Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό "Αθήνα 9,84" με τη νέα του ιδιότητα, ως πρόεδρος, δηλαδή, της ελληνικής ομοσπονδίας μπάσκετ.

Η επιστροφή σας στον προεδρικό θώκο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, σημαίνει μεγαλύτερη ενασχόλησή σας με τα θέματα του ελληνικού μπάσκετ;

«Σαφέστατα, ναι. Βεβαίως και επιπλέον ανάληψη όλων των ευθυνών που έχει αυτή. Νομίζω ότι ήταν υποχρέωσή μου να το κάνω αυτό, γιατί πράγματι την προηγούμενη δεκαετία, χωρίς φυσικά να ξεχνώ τις υποχρεώσεις που είχα απέναντι στο ελληνικό μπάσκετ, είχα αφιερώσει πολύ χρόνο στην οργάνωση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, διότι, μην ξεχνάτε ότι ήμουν αυτός που ουσιαστικά έφτιαξε την ανεξάρτητη Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία το 2001. Φυσικό ήταν, μιας και το θεωρώ δημιούργημά μου, να έδωσα αυτό το διάστημα ένα μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς μου, χωρίς όμως πάντα –επαναλαμβάνω– να ξεχνώ ότι έχω υποχρέωση στο ελληνικό μπάσκετ και στη χώρα μου. Πάντα υποστήριζα, με ιδιαίτερο σθένος, τα συμφέροντα του ελληνικού μπάσκετ και τα συμφέροντα του ελληνικού αθλητισμού. Ποτέ δεν ξέχασα ότι είμαι Έλληνας και ότι έχω υποχρεώσεις σε αυτή τη χώρα. Δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει για όλους που κατέχουν θέσεις σε διεθνείς οργανισμούς. Δυστυχώς».

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι είσαστε ο κορυφαίος παράγοντας στην ιστορία του ελληνικού, αλλά και του ευρωπαϊκού, μπάσκετ. Βλέπετε να υπάρχει διάδοχη κατάσταση;

«Πιστεύω ότι θα υπάρχει, διότι πρώτον “ουδείς αναντικατάστατος”, όπως λέει και ο λαός μας και δεύτερον, διότι οι ηγέτες βγαίνουν μέσα από την αναζήτηση του συγκεκριμένου κοινωνικού σώματος. Λοιπόν, μέσα από την αναζήτηση που θα αναπτυχθεί, θα βγουν και οι νέες ηγεσίες του ελληνικού μπάσκετ. Δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι. Όχι, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν καλοί, μέτριοι, και κακοί. Θα δούμε στην πορεία».

Τι πιστεύετε ότι φταίει για την κρίση στα σπορ και τα προβλήματα που ταλανίζουν τους συλλόγους;

«Κοιτάξτε, είναι κρίση κοινωνίας γενικότερα. Αυτή τη στιγμή, η κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο αναζητά την ταυτότητά της. Φυσιολογικό είναι επίσης, από τη στιγμή που η οικονομική εξουσία έχει επιβληθεί όλων των άλλων εξουσιών και ιδιαίτερα της πολιτικής, η κρίση που διέρχεται το παγκόσμιο μοντέλο να έχει επηρεάσει και την κοινωνία, και έκφραση της κοινωνίας είναι ο αθλητισμός. Αυτή είναι η δική μου ανάλυση και η δική μου εκτίμηση».

Θα θέλατε να μας δώσετε τη δική σας εκτίμηση για τους λόγους που οδήγησαν την εθνική μας ομάδα μπάσκετ στην αποτυχία, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Τουρκίας; Είναι αλήθεια ότι μας απογοήτευσε όλους, αυτό που είδαμε από τα παιδιά μας...

