2010-2015. Πέντε χρόνια. Από την “εκτόξευση” του νταμπλ και τη φαντασμαγορική γιορτή του ΟΑΚA,στη μάχη για μια θέση στην Ευρώπη.Από τις μεταγραφές των Μπουμσόνγκ, Γκοβού, Λουίς Γκαρσία (που πλαισίωσαν Σισέ, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Λέτο, Καραγκούνη, Κατσουράνη, Νίνη μεταξύ άλλων), στην τεράστια απόσταση από τον Ολυμπιακό και μοναδικό στόχο το Κύπελλο. Από το ρεκόρ όλων των εποχών όλων των ελληνικών ομάδων σε εισιτήρια διαρκείας (30.091), στη ρημαγμένη Λεωφόρο, που όταν δεν είναι “τιμωρημένη”, σπανίως συγκεντρώνει περισσότερους από 10.000 φίλους του Παναθηναϊκού. Από την ευμάρεια στα χρέη, από τα όνειρα στην απογοήτευση. Με πολλά μεταβατικά στάδια μετά τη διάλυση της πολυμετοχικότητας, με ωραίες ιδέες και χαμένες ευκαιρίες, με Τσάκα και... Ροναλντίνιο, με Γόντικα, με Αλαφούζο, με λάθη και σωστά.

Το Sport24.grεπιχειρεί να προσεγγίσει τι συνέβη, τι συμβαίνει και τι μπορεί να συμβεί στον Παναθηναϊκό από τον μεγεθυντικό φακό πέντε “ειδικών”. Δύο “δικών” μας, του Γιάννη Σερέτη και του Πέτρου Παπαμακάριου, του παραγωγού του Sport24 radio 103.3,Κώστα Γκόντζου, του αρχισυντάκτη του αθλητικού τμήματος του ΑΝΤ1, Γιώργου Τριανταφυλλίδη και του αρχισυντάκτη της αθλητικής εφημερίδας “Live Sport”,Στέφανου Κούμπη. Τροφή για σκέψη οι απόψεις τους. Ίσως και για τους διοικούντες, τους φίλους και τους παίκτες της ομάδας...

1) Γιατί έφτασε ο Παναθηναϊκός του Γιάννη Αλαφούζου σ' αυτό το σημείο;

Σερέτης: "Παρέκκλινε από το πλάνο του"

Τα λάθη του Αλαφούζου είναι τα εξής: λανθασμένη πρόβλεψη για την Παναθηναϊκή Συμμαχία αρχικά και αδυναμία εύρεσης οικονομικών συμπαικτών εν συνεχεία. Πολλές λανθασμένες επιλογές στελεχών σε διαφορετικά πεδία. Απόλυση Νταμπίζα ταυτόχρονα με την απόλυτη εμπιστοσύνη σε Αναστασίου. Αδυναμία "επιβολής" και ελέγχου στη δύσκολη ισορροπία της σχέσης με τους οργανωμένους οπαδούς. Παρέκκλιση από το αρχικό σχέδιό του, σύμφωνα με το οποίο εκείνος θα ασχολούνταν σχεδόν αποκλειστικά με τα "εξωαγωνιστικά". Για το αγωνιστικό τμήμα το βάρος προφανώς πέφτει στον Αναστασίου, στον οποίο οφείλεται σε τεράστιο βαθμό η περυσινή χαμένη ευκαιρία για ουσιαστική ενίσχυση (το καλοκαίρι μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου) και στους Φύσσα – Βόκολο για τη μικρή προσφορά των εφετινών μεταγραφών, το άνοιγμα του μπάτζετ, τη δέσμευση με μακροχρόνια συμβόλαια, την κατάσταση στο ποδοσφαιρικό τμήμα.

Γκόντζος: "Απέτυχε στο πιο βασικό"

Ως ένα σημείο ήταν η αντικειμενική κατάληξη του συλλόγου έτσι όπως παραλήφθηκε από πλευράς διοικητικής, οικονομικής και αγωνιστικής μετά την πολυμετοχικότητα. Αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να αναστραφεί έστω και με δεδομένη την οικονομική στέρηση του συλλόγου αν συνέβαιναν τα εξής πράγματα από πλευράς Γιάννη Αλαφούζου. Αν εργαζόταν ή προσανατόλιζε συνολικά την λειτουργία της ΠΑΕ και του συλλόγου αποκλειστικά με γνώμονα το ποδοσφαιρικό κομμάτι του και αν λειτουργούσε ενωτικά με νέα πρόσωπα αγκαλιάζοντας όλο τον κόσμο χωρίς διακρίσεις. Αντίθετα ο Γιάννης Αλαφούζος επηρεασμένος ίσως απ' όσους βρήκε στην ΠΑΕ ερχόμενος σ' αυτή και προσπαθώντας να διατηρήσει την... συνέχεια σε ότι παρέλαβε, έκανε ακριβώς το ανάποδο.

Η επικοινωνία και οι διατήρηση καλών σχέσεων με οργανωμένους και ΜΜΕ προκειμένου να έχει την ανοχή και στήριξή τους ήταν το πρώτο του μέλημα από την μια και από την άλλη η παράδοση του Παναθηναϊκού άνευ όρων στα χέρια των υπολειμμάτων της πολυμετοχικότητας σε όλα τα επίπεδα εκτιμήθηκε σαν το κατάλληλο εργαλείο για να περάσει ήρεμες μέρες ο σύλλογος. Η ειρωνεία είναι ότι και στα δύο πέτυχε απόλυτα. Όμως απέτυχε στο βασικό που θα 'πρεπε να ήταν το κύριο μέλημά του. Στην οικοδόμηση ενός υγιούς και με μέλλον ποδοσφαιρικού τμήματος. Κι αυτό πλέον δεν κρύβεται με όλες τις συνέπειες που βλέπουμε.

Κούμπης: "Δεν είχε αντισώματα για το σύνδρομο-Γκαμπάλα"

Το καλοκαίρι του 2012, ο κ. Αλαφούζος ανέλαβε την ΠΑΕ Παναθηναϊκός σε μια εξαιρετικά κρίσιμη εποχή, λόγω των οικονομικών προβλημάτων που είχαν συσσωρευτεί. Από την άνοιξη του 2013, στην εξέλιξη μια μάλλον πειραματικής – όχι αδικαιολόγητα- σεζόν, στη διάρκεια της οποία “αποψιλώθηκαν” τα “βαριά” συμβόλαια, άρχισε να εξυφαίνεται και να φαίνεται ένα πλάνο οικονομικής εξυγίανσης, αλλά και δημιουργίας νέας ομάδας σε ορίζοντα τριετίας – τουλάχιστον. Στο πλάνο μπήκε η παράμετρος ότι τα έσοδα από την “συμμετοχικότητα”, όπως αυτή εκφράστηκε μέσω της 'Παναθηναϊκής Συμμαχίας”, δεν ήταν τα αναμενόμενα. Το σχέδιο ξεκίνησε με διακριτούς ρόλους στο ποδοσφαιρικό – αγωνιστικό κομμάτι, δηλαδή με τον Νίκο Νταμπίζα ως τεχνικό διευθυντή και τον Γιάννη Αναστασίου ως προπονητή, πλαισιωμένο από συνεργάτες της επιλογής του. Η προϋπόθεση για την επιτυχία του πλάνου ήταν τα σταθερά βήματα και οι προσεκτικές ή αλλιώς “ψαγμένες” επιλογές, συμβατές με τα οικονομικά δεδομένα, με στόχο η ομάδα να γίνει ισχυρή και ανταγωνιστική, να φέρει έσοδα άμεσα (Ευρώπη) και έμμεσα (στήριξη του κόσμου μέσω διαρκείας ή εγγραφής στην Π.Σ.)

Ο Παναθηναϊκός είχε ήδη φύγει από την πορεία με τα σταθερά βήματα, δεν τον βοήθησαν άμεσα οι μεταγραφές, ήρθε και η στραβή με την Γκαμπάλα και έγιναν όλα... ίσωμα. Το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός δεν ανέπτυξε γρήγορα αντισώματα για να ξεπεράσει το “σύνδρομο – Γκαμπάλα, έχει κατά κάποιον τρόπο σχέση με τα προηγούμενα. Μια ομάδα ώριμη και έτοιμη για την μεγάλη επιτυχία, έχει κατά νου πως πρέπει να αντιδράσει σε περίπτωση αποτυχίας, ώστε να συνέλθει γρήγορα και να συνεχίσει τον δρόμο της.

