LONGREADS

Η Χριστίνα σηκώνει το γάντι στην βία κατά των γυναικών

Η Χριστίνα σηκώνει το γάντι στην βία κατά των γυναικών
FRANCESCA GIAITZOGLOU WATKINSON

Είναι γυναίκα, είναι μποξέρ και ξέρει τι θα πει "χτύπημα". Εντός και εκτός ρινγκ. Η Χριστίνα Λιναρδάτου Ντουράν μιλά για το bullying, την κακοποίηση, την ισότητα των δύο φύλων, τα ταμπού και φωνάζει: "Μη φοβάσαι. Μίλα, ζήτα βοήθεια". Μια UNIQUE συνέντευξη για την παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών.

Aπό μικρή ήταν αγοροκόριτσο. Έπαιζε με babrie αλλά προτιμούσε το ποδόσφαιρο. Σπούδασε μαγειρική και αισθητική, αλλά μαγεύτηκε από την πυγμαχία. Η Χριστίνα Λιναρδάτου Ντουράν, κατά κόσμον "black mamba", δεν είναι μια τυπική 28χρονη γυναίκα. Ήρθε από τον Άγιο Δομίνικο πριν από περίπου 18 χρόνια και κατέχει τον International τίτλο UBF. Ως ερασιτέχνης ήταν δύο φορές πρωταθλήτρια Ελλάδας, ενώ ως επαγγελματίας μετρά 9 νίκες, 1 ήττα και 5 νοκ άουτ. Ως γυναίκα πυγμάχος ξέρει πώς είναι να δέχεσαι χτυπήματα εντός ρινγκ.

Πώς είναι όμως να τα δέχεσαι εκτός, από έναν άγνωστο ή ακόμη χειρότερα από έναν άνθρωπο που ξέρεις και αγαπάς; Είναι μια πραγματικότητα που μπορεί να υπάρχει δίπλα σου.Μία στις τρεις γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της. Η Χριστίνα υπήρξε κάποτε αυτή η μία στις τρεις.

H δική της περίπτωσή ίσως σου θυμίσει και εσένα. Ίσως σου φανεί απλή. Δεν είναι. Ίσως δεν σου έχει συμβεί, αλλά σε ενδιαφέρει είτε είσαι άντρας, είτε γυναίκα. Ίσως το ζεις καθημερινά. Ίσως δεν μιλάς γιατί φοβάσαι. Ίσως πιστεύεις ότι είσαι μόνη σου. Ίσως πάλι έχεις βρει τη δύναμη να το αντιμετωπίσεις. Το δεδομένο είναι ότι η βία, η κακοποίηση υπάρχει παντού. Στο σπίτι, στους δρόμους, στον χώρο εργασίας. Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών η Χριστίνα θυμάται για χάρη του Sport24.gr το περιστατικό και συμβουλεύει: "Μη φοβάσαι, δεν είσαι μόνη σου. Μίλα".

Η Χριστίνα σηκώνει το γάντι στην βία κατά των γυναικών
  • Απαραίτητη διευκρίνηση: Ο όρος "βία κατά των γυναικών" περιλαμβάνει κάθε πράξη βίας που στηρίζεται στο φύλο και έχει ως αποτέλεσμα ή είναι δυνατό να έχει ως αποτέλεσμα, την σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βλάβη ή πόνο για τις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των απειλών τέτοιων πράξεων, τον εξαναγκασμό ή την αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας είτε αυτό προκύπτει στην δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή.

Είμαι μία από τις τρεις γυναίκες που έχουν υπάρξει θύματα βίας

Η 25η Νοεμβρίου έχει θεσπιστεί ως "παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών". Έχεις πέσει θύμα εσύ ή κάποιος από το στενό σου περιβάλλον;

"Έχω πέσει θύμα σωματικής βίας σε προηγούμενη σχέση. Το κακό με εμάς τις γυναίκες είναι ότι δεν το βλέπουμε ως πρόβλημα του άλλου. Ούτε εγώ το είχα δει. Πριν ξεκινήσω την πυγμαχία, ο άνθρωπος με τον οποίο είχα σχέση ήταν πολύ νευρικός και ζηλιάρης. Εγώ δεν σηκώνω... μύγα στο σπαθί μου, αλλά ό,τι έγινε έγινε. Ήμασταν έξω και σήκωσε το ποτήρι του και με χτύπησε στο πρόσωπο με τον πάτο του ποτηριού. Ήταν άλλο ένα ζευγάρι μαζί μας και απλά έφυγαν. Δεν μπορώ να καταλάβω την αντίδρασή τους. Τσακωθήκαμε πολύ άσχημα, αλλά ευτυχώς δεν συνεχίστηκε.