«Όχι, η απογοήτευση είναι πολύ σκληρό συναίσθημα. Οπωσδήποτε, ήταν μία αποτυχία. Θα πρέπει όμως να δούμε το θέμα, με την έννοια ότι αυτοί που έχουν προσφέρει τόσες μεγάλες επιτυχίες, έχουν δικαίωμα και στην αποτυχία. Έτσι, λοιπόν, η κριτική μας απέναντι σε αυτά τα παιδιά θα πρέπει να είναι κάπως συγκρατημένη, λαμβάνοντας υπόψη και το παρελθόν και τις μεγάλες επιτυχίες που έχουν φέρει. Όσο για τους λόγους της αποτυχίας, αυτοί δεν είναι πάρα πολλοί, αλλά -εν πάση περιπτώσει- δεν πρέπει να στεκόμαστε και να τους αναζητάμε πάντα, αλλά σαφέστατα πρέπει να τους εντοπίζουμε, να προσπαθούμε να διορθώνουμε τα λάθη και να τα ξεπερνάμε, για να πάμε στην επόμενη μέρα.

Βρισκόμαστε ήδη στο στήσιμο της επόμενης μέρας και δεν στεκόμαστε, ούτε μένουμε στους λόγους, τι έφταιξε, γιατί δεν μπήκε εκείνο το καλάθι ή γιατί έγινε οτιδήποτε άλλο. Οπωσδήποτε στοίχισαν στην πορεία της εθνικής ομάδας τα γεγονότα που συνέβησαν στον αγώνα με τη Σερβία, γεγονότα τα οποία είναι καταδικαστέα από όλους όσοι συμμετέχουν στο αθλητικό κίνημα της χώρας. Αυτό στοίχισε και δημιούργησε κενά στην εθνική μας ομάδα, οπωσδήποτε επηρέασε τη συνέχεια. Κάναμε τα δύο πρώτα παιχνίδια χωρίς δύο πρωτοκλασάτους παίκτες και αυτό μας οδήγησε στην αποτυχία. Επιμένω ότι ήταν μία αποτυχία, αλλά αυτά τα παιδιά έχουν δικαίωμα και στην αποτυχία».

Πρόεδρε, τελικά ήταν λάθος η επιλογή Καζλάουσκας;

«Μην ξεχνάτε ότι πέρυσι ήταν τρίτος ως προπονητής, δηλαδή γιατί ο πρώτος χρόνος ανήκει πάντα στους πρωταγωνιστές, που είναι οι παίκτες. Αυτό το λέω συνέχεια και ύστερα από πολύ μεγάλες επιτυχίες, ότι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές είναι οι παίκτες. Βέβαια, ο προπονητής ήταν ο Καζλάουσκας. Οπωσδήποτε έχει και αυτός το ποσοστό συμμετοχής στην αποτυχία. Νομίζω ότι ο Καζλάουσκας είναι ένας καλός τεχνικός, δεν χρειάζεται τα εύσημα από εμάς. Ήταν ήδη καταξιωμένος στο παγκόσμιο και ευρωπαϊκό μπασκετικό στερέωμα, ένας πολύ καλός κύριος. Εν πάση περιπτώσει, δεν πήγαμε καλά στη δεύτερη φάση της παρουσίας του, ως εθνικός προπονητής».

Θα ήθελα μια πιο ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημά μου για τον πρώην εθνικό προπονητή...

«Όχι, δεν ήταν λάθος η επιλογή του. Πέρυσι ήταν πετυχημένος. Φέτος είχε τη δική του συμβολή στην αποτυχία. Επαναλαμβάνω ότι δεν ήταν λάθος. Δεν ήταν ίσως η ιδανικότερη λύση, αλλά μην ξεχνάτε ότι όλα αυτά προέκυψαν ύστερα από τη φυγή του Παναγιώτη Γιαννάκη, οπωσδήποτε μια παρελκυστική πολιτική χάσαμε χρόνο με τον Μεσίνα και καταλήξαμε στον Καζλάουσκας, γιατί εκείνη τη στιγμή ήταν ό,τι καλύτερο υπήρχε στη διεθνή αθλητική πιάτσα».

Οι τιμωρίες που επιβλήθηκαν από τη ΦΙΜΠΑ στην εθνική ομάδα για τα επεισόδια στο φιλικό αγώνα προετοιμασίας με τη Σερβία, ήταν δίκαιες ή ήταν ένα μήνυμα προς την Ελλάδα;

«Ήταν άδικες. Θα έλεγα πρωτοφανείς. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν τιμωρηθεί, και μάλιστα με τέτοια σπουδή και ταχύτητα, δεν είχαν παρέμβει σε κανένα σημείο του κόσμου. Η ΦΙΜΠΑ στηρίχτηκε σε έναν κανονισμό, που μιλούσε για δυσφήμιση του αθλήματος. Την επόμενη μέρα έστειλα μία επιστολή, όπου ανέφερα ότι δυσφήμιση του αθλήματος είναι μια γενική έννοια και σε αυτήν ακόμα μπορούν να υπαχθούν πάρα πολλά πράγματα, μέχρι και η αντικανονική -απέναντι σε κάθε έννοια δεοντολογίας- ανάμειξη κάποιων προσώπων σε θεσμικές διαδικασίες, όπως είναι οι διαδικασίες ανάδειξης μελών και προέδρων».

