Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός επισκέφτηκαν Κάουνας και Βαλένθια χωρίς κανείς τους να καταφέρει να φτάσει στη νίκη. Οι μεν "ερυθρόλευκοι" πληγώθηκαν από την απουσία των σημαντικότερων παικτών της γραμμής των ψηλών, οι δε "πράσινοι" δεν κατάφεραν να διαχειριστούν συγκεκριμένες καταστάσεις που απαιτούσαν περισσότερη δημιουργικότητα από τους περιφερειακούς έτσι ώστε να καταφέρουν να επιβάλλουν τον δικό τους ρυθμό.

Μια πιο αναλυτική ματιά γύρω από συγκεκριμένα αγωνιστικά στοιχεία και χαρακτηριστικά των αναμετρήσεων της 15ης αγωνιστικής.

ΒΑΛΕΝΘΙΑ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ

Παρατηρώντας τους αριθμούς της αναμέτρησης των πρασίνων απέναντι στους Ισπανούς , το στοιχείο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο ώστε να προκύψει η ήττα γίνεται παραπάνω από προφανές --αν κάτι είχαν ανάγκη οι πράσινοι για να επιτρέψουν νικητές, αυτό ήταν ένας κανονικός πλέι μέικερ.

Όσα κι αν ήταν τα υπόλοιπα που δεν λειτουργούσαν σωστά (κακή βραδιά Ρίβερς από το τρίποντο, κλειστοί διάδρομοι για το κάθετο παιχνίδι του Νίκου Παππά), οι πράσινοι θα είχαν καταφέρει να φτάσουν στη νίκη αν διέθεταν κάποιον που μπορούσε να πάρει τις στοιχειώδεις αποφάσεις για να αποκωδικοποιήσει τους προβληματισμούς που έθετε η ισπανική άμυνα.

Η στατιστική απεικονίζει καλύτερα από οτιδήποτε το κενό της θέσης 1: ο Παναθηναϊκός είχε μόλις 10 ασίστ, σ’ ένα παιχνίδι που η καλή κυκλοφορία της μπάλας θα μπορούσε να εξασφαλίσει τη νίκη. Από τις 10 αυτές τελικές πάσες, μόλις 3 έγιναν από τον εκάστοτε πλέι μέικερ (2 ο Λεκαβίτσιους, 1 ο Ντένμον), ενώ την ίδια στιγμή οι πράσινοι υπέπεσαν σε 15 λάθη, ουσιαστικά ακυρώνοντας την οποιαδήποτε δημιουργία προέκυπτε απ΄ όλες τις θέσεις.

Πέραν των αριθμών, η ελλιπής δημιουργία της θέσης 1 αντικατοπτρίστηκε στα όσα δεν κατάφερε να προσφέρει ο Τζέιμς Γκιστ. Χωρίς δημιουργό που θα του περνούσε την μπάλα στα σωστά σημεία, ο Αμερικανός σέντερ έμεινε εκτός από κάθε επιθετική δράση, πετυχαίνοντας μόλις 3 πόντους από ελεύθερες βολές --η απόδοσή του ήταν το ίδιο αρνητική και στην άμυνα, με αρκετές κακές τοποθετήσεις ενώ τελείωσε το παιχνίδι χωρίς να έχει μαζέψει ριμπάουντ στα σχεδόν 18 λεπτά που βρέθηκε στο παρκέ.

Σε μια από τις χειρότερες επιθετικά βραδιές του, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε εγκλωβισμένος, σχεδόν ανήμπορος να δημιουργήσει, με οποιονδήποτε βρισκόταν στο παρκέ να ψάχνει το πώς θα ντριπλάρει προκειμένου να ελευθερωθεί για να κάνει το σουτ --οι επιθετικές εικόνες που πρόσφεραν οι πράσινοι ήταν γεμάτες με μαρκαρισμένες προσπάθειες μετά από ανούσιες σταυρωτές και με το χρονόμετρο να μην αφήνει πολλά περιθώρια για εναλλακτικές λύσεις.

Ο Πλάις που άλλαξε τις ισορροπίες και ο ρόλος του Γκριν

Παρατηρώντας κανείς τα όσα παρουσιάζει η φετινή επίθεση της Βαλένθια, οι εξής τρόποι επίθεσης είναι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτοι:

- Άμεση εκτέλεση από το τρίποντο ή διείσδυση από τον Έρικ Γκριν και τον Ράφα Μαρτίνεζ

- Ο Σαμ Βαν Ρόσομ στη θέση του δημιουργού, ψάχνοντας ευκαιρίες ώστε να περάσει την μπάλα στους σουτέρ της αδύναμης πλευράς ή στη ρακέτα

- Ο Τίμπορ Πλάις, είτε αφού ρολάρει έχοντας δώσει το σκριν στην κορυφή, είτε υποδεχόμενος την μπάλα στο χαμηλό ποστ για να παίξει με πλάτη και να εκτελέσει με το χαρακτηριστικό του χουκ.