Τριανταφυλλίδης: "Δεν πίστεψαν το πρωτάθλημα"

Η πρώτη χρονιά με το δίδυμο Αναστασίου-Νταμπίζα ήταν άκρως επιτυχημένη με την κατάκτηση του κυπέλλου και της 2ης θέσης στο πρωτάθλημα με ωραίο ποδόσφαιρο από μια ελκυστική ομάδα. Τη δεύτερη χρονιά όμως δεν επιχείρησαν στον Παναθηναϊκό να κάνουν το βήμα παραπάνω και να ενισχύσουν την ομάδα για να ‘’χτυπήσει’’ το πρωτάθλημα. Δεν πίστεψαν πως μπορούν να πάρουν το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό και χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία με δεδομένο πως πέρσι είδαμε την ‘’χειρότερη’’ ομάδα του Ολυμπιακού την τελευταία 5ετία. Οι μεταγραφές επιπέδου Μπούρμπου, Μπούι και Μπερίσα ήταν ‘’πισωγύρισμα’’, η αποπομπή Νταμπίζα στη συνέχεια ήταν λάθος επιλογή και φέτος που δόθηκαν χρήματα το καλοκαίρι, έγιναν μεταγραφές που δεν βοήθησαν! Ο Αναστασίου έπρεπε να φύγει από την βραδιά του ντροπιαστικού αποκλεισμού από την Καμπάλα και η φετινή χρονιά τελείωσε με το καλημέρα.

Παπαμακάριος: "Δεν έπιασε το πλάνο"

Αλλιώς τα είχε σκεφτεί ο Γιάννης Αλαφούζος και αλλιώς του ήρθαν. Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού θεωρούσε ότι η Παναθηναϊκή Συμμαχία θα μπορούσε να συνεισφέρει μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια, ακόμα και να κάνει αυτάρκη τον Παναθηναϊκό με τον ίδιο να κάνει απλά τη διαχείριση των χρημάτων. Αυτό φυσικά δεν έγινε. Ο κόσμος δεν ανταποκρίθηκε και το πλάνο επ' ουδενί δεν έπιασε ούτε καν και τα πιο χαμηλά στάνταρ των όσων υποστήριζε ο Γιάννης Αλαφούζος και οι συνεργάτες του.

Επίσης ο πρόεδρος του τριφυλλιού σε αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην ομάδα έχει κάνει κάποια λάθη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος δεν είναι ο άνθρωπος που ξέρει μπάλα, ούτε έχει δίπλα του από τα πρώτα χρόνια ανθρώπους που να γνωρίζουν από ποδόσφαιρο. Μόνο μετά τον Νταμπίζα και εν συνεχεία τον Φύσσα άρχισε να εμπιστεύεται αποκλειστικά τη γνώμη ανθρώπων που γνωρίζουν από ποδόσφαιρο για το τριφύλλι.

2) Γιατί έφτασε συνολικά ο Παναθηναϊκός σ' αυτό το επίπεδο;

Σερέτης: "Δεν μεγάλωσε ως κλαμπ"

Διότι δεν "μεγάλωσε" ως κλαμπ σε τίποτα, διότι σταδιακά χάθηκε το όραμα που αντιστοιχεί στο μέγεθος του συλλόγου και διότι πλην της διετίας της πολυμετοχικότητας όπου κυριαρχούσε - παρά τις κατά καιρούς συγκρούσεις των βασικών μετόχων - η ΘΕΤΙΚΗ ΑΥΡΑ και η ΕΝΟΤΗΤΑ στους φίλους του, μαστίζεται και από πάσης φύσεως "εμφυλίους". Δεν έφτιαξε γήπεδο, ούτε ανακαίνισε τη Λεωφόρο σε γήπεδο μοντέρνο, με χωρητικότητα 22-23.000 θεατών. Δεν βελτιώθηκαν οι εγκαταστάσεις και η Ακαδημία του, παρότι ο Αλαφούζος κάνει ό,τι μπορεί σ’ αυτόν τον τομέα και αγόρασε και προπονητικό κέντρο της ομάδας.

Δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτό που ονομάζει "παρασκήνιο" πλην της σεζόν 2009-2010 (ακόμη και την πρώτη χρονιά της πολυμετοχικότητας "σφάχτηκε" με το βαμβάκι στον πρώτο γύρο). Δημιουργήθηκε αρνητικό περιβάλλον για όσους ισχυρούς οικονομικά θα ήθελαν να αναλάβουν μετά τη διάλυση της πολυμετοχικότητας (χρέη, κυριαρχία Ολυμπιακού, οικονομική κρίση). Πέταξε αρκετές ευκαιρίες στα σκουπίδια. Και επί Βαρδινογιάννη, ο οποίος σε συγκεκριμένες σεζόν έδινε χρήμα και ασφαλώς επί πολυμετοχικότητας. Αν ήταν μια – δυο ευκαιρίες σε δέκα χρόνια (από το 2005 μέχρι σήμερα), είναι ίσως λογικό. Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό είναι πολύ περισσότερες.

Γκόντζος: "Καθεστώς μίσους και διχασμού"

Είναι λίγο πολύ η συνέχεια της πρώτης απάντησης. Γιατί στον Παναθηναϊκό επικράτησαν τα τελευταία χρόνια άνθρωποι (και συνεπώς και η λογική τους) οι οποίοι δεν είχαν και δεν απόκτησαν ποτέ σχέση με τον ιστορικό σύλλογο, με την ιστορία, την κουλτούρα και τις αξίες του. Αποτέλεσμα να υπάρχει μια σταθερή μετάλλαξη του DNA του συλλόγου, να εγκαθιδρυθεί ένα αντιποδοσφαιρικό καθεστώς μίσους και διχασμού και το κυριότερο στο στήσιμο των ομάδων του κάθε φορά, να υπάρχουν μια σειρά άλλες προτεραιότητες (οικονομικές, επικοινωνιακές, εξυπηρετήσεις φίλων και κολλητών σε εξέδρα και ΜΜΕ) αντί για την μία και βασική που θα έπρεπε να είναι, δηλαδή το ποδοσφαιρικό τμήμα και η καλύτερη συγκρότησή του.

Κούμπης: "Να μπει η ομάδα σε 'γυαλα΄"

Το οικονομικό είναι το μεγάλο θέμα. Από την στιγμή που μπήκε σε «μνημονιακή» κατάσταση, έπρεπε να συγχρονιστεί με αυτή. Η καλή πρόθεση υπήρχε και υπάρχει. Δεν έλειψαν τα λάθη, οι αστοχίες, αλλά και οι ατυχίες.

Σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο και ειδικά για την Ελλάδα, ο Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα με κακά χαρακτηριστικά. Το αντίθετο. Έχει στοιχεία που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν καλύτερα. Δυστυχώς, για την ομάδα του Παναθηναϊκού και το ελληνικό πρωτάθλημα, δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο μπορούσε να κοντράρει τον Ολυμπιακό, σε μεταξύ τους αναμέτρηση.

Εκείνο που του χάλασε το ίματζ και του αλλοιώνει την ταυτότητα, είναι η ανησυχητική απουσία του από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Του κοστίζει, όχι μόνον οικονομικά. Κοστίζει σε επίπεδο κινήτρων των παικτών, στο θυμικό των φιλάθλων.

Τίποτα δεν θα πάει καλύτερα αν δεν διορθωθεί το αγωνιστικό. Ένα πρώτο βήμα θα ήταν, να μπει η ομάδα σε «γυάλα». Να δουλεύει και να παίζει απερίσπαστη και συγκεντρωμένη μόνον σ’ αυτό που ξέρει και μπορεί να κάνει, ανεπηρέαστη από εσωτερικά ή εξωτερικά θέματα- όσο αυτό είναι εφικτό.

Τριανταφυλλίδης: "Στο χείλος του γκρεμού λόγω του πρωταθλήματος του 2010"

Πληρώνει τα ‘’σπασμένα’’ της πολυμετοχικότητας. Ένα πρωτάθλημα το 2010 έφερε την ΠΑΕ στο χείλος του γκρεμού! Το εγχείρημα της πολυμετοχικότητας αποδείχθηκε ‘’καταστροφικό’’ για τον Παναθηναϊκό. Ο Γιάννης Αλαφούζος βγήκε μπροστά το 2012 και γλίτωσε την ομάδα από τα χειρότερα, διοίκηση πρωτοδικείου και Γ’ Εθνική και αυτό πρέπει να του πιστωθεί. Ωστόσο και το εγχείρημα της ‘’Παναθηναϊκής Συμμαχίας’’ δεν είχε τα αποτελέσματα που προσδοκούσε ο ίδιος ο πρόεδρος της ΠΑΕ. Χρειάζεται ένας ισχυρός επενδυτής για να υπάρξει αύριο στον Παναθηναϊκό.