Πώς σας φάνηκε η διαιτησία στο Μουντομπάσκετ;

«Το Μουντομπάσκετ είχε κάποια χαρακτηριστικά. Το πρώτο χαρακτηριστικό ήταν ο τεχνικός αναχρονισμός. Ζήσαμε, τουλάχιστον από πλευράς τεχνικής, υπόνοιες της δεκαετίας του '50 και του '60 –τις οποίες ξεπερνούν βέβαια η σημερινή δυναμική των παικτών και η τεχνική κατάρτισή τους-, όπου κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα ήταν η άμυνα και η άμυνα της ζώνης. Δηλαδή, μια αμυντική άμυνα, ούτε καν zone press. Είχαμε, λοιπόν, το παγκόσμιο πρωτάθλημα της ζώνης, από πλευράς τεχνικής. Επίσης, ήταν -με τον τρόπο που παρουσιάστηκαν οι άμυνες- το τέλος του pick 'n' roll, το οποίο και αυτό δεν είναι καινούργιο σύστημα, απλά επανήλθε και αυτό στην επικαιρότητα. Άλλο ένα χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαμε τη χειρότερη διαιτησία, από τότε που ξεκίνησε ο θεσμός του παγκοσμίου πρωταθλήματος».

Τι συνέβη στον αγώνα με τη Ρωσία; Πιστεύετε ότι η ομάδας μας επεδίωξε την ήττα;

«Δεν θα το έλεγα έτσι. Θα το έλεγα διαφορετικά, ότι κάπου τα συναισθήματα ήταν μπερδεμένα για το αν εξυπηρετούσε η νίκη ή ήττα. Η δική μου φιλοσοφία είναι, ότι όποια ομάδα μπαίνει μέσα στο γήπεδο, μπαίνει για να κερδίσει. Αυτό προσπάθησα να μεταφέρω, παρ' όλο που δεν ήμουν μέσα στην ομάδα -ήμουν μακριά, σε άλλο ξενοδοχείο-, αλλά αυτό προσπάθησα να μεταφέρω. Κάθε ομάδα που μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, μπαίνει για να κερδίσει. Εν πάση περιπτώσει, μην ξεχνάτε επίσης και τα δημοσιεύματα, όλοι αυτοί οι υπολογισμοί που έβγαιναν, που είναι λάθος γιατί επηρεάζουν καταστάσεις ακόμη και στο υποσυνείδητο, ότι δηλαδή μας συμφέρει να μην πάμε εκεί, να μην παίξουμε με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλα αυτά που είχαν πάρει δημοσιότητα και γινόντουσαν υπολογισμοί των υπολογισμών, πιστεύω ότι οπωσδήποτε επηρέασαν στο υποσυνείδητο».

Πώς κρίνετε την απόφαση του Διαμαντίδη, να αποχωρήσει από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα;

«Θα μου επιτρέψετε να πω ότι υπάρχουν πάντα και δεύτερες σκέψεις και ο Δημήτρης έχει όλο το χρόνο να σκεφτεί την απόφαση την οποία, δυστυχώς, ανακοίνωσε αμέσως μετά τον αγώνα με την Ισπανία. Υπάρχουν δεύτερες σκέψεις. Και επειδή γνωρίζω πολύ καλά το χαρακτήρα του και επειδή επίσης και αυτός γνωρίζει ότι το ελληνικό μπάσκετ τον έχει ανάγκη, θα προχωρήσει σε δεύτερες σκέψεις. Αν και είμαι αρκετά κοντά με τους παίκτες, δυστυχώς αιφνιδιαστήκαμε και από τη σπουδή των φίλων σας εκεί, οι οποίοι για πρώτη φορά τον πήραν και τον έβγαλαν να κάνει αμέσως δηλώσεις. Εν πάση περιπτώσει, δεν λέω ότι το λάθος ήταν των συναδέλφων σας - για όνομα του Θεού. Νομίζω και πάλι επιμένω, ότι ο Δημήτρης θα το ξανασκεφτεί. Τον έχει ανάγκη το ελληνικό μπάσκετ. Τον έχουμε ανάγκη όλοι. Θα το ξανασκεφτεί και θα είναι κοντά μας πάλι».

