LONGREADS

Νατάσα Κοβάτσεβιτς: Ο,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό

Νατάσα Κοβάτσεβιτς: Ο,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό

Τα όνειρα της έγιναν εφιάλτης σε έναν ουγγρικό αυτοκινητόδρομο. Όταν ξύπνησε πήρε την κατάσταση στα χέρια της. Δεκαοκτώ μήνες μετά επέστρεψε στο επαγγελματικό μπάσκετ, έστω και με τεχνητό πόδι. Η Νατάσα Κοβάτσεβιτς όρισε μόνη της το "πρέπει" και τώρα μοιράζεται με το Sport24.gr την ρεαλιστική επιβεβαίωση του "ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό".

Η κίνηση του ήταν ενστικτώδης. Βλέποντας το αυτοκίνητο στην αντίθετη λωρίδα να κατευθύνεται κατά πάνω του, ο οδηγός έστριψε απότομα το τιμόνι. Μετά μίλησαν οι νόμοι της φυσικής. Το βαρύ όχημα έφυγε εκτός του ουγγρικού αυτοκινητόδρομου, ντελαπάρισε και προσγειώθηκε με τη δεξιά πλευρά στο χωράφι δίπλα από την άσφαλτο. Η διαδρομή προς το Σοπρόν διακόπηκε άγαρμπα. Η αποστολή της Γκιόρ δεν θα έφτανε ποτέ στη γειτονική πόλη για το φιλικό παιχνίδι. Τέλος του "δρόμου" για δύο ανθρώπους, τον προπονητή Άκος Φούζι και τον τζένεραλ μάνατζερ, Πέτερ Ταπόντι, που έχασαν ακαριαία τη ζωή τους. Η Νατάσα Κοβάτσεβιτς, το μεγάλο ταλέντο του σέρβικου μπάσκετ, μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο. Η κατάσταση της σταθεροποιήθηκε, αλλά οι γιατροί έπρεπε να πάρουν την σκληρή απόφαση να ακρωτηριάσουν το αριστερό της πόδι, κάτω από το γόνατο.

Λένε ότι λίγο πριν εγκαταλείψουμε τα εγκόσμια βλέπουμε τη ζωή να περνά μπροστά από τα μάτια μας. Σαν την περίληψη ενός έργου, που ξετυλίγεται με την ίδια ταχύτητα σαν το βαγόνι του τρένου που περνάει από τη σταθμό δίχως να σταματήσει. Κάτι τέτοιο πρέπει να συνέβη με τον Άκος Φούζι και τον Πέτερ Ταπόντι. Η Κοβάτσεβιτς γλίτωσε, καθώς την τράβηξε από το πούλμαν η συμπατριώτισσα της, Μίλιτσα Ιβάνοβιτς. Μπρος στα μάτια της 19χρονης Νατάσα δεν πέρασε το ίδιο φιλμ. Πέρασαν τρίποντα, νίκες, χειροκρότημα, τίτλοι, τρόπαια, διακρίσεις, πανηγυρισμοί στα αποδυτήρια. Η καριέρα που θα έκανε.

Νατάσα Κοβάτσεβιτς: Ο,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό

Αποτελούσε μέλος των εθνικών ομάδων της Σερβίας (U16, U18, U19, U20) και θεωρείτο ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Με συμμετοχή στο πρωτάθλημα Σερβίας με τη φανέλα της Παρτίζαν σε ηλικία 14 ετών. Με "ψήσιμο" στο Βόζντοβατς, μεταγραφή στον Ερυθρό Αστέρα και μια διεθνή καριέρα στην ουγγρική Γκιόρ. Επαγγελματίας στα 19 της. Ένα μήλο που έπεσε κάτω από τη μηλιά. Κόρη πρώην χαντμπολίστα και πρώην μπασκετμπολίστριας, της Νατάλια Μπατσάνοβιτς, που το 1979 είχε κατακτήσει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με τον Ερυθρό Αστέρα. Όλα αυτά ως την 7η Σεπτεμβρίου του 2013...

