και ο χειρότερός του εχθρός δεν θα ένοιωθε ικανοποίηση βλέποντάς τον έτσι.

Ευτυχώς δεν άκουσε τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Διώδορο που ήταν στο γήπεδο, «Δεν πειράζει παιδιά, του χρόνου. Ο θεός είναι μεγάλος» είχε πει ο Πατριάρχης επαινώντας την προσπάθεια της ελληνικής ομάδας η οποία 18 χρόνια θα έβρισκε τη δικαίωση σε ένα άλλο Πατριαρχείο αυτό της Κωνσταντινούπολης.

Λένε ότι οι μεγάλες χαρές μένουν και ακολούθησαν συγκλονιστικά φινάλε για το ελληνικό μπάσκετ όπως του Παναθηναϊκού στο Παρίσι (1996) και του Ολυμπιακού στην Πόλη (2012).

Όμως στο ύπνο μας, δεν είχαμε δει ούτε τον ήρωα του 1996 (Βράνκοβιτς) ούτε του 2012 (Πρίντρεζης). Ο Κορνήλιους Τόμπσον είχε εμφανιστεί και μέσα στο σκοτάδι ήταν τρομακτικός…

Ημιτελικοί

Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: 77-72

Ολυμπιακός (Ιωαννίδης): Πάσπαλι 22, Τάρπλεϊ 21, Σιγάλας 15, Φασούλας 13, Τόμιτς 6, Μπακατσιάς, Σταμάτης, Νάκιτς, Τάρλατς, Καμπούρης

Παναθηναϊκός (Πολίτης): Βολκόφ 32, Βράνκοβιτς 11, Γκάλης 8, Παταβούκας 7, Μυριούνης 6, Γεωργικόπουλος 3, Οικονόμου 3, Αλβέρτης 2

Μπανταλόνα-Μπαρτσελόνα: 79-65

Μπανταλόνα (Ομπράντοβιτς) Τ.Τζοφρέσα 21, Βιγιακάμπα 20, Τόμπσον 12, Μαρτίνεθ 12, Σμιθ 11, Ρ.Τζοφρέσα 3, Κοράλες, Μοράλες

Μπαρτσελόνα (Ρενέσες) Σαν Επιφάνιο 23, Μάσενμπεργκ 10, Ρόμπερτς 7, Μορένο 5, Κρέσπο 5, Γκαλιλέα 5, Χιμένεθ 3, Αντρέου 3, Ντίεθ, Αλεμάνι 2

Μικρός τελικός

Παναθηναϊκός-Μπαρτσελόνα: 100-83

Παναθηναϊκός (Πολίτης): Γκάλης 30, Βράνκοβιτς 14, Αλβέρτης 9, Μυριούνης 8, Γεωργικόπουλος 6, Οικονόμου 2, Χρυσανθόπουλος 2, Παταβούκας, Παπαγιάννης, Βολκόφ 29

Μπαρτσελόνα (Ρενέσες): Ρόμπερτς 19, Μάσενμπεργκ 18, Σαν Επιφάνιο 16, Μοντέρο 11, Αντρέου 10, Κρέσπο 7, Χιμένεθ, Γκαλιλέα 2, Ντίεθ, Αλεμάνι

Τελικός

Μπανταλόνα (Ομπράντοβιτς): Ρ. Τζοφρέσα 4, Βιγιακάμπα 16, Σμιθ 6, Φ. Μαρτίνεθ 17, Τόμπσον 9, Τ. Τζοφρέσα 5, Μοράλες 2.

Ολυμπιακός (Ιωαννίδης): Τόμιτς 10, Μπακατσιάς 2, Πάσπαλι 15, Φασούλας 2, Τάρπλεϊ 12, Σιγάλας 14, Σταμάτης, Τάρλατς 2.