Έρημος, ουρανοξύστες, εμπορικά κέντρα και γήπεδα. Αυτό είναι το Κατάρ. Και βέβαια τα χρήματα, τα οποία είναι άφθονα, αλλά τα… πετροδόλαρα όπως λέμε στην Ελλάδα, ξοδεύονται με χαρακτηριστική εγκράτεια. Τα έργα στους δρόμους και στα εμπορικά σταματούν, αλλά εντείνονται στις αθλητικές εγκαταστάσεις. Βλέπετε, ο αθλητισμός είναι η εξαγώγιμη εικόνα του Κατάρ.

Με άξονα τους Πανασιατικούς Αγώνες του 2006 οι δώδεκα οικογένειες στις οποίες ανήκει το εμιράτο έχτισαν στάδια, φιλοξένησαν και συνεχίζουν να αναλαμβάνουν μεγάλες διοργανώσεις. Έφεραν προπονητές, γυμναστές, φυσικοθεραπευτές, γιατρούς προκειμένου να συμβάλλουν στην ανάδειξη και ανάπτυξη δικών τους αθλητών. Βέβαια οι μεταγραφές αθλητών κυρίως από

από μουσουλμανικές χώρες δεν θα σταματήσουν σύντομα γιατί ο πληθυσμός των ντόπιων ανέρχεται σε μόλις 350.000 ψυχές. Το ινστιτούτο αθλητισμού (Αspire Academy) στη Ντόχα ωστόσο καμαρώνει για τα δικά της φιντάνια.

Σε αναζήτηση του χρυσού μεταλλίου

Ο καλύτερος που έχει βγει από τα σπλάχνα της Aspire Academy είναι ο Μουτάζ Μπαρσίμ (Μούτας Έσα Μπάρσαμ είναι η προφορά του ονόματος του στα αραβικά). Στα 24 του χρόνια (γεννημένος στις 24 Ιουνίου του 1991) είναι σταρ του στίβου, χάλκινος Ολυμπιονίκης στο άλμα εις ύψος και κάτοχος της δεύτερης κορυφαίας επίδοσης όλων των εποχών με 2,43μ. Στο μονίμως χαμογελαστό πρόσωπο του συγκεντρώνονται οι ελπίδες των “Καταριανών” για την κατάκτηση του πρώτου χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου στην ιστορία της χώρας.

Το Κατάρ έχει να επιδείξει τέσσερα χάλκινα Ολυμπιακά μετάλλια σε μόλις έξι συμμετοχές από το 1992 που η Ολυμπιακή ομάδα του εμιράτου πραγματοποίησε ντεμπούτο στη Βαρκελώνη. Στο “Μονζουίκ¨ μάλιστα κατέκτησε και μετάλλιο στο στίβο, με τον Μοχάμεντ Σουλεϊμάν στα 1.500 μέτρα.

Φέτος ο Μπαρσίμ θα ξεκινήσει νωρίτερα από ότι θα ήθελε την αγωνιστική του παρουσία, αφού την Παρασκευή (6/5) καλείται να αγωνιστεί στο Diamond League στο Qatar Sports Club της Ντόχα. Στο κλειστό του μπάσκετ που βρίσκεται στο complex συνηθίζει να παίζει μονό με τον καλύτερο του φίλο, τον Αμπντουλραχμάν Ιμπραϊμ Τζάμα, διεθνή μπασκετμπολίστα με την εθνική του Κατάρ και πρώην δρομέα μεσαίων αποστάσεων. Με… διαμεσολαβητή τον “Αμπούντ” το Sport24.gr εξασφάλισε τη σπάνια ευκαιρία ενός γεύματος και μιας συζήτησης με τον Μπαρσίμ.

"Πηδάω από πάνω του και καρφώνω τη μπάλα στο καλάθι, αλλά είναι καλύτερος στο σουτ από μένα. Ο προπονητής μου σκέφτηκε πως μπορώ να περάσω τα 2,30μ. στο ύψος, όταν με είδε να καρφώνω. Ήταν το 2009 και το ατομικό μου ρεκόρ ήταν 2,14μ!". Με τον ίδιο προπονητή, τον Σουηδοπολωνό Στάνισλαβ Στσίρμπα, έφτασε μέχρι τα 2,43μ. και λογικά θα πάει ψηλότερα από το παγκόσμιο ρεκόρ του Χαβιέρ Σοτομαγιόρ με 2,45μ. από το 1993 στη Σαλαμάνκα.