Η Νατάσα Κοβάτσεβιτς πέρασε αρκετούς μήνες στο νοσοκομείο. "Σουτάροντας τρίποντα από το κρεβάτι" όπως τόνισε στο Sport24.gr. Επεμβάσεις, φυσιοθεραπεία, εξετάσεις. Μια καθημερινή ρουτίνα πολύ δυσκολότερη από την προπόνηση στο γήπεδο ή τα βάρη στο γυμναστήριο. Μέχρι να σηκωθεί. Και να επιστρέψει. Σταμάτησε να σουτάρει τρίποντα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου και άρχισε να τα σουτάρει πατώντας ξανά το παρκέ.

Η πρώτη φορά ήταν πέρσι σε ένα φιλικό που διοργάνωσε η FIBA προς τιμήν της. Πριν μερικές ημέρες, επέστρεψε για τα καλά! Έγινε η 2η αθλήτρια που αγωνίζεται σε επαγγελματική κατηγορία με τεχνητό μέλος. Η πρώτη στο χώρο του μπάσκετ. Φορώντας ξανά τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα. Κάτω από το μαύρο κολάν κρυβόταν ένα τεχνητό πόδι. Δεν φαινόταν, όμως. Το μόνο που μπορούσαν να προσέξουν οι θεατές πάνω της, ήταν ένα λαμπερό χαμόγελο. Τίποτα άλλο.

Στη δική της περίπτωση δεν χρειάστηκε καν να ψάξει το κίνητρο για να παλέψει. Για την Νατάσα Κοβάτσεβιτς το να ξαναπαίξει μπάσκετ, δεν ήταν το ζητούμενο. Κι αυτό γιατί δεν υπήρξε ποτέ αμφιβολία ότι θα κάνει διαφορετικά. "Ήταν πολύ δύσκολο να με κρατήσουν μακριά από το γήπεδο". Το θέτει η ίδια με τον καλύτερο τρόπο στην περιγραφή της. "Τώρα που είμαι εκεί που πρέπει να είμαι, όλα είναι πιο γλυκά".

Ωραίο δεν είναι; "Που είμαι εκεί που πρέπει να είμαι". "Εκεί που πρέπει". Υπέροχο. Και συνεχίζει: "Όλα είναι πιο γλυκά. Ο ήχος από το διχτάκι, το τρίξιμο των παπουτσιών στο παρκέ, η ηχώ από το σκάσιμο της μπάλας. Είναι εκπληκτικό".

Στο πρώτο της επίσημο παιχνίδι έμεινε στο παρκέ για 15 λεπτά, σκοράροντας 5 πόντους. Με το που έγινε αλλαγή γνώρισε το πολύ θερμό χειροκρότημα του κοινού του Βελιγραδίου. Η ίδια περιγράφει τη σκηνή κάπως έτσι: "Την πρώτη φορά που σκόραρα όλα έμοιαζαν φυσιολογικά. Το μπάσκετ είναι στο αίμα μου. Ανήκω στο γήπεδο του μπάσκετ και ένιωσα σαν να μην έφυγα ποτέ".

Νατάσα Κοβάτσεβιτς: Ο,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό

"υπέροχο και συναρπαστικό, όπως κάθε νέα αρχή", το οποίο μάλιστα συνοδεύεται από έναν και μοναδικό σκοπό: "Ότι θα κάνω ότι μπορώ για να απολαύσω κάθε λεπτό στο παρκέ". Μια παρένθεση που κλείνει. Κάπως έτσι το είχαν γράψει οι Κατσιμίχες: "Τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν είναι όπως παλιά". Με την Νατάσα να νιώθει σαν το σπίτι της. Όπως έλεγε και προηγουμένως σαν να είναι " εκεί που πρέπει να είναι". Το εξηγεί ακόμη περισσότερο λέγοντας ότι: "Το γήπεδο του μπάσκετ είναι το μέρος που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μου άρεσε, περνούσα καλά. Στο γήπεδο κατάλαβα ότι μπορώ να γίνω σπουδαία σε αυτό που κάνω, αν είμαι αφοσιωμένη. Τώρα στο γήπεδο δεν έχω δυσκολίες, όλα είναι εύκολα και νιώθω χαρά και ευτυχία. Προπονούμαι και παίζω κανονικά, όπως έκανα παλιά και ο στόχος μου πλέον είναι να κάνω το καλύτερο που μπορώ για να βοηθήσω την ομάδα μου".

