Το σύνθημα ξεκίνησε μόνο όταν η σιωπή είχε ήδη μετατραπεί σε αμηχανία: μετά το πέμπτο λεπτό της χθεσινής αναμέτρησης, όλο το γήπεδο ξεκίνησε ταυτόχρονα να κραυγάζει Liberta, απαιτώντας την απελευθέρωση όσων προφυλακίστηκαν πρόσφατα στην υπόθεσης της Καταλονίας.

Πρόκειται για το πιο αξιομνημόνευτο στιγμιότυπο του χθεσινού αγώνα. Είναι, έτσι κι αλλιώς, το πιο σημαντικό: μία από εκείνες τις παραπομπές στα ιστορικά βιβλία που μας υπενθυμίζουν πως το ίδιο το μπάσκετ ενίοτε μετατρέπεται σ’ ένα άυλο γήπεδο, στο οποίο παίζεται ένα διαφορετικό, πολύ ευρύτερο παιχνίδι.

Σχεδόν σε κανένα σημείο των 40 λεπτών Barcelona και Ολυμπιακός δεν κατάφεραν να αποσπάσουν την προσοχή μας απ’ αυτήν την εξω-αγωνιστική πτυχή: ό,τι συνέβη πάνω στο παρκέ ήταν είτε μια αντανάκλαση όσων περιμένουμε ότι θα συμβούν (στην περίπτωση της Barcelona κι ενδεχόμενης μελλοντικής της βελτίωσης) είτε μια ανάμνηση όσων έχουν ήδη συμβεί (στον τρόπο που ο Ολυμπιακός απέτυχε να φτάσει τα στάνταρ προηγούμενων αναμετρήσεων).

Τα λάθη έκαναν την διαφορά

Το χθεσινό ήταν ένα παιχνίδι μπάσκετ τόσο λειψό που τα νούμερα μεταφέρουν ολόκληρη την αλήθεια του: όταν γίνονται συνολικά 32 λάθη, ειδικά όταν υπάρχει τέτοια απόλυτη ισορροπία στα rebound (από 31 για κάθε ομάδα, με ίδια αναλογία αμυντικών/επιθετικών), νικητής είναι απλά αυτός που κάνει τα λιγότερα, ή τα λιγότερο σημαντικά. Ο Ολυμπιακός έκανε 21, 14 εκ των οποίων ήταν κλεψίματα της Barcelona, δηλαδή 14 ζωντανές κατοχές με ιδανικές για την επίθεση προϋποθέσεις, κατάσταση από την οποία καμιά ομάδα δεν θα μπορούσε ποτέ να ανακάμψει (ενδεικτικά: 9 από τους 12 παίκτες των Καταλανών είχαν τουλάχιστον από ένα κλέψιμο).

Η αρχή του αγώνα, ωστόσο, δεν φανέρωσε την τελική του κατάληξη. Αν και οι δύο ομάδες μπήκαν εξίσου νευρικά στο παρκέ, ο Ολυμπιακός έδειξε πιο έτοιμος στα πρώτα λεπτά. Ο Σφαιρόπουλος επέλεξε και πάλι τη δυναμική πεντάδα των τριών forward (Παπανικολάου, Thompson, Πρίντεζη) μαζί με τους Roberts και Milutinov. Επιθετικά, ως συνήθως, ο Ολυμπιακός στόχευσε τα miss match: πιο συγκεκριμένα, στις πρώτες του επιθέσεις επέλεξε να περάσει την μπάλα στον Παπανικολάου (τον μάρκαρε ο Koponen), ο οποίος ξεκινούσε χαμηλά από την αριστερή πλευρά της ρακέτας και, μετά από ένα screen του Miloutinov, κατέληγε στο αντίστοιχο σημείο δεξιά, όπου αν πάρει την μπάλα μπορεί εύκολα να τελειώσει με το αριστερό. Ο Παπανικολάου δημιούργησε σκορ και ευκαιρίες για τους υπόλοιπους ως ο πιο σημαντικός δευτερεύον play-maker του Ολυμπιακού (μια πτυχή του παιχνιδιού του που σήμερα θα βρίσκονταν σε άλλο επίπεδο αν μπορούσε να βάλει την μπάλα στο παρκέ).

Αμυντικά, σ’ αυτά τα πρώτα λεπτά, ο Ολυμπιακός έδειξε ότι δεν θα δυσκολευτεί να βγάλει την Barcelona από τα καλά της σημεία: επέτρεπε λίγη και ανούσια κυκλοφορία της μπάλας, αναγκάζοντας τους Καταλανούς, από τη μία, να εκτελέσουν πολλές φορές πάνω σε βοήθεια και, από την άλλη, σε διαδοχικά λάθη (σχεδόν τα μισά από τα συνολικά 11 λάθη της ομάδας του Sito Alonso έγιναν στην πρώτη περίοδο). Αιχμή του δόρατος και εδώ ο Παπανικολάου, τον οποίο ο Σφαιρόπουλος έστειλε πάνω στον Heurtel με τον Έλληνα forward να κερδίσει το σύνολο των μεταξύ τους μονομαχιών (κι επειδή η τάση του να αμύνεται ένας αθλητικός forward πάνω στον αντίπαλο δημιουργικό guard είναι μια αρκετά δημοφιλής κίνηση τα τελευταία χρόνια, ας σημειώσουμε κι αυτό: ο ίδιος ο Σφαιρόπουλος ήταν από τους πρώτους που το δοκίμασαν, όταν, ως βοηθός του Pini Gerson και υπεύθυνος αμυντικής τακτικής του ΟΣΦΠ, είχε εμπνευστεί το μαρκάρισμα του Διαμαντίδη από τον Βασιλόπουλο, κάτι που αργότερα καθιερώθηκε στα παιχνίδια μεταξύ των δύο αιωνίων).