Μιλήσατε μαζί του πριν ή μετά την ανακοίνωσή του;

«Μετά. Δεν πρόλαβα νωρίτερα, μα μόλις βγήκε από τα αποδυτήρια έκανε την ανακοίνωση. Θυμάστε πώς έγινε η ανακοίνωση. Αμέσως μετά τον αγώνα τον πήραν στη μικτή ζώνη και εκεί έκανε αυτές τις ανακοινώσεις. Γι' αυτό σας λέω, ότι πάντα υπάρχουν δεύτερες σκέψεις πιο ήρεμες, πιο ώριμες και πιο ψύχραιμες».

Ξένος ή Έλληνας ο διάδοχος του Καζλάουσκας;

«Επειδή πολλά ακούγονται, να πούμε ότι καταρχάς η ονοματολογία είναι κάτι φυσιολογικό. Όπου υπάρχει κενό, υπάρχει η προσπάθεια της προφητείας, για να προλάβουμε τα γεγονότα. Να πούμε ότι “εγώ το είπα πρώτος”. Αυτό δεν είναι ούτε κακό ούτε δημιουργεί καμιά κατάσταση. Τώρα, όσον αφορά το “Έλληνας ή ξένος”, κατά μεγάλη προτίμηση Έλληνας. Όμως, θέλω να πω ότι έχουμε χρόνο, διότι η επόμενη υποχρέωση της εθνικής μας ομάδας είναι το Σεπτέμβριο του 2011, στη Λιθουανία. Υπάρχει χρόνος -τουλάχιστον δύο, τρεις μήνες-, προκειμένου να εξετάσουμε όλες τις περιπτώσεις με ιδιαίτερη ψυχραιμία και ηρεμία, για να προχωρήσουμε στη συνέχεια στις συνεννοήσεις και οπωσδήποτε σε συμφωνία, η οποία θα επέλθει το αργότερο μέχρι το τέλος του χρόνου. Κατά προτίμηση θα είναι Έλληνας. Εάν δεν βρεθεί κατάλληλος Έλληνας για την εθνική ομάδα ή δεν ξέρω τι άλλο, τότε οπωσδήποτε θα εξετάσουμε και περίπτωση από την ευρωπαϊκή πιάτσα. Όχι από την αμερικάνικη, αλλά από την ευρωπαϊκή».

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ένα μικρό προβάδισμα, λόγω της πετυχημένης θητείας του στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, έχει ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Ισχύει ή όχι κάτι τέτοιο;

«Δεν υπάρχει ούτε προβάδισμα ούτε υστέρηση. Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε αρχίσει ούτε να σκεφτόμαστε ούτε να συζητάμε. Περιμένουμε να καταλαγιάσουν όλα τα πράγματα και στη συνέχεια έχουμε -όπως σας είπα- καιρό τουλάχιστον δύο - δυόμιση μήνες, μέχρι να καταλήξουμε. Θα δούμε ποιος δίνει τα περισσότερα εχέγγυα, ούτως ώστε η εθνική μας ομάδα να εμφανιστεί πανίσχυρη, όπως πρέπει, στο πανευρωπαϊκό της Λιθουανίας, μιας και είναι σημαντικός σταθμός πρόκρισης της ομάδας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, που είναι ένα τέλος και ταυτόχρονα θα είναι και μία αρχή».