Παπαμακάριος: "Λάθη με το γήπεδο"

Ο Παναθηναϊκός οδηγήθηκε σε αυτό το σημείο από τους ανθρώπους, κυρίως της διοικήσεις, που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο δεν βοήθησαν το τριφύλλι όπως έπρεπε. Είτε δεν προστάτεψαν την ομάδα όταν έπρεπε και την άφησαν αβοήθητη, είτε δαπάνησαν αλόγιστα χρήματα που μαζεύτηκαν από την πολυμετοχικότητα. Το τριφύλλι έχασε τίτλους, έχασε αίγλη, έχασε τον σεβασμό που του πρόσδιδαν τα κατορθώματα του σε Ελλάδα και Ευρώπη. Φυσικά μεγάλο ρόλο στο να φτάσει ο Παναθηναϊκός σε αυτό το επίπεδο είναι το ότι δεν έχει το δικό του γήπεδο. Έγιναν πολλά λάθη για το γήπεδο στον Ελαιώνα το οποίο έμεινε μόνο στις μακέτες. Βρισκόμαστε στο 2015 και το τριφύλλι δεν έχει το δικό του γήπεδο, τη δική του έδρα.

3) Ποιοι φέρουν ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση του Παναθηναϊκού;

Σερέτης: "Πρωτίστως η αλαζονική λογική της οικογένειας Βαρδινογιάννη"

Πρωτίστως η οικογένεια Βαρδινογιάννη διότι αν και είχε τη δύναμη και το χρήμα για να διατηρήσει τον Παναθηναϊκό σε υψηλό για τα ελληνικά δεδομένα επίπεδο, δεν τα κατάφερε. Όχι επειδή δεν έβαζε λεφτά (αν και υπήρχαν σεζόν που έβαλε ελάχιστα), αλλά επειδή δεν τα διαχειρίστηκε σωστά, επειδή δεν κατάφερε να προστατεύσει και να υλοποιήσει τις δικές της ιδέες και επενδύσεις στην ομάδα (Κόκκαλης – γήπεδο) και επειδή επέδειξε πολλάκις εγωιστική και αλαζονική λογική, θεωρώντας πως εκείνη "είναι" ο Παναθηναϊκός. Όταν κατάλαβε πολλά πράγματα ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ήταν αργά, διότι έπρεπε η αλλαγή της οπτικής γωνίας του για τα "παναθηναϊκά" πράγματα να συνδυαστεί και με θετικά αποτελέσματα, τα οποία δεν ήρθαν το 2007 και το 2008.

Δευτερευόντως, οι Βγενόπουλος – Πατέρας, οι οποίοι ως "μπροστάρηδες" στην περίοδο της πολυμετοχικότητας (όχι αρχικά ο Πατέρας που ήταν με την πλευρά Βαρδινογιάννη πριν από την ιστορική συνάντηση στο "Πεντελικόν" και τη συμμαχία Βαρδινογιάννη – Γιαννακόπουλου) κοίταξαν πρωτίστως το "φαίνεσθαι" και τη δόξα. Δηλαδή τις μεταγραφές, τις κούπες, τους τίτλους. Και όχι – εκτός αυτών – και τη σωστή οικονομικά διαχείριση και την ποδοσφαιρική λογική και το όραμα, που ήταν το καινούριο γήπεδο, στη βάση της λογικής του Βαρδινογιάννη στο συγκεκριμένο θέμα. Σε συνδυασμό με τη δύναμη όλων και την οικονομική ισχύ τους, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να είχε βάλει θεμέλια για ομάδα ευρωπαϊκού επιπέδου πολλών ετών αν είχε τον Βοτανικό.

Γκόντζος: "Πρώτα οι Βόκολος-Φύσσας"

Είναι προφανές ότι την βασική ευθύνη την φέρουν όσοι πέρασαν από το τιμόνι του συλλόγου και όσοι φυσικά παραμένουν αυτή την στιγμή σ' αυτό. όπως φυσικά ευθύνη έχουν και όσοι "αγωνίσθηκαν" για να φτάσει ο πιο ιστορικός και δυνατός σύλλογος στην Ελλάδα σε κατάσταση διάλυσης και αποσύνθεσης. Από κει και πέρα αν θεωρήσουμε αυτό που βλέπουμε σήμερα, σαν αποτέλεσμα της προσπάθειας των τριών τελευταίων χρόνων, αναμφίβολα την βασική ευθύνη για το αγωνιστικό κομμάτι την φέρουν οι υπεύθυνοι γι' αυτό με πρώτους του Φύσσα-Βόκολο που έχουν και την ευθύνη του σχεδιασμού της ομάδας.

Στην ουσία πλάνο υπάρχει μόνο στα λόγια, καθώς τίποτε απ' όσα ειπώθηκαν σαν πλάνο δεν τηρήθηκαν. Ούτε το βάρος στις Ακαδημίες έριξε ο Παναθηναϊκός, ούτε προσεκτικές μεταγραφές έκανε με βάση τις ανάγκες και τις δυνατότητές του, αντίθετα μια χρεωμένη ουσιαστικά ομάδα, έκανε σε τρία χρόνια σχεδόν 24 μεταγραφές εκ των οποίων οι δεκαοκτώ περίπου ξένοι αμφίβολης αξίας, με προβλήματα τραυματισμών, περασμένη ηλικίας και κυρίως με κλειστά τριετή συμβόλαια. Και το χειρότερο μεταγραφές πολλές από τις οποίες έγιναν μια και δυο και τρεις φορές για την ίδια θέση στην ενδεκάδα, με αποτέλεσμα και την υπερχρέωση οικονομικά και την αδυναμία να λυθούν ουσιαστικά προβλήματα αγωνιστικά.

Κούμπης: "Φταίνε όλοι, ασύμμετρο καρδιογράφημα"

Η απάντηση μπορεί να φέρνει σε… γενικότητα, αλλά είναι κυριολεκτική: όλοι. Από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός είναι ένας ενιαίος οργανισμός, ο καθένας έχει το ρόλο του σε ό,τι συμβαίνει. Απλά αν οι ρόλοι είναι αυστηρά διακριτοί, προκύπτει επιμερισμός με ακρίβεια.

Η ενότητα είναι η ασφαλής προϋπόθεση. Ακόμα και ο επιμερισμός στα καλά και στα άσχημα είναι μέρος της.

Το «καρδιογράφημά του» τα τελευταία χρόνια είναι υπερβολικά ασύμμετρο. Προσπαθεί να βρει ρυθμό και ισορροπία. Θα το πετύχει κάποια στιγμή, γιατί είναι η μοίρα του τέτοια.

Τριανταφυλλίδης: "Οι... Αμπράμοβιτς"

Όλοι! Το μεγαλύτερο όμως μερίδιο ευθύνης ανήκει στους ‘’Αμπράμοβιτς’’! Μεγάλες υποσχέσεις που δεν έγιναν ποτέ πράξη! Και αν πραγματικά ήθελαν, θα μπορούσαν να είχαν πάρει μόνοι τους το τιμόνι της ΠΑΕ. Ήθελαν; Δεν νομίζω! Τους βόλευε να μην έχουν το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ.

Παπαμακάριος: "Τη μικρότερη ευθύνη ο Αλαφούζος"

Όλοι φέρουν ευθύνες και το μερίδιο που τους αναλογεί για τη σημερινή κατάσταση του Παναθηναϊκού. Άλλος θα πει περισσότερο φταίει ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, άλλος θα πει η πολυμετοχικότητα και το γεγονός ότι τα λεφτά που έπεσαν δαπανήθηκαν αλόγιστα. Το γεγονός είναι ότι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν έκανε αυτά που έπρεπε και αυτά που θα μπορούσε για να προστατέψει τον Παναθηναϊκό και την επένδυση του τα χρόνια που ήταν στο τιμόνι των πράσινων. Ήταν μια από τις ισχυρότερες οικογένειες της χώρας αν όχι η ισχυρότερη και δεν βοηθούσε όσο θα έπρεπε το τριφύλλι ιδίως έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Η δικαιολογία "Εγώ δεν θέλω να μπλέκω με αυτά" σαφώς και δεν στέκει όταν η ομάδα που είχε πληγεί άμεσα ήταν το τριφύλλι και αυτός που έχανε ήταν ο ίδιος.