Διάβασα ότι 1/3 γυναίκες αντιμετωπίζει τέτοια θέματα. Και η ψυχολογική βία μπορεί να οδηγήσει σε σωματική. Το ποσοστό 1/3 δεν μου φαίνεται απίθανο από τη στιγμή που έτυχε και σε μένα. Είμαι η μία στις τρεις. Γενικά δεν τα συζητάμε αυτά και δεν μπορείς να ξέρεις σε ποιον μπορεί να έχει τύχει. Είναι πολύ πιθανό και ο διπλανός/η σου να έχει βιώσει κάτι αντίστοιχο. Στον Άγιο Δομίνικο είναι ακόμα πιο συνηθισμένα αυτά.

Στις χώρες τις πιο υπανάπτυκτες τέτοια φαινόμενα είναι πιο έντονα. Στις πιο ανεπτυγμένες χώρες οι γυναίκες έχουν πιο πολύ αυτοπεποίθηση, είναι ανεξάρτητες και δεν τα δέχονται αυτά. Εκεί βλέπουμε τέτοια καθημερινά".

Θεωρείς ότι η ενασχόληση με αθλήματα σαν το δικό σου μπορούν να βοηθήσουν μια γυναίκα να μην πέσει ποτέ "θύμα" βίας;

"Ναι, πολύ. Αρχικά σε κάνουν πιο δυναμική, σου δίνουν αυτοπεποίθηση, σε κάνουν να πιστεύεις πιο πολύ στον εαυτό σου. Αποκτάς τσαγανό. Πολύ σημαντική είναι και η αντιμετώπιση του φόβου. Μέσα από τέτοια αθλήματα μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις και να ξεπερνάς τους φόβους σου. Δεν ξυπνάς μια μέρα και απλά λες τώρα σταματάω να φοβάμαι, θέλει δουλειά. Είναι πολύ σημαντικό οι γυναίκες να μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τους φόβους τους και μαζί και τέτοιες καταστάσεις. Δεν εννοώ ότι θα έρθεις, θα βαρέσεις έναν σάκο και ξαφνικά θα αλλάξεις. Την πρώτη φορά θα δεχθείς ένα χτύπημα, σιγά σιγά θα μάθεις να το αποφεύγεις και να το αντιμετωπίζεις".

Ζήτα βοήθεια! Δεν υπάρχει το έλα δεν είναι τίποτα...

Τι συμβουλεύεις τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα κακοποίησης;

"Ένα συμβουλευτικό κέντρο, ένας φίλος, ένας κοντινός άνθρωπος θα βοηθούσε πολύ. Στη δική μου περίπτωση το αντιμετώπισα. Γενικά δεν είμαι αδύναμος χαρακτήρας. Η συμβουλή μου σε μια γυναίκα που έχει πέσει θύμα βίας είναι να ζητήσει βοήθεια. Έχω ακούσει βέβαια και περιπτώσεις που οι ίδιες οι μανάδες των "θυμάτων" λένε: "έλα παιδί μου δεν είναι τίποτα". Τα έχω ακούσει και αυτά. Οι γυναίκες πρέπει να ψάξουν βοήθεια εκεί που θα τους δοθεί. Όχι απλά να μιλήσουν, να εκφράσουν τη στενοχώρια τους, αλλά να ψάξουν τρόπο να ξεφύγουν από αυτές τις καταστάσεις.