το παιχνίδι του Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς στο χαμηλό ποστ.

Απέναντι στον Παναθηναϊκό, όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά λειτούργησαν τόσο ώστε να εξασφαλίσουν τη νίκη.

Μεγαλύτερο πρόβλημα αποδείχθηκε πως ήταν το ύψος του Τίμπορ Πλάις. Ο Γερμανός σέντερ τελείωσε το παιχνίδι με 13 πόντους (6/9 δίποντα) και 5 ριμπάουντς, εκ των οποίων τα 3 ήταν επιθετικά. Σε κάθε άστοχη προσπάθεια των Ισπανών, ολόκληρος ο Παναθηναϊκός έπρεπε να κλείνει πάνω στον Πλάις προκειμένου να εξασφαλιστεί το αμυντικό ριμπάουντ, χωρίς τελικά να προκύπτει πάντα η κατοχή --οι Ισπανοί τελείωσαν το παιχνίδι με 9 επιθετικά κερδίζοντας πολλούς πόντους απ’ αυτές τις επιπλέον κατοχές, στοιχείο που τόνισε ο Τσάβι Πασκουάλ στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι.

Με τον Πλάις να απορροφά αρκετή αμυντική πίεση, ο Έρικ Γκριν (και προς το τέλος του παιχνιδιού ο Ντόορνεκαμπ) βρήκε τους χώρους που χρειαζόταν κι αυτό ήταν που έκρινε οριστικά το παιχνίδι υπέρ των Ισπανών. Για τα λεπτά που ο Γερμανός βρισκόταν στη θέση 5, ο Παναθηναϊκός αναγκάστηκε να κρατήσει τους ψηλούς του στην πίσω γραμμή άμυνας για πρώτη φορά. Σε προηγούμενα παιχνίδια, οι πράσινοι έβγαζαν τους ψηλούς στην περιφέρεια προκειμένου να αμυνθούν καλύτερα είτε στο τρίποντο είτε σε ενδεχόμενες διεισδύσεις. Απέναντι στον Πλάις και χωρίς να υπάρχει διαθέσιμη η άμυνα του Καλάθη στο ποστ, ο Παναθηναϊκός ήταν αδύνατο να πάρει το ρίσκο ενός κοντού πάνω στο Γερμανό --όσες μπάλες περνούσαν στο ποστ θα ήταν σίγουρο δίποντο ή κερδισμένο φάουλ.

Αντιμετωπίζοντας τους Ισπανούς, οι πράσινοι περισσότερο εγκλωβίστηκαν λόγω των δικών τους κενών παρά λόγω του ότι είχαν να αντιμετωπίσουν μια ομάδα ποιοτική και με ξεκάθαρο πλάνο. Μία τρίτη συνεχόμενη νίκη χωρίς τον Καλάθη θα άγγιζε το ιδανικό, όμως τελικά προέκυψε η ήττα της Ισπανίας κι αυτό υπογράμμισε τις υπάρχουσες αδυναμίες.

Εν όψει συνέχειας, ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη την ουσιαστική συμμετοχή των περιφερειακών του. Η επιστροφή του Καλάθη δε θα καλύψει τα πάντα, κι είναι τουλάχιστον απαραίτητες οι συνεχόμενες καλές βραδιές του Νίκου Παππά. Το πλεονέκτημα έδρας είναι εφικτός στόχος, όμως κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει πως η απόσταση όσων ακολουθούν είναι η μικρότερη δυνατή. Την ώρα που οι πράσινοι ισοβαθμούν με την Ζαλγκίρις στο 10-5 συμπληρώνοντας την πρώτη τετράδα, Φενέρ και Ρεάλ ακολουθούν στο καθόλου μακρινό 9-6.

ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: ΘΕΜΑ ΡΥΘΜΟΥ

Πέρα από τακτικές επιλογές και ατομικές αποδόσεις, το χθεσινό παιχνίδι του Ολυμπιακού κρίθηκε σε μια αλληλουχία φάσεων οι οποίες έδωσαν στη Ζαλγκίρις ένα μικρό προβάδισμα στο ταμπλό κι ένα μεγάλο στον έλεγχο του ρυθμού.

Με το σκορ στο 52-53, μπαίνοντας στο τελευταίο πεντάλεπτο, ο Ουλάνοβας κάρφωσε την μπάλα κι έδωσε το σύνθημα για την έναρξη του ποιοτικότερου και πιο απολαυστικού διαστήματος του χθεσινού αγώνα: Ο Σπανούλης ακολούθησε με side-step τρίποντο, ο Πάνγκος απάντησε, ο Παπαπέτρου έβαλε ξανά μπροστά τον Ολυμπιακό, κι ο Ουλάνοβας απάντησε ξανά με τρίποντο. Μετά από ενάμιση περίπου λεπτό, είχαν μπει 13 συνολικά πόντοι κι η Ζαλγκίρις ήταν μπροστά 60-58.