Αυτός που έχει τη μικρότερη ευθύνη από πλευράς διοικήσεων είναι ο Γιάννης Αλαφούζος. Όχι ότι δεν έχει κάνει λάθη και αυτός με κυριότερο όλων την απομάκρυνση του Νταμπίζα κατά τη γνώμη μου Φυσικά τη δική του ευθύνη, τη μικρότερη όλων, έχει και ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Αν το 2004-05 το τριφύλλι δεν έπαιζε κεκλεισμένων των θυρών με την ΑΕΚ στην Λεωφόρο και κέρδιζε, κάτι που θα οδηγούσε στο δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα του τα πράγματα ενδεχομένως θα ήταν διαφορετικά. Επίσης δεν γίνεται η ομάδα να είναι επικεφαλής στον τομέα των προστίμων.

4) Πώς βλέπετε την επόμενη ημέρα διοικητικά – μετοχικά στον Παναθηναϊκό;

Σερέτης: "Πιθανό ένα σχήμα συνασπισμού"

Κρίσιμο θα είναι το διάστημα μέχρι το καλοκαίρι, με τις όποιες ζυμώσεις λάβουν χώρα. Ο Αλαφούζος είναι αναποφάσιστος αν και δείχνει διατεθειμένος να "συμμαζέψει" το μαγαζί και να κάνει restart από το καλοκαίρι, βρίσκοντας "συμπαίκτες". Ο Πατέρας θέλει, αλλά δεν φέρεται διατεθειμένος να βάλει… 15 εκατ. Ευρώ και να πάρει πάνω του μόνος του το βάρος. Ο Βαρδινογιάννης και ο Βγενόπουλος δεν υπάρχουν στον παναθηναϊκό χάρτη (για διαφορετικούς λόγους). Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει κακή προσωπική σχέση και με τον Πατέρα και με τον Αλαφούζο και ήδη έχει αυξήσει πολύ το μπάτζετ του Panathinaikos B.C. Πιο πιθανό φαίνεται ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ένα σχήμα "συνασπισμού" 3-4 ανθρώπων, με άγνωστο όμως τον "μπροστάρη" από το προσεχές καλοκαίρι. Όλα ρευστά.

Γκόντζος: "Όλα τα σενάρια ανακριβή"

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια προοπτική για τον Παναθηναϊκό αυτή την στιγμή, εκτός από την συνέχιση της ίδια κατάστασης που υπάρχει και τώρα. Όλα τα σενάρια περί επενδυτών ή επιστροφής πλούσιων Παναθηναϊκών και τα σχετικά, είναι απολύτως ανακριβή και ρίχνονται μόνο και μόνο για να έχουν κάτι να κρατηθούν όσοι βρίσκονται αυτή την στιγμή στην πρώτη γραμμή των ευθυνών για την κατάσταση που επικρατεί στον Παναθηναϊκό λόγω και της δικής τους δράσης και παρουσίας σε όλα τα επίπεδα, Αυτή είναι η αλήθεια και το παρόν αλλά και το άμεσο μέλλον θα το δείξουν.

Κούμπης: "Το παιχνίδι στα χέρια του Αλαφούζου"

Η όποια πρωτοβουλία είναι στα χέρια του κ. Αλαφούζου. Αυτός είναι κύριος της ΠΑΕ. Άρα αν θα ανοίξει ή όχι το "παιχνίδι" και πώς, είναι δικό του θέμα. Υπάρχει ανάγκη χρημάτων, αυτό είναι βέβαιο. Αν θα προκύψουν "συμπαίκτες" είτε με πρωτοβουλία του ίδιου, είτε σε συνεργασία με άλλον ή άλλους, όπως για παράδειγμα με τον κ. Πατέρα, το όνομα του οποίου ακούγεται πολύ εσχάτως, θα φανεί στην πορεία – γύρω στον Μάρτιο πιθανότατα. Πάντως η "συμμετοχικότητα" φαντάζει ως εφικτή λύση, παρά την αποτυχία της πολυμετοχικότητας, της οποίας τα λάθη δεν πρέπει να επαναληφθούν. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μια απόφαση του κ. Αλαφούζου, να συνεχίσει να "τρέχει" την ΠΑΕ όπως τώρα, διαβλέποντας ότι υπάρχει η δυνατότητα να λυθούν τα όποια και όσα προβλήματα.

Τριανταφυλλίδης: "Δεν βλέπω επενδυτή στον ορίζοντα"

Εξαιρετικά δύσκολη! Υπάρχει κάποιος να ρίξει με το καλημέρα τουλάχιστον 20 εκατ. ευρώ και να πάρει στις πλάτες του και τα χρέη των 20 εκατ. Ευρώ; Απ’ ότι φαίνεται όχι! Δεν βλέπω φως στον ορίζοντα, δηλαδή έναν ισχυρό επενδυτή!

Παπαμακάριος: "Δεν αλλάζει κάτι"

Δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει κάτι. Θεωρώ ότι ο Γιάννης Αλαφούζος δεν θα κάνει πράξη την σκέψη του για παραίτηση και απλά θα προσπαθήσει περισσότερο να βρει κάποιους συμπαίκτες. Είδε ότι το πλάνο της "Παναθηναϊκής Συμμαχίας" δεν μπορεί να προχωρήσει και άρα δεν μπορεί να συνεχίσει ο ίδιος να βάζει μόνο λεφτά και να μην έχει κάποιους να τον βοηθούν στο οικονομικό κομμάτι. Θα προσπαθήσει να βρει και άλλους... Θεοδωρόπουλος για να τον βοηθήσουν βάζοντας και αυτοί χρήματα στην ομάδα και με την δική του συνεισφορά να υπάρχουν περισσότερα χρήματα διαθέσιμα για το μπάτζετ του Παναθηναϊκού. Πιστεύω ότι θα ενισχύσει με κάποια στελέχη, όπως έγινε και με τον Παναγόπουλο, την πράσινη ΠΑΕ προκειμένου το τριφύλλι να γίνει πιο σκληρό και να αποκτήσει μεγαλύτερη και περισσότερη φωνή σε όλα τα κέντρα... εξουσίας.

5) Πώς θα περιγράφατε τη σχέση της διοίκησης με τους οργανωμένους οπαδούς;

Σερέτης: "Μεγάλος βαθμός εξάρτησης"

Είναι σχέση με πολλές διακυμάνσεις. Αυτή την εβδομάδα και γενικότερα αυτή την περίοδο μετά από όσα συνέβησαν στο ντέρμπι, δεν είναι στην καλή φάση της. Κυρίως έπειτα από την ανακοίνωση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός για την "επιδρομή" στα γραφεία της Σούπερ Λίγκας, χωρίς καν να έχουν ταυτοποιηθεί οι δράστες. Ο Αλαφούζος, όπως νομίζω και όλα τα "αφεντικά" των "μεγάλων", θέλουν ΚΑΙ καυτή έδρα ΚΑΙ αποφυγή επεισοδίων ΚΑΙ να μην έχουν λόγο οι οργανωμένοι οπαδοί στα τεκταινόμενα της ομάδας. Σπανίως τα καταφέρνουν. Πολλά εξαρτώνται σ’ αυτή τη σχέση από την πορεία της ομάδας. Όσο καλύτερη είναι, τόσο λιγότερα τα προβλήματα.

Ο Αλαφούζος ήθελε και θέλει μια σχέση σεβασμού, επικοινωνίας και συνεργασίας. Δεν τους υποτίμησε ποτέ. Έχει μιλήσει μαζί τους περισσότερο από κάθε άλλον στη θέση του και έχει νιώσει πολλές φορές "προδομένος" από τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Έχει χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι αρκετές φορές ("αντίσταση" σε πίεση για Φερέιρα, Νταμπίζα πολύ, αλλά και Αναστασίου), αλλά έχει κάνει και πολλές υποχωρήσεις και έχει πληρώσει πολλά "σπασμένα". Υπάρχει μεγάλος βαθμός εξάρτησης λόγω Λεωφόρου και πρέπει να βρει 2-3 κατάλληλους ανθρώπους για τη σωστή ισορροπία σ’ αυτή τη σχέση και να μην "παλαντζάρει" ανάλογα με τα γεγονότα, αλλά να ξεκαθαρίσει τη θέση του απέναντί τους όντας ΣΥΝΕΠΗΣ σ’ αυτή.

Γκόντζος: "Ομηρία..."