Τα κέντρα στήριξης είναι πολύ σημαντικά γιατί υπάρχουν γυναίκες που έχουν βιώσει κάτι παρόμοιο και μπορούν να σου δώσουν χρήσιμες συμβουλές. Δεν πρέπει να αφήνουμε τέτοιες καταστάσεις να περνάνε. Πρέπει να βρίσκουμε τη δύναμη να αντιμετωπίζουμε όλα όσα μας συμβαίνουν γιατί η ζωή είναι δύσκολη".

Η Χριστίνα σηκώνει το γάντι στην βία κατά των γυναικών

Πιστεύεις στην ισότητα των δύο φύλων; Μια γυναίκα δεν μπορεί να κάνει ό,τι και ένας άντρας;

"Οι γυναίκες μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Δεν μ' αρέσει να βάζω ταμπέλες, μια γυναίκα μπορεί να καταφέρει άνετα ό,τι θέλει. Για μένα το θέμα είναι πού έχεις κλίση. Όπως για παράδειγμα υπάρχουν εξαιρετικοί κομμωτές και μάγειρες, ένα επάγγελμα που θεωρείται γυναικείο. Τα πάντα έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο και όχι με το φύλο. Θα πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τα ταμπού που έχει βάλει η κοινωνία.

Στερούμε στη δύναμη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ανεχόμαστε κακοποίηση. Και ο άνθρωπος είναι αδύναμος μπροστά στη φύση, αλλά χρησιμοποιώντας το μυαλό του έχει καταφέρει πολλά. Θέλουμε και συμβαίνει αυτό. Υπάρχουν νόμοι. Το θέμα είναι να έχεις θέληση και να αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις, να μην τις αφήνεις να περνάνε έτσι".

Οι αριθμοί της αλήθειας

  • Μία στις 3 γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της.
  • Μία στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού.
  • 40% με 50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας.
  • Στην Ελλάδα το 34% των Ελλήνων γνωρίζει στον περίγυρο ή στη γειτονιά κάποια γυναίκα που έχει πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας.
  • Μια στις 10 γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναφέρει ότι έχει υποστεί διαδικτυακή παρενόχληση από την ηλικία των 15 ετών(συμπεριλαμβανομένων της λήψης ανεπιθύμητων, προσβλητικών ξεκάθαρα σεξουαλικών ηλεκτρονικών μηνυμάτων ή μηνύματα sms, ή προσβλητικών μηνυμάτων στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης).
Η Χριστίνα σηκώνει το γάντι στην βία κατά των γυναικών
  • Περίπου 120 εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως (λίγο περισσότερο από 1 στις 10) έχουν βιώσει βίαιη συνουσία ή άλλες βίαιες σεξουαλικές πράξεις κάποια στιγμή στη ζωή τους.
  • Οι γυναίκες οι οποίες έχουν κακοποιηθεί σωματικά ή σεξουαλικά από τους συντρόφους τους έχουν τις διπλάσιες πιθανότητες να αποβάλουν και σχεδόν τις διπλάσιες πιθανότητες να πάθουν κατάθλιψη σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν έχουν βιώσει την βία από τον σύντροφο.
  • Η βία κατά των γυναικών στην Ελλάδα είναι κυρίως υπόθεση ενδοοικογενειακή, καθώς το 68% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες.
  • Η αντίληψη ότι η κακοποιημένη γυναίκα είναι συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και εισοδήματος, δεν επιβεβαιώνεται. 7 στις 10 γυναίκες - θύματα είναι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή και ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης. Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική κατάσταση, καθώς 6 στις 10 γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση βρίσκονται σε μέτρια ή καλή οικονομική κατάσταση.

Τσακωνόμουν για να κερδίσω τον σεβασμό

Πριν ακόμα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τη βία, πριν γίνει μποξέρ και πριν φτάσει στο επίπεδο που βρίσκεται τώρα, η Χριστίνα χρειάστηκε να περάσει από πολλά στάδια και φάσεις στη ζωή της και να ανέβει πολλές.ανηφόρες. Η προσαρμογή σε μια ξένη χώρα, ένα νέο περιβάλλον δεν ήταν εύκολη για ένα κορίτσι δέκα χρονών που άλλαξε τρία σχολεία μέσα σε λίγα χρόνια, κλήθηκε να αντιμετωπίσει τα ρατσιστικά σχόλια των συνομηλίκων της και να κερδίσει τον σεβασμό τους.

