Φίλε αναγνώστη, να σου γνωρίσω τον Nathan Chen. Ο 17χρονος έγινε πρωταθλητής των ΗΠΑ στο καλλιτεχνικό πατινάζ (τι να έχει να πει άραγε, ο Trump για αυτό;). Προηγουμένως, έγινε ο πρώτος που εκτέλεσε πέντε quads στο ίδιο πρόγραμμα, στην ιστορία του σπορ. Δηλαδή, έκανε πέντε φορές -σε διάστημα 4.50'' που διαρκεί το ελεύθερο πρόγραμμα- αυτό που θα δεις στο video. Τι; Έτσι θα σε άφηνα;

Έγινε που λες, ο νεαρότερος σε ηλικία πρωταθλητής στην κατηγορία των ανδρών και σε ό,τι αφορά την Αμερική και... καλά να είναι το παιδί να συνεχίσει την πορεία προς το θρίαμβο. Με τη σειρά μας, να τον ευχαριστήσουμε που μας εισήγαγε στο σημερινό επεισόδιο του Atalent Show που ναι, αφορά το καλλιτεχνικό πατινάζ!

Όπως σε κάθε επεισόδιο, έτσι και σε αυτό χρειαστήκαμε εθελοντές από την 24Media. Κάποια από τα κορίτσια του LadyLike.gr εξέφρασαν το ενδιαφέρον δοκιμάσουν την τύχη τους -άλλα... ούτε να ακούσουν για το σπορ- και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η ομάδα μας.

Να σου γνωρίσω λοιπόν, τη Δήμητρα Τσιγγενέ, τη Δέσποινα Δημά, τη Μαριλέλλα Αντωνοπούλου και την Αφροδίτη Σακκά. Να σου συστήσω και τις δασκάλες μας: την Άντζελα Σαβουλίδη -μπροστά, που κρατά τη Δέσποινα- και την Όλγα Ακτύπη -πίσω που κρατά τη Δήμητρα. Μην κρίνεις, πρώτον για να μην κριθείς (!) και δεύτερον, διότι η λήψη έγινε στον πρώτο γύρο της διαδικασίας. Μετά το Ladylike.gr ξεσπάθωσε... ή τουλάχιστον τα 3/4 (χοχοχοχο)!

Το ραντεβού μας δόθηκε στο Μόνιμο Παγοδρόμιο Αθήνας (Εμμανουήλ Παππά 7, Αιγάλεω, 2122133257, www.iceskate.gr), ένα χειμωνιάτικο βράδυ Τρίτης. Η ιστορία ξεκίνησε κάπως έτσι.

Θα σου πω αλήθειες. Όπως περιμέναμε με τη Φραντζέσκα Γιατζόγλου-Watkinson να κάνουν τα κορίτσια τον πρώτο γύρο, σκεφτήκαμε πως θα έχουμε μπροστά μας... ένα μαρτυρικό βράδυ. Γιατί αν ήθελαν 10' απλά για να διανύσουν την απόσταση, προφανώς και στη μια ώρα που είχαμε στη διάθεση μας δεν θα βλέπαμε κάτι άλλο. Δεν θα ντραπώ να σου πω ότι διαψευστήκαμε -προς μεγάλη μας ανακούφιση, βεβαίως, βεβαίως.

Η αλήθεια είναι πως δεν είναι στο DNA μας τα αθλήματα του πάγου και ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων, αλλά και των αθλητών έχουν μια κάποια σχέση με τις κρύες χώρες. Η Όλγα μας ενημέρωσε πως "παρ' όλα αυτά, στην Ελλάδα ασχολούνται αρκετά παιδιά με το καλλιτεχνικό πατινάζ και υπάρχουν ταλέντα. Είναι λογικό ωστόσο, να μην διακρίνεστε γιατί δεν έχετε χειμώνα με χιόνια". Είχαμε φέτος. Σε καμια δεκαετία πάλι.

Τι χρειάζεται ένας υποψήφιος ice skater

Για να περάσουμε στις χρήσιμες πληροφορίες, το κάθε μάθημα, με δασκάλα, στοιχίζει περί τα 20 ευρώ την ώρα -κατά μέσο όρο. Αν ασχοληθείς σοβαρά, δεν θα ενοικιάζεις πέδιλα, αλλά θα αγοράσεις δικά σου "με καλύτερη λάμα, καλύτερο σίδερο και καλύτερη μπότα, που κρατά τον αστράγαλο". Αν δεν πάρεις τη Ferrari των παγοπέδιλων και συμβιβαστείς με μια πολύ καλή ποιότητα -αλλά όχι την τέλεια-, το κόστος φτάνει γύρω στα 350 ευρώ. Στα θετικά είναι πως "θα τα έχεις για όλη σου τη ζωή. Δεν μπορείς να τα σπάσεις εύκολα (γελάει)". Χρειάζεται κάτι άλλο; "Να μη φοβάται". Όπως η Σοφία και η Αριάδνη, μαθήτριες δημοτικού, που "γέμισαν" με την παρουσία τους, τις ικανότητες τους και τη χάρη τους, το παγοδρόμιο.