Υπάρχουν αρκετοί αθλητές και αθλήτριες με τεχνητά μέλη. Γνωστότερος όλων φυσικά ο Όσκαρ Πιστόριους, που εξασφάλισε δικαστικά το δικαίωμα του να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Κοβάτσεβιτς είναι η 2η αθλήτρια με τεχνητό μέλος που αγωνίζεται σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, αλλά δεν στέκεται σ' αυτό. "Δεν ξέρω πόσοι άλλοι αθλητές έχουν κάτι τέτοιο, αλλά είμαι πολύ χαρούμενη που έχω αυτή την ευκαιρία να θέσω κάποια νέα όρια. Αν αυτό το κατόρθωμα δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και τους κάνει να αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη ευκολία τις δυσκολίες τους, τότε η δουλειά μου έχει γίνει".

Για εκείνη είναι η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Για άλλους είναι μια ωδή στην αυταπάρνηση και στην αποφασιστικότητα. Αυτοί οι "άλλοι" ανήκουν στην κατηγορία που θεωρούν την 21χρονη μπασκετμπολίστρια ως πρότυπο, ένας τίτλος-τιμής που την ενθουσιάζει. "Όταν κάποιος μου λέει ότι με έχει για πρότυπο με ενθουσιάζει. Για να είμαι ειλικρινής, όμως, δεν βλέπω έτσι τον εαυτό μου" υπογραμμίζει, αναλύοντας την προσωπική της φιλοσοφία ζωής: "Ζω τη ζωή με τους δικούς μου κανόνες, προσπαθώντας να μην σκέφτομαι τι σκέφτεσαι ο κόσμος για μένα. Προσπαθώ να ακούω την καρδιά μου και να κάνω τα πράγματα που με κάνουν χαρούμενη. Να ζεις ην κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία, αυτό είναι το κλειδί".

Νατάσα Κοβάτσεβιτς: Ο,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό

Συμφωνούν όλοι κι αυτό το αναγάγει σε κλισέ. Είναι, όμως, η πραγματικότητα. Μετά από μια τέτοια εμπειρία (την οποία οι Αμερικάνοι αποτελούν near death experience) η στάση ζωής ενός ανθρώπου αλλάζει τόσο γρήγορα όσο χρειάζεται να γυρίσει ο διακόπτης για να ανάψει το φως. Γεννημένη το 1994 η Νατάσα Κοβάτσεβιτς έχει μάθει πολλά. Έχει προλάβει να καταλάβει ακόμη περισσότερα. Αν και αρνείται να δώσει συμβουλές λέγοντας ότι " δεν είμαι τόση μεγάλη για να έχω τη σοφία να συμβουλεύω άλλους", στέκεται στο συχνότερο λάθος που κάνουμε όλοι εμείς της σύγχρονης εποχής. "Όλοι κυνηγάμε την ευτυχία και την επιτυχία με τόση αποφασιστικότητα, που ξεχνάμε ότι πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να απολαύσουμε τη στιγμή".

Και αυτό κάνει. "Είναι το κίνητρο μου. Προσπαθώ να απολαμβάνω κάθε μέρα και να θυμάμαι ότι θα υπάρξει η στιγμή και το μέρος που ο τροχός θα γυρίσει". Αν και αποφεύγει τις συμβουλές, επιμένει σε μια παρότρυνση, που έχει για κοινό παρανομαστή τον αθλητισμό. "Το μήνυμα μου ειδικά στους νεότερους είναι να κάνετε προπόνηση στα σπορ! Είτε ερασιτεχνικά, είτε επαγγελματικά. Το ίδιο είναι. Να το απολαύσετε. Ο αθλητισμός θα σας κάνει πιο δυνατός από ότι ήσασταν τη στιγμή που ξεκινήσατε. Τα σπορ θα σας δώσουν ώθηση και θα αποκαλύψουν τον αληθινό σας εαυτό. Θα δείξουν τον πραγματικό σας χαρακτήρα".