Η ζωή σου είναι ουσιαστικά μοιρασμένη στα δύο. Μέχρι τα δέκα ήσουν στον Άγιο Δομίνικο και μετά ήρθες στην Ελλάδα. Πώς ήταν οι πρώτοι μήνες εδώ;

"Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Οι γονείς μου χρειάστηκε να απευθυνθούν σε παιδοψυχολόγο γιατί είχα απότομη και βίαιη συμπεριφορά. Ήταν όμως εξαιτίας της αλλαγής του κλίματος. Είχα συνηθίσει να παίζω στους δρόμους με τα παιδιά και στην Ελλάδα ήταν διαφορετικά. Ξαφνικά ήρθα εδώ και δεν είχα φίλους. Δεν είχα πάει ακόμα και σχολείο. Όμως, αυτή η συμπεριφορά μου δεν ήταν προς τον κόσμο, ήταν προς τους δικούς μου. Δεν ήθελα να μου μιλάνε, φώναζα, με πείραζαν όλα και τους κατηγορούσα που ήμουν εδώ και είχα χάσει τους φίλους μου και τα ξαδέρφια μου, με τα οποία ήμουν πολύ κοντά".

Η Χριστίνα σηκώνει το γάντι στην βία κατά των γυναικών

Τι προβλήματα αντιμετώπισες;

"Όταν ήρθα από τον Άγιο Δομίνικο αντιμετώπισα προβλήματα ρατσισμού. Τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά, όχι όπως τώρα που έχουμε φίλους από διάφορες φυλές. Και τα παιδάκια δεν χαρίζονται. Όταν ήρθα στην έκτη δημοτικού δυσκολεύτηκα, με πείραζαν, είχα προβλήματα μέχρι να καταφέρω να κάνω φιλίες. Κάποιες φορές τσακωνόμουν γι' αυτό τον λόγο. Για να κερδίσω τον σεβασμό. Με πείραζαν για το χρώμα μου και για το βάρος μου γιατί μικρή ήμουν χοντρή. Αυτό το αντιμετώπιζα από τα αγόρια. Τα κορίτσια με πείραζαν για το γεγονός πως ήμουν αγοροκόριτσο. Όλοι είχαν τα θέματά τους".

Δηλαδή δεν έπαιζες με barbie όπως όλα τα κοριτσάκια;

"Έπαιζα και με barbie. Ειδικά όταν πρωτοήρθα που δεν είχα φίλους, έπαιζα με barbie. Αλλά γενικά ήμουν πολύ δραστήρια. Και τελικά κατάφερα να κερδίσω τον σεβασμό. Δεν ήταν όμως εύκολο. Άλλαζα συνέχεια σχολεία γιατί ο πατέρας μου ήταν ναυτικός. Άλλαξα τρία σχολεία μέσα σε 6 χρόνια. Σε κάθε σχολείο, στην αρχή είχα να αντιμετωπίσω όλα αυτά. Μετά τα κατάφερνα γιατί ήμουν κοινωνική".

Πότε είπες "τώρα είμαι καλά"; Πότε αισθάνθηκες ότι προσαρμόστηκες;

"Οι γονείς μου με έβαλαν κατευθείαν στον αθλητισμό και τη ζωγραφική για να ηρεμήσω. Έτσι, αφού είχα κάποια πράγματα να ασχολούμαι άρχισα να τα ξεχνάω όλα αυτά. Ξεκίνησα αθλητισμό και πέρασα από διάφορα στάδια. Έκανα βόλεϊ, ποδόσφαιρο. Η αφορμή για να ξεκινήσω τις πολεμικές τέχνες ήταν το ποδόσφαιρο. Κι αυτό γιατί ο πατέρας μου δεν ήθελε το ποδόσφαιρο. Στην ομάδα ήμασταν μόνο τρία κορίτσια και όλοι οι άλλοι άντρες. Όταν λοιπόν ο πατέρας μου ήρθε μια μέρα στην προπόνηση για να με δει μου είπε "δεν θα ξαναπάς" και ξεκίνησα kick boxing στα 17. Ο πατέρας μου δεν συμφωνούσε ούτε με αυτό. Τελικά με άφησε να το ξεκινήσω γιατί νόμιζε ότι θα τα παρατήσω. Το έκανα αρχικά απλά για τη γυμναστική, μετά άρχισα να σπουδάζω και το παράτησα".

