Ο Ολυμπιακός ξεπέρασε γρήγορα το επιπλέον σοκ της απώλειας του Τιλί στην προθέρμανση, δυσκολεύτηκε μόνο στα πρώτα πέντε αναγνωριστικά λεπτά του παιχνιδιού απέναντι στην Μπασκόνια, και διαχειρίστηκε σωστά τα πλεονεκτήματά του ώστε να φτάσει σε μια άκρως επαγγελματική νίκη.

Γνωρίζοντας εκ των προτέρων τις απώλειες Σπανούλη - Ρόμπερτς, η ασφαλής μεταφορά και κυκλοφορία της μπάλας θα ήταν ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία προκειμένου να έρθει η νίκη .

Οι "ερυθρόλευκοι" ξεκίνησαν με διαδοχικά λάθη, βεβιασμένες επιλογές και καμία στόχευση ή διαχείριση του ρυθμού, κι αυτό είναι σίγουρα δικαιολογημένο αν σκεφτεί κανείς πως μιλάμε για τον εναρκτήριο αγώνα της σεζόν. Και δη μακριά από τη φυσική τους έδρα, χωρίς τους δύο βασικούς τους οργανωτές, και χάνοντας στην προθέρμανση τον πάουερ φόργουορντ που θα μπορούσε να σταθεί καλύτερα απ’ τον καθένα απέναντι στον Τόρνικε Σενγκέλια.

Μετά, όμως, από το πρώτο πεντάλεπτο, ο Ολυμπιακός ανέκτησε τη συγκέντρωσή του, και λειτούργησε έτσι ώστε να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματά του απέναντι σε ένα σύνολο που του ταίριαζε αγωνιστικά. Οι ερυθρόλευκοι ξεκίνησαν να επιτίθενται ορθολογικά, κεφαλαιοποιώντας το φυσικό τους μέγεθος απέναντι στην Μπασκόνια, και έχοντας ως απόλυτο εκφραστή τον Νίκολα Μιλουτίνοφ.

ΑΡΜΑ ΜΑΧΗΣ Ο ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ

Ο Σέρβος ανέβαινε στην κορυφή δίνοντας το screen στον εκάστοτε playmaker, ξεκινώντας έτσι το σύνολο των δράσεων στην ερυθρόλευκη επίθεση, λειτουργούσε ως ενδιάμεσος κρίκος ώστε να μεταφερθεί η μπάλα από δυνατή σε αδύνατη πλευρά, υποδεχόταν την εισαγωγική πάσα προσπαθώντας να παίξει με πλάτη μέχρι το καλάθι ή να βρει κάποιον συμπαίκτη για ελεύθερο σουτ, και γενικότερα αποτέλεσε το σημείο αναφοράς μέσω του οποίου οι ερυθρόλευκοι βρήκαν ρυθμό μετά την αναρχία των πρώτων λεπτών.

Χαρακτηριστικό είναι το στιγμιότυπο από την τελευταία φάση της πρώτης περιόδου, με τον Μιλουτίνοφ να υποδέχεται την μπάλα στο κέντρο της ρακέτας, το σύνολο της πεντάδας των Βάσκων να πέφτει πάνω του, και τέσσερις παίκτες του Ολυμπιακού να βρίσκονται διασκορπισμένοι στην περιφέρεια, διαθέσιμοι για ελεύθερη προσπάθεια.

Στην κατάληξη της φάσης, ο Σέρβος βρίσκει τον Παπανικολάου στην κορυφή, αυτός κάνει την επιπλέον πάσα στον Αγραβάνη που περιμένει στην αριστερή γωνία, κι ο τελευταίος καταφέρνει να σπάσει την close out άμυνα του Βόιτμαν, και να πετύχει το λέι-απ κερδίζοντας και το φάουλ.

