Πριν την αναμέτρηση απέναντι στη Ζαλγκίρις , ο Ολυμπιακός γνώριζε πως έπρεπε να βρει απαντήσεις έχοντας τεράστια κενά στη γραμμή των ψηλών. Χωρίς την απειλή του Πρίντεζη από το ποστ και από το τρίποντο, χωρίς τα λεπτά του ΜακΛέιν πίσω από τον Μιλουτίνοβ, χωρίς τον Τιλί να προσθέτει δύναμη και βάθος, αλλά και για ακόμα μια φορά χωρίς τον Κώστα Παπανικολάου και τα όσα προσφέρει σε άμυνα και επίθεση.

ΣΧΕΣΗ ΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗ-ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΒ

Βάσει όσων συνέβησαν, το στοιχείο που για μία ακόμα φορά επιβεβαιώθηκε είναι πως ο Ολυμπιακός εξαρτάται απόλυτα από το πόσο αποδοτική είναι η συνεργασία του Σπανούλη με τον Μιλουτίνοβ. Κι ακόμα κι αν ο Μπράιαν Ρόμπερτς προσέφερε επιπλέον λύσεις στην περιφέρεια , το αν ο Σπανούλης θα καταφέρει να βρει τους τρόπους που θα λειτουργήσει είτε ως εκτελεστής είτε ως δημιουργός μετά τις κινήσεις του Σέρβου είναι το χαρακτηριστικό που καθορίζει το πόσο σωστά θα εκδηλωθούν οι υπόλοιπες πτυχές της ερυθρόλευκης επίθεσης.

Ως επακόλουθο, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους σημάδεψε ακριβώς εκεί προσπαθώντας να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις δράσεις του Ολυμπιακού στον κεντρικό άξονα της επίθεσης. Πώς επιχείρησε να το πετύχει;

Στόχος της Ζαλγκίρις ήταν το να περιορίσει δημιουργικά τον Σπανούλη (ή τον εκάστοτε χειριστή της μπάλας στην ερυθρόλευκη επίθεση) βγάζοντας μπροστά του ως δεύτερο αμυντικό τον ψηλό, έχοντας ως στόχο να κερδίσει χρόνο, να ανεβάσει το βαθμό δυσκολίας στο να φτάσει η μπάλα στα χέρια του Μιλουτίνοβ, αλλά και να ελέγξει καλύτερα τους χώρους τους οποίους μπορούσε να εκμεταλλευτεί ο αρχηγός του Ολυμπιακού για να διεισδύσει. Τα στιγμιότυπα της άμυνας των Λιθουανών στο πρώτο ημίχρονο είναι χαρακτηριστικά:

Στην αρχή της φάσης, ο Καβαλιάουσκας βγαίνει μπροστά στον αρχηγό του Ολυμπιακού, κι έτσι οι ερυθρόλευκοι, στηριζόμενοι στο ότι ο Σπανούλης μπορεί να διακρίνει το κενό και να περάσει την σωστή πάσα, έχουν ήδη κερδίσει τον επιπλέον παίκτη που χρειάζονται.

Ο Μιλουτίνοβ ήδη ρολάρει στον κεντρικό διάδρομο αναγκάζοντας τον αμυντικό της αδύνατης πλευράς να παραμείνει στη ρακέτα, ο Καβαλιάουσκας βρίσκεται ουσιαστικά εκτός φάσης από τη στιγμή που δεν έχει καταφέρει να περιορίσει το οπτικό πεδίο του Σπανούλη, κι έτσι ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει την προοπτική για ελεύθερο σουτ. Στην εξέλιξη της φάσης:

Το πρώτο κέρδος είναι πως έχει προκύψει το ελεύθερο σουτ στη γωνία. Κάτι, όμως, εξίσου σημαντικό είναι πως ακόμα κι αν ο Ρόμπερτς δεν είχε προλάβει να σουτάρει, ο Μιλουτίνοβ βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση, υπάρχει δυνατότητα πάσας, και ο Καβαλιάουσκας εξακολουθεί να βρίσκεται σε σημείο που δεν μπορεί να αμυνθεί χωρίς παράλληλα να υπάρχει δυνατότητα για ουσιαστική βοήθεια. Ένα ακόμα στιγμιότυπο, αυτή τη φορά με τον Ρόμπερτς στο ρόλο του δημιουργού:

Οι Λιθουανοί συνεχίζουν να επιλέγουν τη δυναμική έξοδο του ψηλού, ενώ ο Μιλουτίνοβ ρολάρει ξανά προς τη ρακέτα. Το σημαντικότερο στοιχείο αυτής της επίθεσης είναι το ότι ο Ρόμπερτς πασάρει την μπάλα στο σωστό χρόνο. Ο Ντέιβις βρίσκεται ακόμα στο τρίποντο (κίτρινος κύκλος), η μπάλα περνάει στα χέρια του Σέρβου σέντερ του Ολυμπιακού, ενώ η Ζαλγκίρις έχει ήδη φέρει τον παίκτη της αδύνατης πλευράς για να δώσει τη βοήθεια. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ο Χόλις Τόμπσον έχει μείνει μόνος, ο Μιλουτίνοβ βγάζει εύκολα την μπάλα εκτός, και για μία ακόμα επίθεση οι ερυθρόλευκοι έχουν βρει τον τρόπο να δημιουργήσουν το ελεύθερο σουτ. Ένα ακόμα στιγμιότυπο με τον Σπανούλη να οργανώνει:

Ο Καβαλιάουσκας ξανά ψηλά, όμως αυτή τη φορά όχι με τον ίδιο δυναμισμό που έβγαινε αρχικά. Λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο ανισορροπίας αρκεί. Ο ψηλός των Λιθουανών μένει στον Σπανούλη σε μια ανεπαίσθητη αλλαγή (και κατά πάσα πιθανότητα χωρίς να υπάρχει τέτοια οδηγία), ο Μιλουτίνοβ ήδη βρίσκεται στο χώρο κοντά στη ρακέτα, ενώ ο αμυντικός της αδύνατης πλευράς των Λιθουανών έχει αναγκαστεί να κινηθεί προς τον Σέρβο. Ο ελεύθερος παίκτης του Ολυμπιακού βρίσκεται μόνος στη γωνία, ο Σπανούλης δεν έχει κανένα πρόβλημα παρά το ότι βρίσκονται δύο αμυντικοί πάνω του, και το ελεύθερο σουτ προκύπτει ξανά.

ΟΙ ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Αν από κάτι απαιτείται περισσότερη συνέπεια, αυτό είναι το κατά πόσο οι ερυθρόλευκοι διατηρούν τον ίδιο βαθμό αμυντικής συνοχής αλλά και την αντίστοιχη επιθετική ροή το διάστημα που οι αναπληρωματικοί έρχονται στο παρκέ . Σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, έχουμε σημειώσει πολλές φορές πως ο Ολυμπιακός πληγώθηκε αρκετά από την απουσία εναλλακτικού πλάνου --υπήρξαν βραδιές που με τους βασικούς εκτός οι ερυθρόλευκοι ναυάγησαν μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Με την επιστροφή όσων απουσίαζαν, είναι δεδομένο πως ο Ολυμπιακός θα εμφανιστεί δυνατότερος. Από την άλλη, σε μία σειρά που ενδεχομένως να οδηγηθεί σε 4 ή 5 παιχνίδια, οποιαδήποτε ομάδα χρειάζεται ουσιαστική συνεισφορά από τον πάγκο. Καθώς οι αναμετρήσεις θα εξελίσσονται, οι Λιθουανοί θα βρουν τρόπους ώστε να περιορίσουν πιο αποτελεσματικά τον Σπανούλη, θα σημαδέψουν πιο εύστοχα τις ερυθρόλευκες αδυναμίες, θα αποκωδικοποιήσουν καλύτερα το πώς οι ερυθρόλευκοι χρησιμοποιούν τους παίκτες της αδύνατης πλευράς ως εκφραστές της επίθεσης, και θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την οποιαδήποτε ευκαιρία.

Στην τρίτη περίοδο, οι κατά βάση αναπληρωματικοί δέχθηκαν 25 πόντους, δεν υπήρξε διάθεση για συνεισφορά στο ριμπάουντ, ενώ υπήρχαν δείγματα ελλειμματικής επικοινωνίας και στις δύο πλευρές του παρκέ, με τους Λιθουανούς να εκτελούν ως επί το πλείστον από μέση και μακρινή απόσταση (στο πρώτο ημίχρονο η Ζαλγκίρις επιχείρησε μόλις 2 τρίποντα, ενώ στο δεύτερο 6). Ο Ολυμπιακός έχει τη δικαιολογία της αποδεκατισμένης γραμμής των ψηλών, όμως κάτι που παίζει εξίσου μεγάλη σημασία είναι και το η ομαδική διάθεση για μάχη. Αν κάτι απαγορεύεται να συμβεί στην επερχόμενη σύγκρουση με την ομάδα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, αυτό είναι το να υπάρξουν στιγμές που ένας μόνο ερυθρόλευκος θα προσπαθεί για το αμυντικό ριμπάουντ.

Η τελευταία φάση της αναμέτρησης είναι χαρακτηριστική . Και μπορεί χτες να άφησε τον Ολυμπιακό χωρίς καμία σοβαρή πληγή, όμως, στα πλέι οφ, μια αντίστοιχη στιγμή μπορεί να στιγματίσει ολόκληρη τη σεζόν.