Η κόντρα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού επηρεάζει το κλίμα στην εθνική ομάδα;

«Από τα γεγονότα στον αγώνα με τη Σερβία, κατεδύθη και δια του οπαδικού τύπου η αντιπαράθεση που υπάρχει μεταξύ Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού και η οποία δημιουργεί ένα κλίμα πολύ άσχημο για την εθνική ομάδα. Από ό,τι μου ομολόγησαν και διάφοροι φίλοι μου, πολλοί ίσως έβλεπαν αδιάφορα για πρώτη φορά την εθνική ομάδα, καθώς κάποιοι έλεγαν ότι είναι η ομάδα του Γιαννακόπουλου ή ότι έπρεπε να μπει τριφύλλι στις μπλούζες των παικτών. Αυτά που σας λέω, τα έγραψαν κιόλας. Πράγματα που είναι απαράδεκτα να συμβαίνουν, λόγω τού ότι υπήρχαν περισσότεροι από τη μία πλευρά. Μπορεί το 2011 να είναι περισσότεροι από την άλλη πλευρά. Αυτή η αντιδικία, θα έλεγα, αυτή η εχθρότητα που αναπτύσσεται και που καλλιεργείται και από τον οπαδικό τύπο μεταξύ Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού, ακόμα και μεταξύ των δύο μεγάλων οικογενειών που συμβάλλουν στο ελληνικό μπάσκετ, εάν δεν βρούμε έναν τρόπο να τη μαζέψουμε, θα οδηγήσει στην καταστροφή του ελληνικού μπάσκετ γενικότερα. Γι΄ αυτό και θα αναλάβω κάποιες πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή».

Υπήρξε αίτημα του Ολυμπιακού, να μην παίξει ο Μπουρούσης στο Μουντομπάσκετ;

«Νομίζω ότι έχει γραφτεί αυτό το πράγμα. Ναι, βεβαίως υπήρξε αίτημα και υπάρχουν και οι αντίστοιχες επιστολές, αλλά δεν θέλω τώρα να ανασκαλέψω αυτό το θέμα. Εγώ προσπαθώ, με διάφορες πρωτοβουλίες και κινήσεις, να μαζέψουμε αυτή την τεράστια διάσταση που υπάρχει μεταξύ τους, να βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη και να πούμε ότι η εθνική ομάδα είναι πάνω από όλους μας. Πάνω και από συλλόγους και από πρόσωπα και από καταστάσεις. Θα πρέπει όλοι να συστρατευθούμε προς αυτή την κατεύθυνση».

Φοβάστε ότι φέτος στο πρωτάθλημα, η κόντρα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού θα φτάσει στα άκρα;

«Νομίζω πως ναι, αν δεν καθήσουμε σε ένα τραπέζι να συζητήσουμε. Ήδη έχει φτάσει στα άκρα, δεν περιμένουμε το ελληνικό πρωτάθλημα να το επιβεβαιώσει. Γι' αυτό πρέπει να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες κι εκείνες οι καταστάσεις, που να λειτουργήσουν αποτρεπτικά στη συνέχιση αυτής της οξείας αντιπαράθεσης».

Πώς βλέπετε το μέλλον της εθνικής ομάδας μπάσκετ; Είστε γενικά ικανοποιημένος από την παραγωγική διαδικασία;

«Βεβαίως και είμαι. Μην ξεχνάτε ότι και φέτος η Εθνική Νέων βγήκε δεύτερη στην Ευρώπη. Υπάρχει υλικό, με πολλά παιδιά που είναι 25 - 26 χρονών και παίζουν ήδη στην εθνική ομάδα, και δημιουργούν πάλι ένα πανίσχυρο συγκρότημα, το οποίο δίνει και την προοπτική για μετά το 2011 ή το 2012. Δεν έχω καμία ανησυχία για το μέλλον της εθνικής ομάδας μπάσκετ. Καμία απολύτως. Θυμηθείτε με».

Να επανέλθουμε στη ΦΙΜΠΑ και να μας μιλήσετε, αν θέλετε, για το καθεστώς που υπάρχει...

