EUROLEAGUE

Ο χαρακτήρας του Ολυμπιακού

Ο χαρακτήρας του Ολυμπιακού

Οι Hoop Fiction και το Sport24.gr αναλύουν τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο περιορισμός του Ντόντσιτς, η συμπαγής "ερυθρόλευκη" άμυνα, ο ρόλος του Σπανούλη και η πολυδιάστατη επιθετική έκφραση του ΜακΛιν.

Ο Ολυμπιακός έφτασε σε οριακό σημείο λόγω της υπερβολικής σιγουριάς του, η Ρεάλ ξεπέρασε τον εαυτό της με τα όσα κατάφερε χωρίς ουσιαστικό βάθος στη γραμμή των ψηλών, και ως εκ τούτου προέκυψε η παράταση, με τους ερυθρόλευκους τελικά να φτάνουν στη νίκη.

Με τον Ολυμπιακό να γνωρίζει τα κενά των Ισπανών στη γραμμή των ψηλών, γεγονός που καθιστούσε σίγουρο τα πολλά λεπτά του Ταβάρες, κυριότεροι στόχοι της άμυνάς του ήταν οι εξής δύο:

Πρώτος στόχος, ο περιορισμός του Λούκα Ντόντσιτς.

Δεύτερος στόχος, η διαχείριση των περιστροφών όταν η μπάλα θα έφτανε στα χέρια του ψηλού της Ρεάλ.

Βασικότερος αμυντικός άξονας για την αντιμετώπιση των Ντόνσιτς-Ταβάρες και της μεταξύ τους συνεργασίας ήταν το δίδυμο Παπανικολάου-Μιλουτίνοβ. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος προχώρησε στην ορθολογικότερη επιλογή, τοποθετώντας ύψος και μεγάλο άνοιγμα χεριών μπροστά στον Σλοβένο, προσπαθώντας να τον περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο από την αρχή της επίθεσης. Όταν ο Ντόνσιτς έπαιρνε το πρώτο σκριν από τον Ταβάρες τα μαρκαρίσματα άλλαζαν, ο Μιλουτίνοβ έβγαινε πάνω στον Σλοβένο, ενώ ο Κώστας Παπανικολάου περνούσε στην πίσω γραμμή άμυνας μένοντας πάνω στον σέντερ από το Πράσινο Ακρωτήρι.

Για να κερδίσει τον οποιοδήποτε χώρο εντός της ρακέτας του Ολυμπιακού, ο Ταβάρες έπρεπε να δώσει μια μικρή μάχη. Ο Παπανικολάου προσπαθούσε να βγει μπροστά από τον ψηλό της Ρεάλ, αποκόπτοντας έτσι την απευθείας πάσα του Ντόνσιτς βαθιά στη ρακέτα, ενώ ήταν πραγματικά καλός και στην άμυνα πάνω στην μπάλα δυσκολεύοντας πολύ τον Ταβάρες στο να υποδεχθεί την μπάλα όταν αυτή τελικά περνούσε μέσα. Το πώς τοποθετούνταν ο φόργουορντ του Ολυμπιακού φαίνεται στα παρακάτω στιγμιότυπα:

Ο χαρακτήρας του Ολυμπιακού

Ο Μιλουτίνοβ έμενε ψηλά για την άμυνα πάνω στον Ντόντσιτς (στη δεύτερη εικόνα ο Σλοβένος δεν είναι στο πλάνο), ο Παπανικολάου προσπαθούσε να πάρει θέση μπροστά από τον εκάστοτε ψηλό της Ρεάλ (στη δεύτερη εικόνα την θέση του Ταβάρες έχει πάρει ο Ρέγες), κι αυτή η διάταξη ανέκοπτε τόσο την ευκαιρία για παιχνίδι με πλάτη, όσο και τη δυνατότητα του να χρησιμοποιηθεί ο εντός ρακέτας παίκτης των Ισπανών ως σκαλοπάτι δημιουργίας.

Ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να υπογραμμιστεί είναι το πόσο συμπαγής είναι ο Ολυμπιακός στην ομαδική λειτουργία της άμυνάς του , γεγονός που έγινε προφανές για όσα λεπτά ο Κώστας Παπανικολάου είχε να μαρκάρει τον Λούκα Ντόντσιτς. Με τον Ρόμπερτς να κυνηγάει παντού τον Καμπάτσο, το δίδυμο που προέκυπτε ήταν το να αμύνεται ο Σπανούλης πάνω στον Τέιλορ, με τον παίκτη των Ισπανών να έχει σαφές επιθετικό πλεονέκτημα. Ο Πάμπλο Λάσο διέγνωσε την ανισορροπία, η Ρεάλ προσπάθησε να δημιουργήσει ευκαιρίες εκτέλεσης για τον Τέιλορ τροφοδοτώντας τον με πολλούς τρόπους (πάσα σε κόψιμο του Τέιλορ στον κεντρικό άξονα, πάσα στη γωνία της αδύναμης πλευράς όπου ο Τέιλορ περίμενε για να εκτελέσει, πάσα στον Τέιλορ ώστε να παίξει με πλάτη απέναντι στον Σπανούλη), όμως δεν προέκυψε ουσιαστικό αποτέλεσμα, παρά μόνο δύο δύσκολοι πόντοι.

Ο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΜΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗ

Σε σχέση με την επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού, και πέρα από τον σταθερά εξαιρετικό Γιώργο Πρίντεζη του οποίου η απόδοση στην παράταση είναι άμεσα συνυφασμένη με τον χαρακτήρα που έχει χτίσει μέσα από όλα τα μικρά και μεγάλα θαύματα που έχει κάνει εδώ και χρόνια, κι ενώ είχε χάσει τις βολές στο τέλος της κανονικής διάρκειας, τα στοιχεία που ξεχώρισαν στην αναμέτρηση απέναντι στη Ρεάλ ήταν τα εξής δύο:

Πρώτον, το πόσο διαφορετικός είναι ο Ολυμπιακός σε επίπεδο δημιουργίας με τον Βασίλη Σπανούλη εντός παρκέ.

Δεύτερον, η πολύτιμη συνεισφορά του Τζαμέλ ΜακΛίν που προσθέτει ένα επιπλέον, αρκετά σπάνιο χαρακτηριστικό με τον τρόπο που συμμετέχει στην επίθεση: την αποτελεσματική επιθετική έκφραση με την μπάλα στο παρκέ.

Το πρώτο στοιχείο έγινε φανερό από την πρώτη κιόλας εύστοχη επίθεση του Ολυμπιακού. Τα στιγμιότυπα είναι χαρακτηριστικά:

Ο χαρακτήρας του Ολυμπιακού

Ο Σπανούλης είναι ο παίκτης που μεταφέρει την μπάλα στην επίθεση, και, αμέσως μετά την πρώτη πάσα, κατευθύνεται χωρίς την μπάλα προς την αριστερή γωνία δίνοντας το σκριν στον Ρόμπερτς, ενώ στη συνέχεια κινείται για να βγει ξανά στην κορυφή. Εκεί, έχει ήδη πάρει θέση ο Νικολά Μιλουτίνοβ, δίνει το σκριν στον Σπανούλη, κόβει στον κεντρικό διάδρομο μετά το roll, και ο Έλληνας γκαρντ κινείται προς το καλάθι από τον δεξί διάδρομο της επίθεσης. Στην εξέλιξη της φάσης, ο Ολυμπιακός έχει πετύχει να δημιουργήσει την κατάσταση που χρειάζεται για να σκοράρει:

Ο χαρακτήρας του Ολυμπιακού

Ο Σπανούλης έχει προχωρήσει λίγο πιο μέσα από το ύψος των βολών, και τέσσερις παίκτες των Ισπανών είναι αμυντικά προσανατολισμένοι πάνω του. Στον κεντρικό διάδρομο, ο Μιλουτίνοβ είναι ουσιαστικά μόνος, ο Σπανούλης υψώνει την μπάλα, και ο Σέρβος καρφώνει με τη βοήθεια που δίνει ο Τρέι Τόμπκινς στο κέντρο της ρακέτας να μην παίζει κανένα ρόλο.

Όλα τα κέρδη της παρουσίας του Βασίλη Σπανούλη συμπυκνωμένα σε μία φάση: μια άμυνα αναγκασμένη να προσανατολιστεί πάνω του υπό την απειλή της διείσδυσης, καθώς και ελευθερία κινήσεων για τους υπόλοιπους παίκτες του Ολυμπιακού ενώ η προσοχή είναι στραμμένη στον Σπανούλη, με τα αποτελέσματα της παραπάνω κατάστασης να προκύπτουν από τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Έλληνα γκαρντ.