Είναι γεγονός πως πολλές από τις μικρές νίκες που σταδιακά πέτυχε ο Ολυμπιακός στη ροή του παιχνιδιού, έχουν να κάνουν με τα δικαιώματα που του έδωσαν οι ίδιοι οι Βάσκοι. Τι ακριβώς εννοούμε; Η ομάδα του Πάμπλο Πριτζιόνι εμφανίστηκε χωρίς να μπορεί να κάνει τα βασικά σε στοιχειώδεις τομείς του παιχνιδιού.

Σε σχέση με την άμυνα, αργές επιστροφές που έδιναν συνεχείς ευκαιρίες για "ερυθρόλευκους" αιφνιδιασμούς, καμία επικοινωνία στις περιστροφές, και ελάχιστη προσήλωση στο αμυντικό ριμπάουντ. Υπήρξαν φάσεις που ο Μιλουτίνοφ βρέθηκε να ποστάρει τον Τίμα ή τον Τζάνινγκ, ενώ στη δεύτερη περίοδο υπήρξε επίθεση που ο Χόλις Τόμπσον έπαιξε με πλάτη απέναντι στον Χουέρτας και τον Βιλντόζα, βρίσκοντας την ευκαιρία να τραβήξει πάνω του τη βοήθεια και να βγάλει την μπάλα στην περίμετρο για εύστοχο τρίποντο.

Επιθετικά, οι Βάσκοι κοιτούσαν περισσότερο την προσωπική ενέργεια (συνέπεια του ότι μόνο ο Γκρέιντζερ δημιουργεί με αξιοπιστία στη θέση "1", με κύρια έκφραση το παιχνίδι του Σενγκέλια στο ποστ, καθώς και κάποιες προσπάθειες για λέι-απ ή σουτ από μέση απόσταση, χωρίς να μπορούν να κυκλοφορήσουν αποτελεσματικά την μπάλα, στοιχείο που ακύρωσε ένα από τα μεγαλύτερα όπλα τους: την εκτέλεση από το τρίποντο.

Μια ομάδα με τόσο αποτελεσματικούς σουτέρ (Τίμμα, Βόιτμαν, Τζάνινγκ) δοκίμασε μόλις 14 προσπάθειες έξω από τα 6μ75, ενώ ο Ολυμπιακός, χωρίς να διαθέτει κάποιον που ζει από το μακρινό σουτ -πέραν του Τόμπσον- είχε 26 προσπάθειες για τρίποντο.

ΕΨΑΞΕ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΛΥΣΕΙΣ

Ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες που περιγράφηκαν στις προηγούμενες παραγράφους, κι αυτό είναι δείγμα ανωτερότητας που προεκτείνεται πολύ πέρα από τους δύο βαθμούς της νίκης. Οι "ερυθρόλευκοι" έδρασαν αναγκάζοντας τον αντίπαλο σε ελλειμματικές αντιδράσεις, εκμηδένισαν τις πιθανότητες των Βάσκων για επιστροφή μετά από κάθε μικρό σερί που πέτυχαν στο δεύτερο ημίχρονο, και σε κανένα σημείο δεν έδωσαν το δικαίωμα της πίστης στην ανατροπή αποδεικνύοντας το στάτους τους στη φετινή διοργάνωση.

Η πληροφορία πως ο Ολυμπιακός, ακόμα και με τόσες απώλειες, είναι ικανός να λειτουργήσει χωρίς να απορυθμιστεί, είναι στοιχείο που θα έχουν κατά νου όσοι τον αντιμετωπίζουν, κι αυτό του δίνει ένα μικρό μεν, καθοριστικό δε, πλεονέκτημα πριν καν μπει στο παρκέ.