Πώς αποφάσισες να ασχοληθεί με το μποξ, ένα άθλημα πιο... ανδρικό; Το γεγονός ότι έκανες τα πρώτα σου βήματα στον Άγιο Δομίνικο μια χώρα με παράδοση στην πυγμαχία και αθλητές όπως ο Γκουζμάν έπαιξε το ρόλο του;

"Δεν έπαιξε κανέναν ρόλο αυτό. Κάποια στιγμή επέστρεψα στον Άγιο Δομίνικο για δύο μήνες για διακοπές. Αυτό έπαιξε ρόλο. Είχα δύο ξαδέρφια που ασχολούνται με αυτό, ο ένας επαγγελματίας, ο άλλος ερασιτέχνης. Μου άρεσε αυτό που έβλεπα, τις κινήσεις τους, τον ρυθμό τους και "μαγεύτηκα". Δεν ασχολήθηκα κατευθείαν, αλλά είχα το ερέθισμα. Και όταν τελικά ξεκίνησα πυγμαχία μαγεύτηκα ακόμη περισσότερο. Κάποια στιγμή έχασα τον έναν ξάδερφό μου και αυτό μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο".

Η Χριστίνα σηκώνει το γάντι στην βία κατά των γυναικών

Πώς σε αντιμετωπίζουν οι άντρες όταν τους λες ότι πυγμαχείς;

"Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι δεν είμαι επιθετικός άνθρωπος, δεν ψάχνω για φασαρίες. Αυτό που λένε ότι οι άντρες σε φοβούνται, εγώ δεν το έχω αντιμετωπίσει ποτέ. Ποτέ δεν υπήρξε άνδρας που δίστασε να μου μιλήσει εξαιτίας αυτού. Το μόνο πρόβλημα που είχα σε σχέση μου ήταν ότι έχω αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο μποξ και δεν είχα -και εξακολουθώ να μην έχω- πολύ ελεύθερο χρόνο. Τα δίνω όλα εδώ".

Σε θαυμάζουν;

"Αυτό ναι, οι περισσότεροι με θαυμάζουν".

Οι γυναίκες πώς αντιδρούν;

"Οι γυναίκες με αντιμετωπίζουν πολύ φυσιολογικά. Δεν τους φαίνεται περίεργο γιατί με ξέρουν, βλέπουν πώς είμαι σαν άνθρωπος. Οι περισσότερες θαυμάζουν το γεγονός πως έχω αφοσιωθεί σε αυτό και το κάνω καλά παρά το γεγονός πως το ξεκίνησα στα 22 μου".

Σε φωνάζουν και "black mamba". Πώς προέκυψε αυτό;

"Το black mamba είναι ένα είδος φιδιού πολύ δηλητηριώδες. Είναι το δεύτερο πιο επικίνδυνο στον κόσμο που με ένα τσίμπημα σκοτώνει όταν όμως βρίσκεται σε κατάσταση άμυνας. Αυτό το όνομα μου το έβγαλε ο δάσκαλος, όχι από τον μπασκετμπολίστα, αλλά από έναν παλιό πυγμάχο τον Roger Mayweather, γιατί είμαι επικίνδυνη, επιθετική και κινούμαι πολύ μέσα στο ρινγκ".