Ο Σπανούλης ξέρει πότε πρέπει να δημιουργήσει και πότε να εκτελέσει, οι άμυνες δεν νιώθουν άνετα όταν καταφέρνει να βγει στην περιφέρεια μέσα από τα σκρινς, και η λειτουργία της επίθεσης των ερυθρολεύκων γίνεται σχεδόν αυτόματα ευκολότερη απλά και μόνο με την παρουσία του αρχηγού του --αν ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είχε αποφασίσει να φέρει τον Σπανούλη νωρίτερα στην τέταρτη περίοδο εντός παρκέ , είναι δεδομένο πως ο Ολυμπιακός θα είχε επιτεθεί πιο ορθολογικά και δεν επρόκειτο να χρειαστεί την παράταση για να φτάσει στη νίκη.

Η ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΣΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΛΙΝ

Εκτός από τα όσα σημαντικά προσθέτει η παρουσία του Σπανούλη, ιδιαίτερη μνεία απαιτείται για την αντίστοιχη συνεισφορά του Τζαμέλ ΜακΛίν. Με τον Αμερικανό στη σύνθεσή του, ο Ολυμπιακός αποκτά αρκετά διαφορετικά χαρακτηριστικά, όλα προερχόμενα από την ικανότητα του ΜακΛιν να επιτεθεί μετά από τρίπλα.

Τι κερδίζει ο Ολυμπιακός με όσα του προσφέρει η παραπάνω ικανότητα του Αμερικανού;

Σημαντικότερο όφελος όλων, η πολυδιάστατη επιθετική του έκφραση. Ο ΜακΛιν μπορεί να σουτάρει από μέση απόσταση, είναι ικανός στο να επιτεθεί με πρόσωπο στο καλάθι, είναι αρκετά δυνατός για να μην χάνει μονομαχίες με αντιπάλους ψηλότερους και πιο δυνατούς, ενώ στον Ολυμπιακό, στοιχείο που αποδεικνύει και το κατά πόσο το κλίμα της ομάδας παίζει σημαντικό ρόλο, δείχνει να βρίσκει την συγκέντρωση και τη διάθεση που είχε χάσει με την επιλογή να συνεχίσει στο Μιλάνο μετά τις σπουδαίες σεζόν που έκανε με τη φανέλα της Άλμπα.

Για τον υπέροχο Λούκα Ντόντσιτς, αρκεί μια νοητή υπόκλιση για τα όσα συμβαίνουν οποτεδήποτε πατάει παρκέ. Κάθε Ευρωπαίος μπασκετικός οφείλει να απολαύσει την κατά τα φαινόμενα τελευταία του σεζόν στην Ευρωλίγκα, λίγο πριν αποδείξει το πού μπορεί να φτάσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η προσπάθεια της Ρεάλ ήταν παραπάνω από αξιοπρεπής, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πως η επιθετική της παραγωγή προήλθε κατά κύριο λόγο από μόλις δύο παίκτες (Ντόντσιτς 33, Κάρολ 24), ενώ για αρκετά λεπτά δεν υπήρχε σέντερ λόγω των φάουλ που έγιναν από Ταβάρες και Ρέγες. Αν ένα στοιχείο είναι δεδομένο, αυτό είναι πως με τις επιστροφές των ψηλών αλλά και του Γιουλ, η ομάδα που θα έχει κερδίσει το πλεονέκτημα έδρας και κατά πάσα πιθανότητα θα αντιμετωπίσει τους Ισπανούς θα είναι τουλάχιστον άτυχη (υπάρχει βέβαια και το σημαντικό ενδεχόμενο το να φτάσει η ίδια η Ρεάλ στο πλεονέκτημα έδρας).

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει, κέρδισε έναν από τους σημαντικότερους αγώνες μέχρι το κλείσιμο του πρώτου γύρου δείχνοντας χαρακτήρα, η διαδικασία επανένταξης του αρχηγού του ξεκίνησε ομαλά, και την επόμενη εβδομάδα ταξιδεύει χωρίς άγχος στη Βαμβέργη. Αν ένα ακόμα στοιχείο μπορεί να τοποθετηθεί στην πλευρά των αρνητικών, αυτό είναι ο κατά κάποιον τρόπο χαμένος Μπράιαν Ρόμπερτς, ο οποίος για πρώτη φορά τοποθετήθηκε σε δεύτερο ρόλο έχοντας να συνυπάρξει με τον Βασίλη Σπανούλη. Επειδή, όμως, ήταν το πρώτο μόλις παιχνίδι με τους δυο τους να είναι το δίδυμο στην περιφέρεια, το στοιχείο αυτό απλώς καταγράφεται, αναμένοντας τα επόμενα παιχνίδια για την εξαγωγή ουσιαστικών συμπερασμάτων.

TAGS EUROLEAGUE
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