Τόσο ο Μπαρσίμ, όσο και ορισμένοι από τους σημαντικότερους αντιπάλους του έχουν επιχειρήσει, από το 2014 που εντάθηκε η μάχη διαδοχής του Σοτομαγιόρ, άλματα πάνω από τα 2,45μ. Θα είναι φέτος η χρονιά που θα τα καταφέρουν;

"Για μένα προσωπικά υπάρχει ένας μεγαλύτερος στόχος. Το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Η υποδοχή που μου έγινε εδώ μετά από το χάλκινο μετάλλιο στο Λονδίνο είναι η καλύτερη στιγμή στη ζωή μου. Θέλω να το ξαναζήσω. Να επιστρέψω στην πόλη μου και να γιορτάσω με την οικογένεια και τους φίλους μου. Απλά θα ήθελα να έχω το μετάλλιο που θέλουν όλοι".

Πρωταθλητής στο τραμπολίνο, νικητής στους αγώνες

Ο πατέρας του Μπαρσίμ υπήρξε πρωταθλητής στο βάδην και ο Μουτάζ θυμάται τον εαυτό του σε μικρή ηλικία να χοροπηδάει μπροστά στην τηλεόραση, προσπαθώντας να στηρίξει τον πατέρα του που έτρεχε στο πρωτάθλημα του Αραβικού Κόλπου. Ο πατέρας εξασφάλισε μια θέση στην αστυνομία και έγινε προπονητής στίβου. Έπαιρνε μαζί τα παιδιά του στο στάδιο. Δύο έγιναν επαγγελματίες αθλητές, ο Μουτάζ και ο μικρότερος Μουαμέρ, επίσης πρωταθλητής του ύψους.

"Δεν έχει υπάρξει αγώνισμα που δεν έχω κάνει. Σπρίντερ, δρομέας, βαδιστής, εμποδιστής, τα δοκίμασα όλα. Στα 14 μου χρόνια έτρεχα στις μεσαίες αποστάσεις και ζήτησα από τον προπονητή μου να κάνω άλματα. Ζήλευα γιατί τα υπόλοιπα παιδιά έκαναν τραμπολίνο, ήθελα και εγώ να περάσω καλά. Λόγω ύψους έμεινα στο άλμα εις ύψος, αλλά δεν ήμουνα πολύ καλός. Ο πατέρας μου έλεγε να έχω υπομονή, όμως δεν έβλεπα μέλλον μέχρι που ήρθε ο τωρινός προπονητής μου".

Ο Στάνισλαβ Στσίρμπα έφτασε στη Ντόχα το 2009 για να αναλάβει προπονητής στην εθνική ομάδα στίβου. Γεννημένος στην Πολωνία, ερχόταν από τη Σουηδία όπου είχε ζήσει 40 χρόνια. Όπως οι περισσότεροι Ευρωπαίοι που έρχονται εδώ, έβρισκε τη ζέστη αφόρητη, ετοιμαζόταν να γυρίσει πίσω μέχρι που είδε τον Μπαρσίμ να καρφώνει τη μπάλα στη μπασκέτα.

"Είναι σημαντικό να αποδέχεσαι πως πάντα υπάρχει ένας άνθρωπος που ξέρει καλύτερα από σένα. Τώρα ξέρω τι πρέπει να κάνω".

Η θεωρία για τη βαρύτητα και ο Greek Freak

Στο αγαπημένο του στάδιο, το “Hayward Field” στο Γιουτζίν τον Ιούνιο του 2013 ο Μπαρσίμ πέρασε τα 2,40μ, για την καλύτερη επίδοση στο ύψος μετά το 2000. Μετά από εκείνο τον αγώνα, το σπουδαίο ατομικό ρεκόρ γεννήθηκε και το motto του, “What Gravity huh?”. Δική του έμπνευση. Ο Μπαρσίμ αμφισβητεί το νόμο της βαρύτητας.

"Νιώθω πως πετάω, αμφισβητώ τη βαρύτητα. Οπότε όταν μου λένε για τη βαρύτητα, τους ρωτάω “ποια βαρύτητα;”. Το motto του υιοθετήθηκε από τους χορηγούς του, ο Μπαρσίμ το χρησιμοποιεί στους λογαριασμούς του στα social media. Τυπώθηκε παντού, σε καπέλα σαν αυτό που φοράει ο “Αμπούντ” ο οποίος θυμάται: "Μο, ήσουν Νέα Υόρκη όταν το βγάλαμε ή Ευρώπη; Νομίζω Νέα Υόρκη. Από εκεί ξεκίνησε η ιστορία. Μας αρέσει σαν παρέα να αψηφούμε την βαρύτητα. Άρεσε και στις εταιρείες" και έγινε αυτοκόλλητο το οποίο ο Μπαρσίμ έχει κολλήσει στην πίσω πόρτα του τζιπ του.