Είναι μια αλληλουχία φάσεων που εύκολα θα μπορούσε να είχε καταλήξει προς την άλλη πλευρά. Ο Σπανούλης αστόχησε σε δύο ελεύθερα τρίποντα. Η Ζαλγκίρις ευστόχησε σε δύο μαρκαρισμένα κι έπειτα γρήγορα έφτασε στο 65-58, από το οποίο ο Ολυμπιακός ποτέ δεν επέστρεψε.

Η αστοχία του Σπανούλη στο συγκεκριμένο σημείο, ωστόσο, σε σουτ που έχει βάλει δεκάδες φορές, ήταν απλώς ένα ακόμα σύμπτωμα της χθεσινής του αδυναμίας να βρει ρυθμό, εν πολλοίς προϊόν του πλάνου που είχε ετοιμάσει γι’ αυτόν ο Γιασικεβίτσιους.

Βάζοντας ένταση σε άμυνα και επίθεση στον Σπανούλη

Ο Λιθουανός επέλεξε show-and-recover στα pick-n-roll του αρχηγού του Ολυμπιακού, τα οποία, όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν κι εν πολλοίς πετυχημένα, συχνά κατέληγαν είτε σε στιγμιαία παγίδα είτε σε switch. Η άμυνα πάνω του ήταν τόσο physical που σε πολλές περιπτώσεις θύμισε εντάσεις Ερυθρού Αστέρα. Παράλληλα, έφερνε τον περιφερειακό της αδύναμης πλευράς σχεδόν μέσα στη ρακέτα του, ρισκάροντας το τρίποντο από το 3άρι του Ολυμπιακού, αλλά αποκλείοντας την διείσδυση με την οποία ο Σπανούλης σκόραρε ξανά και ξανά την προηγούμενη βδομάδα απέναντι στην ΤΣΚΑ.

Όταν ο Σπανούλης αμύνονταν, ο Γιασικεβίτσιους φρόντιζε να τον εμπλέκει στο δάσος από flare και pin-down σκριν που στήνει μακρυά από τη μπάλα, συχνά αναγκάζοντάς τον να μετακινηθεί από τη μία πλευρά στην απέναντι σε φουλ ταχύτητα. Οι τρεις προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση του Σπανούλη ικανοποιήθηκαν όλες στο απόλυτο: επιθετική προσωπική άμυνα, πάντα διαθέσιμη βοήθεια, αναγκαστική εμπλοκή του στο αμυντικό μισό.

Η αντιμετώπιση παικτών που ξέρουν να κινούνται κάτω από τα σκριν, πέραν του τι κάνει εδώ ο Σπανούλης, είναι τομέας στον οποίο παραδοσιακά δυσκολεύεται η άμυνα του Ολυμπιακού, κάτι που έγινε και χθες φανερό: ο Μιλάκνις, ο οποίος είναι εξαιρετικός στις αυξομειώσεις ταχύτητας χωρίς την μπάλα και ξέρει πως να στείλει τον αμυντικό του πάνω στο σκριν για να κερδίσει χώρο, έβαλε μεγάλη πίεση στην άμυνα των ερυθρόλευκων, όντας διαρκώς σε κίνηση κι έτοιμος για εκτέλεση. Μαζί με τον Πάνγκος και τον Μίσιτς, οι οποίοι εκτέλεσαν περισσότερο σε δικές τους φάσεις αλλά εξίσου πετυχημένα, είχαν 39 πόντους, με 8/14 τρίποντα, και 13 ασίστ, γράφοντας μια εμφατική νίκη απέναντι στην περιφερειακή γραμμή του Ολυμπιακού.

Στους ψηλούς, παρά το ότι ο Μακλιν δεν ακολούθησε τα εξωγήινα επίπεδα της προηγούμενης εβδομάδας και ο Μπόγρης δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να συντονιστεί με τον Σπανούλη, υπήρχε ισορροπία, με τον Ολυμπιακό να γράφει 8 περισσότερα ριμπάουντ (35-27). Αλλά ό,τι κέρδισε από εκεί το’ χασε με τα λάθη του, τα οποία για ένα ακόμη εκτός έδρας παιχνίδι κυμάνθηκαν πολύ ψηλά (15, εκ των οποίων 7 σε κλεψίματα), τόσο αναλογικά με τις ασίστ του (επίσης 15) όσο και συγκριτικά με τον αντίστοιχο αριθμό λαθών των Λιθουανών (μόλις 6).

Ήταν ακόμη ένας αγώνας στον οποίο ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε με πειραματική σύνθεση, χωρίς τεσσάρι ουσιαστικά στο ρόστερ του, και με τον Παπαπέτρου να γράφει 34 λεπτά. Η ομάδα περιμένει τη σταδιακή επανένταξη των τραυματιών, κι ειδικά τουλάχιστον έναν εκ των Μιλουτίνοφ ή Πρίντεζη, η οποία θα την επαναφέρει σε μία αγωνιστική κανονικότητα, η οποία τείνει να εκλείψει τις τελευταίες βδομάδες.