Πέραν του Μιλουτίνοφ ως κεντρικού μοχλού της "ερυθρόλευκης" επίθεσης, χρειάζεται να σημειωθούν και οι υπόλοιποι θετικοί παράγοντες της βραδιάς. Ο Τολιόπουλος πρόλαβε να ανάψει το πρώτο του πυροτέχνημα στο σκάρτο πεντάλεπτο που πάτησε στο παρκέ, δείχνοντας θάρρος, θράσος και δικαιολογημένο ενθουσιασμό, ο Αγραβάνης υπερκάλυψε το κενό του Τιλί με μια εμφάνιση που, αν τη συνοδεύσει με σταθερότητα στο επόμενο διάστημα, τοποθετεί τον εαυτό του δίπλα, και όχι πίσω από τον Γάλλο, ενώ ο Χόλις Τόμπσον πρόσθεσε μια επιπλέον διάσταση στην ερυθρόλευκη επίθεση -δεν είναι πολλές οι ομάδες που διαθέτουν έναν σμολ φόργουορντ με τη νοοτροπία του NBA.

Ο Αμερικανός έχει το βλέμμα στραμμένο στο καλάθι χωρίς αυτό να σημαίνει ότι φτάνει στην υπερβολή, ξέρει πώς να τοποθετήσει το κορμί του ώστε να διαμορφώσει τις καλύτερες συνθήκες εκτέλεσης ακόμα και υπό πίεση, ενώ παράλληλα ήταν ο πρώτος ριμπάουντερ του παιχνιδιού με 5 επιθετικά και 2 αμυντικά. Μπορεί τα τρίποντα να μην μπήκαν (0/4), όμως είναι σημαντικότερο το ότι δείχνει πως ξέρει τη θέση, έχει κίνητρο, και αποπνέει την αίσθηση πως μετά από ένα αρχικό διάστημα προσαρμογής θα αποδειχθεί πολύτιμος.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΓΙΩΝΕΤΑΙ

Εκτός από τα πολλά θετικά, δείχνει να παγιώνεται ως πρόβλημα το στοιχείο της έλλειψης mobility στη γραμμή των ψηλών. Απέναντι σε μια frontline με έναν υπό διαμόρφωση mobile σέντερ που αν αναπτυχθεί μυικά μπορεί τελικά να μην αποδειχθεί και ο ορισμός του συγκεκριμένου ρόλου (Ilimane Diop), ένα ελαφρύ stretch-4 (Βόιτμαν), και έναν πάουερ φόργουορντ που παίζει με πλάτη όπως ο Σενγκέλια, ο Ολυμπιακός δεν ανταποκρίθηκε όπως έπρεπε όταν χρειάστηκε να αμυνθεί ψηλά.

Τα πιο εύκολα καλάθια των Βάσκων ήταν αυτά που προέκυψαν στην πλάτη της ερυθρόλευκης frontline, με τον Γκρέιντζερ να βρίσκει τον ψηλό μετά το roll. Ο Μιλουτίνοφ είχε μόλις 1 αμυντικό rebound, ο Μακλιν 2, και ο Ολυμπιακός έδειξε να χρειάζεται ολόκληρη την πεντάδα για να εξασφαλίσει την κατοχή μετά από άστοχο σουτ του αντιπάλου. Η απουσία του Τιλί αποτελεί δικαιολογία, αλλά αναμένουμε τα επόμενα παιχνίδια, όταν ομάδες με αλτικούς ψηλούς θα σταθούν απέναντι σε αυτούς του Ολυμπιακού.

Μια επιτυχημένη πρεμιέρα προφανώς και είναι ο καλύτερος οιωνός εν όψει της απαιτητικής σεζόν που μόλις ξεκίνησε. Η νίκη γίνεται ακόμα πιο σημαντική αν σκεφτεί κανείς πως ο αγώνας συνοδευόταν από το πρέπει της έδρας. Από την άλλη, για να επιβιώσεις στην Ευρωλίγκα απαγορεύεται να μείνεις στα όσα έχουν ήδη συμβεί. Το μόνο που έχουν να σκέφτονται οι ερυθρόλευκοι είναι πως, την επόμενη Παρασκευή, έρχεται η Μάλαγα.

Επιμέλεια: Ευάγγελος Καραγιαννακίδης