Όταν δε ο Μπαρσίμ πέρασε τα 2,43μ. στον τελικό του Diamond League των Βρυξελλών το 2014, η εικόνα του έγινε meme στα social media. Τον είδαμε να “πετάει” πάνω από τα γκολπόστ και ελάχιστα κάτω από το στεφάνι της μπασκέτας. Της αγαπημένης μπασκέτας του παίκτη της, ολίγον, ελληνικής εθνικής του Κατάρ. Μία μπασκέτα που όπως είπαμε είχε τιμήσει και ο Μουμτάζ, ο οποίος παρακολουθεί από κοντά την πρόοδο του κολλητού:

“Όταν ο “Αμπούντ” αποφάσισε να περάσει στο μπάσκετ πίστευα πως θα τα καταφέρει. Χρειαζόταν όμως κατεύθυνση από έμπειρους προπονητές. Βλέπω την πρόοδό του φέτος που δουλεύει για πρώτη φορά με την εθνική μέσα στην σεζόν. Οι Έλληνες προπονητές, το σύστημα και η οργάνωση που έχει πλέον τον βοηθά να καταλαβαίνει πόσο καλύτερος μπορεί να γίνει. Ίσως σαν τον Έλληνα του Μιλγουόκι. Πώς τον λένε Αμπούντ; “Greek freak. Το επίθετο είναι δύσκολο Αντετο…κάτι. Σπουδαίος”. Ναι το παιδί με το 34 που κάθε χρόνο παίζει καλύτερα”, υπογραμμίζει ο “Αμπούντ” και συνεχίζει: “Βλέποντας πώς δουλεύουν οι Έλληνες στο μπάσκετ, μέσα κι έξω από το γήπεδο, πιστεύω πως αυτό τον βοήθησε το Greek freak. Δουλεύοντας τώρα με το πρόγραμμα της ομοσπονδίας μας, κατανοώ την διαφορά. Η τεχνογνωσία στην Ελλάδα είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Χαίρομαι που δουλεύω με το τιμ και οφείλω να τονίσω πως όλοι οι παράγοντες μας βοηθούν. Μου δίνουν μία ευκαιρία που δεν ήξερα αν θα έπαιρνα. Πιστεύω πως θα τους δικαιώσω. Έχω όμως δουλειά μπροστά μου και οι απαιτήσεις για την εθνική είναι μεγάλες πάντα. Το μπάσκετ του Κατάρ παίρνει συνολικά μία πιο ευρωπαϊκή ρότα, δίνει βάση στην ανάπτυξη και την βελτίωση μία κατεύθυνση που οφείλεται στο πλάνο του προέδρου της ομοσπονδίας”.

“Εγώ γνωρίζω και άλλους Έλληνες. Τα δύο παιδιά στο ύψος με τους οποίους κάνουμε αγώνες μαζί (σ.σ. αναφέρεται στον Κώστα Μπανιώτη και στον Αντώνη Μάστορα), τον Κυριάκο (Ιωάννου) και τον (Κώστα) Φιλιππίδη που κάνει επί κοντώ. Σπουδαίο παιδί και αγαπάει το Κατάρ”.

To ρεκόρ να γράφει στο τέλος Μπαρσίμ

Στον Μπαρσίμ δεν του αρέσει να μιλάει για τους αντιπάλους του, δεν ενδιαφέρεται για το δικό τους αγώνα και το λέει δίχως να υπάρχει ίχνος αλαζονείας στα λόγια του. Δεν τον απασχολεί αν θα φτάσει άλλος στο παγκόσμιο ρεκόρ πριν από εκείνον.

“Με ενδιαφέρει να είμαι εκείνος που θα το κρατήσει. Πιστεύω πως είναι θέμα αγώνων να καταρριφθεί το ρεκόρ. Είμαστε τόσοι αθλητές που είμαστε σταθεροί στα μεγάλα ύψη. Νομίζω όμως πως όταν σπάσει ένας από εμάς το παγκόσμιο ρεκόρ, η επίδοση θα μείνει εκεί για λίγα χρόνια. Θα έχουμε αδειάσει ψυχολογικά από την προσπάθεια”.

Στην προπόνηση κάνει άλματα μέχρι τα 2,20μ. Γυμνάζεται στη Ντόχα, στη Βαρσοβία και στο Μάλμε. Οι άλτες συνηθίζουν να ζητάνε τη βοήθεια του κοινού, να τους δώσει ώθηση. “Το κάνω χωρίς να το σκέφτομαι, είναι ενστικτώδης η κίνηση να χειροκροτήσουν ρυθμικά. Δεν τους ακούω, γιατί είναι απίστευτα μικρός ο χρόνος, πρέπει να κάνεις όλα τα βήματα τέλεια, δεν μπορείς να διορθώσεις τίποτα”. Τον ρωτήσαμε να μας μιλήσει για τη θέα από τα 2,43μ. Ο Μπαρσίμ δεν είχε να δώσει απάντηση και μετά που σκέφτηκε περισσότερο είπε πως δεν είχε καμιά εικόνα τυπωμένη στο μυαλό του, γιατί το μυαλό του και το σώμα του είναι ένα εκείνη τη στιγμή.