Έτσι ακριβώς όπως όλος ο κόσμος είδε τον δικό της. "Στο παρκέ έμαθα να μην τα παρατάω. Να συνεχίζω να παλεύω ότι και αν συμβεί" λέει και σβήνει το μεγάλο "αν" πριν καν αυτό γραφτεί σε μορφή ερώτησης. "Προσπαθώ να μη σκέφτομαι τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω, όπως το παρελθόν" υπογραμμίζει, διαψεύδοντας την περιέργεια για το αν τους μήνες της αποθεραπείας και της αποκατάστασης είχε μαύρες μέρες γεμάτες μαύρες σκέψεις. Τις όποιες δύσκολες μέρες κατέφευγε στον "παράδεισο" της, στον χώρο που ένιωθε ασφάλεια. Αυτόν που είχαν περιχαρακώσει οι γονείς της. "Τ ις δύσκολες μέρες ένιωθα δίπλα μου την οικογένεια μου. Μου έδωσε τεράστια στήριξη. Είναι και θα είναι για πάντα στο πλευρό μου. Αποτελούν ένα ασφαλές μέρος για μένα, τον δικό μου παράδεισο. Από αυτούς αντλώ τη δύναμη μου".

Η ίδια αποτελεί πηγή έμπνευσης. Από που αντλούν όμως έμπνευση οι ίδιες οι πηγές έμπνευσης; Από ταινίες; Από τραγούδια; "Έχω δε πολλές ταινίες που με ενέπνευσαν όπως το Man of Honor, το Braveheart, οι 300", αν και ξεχωρίζει τρεις διαφορετικές εκφράσεις. Η μια είναι μια γιαπωνέζικη έκφραση που λέει ότι "πέσε κάτω εφτά φορές, αλλά να σηκωθείς οκτώ". Ή το περίφημο "Carpe Diem", το άδραξε την ημέρα, που έκανε παντιέρα ο Ρόμπιν Ουίλιαμς στον "Κύκλο των Χαμένων Ποιητών". Πριν το αποτυπώσει στα λατινικά, φρόντισε να το υπογραμμίσει με τα λεγόμενα της. Για το πως μετά το ατύχημα θέλει να απολαμβάνει την κάθε μέρα.

Το moto που όπως τόνισε την εκφράζει, όμως, περισσότερο από κάθε άλλο είναι αυτό που όταν βγαίνει από τα χείλη της 21χρονης μπασκετμπολίστριας που έχασε το πόδι της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και κατάφερε να επιστρέψει δύο χρόνια μετά σε επαγγελματικό επίπεδο, συνοδεύεται από λαιμούς να ξεροκαταπίνουν: "Ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό".

Πίσω στο 2013. Τότε που το πούλμαν προσγειώθηκε σε ένα χωράφι της ουγγρικής επαρχίας σαν πλοίο που έχει εξοκείλει σε ξέρα. Τότε που κανονικά μπρος από τα μάτια της Νατάσα Κοβάτσεβιτς θα περνούσε η καριέρα που έχασε μαζί με το αριστερό της πόδι κάτω από το γόνατο. Δύο χρόνια μετά η 21χρονη μπασκετμπολίστρια αποφάσισε να θέσει -όπως είπε- νέα όρια. Να ζήσει τη ζωή της όπως την θέλει. Εκεί που θέλει. Ή μάλλον εκεί που πρέπει. Πίσω στο γήπεδο για να (ξανα)γράψει την καριέρα που επιθυμεί, γεμίζοντας το φιλμ της ζωής της με χειροκρότημα, με προπονήσεις, με τον ήχο από τα διχτάκια, με παπούτσια να τρίζουν στο παρκέ, με μπάλες του μπάσκετ να ηχούν στο γυμναστήριο, με ένα μεγάλο και λαμπερό χαμόγελο.

Νατάσα Κοβάτσεβιτς: Ο,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