Ο Ολυμπιακός κέρδισε τη Malaga, αλλά δεν κατάφερε να μικρύνει τις σκιές των δύο μεγάλων κενών του: αυτό που έχει αφήσει ο Βασίλης Σπανούλης, κι αυτό που δημιούργησε φεύγοντας ο Kem Birch.

Κάθε παιχνίδι χωρίς τον Σπανούλη είναι για τον Ολυμπιακό μια δυσεπίλυτη άσκηση προσαρμογής, ένα ανελέητο κυνήγι για εναλλακτικές πηγές επιθετικής δημιουργίας. Συνυπολογίζοντας το μέγεθος της επιρροής του Σπανούλη, είναι μάλλον αδύνατον αυτό να συμβαίνει πάντα στοχευμένα. Συχνά, όταν λείπει ο αρχηγός του, ο Ολυμπιακός εμφανίζεται εύθραυστος και στατικός, το παιχνίδι του από εύπλαστο ως ακαθόριστο, και η ευθύνη των αποφάσεων μετακινείται ακανόνιστα μεταξύ guard, forward, και ψηλών, χωρίς επί της ουσίας ν’ αποφασίζει κανείς (ο Ολυμπιακός αφαιρεί από την επίθεσή του το δικαίωμα της απόφασης). Με βάση αυτήν την προβληματική, η πεντάδα που επέλεξε ο Σφαιρόπουλος στην αρχή του χθεσινού αγώνα αξίζει μιας προσεκτικής ματιάς.

ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ 3 FORWARD KAI O ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΡΟΜΠΕΡΤΣ

Επιθετικά η συγκεκριμένη πεντάδα με μια πρώτη ματιά ίσως δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα απ’ όσα μπορεί να απαντήσει, αλλά αυτή είναι μια υπόθεση που δεν λαμβάνει υπόψιν την επιρροή που μπορεί να έχει στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ο Brian Roberts. Χθες, για τα πρώτα πέντε λεπτά συμμετοχής του, αποτέλεσε τον εγκέφαλο της ομάδας του. Ήρεμος και υπομονετικός, διάβαζε την άμυνα, κατανοούσε πότε έπρεπε να κινηθεί οριζόντια και πότε κάθετα, έβαλε την μπάλα επιτυχημένα στο ποστ, τέλειωσε ο ίδιος φάσεις, κι εξασφάλισε ροή και κίνηση στην επίθεση του Ολυμπιακού.

Το σχήμα αυτό με τον Roberts και τα τρία forward τοποθετημένα κατά σειρά στο 2-3-4, το οποίο χθες λειτούργησε εξαιρετικά με τον Milutinov στο 5, είναι κάτι που για χρόνια υπάρχει ως πιθανότητα στο παιχνίδι των ερυθρόλευκων, με βάση τη στελέχωση του ρόστερ τους, αλλά φέτος ειδικότερα οι Roberts-Thompson ενδέχεται να προσφέρουν μια ιδιαίτερα ελκυστική εκδοχή του. Η επίθεση του Ολυμπιακού με αυτό το σχήμα είχε πολυφωνία, άψογη κυκλοφορία, κι έβγαλε φάσεις τόσο από έξω προς τα μέσα όσο και με τον αντίστροφο τρόπο.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΕ ΣΤΑΤΙΚΟΣ

Οι παίκτες του Plaza χρησιμοποίησαν διάφορους τρόπος για να προσεγγίσουν το ζωγραφιστό: roll μετά τα pick, ένα backscreen στο φτερό, ποσταρίσματα χαμηλά —και πάντα αποδέκτης της μπάλας ήταν ένας εκ των δύο ψηλών. Παράλληλα, επέμεναν ιδιαίτερα στη χρήση ενός high-low στο τελευταίο χρονικά κομμάτι της επίθεσής τους, το οποίο αποδέχτηκε κατάσταση ευεργετική γι’ αυτούς καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Από αυτές τις συνεργασίες προήλθαν οι περισσότερες από τις 13 ασίστ τους. Ενδεικτικό εδώ ότι Augustine, Musli, και Suarez πέτυχαν τα 15 από τα 23 συνολικά εύστοχα δίποντα της ομάδας τους, όλα μέσα ή γύρω από τη ρακέτα.