Ξύπνημα… αξημέρωτα για τον Αλλάχ

Στο Κατάρ όταν ο ιμάμης καλεί για προσευχή οι περισσότεροι ακολουθούν τον δρόμο για το τζαμί. Είτε είναι 4.30 το πρωϊ, στην πρώτη προσευχή είτε στις άλλες τέσσερις προσκλήσεις της ημέρας. Και οι αθλητές; Έχουμε ακούσει πολλές ιστορίες, ιδιαίτερα την περίοδο του Ραμαζανιού, της αποχής από το φαγητό και το νερό όσο διαρκεί η ημέρα πόσο δυσκολεύονται οι επαγγελματίες αθλητές.

Η Γιώτα Κουνάλη μαζί με τον Μουτάζ Μπαρσίμ (αριστερά στη φωτογραφία) και τον Αμπντουλραχμάν Ιμπραϊμ Τζάμα.

Ένας μπασκετμπολίστας κι ένας κορυφαίος αθλητής στίβου πόσο …κοντά είναι στην θρησκεία; “πάρα πολύ” απαντά ο Αμπνουλραχμάν: “Ακολουθώ όλες τις πέντε προσευχές της ημέρας και βέβαια θα τηρήσω το ραμαζάνι. Με γεμίζει, είναι κομμάτι του εαυτού μου. Δεν το επιβάλει κανείς, να σηκωθώ πριν ξημερώσει και να πάω στο τζαμί. Εκτός από το πνευματικό κομμάτι, είναι και χαλαρωτικό. Ξυπνώ πολύ άνετα στις 4.30 θέλω να περπατήσω ως το τζαμί, να ηρεμήσω, να προσευχηθώ, μετά να περπατήσω λίγο μόνος στην πρωϊνή δροσιά, την καλύτερη από πλευράς καιρού στιγμή της ημέρας ιδιαίτερα το καλοκαίρι” προσθέτει πολύ περιγραφικά ο Μουτάζ και σημειώνει: “Άλλωστε δεν μου λείπει από την διατροφή μου το χοιρινό και δεν με ενδιέφερε ποτέ το αλκοόλ ή τα αναψυκτικά οπότε…Οπότε, όταν σταματήσω τότε ίσως πέσω πιο πολύ στα γλυκά. Τα μπισκότα, όχι τα δικά μας γλυκά. Αυτά τα μπισκότα μου λείπουν λίγο, αλλά με τον Αμπούντ και την παρέα, ο ένας στηρίζει τον άλλο στη…δίαιτα”. Βέβαια ο φίλος του ακολουθεί άλλη διατροφή: “Ναι, εγώ έπρεπε να βάλω κιλά φέτος και μυς. Με βοήθησε πολύ ο Μο με τις συμβουλές του. Άλλη γυμναστική, άλλη διατροφή αλλά σε όλα χρειάζεται πρόγραμμα και συγκέντρωση”. Για του λόγου το αληθές ο άλτης έφαγε σολωμό και ο μπασκετμπολίστας μακαρόνια με κιμά.

Μετά το φαγητό η παρέα διαλύθηκε. Για καλό λόγο η παρέα θα μείνει χώρια και αυτό το καλοκαίρι. Τα σχέδια να ταξιδέψουν μαζί στο Ρίο ντε Τζανέιρο, χαλάνε καθώς για πρώτη φορά ο Αμπντουλραχμάν κλήθηκε στην προετοιμασία της εθνικής ομάδας μπάσκετ στη… γειτονιά μας.

Όπως εύκολα καταλαβαίνετε μια ωραία συζήτηση, μπορεί να είναι καλύτερη από μια στημένη συνέντευξη.

Ο φάκελος του Μπαρσίμ

Όνομα: Μούταζ Έσα Μπαρσίμ

Ημερομηνία γέννησης: 24 Ιουνίου 1991

Τόπος Γέννησης: Ντόχα, Κατάρ

Ύψος: 1,92μ.

Αγώνισμα: Άλμα εις ύψος

Ατομικά ρεκόρ: 2,43μ. στον ανοιχτό, 2,41μ. στον κλειστό

Διακρίσεις

Χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2012

Αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανοιχτού το 2013

Χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού το 2014

1ος στη βαθμολογία του Diamond League το 2014 και το 2015

Σχόλια και παρατηρήσεις στο Twitter: @pkounali