Με μία λέξη Ομηρία. Δεν υπάρχει στην ουσία σχέση, αλά υπάρχει πλήρης εξάρτηση από τα θέλω ή πιο σωστά τα "γουστάρω" των οργανωμένων από πλευράς διοικησης. Η ΠΑΕ μοιάζει να θεωρεί μόνο αυτούς σαν "κόσμο του Παναθηναϊκού" τους έχει παραχωρήσει την εξουσία να έχουν λόγο για τα πάντα (ακόμα και για τα πρόσωπα) σε όλο το οικοδόμημα, από την διοίκηση μέχρι το ποδοσφαιρικό τμήμα, τους έχει εκχωρήσει εν λευκώ ένα ολόκληρο γήπεδο την Λεωφόρο στο οποίο κάνουν απόλυτο κουμάντο έως και "έλεγχο" στο αν έρχονται σ' αυτό...ανεπιθύμητα στον Φορέα Θ.13 πρόσωπα και γενικά σε κάθε κρίσιμη στιγμή εκείνο που δείχνει να την καίει πρώτα και κύρια είναι ο εξευμενισμός των οργανωμένων και η ανοχή τους, παρά η ουσιαστική λύση του προβλήματος.

Κούμπης: "Η ισορροπία δεν έκανε ποτέ κακό"

Δεν υπάρχει ποδόσφαιρο χωρίς πάθος και μεγάλη ομάδα χωρίς μεγάλο όγκο φιλάθλων. Ισχύει επίσης πως η όποια διοίκηση έχει να "φροντίσει"¨τρία συγκοινωνούντα δοχεία: Ιστορία, συναίσθημα και εταιρία. Δεν είναι εύκολο, καθώς τα δυο πρώτα που δεν είναι "απτά" πρέπει να είναι συνεχώς στο maximum, ανεξάρτητα από την κατάσταση του τρίτου. Η διοίκηση του κ. Αλαφούζου προσπάθησε να συσπειρώσει τον κόσμο του Παναθηναϊκού, όχι μόνον επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά γιατί έτσι πρέπει να συμβαίνει ανεξάρτητα από την εποχή. Σίγουρα όλοι έχουν ως κοινή συνισταμένη το καλό του Συλλόγου. Σε μια τέτοια συνθήκη οι διακριτοί ρόλοι και η ισορροπία ποτέ δεν έκαναν κακό. Αντίθετα η αποδοχή τους αποτρέπει βλαπτικές συνέπειες.

Τριανταφυλλίδης: "Η υπομονή εξαντλήθηκε"

Εξαιρετική στο ξεκίνημα της νέας προσπάθειας που έγινε με τον Γιάννη Αλαφούζο. Τεράστια στήριξη στην ομάδα και μάλιστα η σκηνή με τη Λεωφόρο να αποθεώνει τους παίκτες για την προσπάθεια τους στην ήττα με 1-0 από τον Ολυμπιακό με το γκολ του Μήτρογλου στο φινάλε του αγώνα, ήταν μια ‘’μεγάλη’’ νίκη για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Η υπομονή, όμως, εξαντλήθηκε πλέον και σίγουρα χρειάζονται να γίνουν κινήσεις που θα πείσουν συνολικά τον κόσμο του Παναθηναϊκού.

Παπαμακάριος: "Καλύτερες από ποτέ"

Αυτή τη στιγμή η σχέση της διοίκησης του Παναθηναϊκού με τους οργανωμένους φιλάθλους της είναι στο καλύτερο σημείο από ποτέ. Από τη πρώτη στιγμή που ανάλαβε τα ηνία ο Γιάννης Αλαφούζος ήθελε κοντά του τον κόσμο των πράσινων και δη τους οργανωμένους. Αυτή τη στιγμή υπάρχει απευθείας επαφή Αλαφούζου με τους επικεφαλής της Θύρας 13 και τακτικές συσκέψεις ανάμεσα στις δυο πλευρές. Ο ένας ακούει τα θέλω του άλλου και προσπαθούν να υπάρχει μια συνεννόηση για το καλό της ομάδας. Υπάρχουν φορές που μπορεί να μην υπάρχει εκατέρωθεν συμφωνία με κινήσεις της μίας ή της άλλης πλευράς αλλά δεν έχει υπάρξει καμία σύγκρουση αυτά τα χρόνια όπως είχε συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν.

6) Πώς πιστεύετε ότι μπορεί ο Παναθηναϊκός να ξαναγίνει ανταγωνιστικός προς τον Ολυμπιακό;

Σερέτης: "Οι δύο δρόμοι του"

Αυτό δεν γίνεται σε ένα – δύο χρόνια. "Ανταγωνιστικός" δεν σημαίνει νίκη σε ένα – δυο ντέρμπι ή σε έναν τελικό Κυπέλλου. Δυο οι οδοί. Πρώτη: συνασπισμός ισχυρών οικονομικά ανθρώπων, οι οποίοι θα αφήσουν στην άκρη προσωπικούς εγωισμούς και αντιπαραθέσεις και θα επιτρέψουν σε έναν, αξιόπιστο, "ενωτικό" και ικανό, τη διεύθυνση του "μαγαζιού". Δεύτερη: Να αναλάβει την ευθύνη και το βάρος ένας επιφανής, σοβαρός και αξιόπιστος επιχειρηματίας, ο οποίος θα βάλει με ποδοσφαιρική λογική τις βάσεις για σταδιακή "αναγέννηση".

Με σωστές επιλογές στα στελέχη του ποδοσφαιρικού τμήματος και με αποτελεσματική δράση στο πεδίο των δομών του ελληνικού ποδοσφαίρου (το έδαφος είναι πρόσφορο, δεδομένης της παρουσίας των Σαββίδη – Μελισσανίδη). Σε κάθε περίπτωση, κομβικό δεν είναι μόνο το χρήμα, αλλά και ο τρόπος. Δηλαδή η διαχείριση του χρήματος, οι άνθρωποι που θα αναλάβουν το ποδοσφαιρικό τμήμα και ένα καινούριο πλάνο για νέο γήπεδο (ή για "εκσυγχρονισμένη" Λεωφόρο) που είναι ίσως και το πιο σημαντικό.

Γκόντζος: Προσκλητήριο χωρίς Παναθηναϊκόμετρα"

Μόνο αν γίνει ένα ΕΝΩΤΙΚΟ προσκλητήριο σε όλους τους Παναθηναϊκούς χωρίς διακρίσεις, χωρίς Παναθηναϊκόμετρα, χωρίς αφορισμούς και διαχωρισμούς. Αν καθαρίσει η ΠΑΕ ταυτόχρονα από όλα αυτά τα στοιχεία και άτομα που έχουν λεηλατήσει οικονομικά τα απομεινάρια του συλλόγου και έχουν φλομώσει στο ψέμα τον κόσμο παρουσιάζοντας το μαύρο άσπρο. Και αν μαζί με αυτά, αποφασίσει η ΠΑΕ να μιλήσει ειλικρινά στον κόσμο για την κατάσταση και τα δεδομένα, βάλει σαν πρώτο καθήκον και κριτήριο το ποδοσφαιρικό τμήμα, τις ανάγκες του και το τι μπορεί να κάνει αντικειμενικά με τα δεδομένα που υπάρχουν χωρίς μεγάλα λόγια και χάρτινα παλάτια στην άμο και καλέσει σ΄αυτή τη βάση τον κόσμο να στηρίξει σε μια μακροχρόνια βάση, εν γνώσει του ότι αυτή η περίοδος θα είναι και δύσκολη και σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματική από πλευράς τίτλων, αλλά που όμως θα βάζει στέρεες Παναθηναϊκές και ποδοσφαιρικές βάσεις για κάτι καλύτερο.

Κούμπης: "Ξαναχρειάζεται σταθερό πλάνο"

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να ξαναγίνει ανταγωνιστικός γενικώς. Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Το έχει κάνει και μπορεί να το ξανακάνει. Δεν χρειάζεται να έχει, με εμμονή, ως σημείο αναφοράς τον Ολυμπιακό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παρακολουθεί την πορεία και τις κινήσεις του, μιας και είναι ανταγωνιστής του στην Ελλάδα. (Ξανα)χρειάζεται ένα σταθερό πλάνο. Σαν κι αυτό που ξεκίνησε, αλλά στην πορεία το άλλαξε.

Τριανταφυλλίδης: "Τα χρήματα δεν αρκούν"

Με την δημιουργία μιας ισχυρής και ανταγωνιστικής ομάδας. Με μεταγραφές που θα κάνουν τη διαφορά. Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν υποσχέθηκε ποτέ ότι θα ρίξει εκατομμύρια ευρώ, αν και ο ίδιος έχει βάλει αρκετά χρήματα, πάνω από 10 εκατ. ευρώ. Όμως τα χρήματα αυτά δεν αρκούν και απλά συντηρούν μια κατάσταση. Δεν απογειώνουν την ομάδα.

