Εχει πατήσει πια τα 83. Έχει πίσω του δύο επεμβάσεις ανοιχτής καρδιάς. Κι όμως ο Βύρων Αλεξιάδης δεν έχει σκοπό να κόψει το μπάσκετ. Απλά δεν μπορεί. Η πορτοκαλί μπάλα ανέκαθεν ήταν συνυφασμένη με την καθημερινότητά του και αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει ακόμα και σε αυτή την ηλικία.

Ο Βύρων Αλεξιάδης υπήρξε αθλητής, διαιτητής, προπονητής και παράγοντας. Αθλητής, βέβαια, ποτέ δεν σταμάτησε ποτέ να είναι... Ακόμα και σήμερα, στα 83 του χρόνια, συνεχίζει να προπονείται δύο φορές την εβδομάδα και παραμένει ενεργό μέλος της ομάδας βετεράνων του Ανατόλια Θεσσαλονίκης, συμμετέχοντας σε αγώνες και τουρνουά που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Παλαιμάχων Καλαθοσφαιριστών.

" Συμμετείχα το 2013 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα βετεράνων που φιλοξένησε η Θεσσαλονίκη και ήμουν μάλιστα ο σημαιοφόρος της ομάδας. Επαιξα και στο Παγκόσμιο που έγινε στην Πράγα το 2010. Οσο βαστούν τα πόδια μου και η καρδιά μου, θα συνεχίσω. Τώρα περιμένω να με καλέσουν στο Χριστουγεννιάτικο τουρνουά που διοργανώνει ο σύνδεσμος. Το μπάσκετ είναι για μένα τρόπος ζωής", είπε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «ΕΘΝΟΣΠΟΡ» ο Βύρων Αλεξιάδης.

Όσο για την κατάσταση της υγείας του; " Νιώθω πολύ καλά. Στο παρελθόν, βέβαια, είχα δύο επεμβάσεις καρδιάς. Μία το 2000 με τρία μπάι πας και μία το 2006 με τέσσερα μπάι πας. Ο καρδιοχειρουργός μού είπε: «Mακάρι να ήταν κι άλλοι έτσι ενεργοί με τον αθλητισμό», και με προέτρεψε να συνεχίσω όσο αντέχω και χωρίς υπερβολές. Η οικογένειά μου γνωρίζει την τρέλα και την αγάπη που έχω για το μπάσκετ. Με τον γιο μου παίζουμε μαζί. Είμαστε ένα γκρουπ που συνεχίζει να γυμνάζεται και να παίζει δύο φορές την εβδομάδα στο κλειστό του Ανατόλια από το 1976".

ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΑ

Ο Βύρων Αλεξιάδης, μεγαλύτερος σε ηλικία εν ενεργεία καλαθοσφαιριστής, γεννήθηκε το 1934 στη Θεσσαλονίκη κι έχει γράψει τη δική του ιστορία στα τσιμεντένια γήπεδα της πόλης. " Ημουν ο αρχηγός της ομάδας του Ανατόλια, η οποία για αρκετά χρόνια αγωνιζόταν στην Α΄ Εθνική κατηγορία. Τη σεζόν 1962-63 φτάσαμε να διεκδικούμε σε αγώνες μπαράζ το πρωτάθλημα μαζί με τον Παναθηναϊκό, τον Ηρακλή και τον Τρίτωνα, με τους οποίους είχαμε ισοβαθμήσει στην 1η θέση. Στα μπαράζ που φιλοξενήθηκαν στο ανοικτό γήπεδο της ΧΑΝΘ κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό, όμως χάσαμε από τις άλλες δύο ομάδες.

Το 1964, χρονιά στην οποία συστήθηκε η Α΄ Εθνική κατηγορία, το Ανατόλια μαζί με Αρη, Ηρακλή και ΧΑΝΘ ήμασταν οι εκπρόσωποι της Θεσσαλονίκης στη μεγάλη κατηγορία. Το 1964 η ομάδα μου, το Ανατόλια, πέτυχε κάτι ασύλληπτο για την εποχή, καθώς κατάφερε να κερδίσει τη φοβερή ΑΕΚ του Τρόντζου και του Αμερικάνου μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Κάτι που δεν μπόρεσε να πετύχει καμία άλλη ομάδα τότε. Αξέχαστη θα μου μείνει ως παίκτης και η συμμετοχή μου στη μικτή Θεσσαλονίκης σε παιχνίδι με την Εθνική Ενόπλων Αμερικής το 1962. Κάπου στο 1973 σταμάτησα να παίζω.

Σπούδασα οικονομικά, ωστόσο δεν σταμάτησα να ασχολούμαι με το μπάσκετ. Υπηρέτησα το άθλημα σε όλες τις βαθμίδες του. Σας θυμίζω πως είμαι ιδρυτικό μέλος του συνδέσμου διαιτητών Θεσσαλονίκης, τον οποίο υπηρέτησα και ως αντιπρόεδρος. Υπήρξα ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της ΟΔΚΕ, αλλά και ιδρυτικό μέλος του συνδέσμου προπονητών Ελλάδας. Επίσης, υπήρξα αντιπρόεδρος της ΕΚΑΣΘ".

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Ο Βύρων Αλεξιάδης είχε μια αξιόλογη πορεία στην προπονητική. Ιδρυσε την ομάδα του ΠΑΟΔ, ήταν, επίσης, προπονητής στο αγαπημένο του Ανατόλια, στη ΧΑΝΘ όμως τις μεγαλύτερες επιτυχίες γνώρισε με τον Αετό. " Με τον Αετό παίξαμε αρκετά χρόνια στην Α΄ Εθνική. Η ομάδα αυτή είχε πολύ μέλλον, όμως την αδίκησαν. Σε έναν αγώνα με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς που έγινε στο Αλεξάνδρειο σημειώθηκαν επεισόδια μεταξύ παικτών με ευθύνη της Καλαμαριάς. Ο τότε υπουργός Αθλητισμού, επί δικτατορίας, ο Ασλανίδης, έλαβε την απόφαση να μας υποβιβάσει.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τους επόμενους μήνες οι μισοί και καλύτεροι παίκτες μας να αποχωρήσουν, προσχωρώντας στον ΠΑΟΚ. Ηταν μια κίνηση που αποδυνάμωσε αφάνταστα τον Αετό. Δέχθηκα προτάσεις από τον Αρη και συγκεκριμένα από τον Ανέστη Πεταλίδη το 1979 να αναλάβω χρέη βοηθού του Ιβκοβιτς, αλλά κι από τον ΠΑΟΚ, επί διοίκησης Φυντανίδη. Δεν συνεργάστηκα, γιατί κάποιοι όροι που έθεσα δεν έγιναν αποδεκτοί. Ημουν και παραμένω ρομαντικός εραστής του αθλήματος".

Υστερα από 32 χρόνια επαγγελματικής πορείας ως υπεύθυνος οικονομικών του κολεγίου Ανατόλια, ο συνταξιούχος σήμερα Βύρων Αλεξιάδης χαίρεται την οικογένεια που δημιούργησε με τη σύζυγό του Μαίρη (έχει δύο παιδιά και πέντε εγγονάκια), νοσταλγεί το παρελθόν, την εποχή που οι παίκτες έπαιζαν για μια… πορτοκαλάδα, τις θρυλικές αναμετρήσεις του Φαίδωνα Ματθαίου με τον Τάκη Ταλιαδώρο στο ανοικτό της ΧΑΝΘ, τις ατέλειωτες συζητήσεις στα μπασκετικά στέκια της δεκαετίας του 1960 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.