Οι Oriola/Seraphin άλλαξαν τα δεδομένα

Αν μέχρι αυτό το σημείο υπήρχε ένα ανησυχητικό σημάδι από πλευράς Ολυμπιακού, πέρα από μερικές βεβιασμένες επιθετικές επιλογές (οι περισσότερες ενδεικτικές της άσχημης βραδιάς του Roberts), αυτό ήταν ο τρόπος που η front-line του επηρεάστηκε από την ταυτόχρονη παρουσία των Oriola-Seraphin. O Alonso επέλεξε αυτό το σχήμα των δίδυμων πύργων, την αμυντική αξιοπιστία των οποίων ενίσχυε και η παρουσία του Hanga, θέλοντας να ακυρώσει με το μέγεθος της πεντάδας του τις βλέψεις που πάντα έχει ο Ολυμπιακός στο χαμηλό ποστ, ειδικά με Πριντεζη-Milutinov.

Ο Ολυμπιακός είχε δύο επιλογές για να το αντιμετωπίσει: είτε να δώσει φάσεις στον Πρίντεζη για να παίξει στα πόδια τον Oriola, είτε να προσπαθήσει να βγάλει μερικά περιφερειακά σουτ που ενδεχομένως θα ανάγκαζαν τον Alonso να ελαφρύνει το σχήμα του (εδώ μπορούσε να δοκιμαστεί κι ο Thompson στο 4). Ο Σφαιρόπουλος ούτε έδωσε την μπάλα στον Πρίντεζη, ούτε έψαξε ιδιαίτερα το σουτ από το 4. Ως αποτέλεσμα, ο Alonso επέμεινε σ’ αυτό το σχήμα και σε διάφορες παραλλαγές του καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, κάτι που κράτησε Πρίντεζη και Milutinov, αλλά και όλους τους υπόλοιπους της front-line, εκτός αγώνα. Οι δυο πρώτοι είχαν συνολικά 9 πόντους με 4/9 σουτ και 1/3 βολές.

Καθοριστικός ο Pressey

Ακόμα κι έτσι, ο Ολυμπιακός κατάφερνε, έχοντας μια σχετική επιθετική πολυφωνία, να κρατηθεί κοντά στο παιχνίδι —τουλάχιστον μέχρι τις αρχές της τρίτης περιόδου. Τότε η Barcelona ανέβασε κατά πολύ την πίεση πάνω στην μπάλα, ξεκινώντας την άμυνά της από ψηλά, σκορπώντας φόβο και τρόμο στο backcourt του Ολυμπιακου, το οποίο απέτυχε πλήρως να προσαρμοστεί ακόμα κι όταν ο Σφαιρόπουλος είχε στο παρκέ ταυτόχρονα Roberts-Μάντζαρη.

Καθοριστικός σε αυτό το σημείο ήταν ο Phil Pressey. Το εξαιρετικό αμυντικό πακέτο του Αμερικανού guard -γρήγορα πόδια, έτοιμα χέρια, δυνατός κορμός- αποδείχτηκε εφιάλτης για κάθε περιφερειακό του Ολυμπιακού. Βασάνισε κυρίως τον Roberts, προκαλώντας διαρκώς αλλοιώσεις, κρατώντας πάντα τη θέση του μπροστά από τον επιιτιθέμενο, και δίνοντας επιτυχημένες βοήθειες ακόμα κι όταν ρίσκαρε από τη δυνατή πλευρά. Τελείωσε τον αγώνα με 5 ασίστ και 3 κλεψίματα, πρώτος σε αμφότερες τις κατηγορίες μεταξύ παικτών και των δύο ομάδων.

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως, με τους ψηλούς του εκτός αγώνα ήδη από το πρώτο ημίχρονο, όταν η περιφερειακή πίεση των μπλαουγκράνα έφτασε αυτό το επίπεδο, δεν υπήρχαν πια πολλοί τρόποι για να μείνει ο Ολυμπιακός μέσα στο παιχνίδι. Η διαφορά άρχισε να ανεβαίνει καθώς η Barcelona, χωρίς να δείξει κάτι εντυπωσιακό, φαινόταν πιο γρήγορη, πιο δυνατή και πιο αποφασισμένη. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο λόγω του ύψους του, ο Phil Pressey ήταν ο πυρήνας (μαζί με τους Seraphin και Sanders) αυτής της physical άμυνας, η οποία έκρινε εν πολλοίς το χθεσινό παιχνίδι.

Επιμέλεια: Βασίλης Καγιάς