Η Χριστίνα σηκώνει το γάντι στην βία κατά των γυναικών

Τον περασμένο Ιούνιο διεκδίκησες τον Παγκόσμιο τίτλο. Έχεις δηλώσει ότι στόχος σου είναι η κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού ή παγκόσμιου τίτλου. Πόσο κοντά θεωρείς ότι είσαι σε αυτό;

"Τον Ιούνιο έκανα την πρώτη μου ήττα. Έγιναν πολλά σε εκείνον τον αγώνα. Όταν πας στην έδρα του άλλου, δεν έχεις στήριξη, δεν έχεις χρήματα. Όταν δεν υπάρχουν χορηγοί όπως γίνεται στην Ελλάδα είναι δύσκολα. Όταν πήγα στο Βέλγιο, έγιναν διάφορα από την πλευρά του διαιτητή προκειμένου να μην πάρω τον αγώνα. Πολύ τραβηγμένα πράγματα. Έχουμε κάνει ένσταση στην Ομοσπονδία και δεν είμαστε οι μόνοι. Έχουν γίνει κι άλλες ενστάσεις για τη συγκεκριμένη αθλήτρια γιατί είναι πολλές φορές πρωταθλήτρια αλλά μόνο στην έδρα της και μάλιστα με τον ίδιο διαιτητή.

Είμαι πολύ κοντά στον παγκόσμιο τίτλο. Τον αγγίζω. Πλησιάζουμε. Συζητάμε για έναν πολύ σημαντικό αγώνα για παγκόσμιο τίτλο απλά πρέπει να υπογραφούν συμβόλαιο. Συζητάμε για τέλη Δεκέμβρη και απλά πρέπει να υπάρξει ακόμα ένα ok. Εγώ έχω ξεκινήσει προπονήσεις και θα δούμε τι θα γίνει. Αν δεν γίνει τώρα, θα γίνει σύντομα γιατί έχουμε πάρει έγκριση από μεγάλες ομοσπονδίες και με θέλουν για αντίπαλο. Είναι θέμα χρόνου".

Το μποξ δεν είναι βίαιο άθλημα. Είναι σαν να παίζεις σκάκι, θέλει στρατηγική

Τι θυσίες πρέπει να κάνει μια γυναίκα για να φτάσει ψηλά στο συγκεκριμένο άθλημα;

"Χρειάστηκε να κάνω πολλές θυσίες. Και ακόμα κάνω. Προσωπική ζωή, χρόνος, συνήθειες που έπρεπε να αλλάξω. Είχα πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Όταν είχαμε αγώνες, κρυβόμουν σε μια γωνία και ο δάσκαλός μου προσπάθησε πολύ να με κάνει να βγω από το καβούκι μου και να έχω πίστη στον εαυτό μου, γιατί αυτό έχει ανταπόκριση και στο ρινγκ. Σε αυτό το άθλημα πρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση, να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου, να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου. Θέλει πολλή δουλειά με τον εαυτό σου. Ευτυχώς, δεν έχω αντιμετωπίσει πολλούς τραυματισμούς".

Τι θα συμβούλευες έναν νέο αθλητή, που ονειρεύεται να φτάσει σε εξίσου υψηλό επίπεδο;

"Να βρει το σωστό δάσκαλο. Το πιο σημαντικό είναι ο άνθρωπος που θα σε αναλάβει. Εγώ αυτό που πήρα από τον δάσκαλό μου ξεκινώντας την πυγμαχία, είναι ότι το άθλημα είναι κάτι σαν σκάκι. Δουλεύεις πολύ σωματικά και ψυχικά για να είσαι όσο καλύτερος γίνεται. Πρέπει να μπορείς να δίνεις και ν' αποφεύγεις τα χτυπήματα. Θέλει στρατηγική. Δεν πρόκειται για βίαιο άθλημα. Βίαιο θα ήταν αν παίζαμε ξύλο. Εδώ θέλει να βλέπεις, να έχεις σχέδιο. Ακούς τις οδηγίες του προπονητή σου που παρατηρεί και τις αδυναμίες του άλλου. Αυτό που βλέπει ο κόσμος είναι το επιφανειακό. Η ουσία δεν είναι έτσι".

Η Χριστίνα σηκώνει το γάντι στην βία κατά των γυναικών

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου - Watkinson.

Η φωτογράφιση έγινε στη σχολή πυγμαχίας "Perseas boxing club" στο Γαλάτσι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