Παπαμακάριος: "Κι άλλοι Μπεργκ"

Δεν είναι μόνο ένα πράγμα που πρέπει να γίνει προκειμένου ο Παναθηναϊκός να μπορέσει να ανταγωνιστεί και πάλι τον Ολυμπιακό. Αρχικά πρέπει να μπουν περισσότερα χρήματα ώστε να έρθουν καλύτεροι παίκτες και συνολικά η ομάδα να γίνει καλύτερη. Να υπάρχουν και άλλοι ποδοσφαιριστές της αξίας του Μπεργκ στην ενδεκάδα και όχι παίκτες που σε άλλες εποχές ίσως να μην περνούσαν καν έξω από το προπονητικό κέντρο του τριφυλλιού. Φυσικά οι πράσινοι θα πρέπει να έχουν ανθρώπους, στελέχη που να μπορούν να βοηθήσουν το τριφύλλι εξωγηπεδικά σε όλους τους τομείς και όχι μόνο σε ότι έχει να κάνει με τη διαιτησία και την κατά κόρον αδικία εις βάρος του τριφυλλιού τα τελευταία χρόνια.

7) Θεωρείτε καλύτερα/πιο αποτελεσματικά/πιο ρεαλιστικά τα πολυμετοχικά σχήματα ή το "ενός ανδρός αρχή";

Σερέτης: "Πιο αποτελεσματικό το αφεντικό"

Η ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει δείξει ότι είναι πιο αποτελεσματικό το αφεντικό. Ο ένας. Αποδείχθηκε αυτό και στον Παναθηναϊκό και στην ΑΕΚ (Νοτιάς – Παππάς – Κανελλόπουλος - Γκούμας κ.ο.κ). Ωστόσο, δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι ισχυροί επιχειρηματίες, με γερό πορτοφόλι και υγιείς ιδέες και ποδοσφαιρική "κοσμοθεωρία", μπήκαν και βγήκαν. Μυτιληναίος, Κοντομηνάς, Τσακίρης και άλλοι. Δεν θεωρώ ότι τα πολυμετοχικά σχήματα είναι εκ προοιμίου αποτυχημένα. Αλλά όσοι συμμετέχουν θα πρέπει να έχουν καθορισμένους και ξεκάθαρους ρόλους, βάζοντας το «εγώ» τους κάτω από τον σύλλογο.

Γκόντζος: "Το πείραμα μιλάει από μόνο του"

Ούτε λόγος πλέον για αυτό. Προφανώς και όταν ένας αποφασίζει, ένα πληρώνει και ένας διοικεί είναι προτιμότερο. Και το "πείραμα" της πολυμετοχικότητας μιλάει από μόνο του, αλλά και όλα όσα έζησε και συνεχίζει να ζει ο Παναθηναϊκός σαν αποτέλεσμα αυτής της περιόδου. Το τμήμα μπάσκετ άλλωστε "μιλάει" από μόνο του σε σχέση με το ερώτημα.

Κούμπης: "Εξαρτάται από την επένδυση"

Το "ενός ανδρός αρχή" ισχύει σε κάθε περίπτωση, με την έννοια πως οι αποφάσεις και το αποτέλεσμά τους αντανακλούν σε εκείνον που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας. Πέρα από αυτό, το "ένας ή πολλοί" έχει σχέση στην παρούσα φάση με αυτό που λέμε "επένδυση". Το ζητούμενο είναι να προκύψει για τον Παναθηναϊκό- την χρειάζεται- με σταθερό και βιώσιμο πλάνο, είτε από έναν, είτε από πολλούς.

Τριανταφυλλίδης: "Ένας τα χρήματα και τις αποφάσεις"

Φυσικά την δεύτερη επιλογή. Αυτός που θα βάζει τα χρήματα, θα παίρνει και τις αποφάσεις. Ένας! Διότι οι ‘’πολλοί’’ έφεραν την ομάδα ένα βήμα πριν από την καταστροφή.

Παπαμακάριος: "Πολυμετοχικότητα για κάθε ομάδα"

Μια προσπάθεια έγινε για πολυμετοχικό σχήμα στον Παναθηναϊκό και δεν έπιασε παρά το γεγονός ότι συγκεντρώθηκαν γύρω από τέσσερις ισχυρούς άνδρες του τόπου αρκετοί επιφανείς φίλοι των πράσινων που βοήθησαν την ομάδα εκείνες τις περιόδους. Παρόλα αυτά και παρά το γεγονός ότι εκείνη η προσπάθεια δεν έπιασε εγώ θεωρώ ότι ένα πολυμετοχικό σχήμα είναι καλύτερο για κάθε ομάδα, ιδίως τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που διανύουμε στην Ελλάδα και με την οικονομική κρίση που υπάρχει. Αρκεί όσοι θα έβαζαν τα χρήματα τους να είχαν πάνω απ' όλα τον Παναθηναϊκό και όχι την προσωπική τους προβολή για όποια συμφέροντα ήθελαν να εξασφαλίσουν. Εκτός και αν μιλάμε για έναν... τόσο ισχυρό άνδρα που δεν θα υπολόγιζε τα εκατομμύρια που θα διέθετε για να φτιάξει μια ισχυρή ομάδα. Τέτοιος όμως δεν υπάρχει στον ορίζοντα, οπότε θεωρώ ότι ένα πολυμετοχικό σχήμα θα ήταν πιο ρεαλιστικό.

8) Πού αποδίδετε την κυριαρχία του Ολυμπιακού;

Σερέτης: "Μαθαίνει από τα λάθη του"

"Η απάντηση περικλείεται σε μία πρόταση. Στη διαχείριση του κλαμπ (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) από τους Σωκράτη Κόκκαλη – Βαγγέλη Μαρινάκη, σε συνδυασμό με τη δύναμη των φίλων του. Με τον Μαρινάκη – αν μείνει πολλά χρόνια στο τιμόνι – οι προοπτικές είναι καλύτερες. Όχι μόνο διότι ο ανταγωνισμός είναι μικρότερος στο πρωτάθλημα, συνεπώς ο Ολυμπιακός μπορεί πιο εύκολα να καρπώνεται τα "ευρωπαϊκά" χρήματα. Αλλά διότι φαίνεται πως σταδιακά μαθαίνει από τα σφάλματά του πιο γρήγορα από τον Κόκκαλη και έχει στο μυαλό του όχι μόνο πώς ο Ολυμπιακός θα κυριαρχεί στην Ελλάδα. Αλλά πώς θα "μεγαλώσει" συνολικά ως κλαμπ και θα φτάσει και θα μείνει σταθερά στο επίπεδο μιας Πόρτο, μιας Μπενφίκα, μιας Σαχτάρ, μιας Βαλένθια, μιας Ρόμα, μιας Γαλατά. Πώς, δηλαδή, με μια σειρά κινήσεων σε πολλά επίπεδα (από τις συνθήκες στο "Γ. Καραϊσκάκης" μέχρι τις αγοραπωλησίες παικτών και από τις Ακαδημίες μέχρι τη στελέχωση του ποδοσφαιρικού τμήματος και την ενίσχυση των ερασιτεχνικών τμημάτων), ο Ολυμπιακός ως σύλλογος και "οργανισμός" θα προοδεύσει σε πεδία που δεν αφορούν μόνο ένα κύπελλο ή ένα πρωτάθλημα.

Γκόντζος: "Στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο"

Στο ότι αυτή την στιγμή "καρπώνεται" αντικειμενικά τα οφέλη και τα κέρδη από την πολύχρονη κατοχή τίτλων και παρουσίας του στο Τσάμπιονς Λιγκ, στο ότι ελέγχει πλήρως το προσκήνιο και παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου και φυσικά και στην "καλή συγκυρία" γι' αυτόν, της πλήρους ανυπαρξίας των βασικών του αντιπάλων σε όλα τα επίπεδα.

Κούμπης: "Brand name λόγω γηπέδου και χρημάτων"

Επιμερίζοντας τον όρο “κυριαρχία”, προκύπτουν τα παρακάτω σημεία.

Β- Το οικονομικό, πέρα από την “βάση” που προαναφέρθηκε, αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις με τα έσοδα του Τσάμπιονς Λιγκ. Εν προκειμένω η αξία “εξαργυρώνεται” ως υπεραξία. Δεν είναι το παν, αλλά είναι πάρα πολύ, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τον εντός συνόρων ανταγωνισμό, καθώς οι οικονομικοί πόροι είναι εξαιρετικά δυσεύρετοι.
Γ- Το αγωνιστικό είναι σε συνάρτηση με τα δύο προηγούμενα. Όταν μια ΠΑΕ κάνει διπλάσιους ή τριπλάσιους τζίρους από τους ανταγωνιστές της και μπορεί να εξασφαλίζει διπλάσια και τριπλάσια μπάτζετ και κάνει αγοραπωλησίες πολύ κοντά στο “πάνω ράφι” μπορεί πιο εύκολα από τους άλλους να “διορθώνει” το ρόστερ της ομάδας της.

