Όταν το καλοκαίρι ο Θανάσης Αντετοκούνμπο αποφάσιζε να δεχθεί την πρόταση της Ανδόρα αρκετός κόσμος αναρωτιόταν πώς θα ανταποκριθεί στη νέα πρόκληση της καριέρας του. Ο λόγος; Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην επαγγελματική του πορεία που θα έπαιζε οργανωμένο μπάσκετ σε υψηλό Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του στον Φιλαθλητικό, ο διεθνής γκαρντ/φόργουορντ είχε φτάσει να αγωνιστεί μέχρι την Α2, ενώ στην συνέχεια ακολούθησε μία τριετία στη D-League στην προσπάθειά του να κυνηγήσει το όνειρο το ΝΒΑ, υπογράφοντας κάποια στιγμή 10ημερο συμβόλαιο με τους Knicks. Όπως όμως ξέρει πολύς κόσμος, άλλο πράγμα είναι η D-League και άλλο η Ευρώπη.

Στην αναπτυξιακή Λίγκα του ΝΒΑ η φιλοσοφία είναι λίγο-πολύ ότι ο καθένας παίζει για τον εαυτό του. Προτάσσεται το ατομικό ταλέντο κάθε παίκτη και το θέαμα, με αποτέλεσμα να ισχύει μία... οργανωμένη αναρχία και ενίοτε... σκέτη αναρχία. Δεδομένου λοιπόν ότι ο Θανάσης είχε περάσει τρία χρόνια παίζοντας σε αυτή τη Λίγκα, ήταν λογικό να περιμένουν να δουν όλοι πώς θα αντιδράσει παίζοντας σε ένα από τα καλύτερα Πρωταθλήματα της Ευρώπης, όπου κάθε αγωνιστική θα τα έβαζε με τους κορυφαίους. Έναν χρόνο αργότερα μάλλον όλοι πλέον ξέρουν ότι το πρώτο δείγμα ήταν πέρα για πέρα θετικό.

Θέαμα, αλλά και ουσία πλέον

Η σεζόν ξεκίνησε μέτρια για τον Θανάση, ο οποίος στους πρώτους αγώνες της Ανδόρα έμεινε στα ρηχά, σημειώνοντας συνολικά 5 πόντους στις πρώτες 3 συμμετοχές του στο Πρωτάθλημα. Στην 4η συμμετοχή του ωστόσο, κόντρα στη Μπασκόνια, είχε 13 πόντους και 6 ριμπάουντ, δείχνοντας να βρίσκει πατήματα. Η συνέχεια πλέον ήταν σαφώς καλύτερη.

Όσο περνούσε ο καιρός ο Αντετοκούνμπο αντιλαμβανόταν όλο και καλύτερα την ταχύτητα που παιζόταν το Ισπανικό μπάσκετ. Έχοντας την τάση να παίζει πάντα στα “κόκκινα”, με το πόδι πατημένο στο γκάζι, έμαθε σιγά-σιγά να μαθαίνει ότι πού και πού χρειαζόταν και το φρένο. Άρχισε να διαβάζει καλύτερα το παιχνίδι. Να μάθει να εκμεταλλεύεται καλύτερα τα προσόντα του για το καλό της ομάδας.

Ο περισσότερος κόσμος είναι λογικό να σταθεί στα θεαματικά καρφώματα και τις τρελές τάπες του. Την φετινή σεζόν ωστόσο ο Θανάσης δεν ήταν απλώς καρφώματα και τάπες. Ήταν ένας παίκτης που έβγαζε ενέργεια, προσφέροντας σε όλους τους τομείς, επιβεβαιώνοντας παράλληλα ότι είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός. Έκλεισε την σεζόν έχοντας 7.8 πόντους, 3.8 ριμπάουντ, 0.8 ασίστ, 0.6 κλεψίματα και 0.9 κοψίματα ανά αγώνα σε μόλις 17 λεπτά συμμετοχής, ωστόσο το μεγαλύτερο κέρδος είναι ότι έβαλε περισσότερη ουσία στο παιχνίδι του.

Η φετινή σεζόν αποτέλεσε ουσιαστικά το καλύτερο σχολείο για τον Θανάση. Αγωνίστηκε από σούτινγκ γκαρντ έως πάουερ φόργουορντ. Μάρκαρε περιφερειακούς, μάρκαρε ψηλούς. Πήρε πρωτοβουλίες στην επίθεση με τη μπάλα στα χέρια. Έμαθε να τηρεί καλύτερες αποστάσεις στην επίθεση, ανοίγοντας το παρκέ για τους συμπαίκτες του. Προς το φινάλε της σεζόν είχε γίνει και καλύτερος πασέρ, καταφέρνοντας να δημιουργήσει και για τους συμπαίκτες του. Ωρίμασε μπασκετικά, δείχνοντας ότι μπορεί να φτάσει ακόμα ψηλότερα.

Ένα Κεφάλαιο για το Ελληνικό μπάσκετ

Τα κατορθώματα του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι λογικό να έχουν επισκιάσει τα αντίστοιχα του Θανάση. Στο φινάλε, ο Γιάννης θεωρείται πλέον ένας από τους 20 καλύτερους παίκτες στον κόσμο, έχοντας παγκόσμια αναγνώριση. Αυτό όμως δεν πρέπει να κάνει τον κόσμο να ξεχνάει ότι όπως δεν είχαμε ποτέ έναν παίκτη σαν τον Γιάννη, δεν είχαμε ποτέ και παίκτη με τα στοιχεία του Θανάση Αντετοκούνμπο.

Ο γκαρντ/φόργουροντ της Ανδόρα είναι ένας παίκτης που ταιριάζει “γάντι” στις απαιτήσεις του σύγχρονου μπάσκετ. Είναι ο πιο αθλητικός παίκτης που έχει το Ελληνικό μπάσκετ αυτή τη στιγμή μετά τον... Γιάννη. Μπορεί να αγωνιστεί σε τρεις θέσεις (από σούτινγκ γκαρντ έως και πάουερ φόργουορντ) και να μαρκάρει αποτελεσματικά από πόιντ γκαρντ έως πάουερ φόργουορντ. Μπορεί να αλλάξει κατοχές χάρη στο πάθος και την ενέργεια που βγάζει στο παρκέ. Λατρεύει να παίζει σε μεγάλα παιχνίδια, κάτι που αποδείχθηκε και στα playoffs του Ισπανικού Πρωταθλήματος, όπου είχε 12.6 πόντους, 4.6 ριμπάουντ, 2.3 ασίστ, 1.6 κλεψίματα και 0.7 τάπες ανά αγώνα. Είναι εκ των κορυφαίων στην Ευρώπη στην κίνηση μακριά από τη μπάλα. Παίζει για την ομάδα και όχι τα νούμερά του. Όλα αυτά είναι πράγματα που δεν γίνεται να παραβλέψει κανείς.

Η φετινή σεζόν ήταν η πρώτη του Θανάση στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη. Ήταν μία σεζόν προσαρμογής και ο βαθμός που πήρε ήταν υψηλός. Το πιο ενθαρρυντικό από όλα όμως είναι πως καλά-καλά δεν έχει κλείσει τα 24 του χρόνια (θα τα κλείσει τον Ιούλιο). Κοινώς, τα καλύτερα βρίσκονται μπροστά του. Και είναι στο χέρι του να κάνει όχι απλώς νέα βήματα, αλλά άλματα στην εξέλιξή του, αντίστοιχα με αυτό που έκανε την φετινή σεζόν.

Twitter @steflong85