Ο Ολυμπιακός σε κανένα σημείο δεν έστειλε βοήθεια χαμηλά και μάλλον δικαιολογημένα, αφού ήταν εμφανές ότι όσο κρατούσε τους τρεις περιφερειακούς της Malaga εκτός αγώνα (Nedovic, McCallum, Milosavljevic) πολύ δύσκολα θα κινδύνευε ουσιαστικά. Αλλά η ερώτηση για την πληρότητα της ρακέτας του παραμένει: χάνοντας τόσες προσωπικές μοναμαχίες, και χάνοντας για ακόμα έναν αγώνα τα ριμπάουντ (πήρε το πρώτο του επιθετικό τέλη τρίτης περιόδου), πόσο έτοιμος είναι ν’ ανταποκριθεί απέναντι σε πιο ποιοτικές frontline;

ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ Η ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΛΙΝ

Η κυριαρχία της Malaga σε αυτό το κομμάτι, άλλωστε, ήταν το στοιχείο που την κράτησε εντός αγώνα μέχρι το τέλος. Ο βαθμός συγκέντρωσης του Ολυμπιακού σταδιακά έπεφτε και, όσο πιο ορατό γινόταν το κενό στο 5, τόσο περισσότερο τονίζονταν και η απουσία του Σπανούλη. Ο Roberts δεν επέστρεψε ποτέ στο επίπεδο που ξεκίνησε τον αγώνα, ενώ οι Μάντζαρης-Strelnieks σε κανένα σημείο δεν κατάφεραν να δώσουν ρυθμό. Ο Ολυμπιακός έδωσε 15 ασίστ για τα 14 λάθη του, κι αν δεν ήταν τα 17 λάθη των Ισπανών θα είχε βρεθεί πολύ πίσω σε αριθμό συνολικών κατοχών.

Το παιχνίδι, λοιπόν, αφήνει τον Ολυμπιακό με δύο ερωτήματα, ένα ήδη υπάρχον κι ένα που προκύπτει μετά τη θετική εμφάνιση του Roberts: πρώτον, θα μπορέσει ο MacLean να ανταποκριθεί αμυντικά, μέσα στη ρακέτα και εκτός αυτής; Αυτήν τη στιγμή, ο ιδανικός ρόλος του Αμερικανού στο υπάρχουν ρόστερ του Ολυμπιακού, αν είχε προηγηθεί ένας διαφορετικός σχεδιασμός, μοιάζει να είναι ως αντικαταστάτης του Tillie. To κενό του Birch είναι εμφανώς ακόμα ακάλυπτο.

Δεύτερον: ποιο ακριβώς υπολογίνεται ότι θα είναι το rotation στην περιφερειακή γραμμή; Απέκτησε σήμερα ένα προβάδισμα ο Roberts έναντι του Μάντζαρη; Αν ναι, κατά πόσο θα αλλάξει αυτό με την επιστροφή του Σπανούλη, για τον οποίο ο δεύτερος αποτελεί ιδανικό -αμυντικό- συμπλήρωμα; Επίσης, πόσο θα επηρεάσουν τον Strelnieks τα λεπτά που θα πάρει ο Σπανούλης; Μήπως είναι προτιμότερο ο Σφαιρόπουλος να βγάλει λίγο πιο μπροστά τον Λετονό όσο ο αρχηγός του απουσιάζει; Το πληθωρικό ρόστερ, και είναι τέτοιο στο μεγαλύτερό του μέρος, αυξάνει κατακόρυφα και τις διαχειριστικές του ευθύνες.

Ο Ολυμπιακός κρατάει θετικά κι αρνητικά κι ετοιμάζεται για την πρώτη διπλή αγωνιστική της χρονιάς, όπου αμφότερα τα παιχνίδια του είναι ελεγχόμενης δυσκολίας (Maccabi εκτός, Khimki εντός). Μπορεί να κάνει το 4-0, ακόμη κι αν δεν λύσει ουσιαστικά κανένα από τα σημερινά του ζητήματα; Όσο συσσωρεύει νίκες, τα προβλήματα του θα μοιάζουν με προβλήματα ενός ανεπτυγμένου κόσμου.

Επιμέλεια: Βασίλης Καγιάς