Εν προκειμένω έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική της οποίας ένα χαρακτηριστικό είναι το εξής: Ο Ολυμπιακός έχει τμήματα υποδομής με καλή οργάνωση. Παρ' όλα αυτά έχει να αναδείξει και αξιοποιήσει παίκτη από την δική του παραγωγή, από την εποχή που έπαιξε βασικός ο Ελευθερόπουλος – ο Μήτρογλου είναι “προϊόν” της γερμανικής σχολής που ανδρώθηκε στον Ολυμπιακό και όχι μόνον εκεί. Προτιμά λοιπόν τα... έτοιμα και έχει την δυνατότητα να πολιτεύεται έτσι. Τώρα, για το πως προέκυψαν όλα αυτά υπάρχουν διάφορες εκδοχές και βάσει της προϊστορίας και της ιστορίας ο καθείς τεκμηριώνει την δική του.

Τριανταφυλλίδης: "Το μπόνους του Τσάμπιονς Λιγκ"

Ο Ολυμπιακός φέτος έχει ξεφύγει και διαθέτει την καλύτερη ομάδα των τελευταίων ετών. Γενικότερα, διαθέτει δικό του σύγχρονο γήπεδο και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μια ομάδα που θέλει να ανέβει επίπεδο. Έχει το μπόνους των 20 (τουλάχιστον) εκατ. ευρώ κάθε καλοκαίρι από το Τσάμπιονς Λιγκ και μπορεί να ‘’προστατέψει’’ την ομάδα όταν χρειαστεί!

Παπαμακάριος: "Σαφές προβάδισμα λόγω γηπέδου"

Στο γεγονός ότι παίρνει τα τελευταία 18 χρόνια χρόνια με εξαίρεση τα δυο νταμπλ των πράσινων το πρωτάθλημα και κατά συνέπεια τα λεφτά από τη συμμετοχή στο Champions League. Αυτό το γεγονός συν ότι οι "ερυθρόλευκοι" έχουν εδώ και χρόνια το δικό τους γήπεδο τους έχουν δώσει ένα σαφές προβάδισμα υπέρ του Παναθηναϊκού. Εντός αγωνιστικού χώρου βέβαια η κυριαρχία του Ολυμπιακού υπήρχαν ναι μεν χρόνια που οφείλονταν στο καλύτερο ρόστερ που είχε η ομάδα του Πειραιά εις βάρος των αντιπάλων του άλλα υπήρχαν και χρόνια που οφείλονταν αποκλειστικά στη βοήθεια που είχε από την διαιτησία. Όπως φυσικά και στις αποφάσεις των κέντρων εξουσίας που ήταν πάντα στο πλευρό του Ολυμπιακού είτε εις βάρος του Παναθηναϊκού, είτε εις βάρος της ΑΕΚ.

9) Υπάρχει "καθεστώς" στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ποιος ο βαθμός επίδρασής του στην περίοδο παρακμής του Παναθηναϊκού;

Σερέτης: "Υποχρεωμένη να ασχολείται με τα εξωποδοσφαιρικά"

Υπήρχε και υπάρχει. Κάποιες χρονιές επιδρά περισσότερο στην εξέλιξη των ποδοσφαιρικών πραγμάτων, κάποιες άλλες – όταν η ποιοτική διαφορά του Ολυμπιακού από τους υπόλοιπους είναι μεγάλη – επιδρά λιγότερο. Ακόμη και τότε, όμως, αποδεικνύεται ότι είτε με τη θέληση, είτε χωρίς τη θέληση των εκάστοτε διοικούντων του Ολυμπιακού, το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει εμποτιστεί από το κύμα του «ολυμπιακού ιμπεριαλισμού». Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα απ’ ότι συνέβη στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας εναντίον του Αστέρα Τρίπολης το 2013, δεν υπάρχει. Πρόκειται για συνδυασμό ελληνικής νοοτροπίας (βάσει του σλόγκαν "πάω πάντα με τον ισχυρό", φάνηκε τι συνέβη στη χρονιά που ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη παρέπαιε, το 2010) αθλητικής παιδείας και λειτουργίας των θεσμών της Πολιτείας.

Ο Παναθηναϊκός επηρεάζεται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ΄ότι φαίνεται. Για δύο λόγους. Πρώτος: Διότι – εκτός όλων των άλλων – δημιουργούνται πρόσθετα προβλήματα στην διοίκηση που είναι υποχρεωμένη να ασχολείται και με τα εξωποδοσφαιρικά χάνοντας πολλές φορές τ’ αυγά και τα πασχάλια στα ποδοσφαιρικά (κάπως έτσι εκδιώχθηκε ο Βαρδινογιάννης). Δεύτερος: επειδή επιδρά συνολικά στους συλλόγους: τα ερασιτεχνικά τμήματα του Ολυμπιακού ακμάζουν λόγω της οικονομικής ενίσχυσης από την ποδοσφαιρική ομάδα.

Γκόντζος: "Τεράστια ζημιά"

Υπάρχει φυσικά και η επίδρασή του στον Παναθηναϊκό είναι διπλά επιζήμια. Από την μια του στερεί τις όποιες δυνατότητες έχει να διεκδικήσει στοιχειωδώς ότι μπορεί μέσα στο γήπεδο. Και από την άλλη του προκαλεί τεράστια ζημιά στην λειτουργία και λογική του συλλόγου, καθώς στον Παναθηναϊκό με ευκολία θεωρούν πως αυτό είναι το μόνο πρόβλημά τους,. δικαιολογώντας, προσπερνώντας ή και κρύβοντας ακόμα την πραγματικότητα που υπάρχει σήμερα σ' αυτόν.

Κούμπης: "Οφείλει να προστατευτεί"

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο, από την στιγμή που δύο υποθέσεις που έχει αναλάβει η δικαιοσύνη βρίσκονται σε εξέλιξη και αναμένεται να φτάσουν σε δίκες, με έναν... λόχο ανθρώπων υπό κατηγορία, για τους οποίους μένει να αποφασισθεί από τους εισαγγελείς, πόσοι και ποιοι θα καθίσουν στο εδώλιο, ενώ ήδη έχουν υπάρξει καταδίκες. Ο όρος “καθεστώς” δεν είναι τόσο... κακός. Όλες οι ποδοσφαιρικές δομές στον κόσμο λειτουργούν κάτω από συγκεκριμένο καθεστώς ή αλλιώς σύστημα. Το ζήτημα και άξιο διερεύνησης, που ποτέ δεν έγινε πραγματικά, είναι πού, πώς και γιατί προέκυψαν “κενά” στα οποία εισχώρησαν “λάθος” πρόσωπα που δημιούργησαν “παράκεντρα” και καθεστωτικές αντιλήψεις και πρακτικές.

Σε ό,τι αφορά ειδικά τον Παναθηναϊκό, κατ' αρχήν ουδείς μπορεί να τον ψέξει που επιλέγει να είναι έξω από “παράκεντρα” και “καθεστωτικές πρακτικές”. Από την στιγμή που θεωρεί ότι υπάρχει καθεστώς ή παράκεντρο, που ευνοεί ανταγωνιστή ή ανταγωνιστές του και συνεπώς βλάπτει τον ίδιο σε πολλά επίπεδα, οφείλει να οργανώσει τις αντιστάσεις του, για να προστατευθεί ο ίδιος πάνω απ' όλα. Οι τρόποι δράσης και η εξασφάλιση της ισονομίας είναι αποκλειστικά διοικητικό θέμα.

Τριανταφυλλίδης: "Απάντηση η απαξίωση των φιλάθλων"

Η απαξίωση του ελληνικού πρωταθλήματος από την πλειοψηφία των φιλάθλων δίνει την καλύτερη απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Οι περισσότεροι προτιμούν να βλέπουν από την τηλεόραση τα ξένα πρωταθλήματα το Σαββατοκύριακο και όχι το ελληνικό! Ανέκαθεν ο Παναθηναϊκός από το 1996 και μετά, είχε προβλήματα με τα εξω-αγωνιστικά, με εξαίρεση την χρονιά του νταμπλ το 2010.