«Δυστυχώς -και αυτό το πλήρωσα κι εγώ προσωπικά στη ΦΙΜΠΑ-, υπάρχει η αρχή του ενός ανδρός. Αυτό προέρχεται από πολύ παλιά, από τον Τζόουνς, συνεχίστηκε με τον Στάνκοβιτς και συνεχίζεται και σήμερα με αυτόν τον Ελβετό, τον Μπάουμαν. Αν διαβάσετε το καταστατικό ή τους κανονισμούς, όλα ξεκινούν και τελειώνουν στον γενικό γραμματέα, ο οποίος γενικός γραμματέας προσλαμβάνεται από το κεντρικό γραφείο, το οποίο κεντρικό γραφείο ουσιαστικά το διορίζει ο γενικός γραμματέας, διότι έχει επαφή με όλες τις ομοσπονδίες. Από την άλλη δε πλευρά, του δίνει το δικαίωμα ο νέος κανονισμός να προτείνει τέσσερα μέλη στο κεντρικό γραφείο. Αυτό το πράγμα είναι απαράδεκτο, διότι δεν είναι δυνατόν να προτείνεις αυτούς, που στη συνέχεια θα σε κρίνουν. Μην ξεχνάτε ότι εκτός από την Ευρώπη που έκανα κάποια καταγγελία στις διαδικασίες αρχαιρεσιών είχαμε τα γεγονότα στην Ασία, όπου κατέβηκαν κι εκεί δύο αντικρουόμενα στρατόπεδα. Το ένα υποστηρίχτηκε από τη Γενεύη, το δε άλλο από τους ντόπιους παράγοντες. Χώρισαν την Ασία σε Ανατολή και Δύση. Τελικά επικράτησαν οι Άραβες και τα Εμιράτα, τα οποία είναι σε αντίθετη κατεύθυνση με το νυν γενικό γραμματέα.

Ένα κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της διεθνούς διοικητικής δομής, είναι ότι διοικείται από τους διαιτητές. Είναι ένα χαρακτηριστικό, το οποίο πρέπει να σπάσει. Εγώ προσπάθησα, έβαλα το ζήτημα του εκδημοκρατισμού της οργάνωσης και της λειτουργίας της ΦΙΜΠΑ. Εκεί ακριβώς, δυστυχώς, προσέκρουσα πάνω στη σθεναρή, αυτών που έχουν τη δύναμη αυτή τη στιγμή και γι' αυτό οδηγήθηκα κι εγώ στην αποτυχία. Μην ξεχνάτε ότι όλες οι κεφαλές σήμερα, από την παγκόσμια ομοσπονδία μέχρι και την ευρωπαϊκή, είναι πρώην διαιτητές. Αυτό πρέπει κάτι να λέει και κάπου πρέπει όλοι να κινητοποιηθούμε, ούτως ώστε να το σπάσουμε. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν στη ΦΙΜΠΑ πρώην μεγάλοι παίκτες ή άνθρωποι που έχουν προσφέρει εθελοντικά στην ανάπτυξη του αθλήματος και να υπάρχουν μόνο οι διαιτητές, οι οποίοι δεν είναι και τόσο εθελοντές στην παρουσία τους στο χώρο της παγκόσμιας μπασκετικής κονίστρας. Αυτοί, τελικά, επικρατούν και διοικητικά. Δείτε όλες τις θέσεις και όλα τα ονόματα. Είναι όλοι πρώην διαιτητές. Και ο Μπάουμαν ήταν πρώην διαιτητής στην Ελβετία».

Η γυναικεία ομάδα θα παίξει από τις 23 του μήνα στο Μουντομπάσκετ. Τι μπορούν να πετύχουν τα κορίτσια του Κώστα Μίσσα;

«Επειδή προηγουμένως αναφερθήκατε στην ανάληψη της προεδρίας της ΕΟΚ, θα σας πω ότι η πρώτη μου κίνηση ήταν, την επομένη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων μου ως πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας, να πάω στην Κύμη και να είμαι κοντά στα κορίτσια, τα οποία είχαν αγώνες προετοιμασίας με την εθνική Ρωσίας, την καλύτερη ομάδα σήμερα στην ήπειρό μας. Είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Περιμένω ότι θα πάνε καλά. Μην περιμένετε φυσικά μετάλλια, έτσι; Δεν είναι σε αυτή την κατάσταση. Αλλά, οπωσδήποτε, θα έχουν μία αξιοπρεπή παρουσία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Επίσης, μην ξεχνάτε ότι αυτά τα κορίτσια έχουν από τώρα εξασφαλίσει τη συμμετοχή τους και στο επόμενο πανευρωπαϊκό, που θα γίνει στην Πολωνία το 2011. Θα πάμε καλά. Η αξιοπρεπής παρουσία είναι πολύ μεγάλο γεγονός».