Παπαμακάριος: "Μικραίνει ο ένας, γιγαντώνεται ο άλλος"

Προσωπικά θεωρώ ότι υπάρχει "καθεστώς" στο ελληνικό ποδόσφαιρο και επικρατεί ο "ισχυρός" που δεδομένα τα τελευταία χρόνια είναι ο Ολυμπιακός. Όσο για το βαθμό επίδρασης του στην περίοδο παρακμής των πράσινων αν μετρούσαμε από το 1 μέχρι το 10 θα έβαζα τουλάχιστον 7 καθώς αν μια ομάδα δικαιούται το πρωτάθλημα και με το έτσι θέλω δεν την αφήνει ο βασικός αντίπαλος να το πάρει τότε δεν της στερεί απλά έναν τίτλο. Αλλά της στερεί αίγλη και κυρίως χρήματα με τα λεφτά του Champions League να είναι καθοριστικά για κάθε ομάδα που θέλει να κάνει μεταγραφές και επενδύσεις έχοντας δεδομένα έσοδα στα ταμεία της από την παρουσία στη κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Παράλληλα την ίδια ώρα τα στερεί από τον Παναθηναϊκό και τα καρπώνεται ο ίδιος κάτι που ενώ μικραίνει τον έναν... γιγαντώνει τον άλλο.

10) Υπάρχει κίνδυνος για χειρότερα στον Παναθηναϊκό και αν ναι, ποιος είναι αυτός;

Σερέτης: "Να μην αλλοιωθεί το DNA του"

Μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ρεαλιστικά ότι η ΑΕΚ θα αγωνιζόταν στη Γ’ και στη Β’ Εθνική; Όχι. Συνεπώς, ναι, όλα μπορούν να συμβούν. Όχι με τον Αλαφούζο στο τιμόνι, αλλά μελλοντικά. Στην Ελλάδα όπου δεν έχουν ευδοκιμήσει διοικητικά σχήματα στα οποία οι οργανωμένοι οπαδοί είχαν σοβαρή παρεμβατικότητα στα δρώμενα της ομάδας (Αρης, ΑΕΚ, κατά καιρούς ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός), ο κίνδυνος για χειρότερα είναι πάντα σοβαρός, όταν η διοίκηση αυτών που έχουν τις μετοχές δεν είναι ισχυρή. Και η διοίκηση Αλαφούζου δεν είναι ισχυρή. Ίσως σοβαρότερος, όμως, να είναι ο κίνδυνος της "συρρίκνωσης" του συλλόγου και της αλλοίωσης του DNA του. Να απομακρύνεται όλο και περισσότερο ο φίλος και ο οπαδός από την ομάδα, να χάνεται ο δεσμός, να μικραίνουν οι στόχοι. Να μην υπάρχει όραμα, να μην φτάνει μόνο η αγάπη των λίγων, να παίζει στην Ευρώπη με μικρότερη συχνότητα και να κάνει κάτι καλό στα ευρωπαϊκά γήπεδα σπανιότατα.

Γκόντζος: "Κινδυνεύει αν επικεντρωθεί στην αδικία"

Ο βασικός κίνδυνος για τον Παναθηναϊκός είναι να θεωρήσει πως το βασικό του καθήκον από δω και πέρα είναι να αποδείξει ότι αδικήθηκε, να ρίξει όλο του το βάρος σ' αυτό και να ασχοληθεί συνολικά σαν οργανισμός μόνο με αυτό, εγκαταλείποντας έτσι εντελώς το ποδοσφαιρικό κομμάτι της ιστορίας, ή κι ακόμα χειρότερα προσπαθώντας να εξηγήσει και να αιτιολογήσει τις λάθος ποδοσφαιρικά επιλογές και αποφάσεις του, με βάση αυτή την ιστορία της τιμωρίας και όλα τα παρεπόμενά της.

Κούμπης: "Ολέθριο το φούντο"

Αν στα “χειρότερα” είναι το “φούντο” στην Γ΄ Εθνική, ή απάντηση είναι πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι ολέθριο. Θα είναι πλήγμα στην ιστορία και αρνητικός παράγων στην πορεία της ομάδας, άσχετα με την απλουστευμένη – όχι απλή- εκδοχή που “κυκλοφορεί” πως με το “φούντο” καθαρίζουν οι ομάδες από χρέη. Δημιουργούνται άλλων ειδών “χρέη” - ιστορικά. Ο δρόμος του Παναθηναϊκού είναι, λόγω του μεγέθους του, να σταθεί στα πόδια του με τις δικές του δυνάμεις. Από την στιγμή που πιστεύει πως έχει να δώσει μάχες και εκτός γηπέδων, είναι δική του επιλογή, να το κάνει στα θεσμικά όργανα, στην Δικαιοσύνη, είτε μέσω της επικοινωνιακής του πολιτικής. Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται βλαπτικό να μεταφέρεται η όποια τέτοια μάχη, στο αθλητικό κέντρο, άρα στην ομάδα και στους αγώνες. Έχει προκύψει μια “άκυρη” μαθηματική συνθήκη, με τον Ολυμπιακό απέναντι, ως αντίπαλο στο γήπεδο. Από την άνοιξη του 2012 έως τώρα, ο Παναθηναϊκός ήταν να δώσει, βάσει προγράμματος, 5 εντός έδρας αγώνες με τον Ολυμπιακό, άρα οι διεκδικούμενοι βαθμοί ήταν 15.

Το 2012 στο ΟΑΚΑ δεν έμαθε ποτέ κανείς, αν το 0-1 θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα γιατί ο αγώνας διακόπηκε λόγω επεισοδίων. Τη σεζόν 12-13 πάλι στο ΟΑΚΑ, έγινε κανονικά και έληξε ισόπαλος, άρα οι αντίπαλοι πήραν από 1 βαθμό. Τη σεζόν 13-14 ο αγώνας έγινε στη Λεωφόρο και ο Ολυμπιακός νίκησε 1-0. Το 14 – 15 ο αγώνας έγινε, ο Παναθηναϊκός κέρδισε 2-1, αλλά μηδενίστηκε λόγω των γεγονότων που προηγήθηκαν. Στην τρέχουσα σεζόν, δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος θα ήταν ο νικητής, διότι το παιχνίδι δεν ξεκίνησε καν. Ο... άκυρος μαθηματικός τύπος βγάζει ότι: Στους 5 αγώνες και σε 15 διεκδικούμενους βαθμούς, ο Παναθηναϊκός έπαιξε τους 3, πήρε 4 πόντους και έχασε 20 από μηδενισμούς και ποινές. Ο Ολυμπιακός πήρε επίσης 4 πόντους στους αγώνες και καρπώθηκε 13! Αν λοιπόν ο Παναθηναϊκός θεωρεί πως έχει το “σύστημα” απέναντί του, οφείλει να μην του δίνει δικαιώματα για να τον τιμωρεί. Το γήπεδο είναι για αγώνες, μέσω των οποίων οι ομάδες εξαντλούν τις πιθανότητές τους να κερδίσουν. Και αν μη τι άλλο την τελευταία τριετία – μιας και γι αυτήν γίνεται λόγος- ο Παναθηναϊκός δεν έδειξε πως δεν μπορεί να κοντράρει αγωνιστικά τον Ολυμπιακό. Κάθε άλλο.

Τριανταφυλλίδης: "Δράση, όχι υποσχέσεις"

Ναι! Ο κίνδυνος της απαξίωσης. Δυστυχώς οι περισσότεροι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού έχουν επιλέξει να μην ασχολούνται με την ομάδα και αυτό είναι ότι χειρότερο. Χρειάζεται να γίνει κάτι δραστικό για να συσπειρωθεί και πάλι ο κόσμος. Όχι όμως με ‘’ψεύτικες’’ υποσχέσεις!

Παπαμακάριος: "Δεν θέλω να σκέφτομαι την Γ' Εθνική"

Ένα σενάριο που δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι και πως θεωρώ πως δεν μπορεί να υπάρξει. Το χειρότερο θα ήταν να πέσει το τριφύλλι στη Γ' Εθνική και να μείνει μακριά από την Super League για τρία χρόνια και εκεί να βρεθεί κάποιος να πάρει την ομάδα απαλλαγμένος από τα χρέη. Πιστεύω όμως ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα φτάσει σε αυτό το επίπεδο. Του να πέσει κατηγορία. Θα βρεθεί ένας, δύο, τρεις, δέκα άνθρωποι που αγαπούν το τριφύλλι και θα σώσουν τους πράσινους. Η ακόμα και ο κόσμος όπως προσπαθεί να σώσει τον Ερασιτέχνη θα έκανε ανάλογη προσπάθεια για να σώσει την ΠΑΕ. Οπότε θεωρώ ότι τα πράγματα δεν μπορούν να πάνε χειρότερα απ' όσο έχουν πάει τα τελευταία χρόνια που έχει μείνει και εκτός Ευρώπης λόγω μη αδειοδότησης ή έχει γνωρίσει ταπεινωτικούς αποκλεισμούς όπως ο φετινός από την Γκαμπάλα.

Πείτε μας τη γνώμη σας