Το πρώτο πράγμα που είπαν οι δασκάλες στις μαθήτριες, υπό τους ήχους instrumental έκδοσης του theme song από τον "Τιτανικό" -πράγμα που κάτι μας έλεγε πως δεν ήταν τυχαίο-, ήταν πως "τα χέρια πρέπει να είναι ανοιχτά στο πλάι, για ισορροπία και δεν τσουλάνε κατευθείαν. Πρέπει στην αρχή να σηκώνουν τα γόνατα. Να περπατούν έως ότου ισορροπήσουν και μετά αρχίζουν να τσουλάνε. Θέλει λίγη δουλειά. Ανάλογα με το πόσο φοβούνται. Ο φόβος μας κρατά πίσω. Μας καθυστερεί. Αν δεν φοβάσαι, μαθαίνεις πιο γρήγορα. Δεν είναι ότι τα πόδια δεν τσουλάνε. Αυτά πηγαίνουν κανονικά.

Τι περιλαμβάνει λοιπόν, ένα... νορμάλ πρώτο μάθημα

"Κατ' αρχάς, ο ασκούμενος μαθαίνει πώς να στέκεται στον πάγο. Ο κορμός πρέπει να είναι λίγο πιο μπροστά, τα γόνατα ελαφρώς λυγισμένα και να μην κάνει μεγάλα βήματα. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει είναι πώς να περπατά στον πάγο. Όχι το πώς να γλυστράει. Στην αρχή, δεν χρειάζεται αυτό. Μαθαίνουμε σαν μικρά παιδιά"... που ξεκάθαρα δεν είναι η Σοφία -και ακόμα πιο ξεκάθαρα δεν έχει για γιαγιά τη Νίνα, πρώην πρωταθλήτρια ενόργανης της Σοβιετικής Ένωσης.

"Πρώτα λοιπόν, μαθαίνουμε να περπατάμε και μετά να τσουλάμε. Λίγο". Επειδή οι δικές μας μαθήτριες ήταν αστέρια (κορίτσια, περιμένω δώρο στη γιορτή μου), οι δασκάλες δίδαξαν τα λεμονάκια. Τι 'ν τούτο; Miια στιγμή να σου δείξει η Δήμητρα.

Ο επόμενος γύρος αφορούσε τα ζιγκ ζαγκ, τις καρεκλίτσες (γονατίζεις σαν να κάθεσαι -το λες και σκουότ στο γυμναστήριο- και τσουλάς).

Μετά, κάνεις το φλαμένγκο, κατά το οποίο ο αθλητής γονατίζει στον αέρα το ένα πόδι και τσουλά, στηριζόμενος στο άλλο (Δέσποινα: "Εγώ κάνω την πάπια") και το... χάλι γκάλι που βλέπεις στο GIF "όλα όσα δείχνουμε, σε όσους δεν φοβούνται" που είπε και η δασκάλα. Δεν ξέρω αν είδες τον κύριο, πίσω από τα παιδιά μας. Λίγο αργότερα, άρχισε τις φιγούρες που θα ζήλευαν και πρωταθλητές.

Ενώ λοιπόν, τα κορίτσια μας άρχισαν να νιώθουν την επαφή με τον πάγο, στην πίστα γινόταν χαμός. Ένας κύριος που ανυπερθέτως ένιωθε μια κάποια άνεση στον πάγο, άρχισε τα τρικ -από άλματα έως περιστροφή στο ένα πόδι. Μετά, εμφανίστηκε και ένας νέος που στην αρχή είχε πάθει... Δέσποινα (σου έχω πει πόσο λαμπρή είσαι;), αλλά μετά τον τρίτο γύρο άφησε την μπάρα και δοκίμασε τα όρια του.

Οι καθηγήτριες μας είχαν μια ακόμα σημαντική διευκρίνιση να κάνουν. "Μας ρωτούν πολλές μαθήτριες μέχρι πού μπορούν να φτάσουν στο πρώτο μάθημα. Δηλαδή, ποια φιγούρα θα καταφέρουν να εκτελέσουν. Τους απαντάμε ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα. Διπλά άλματα και στροφές και τα πάντα... αρκεί να έχουμε ειδοποιήσει το 166 να στείλει ένα ασθενοφόρο".

Στον πάγο πρέπει να είσαι πάντα συγκεντρωμένος

Τις πρώτες ανάγκες μπορεί να τις προσφέρει η ίδια η δασκάλα, που όπως εξήγησε "στη Λευκορωσία, η γυμναστική ακαδημία είναι έξι χρόνια. Τα πέντε κάνεις όλα τα αθλήματα και στο τελευταίο αφοσιώνεσαι στο σπορ με το οποίο θέλεις να ασχοληθείς. Ολύμε να βοηθήσουμε", μέχρι να έλθει το ασθενοφόρο που λέγαμε.

"Στον πάγο πρέπει να είσαι πάντα συγκεντρωμένος. Όσο καλός και αν είσαι, οφείλεις να μην αφήσεις τον εαυτό σου να χαλαρώσει, γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν θα πατήσεις κάτι ή αν θα βρεις κάποια τρύπα και θα πέσεις".

Α, στο πρώτο μάθημα γίνονται οι συστάσεις... με την πτώση, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη. Άντε και πέφτεις εν τω μεταξύ... με στιλ. Μετά ΠΩΣ σηκώνεσαι, δεδομένης της ολισθηρότητας του πάγου; Η Μαριλέλλα θυσιάστηκε για να σας δείξει.

Οι δασκάλες εξήγησαν επίσης, πως όποιος πατά το πόδι του σε παγοδρόμιο, είναι υπεύθυνος για ό,τι έχει επάνω του. Δηλαδή, αν σου φύγει το σκουλαρίκι ή το γάντι ή ό,τι άλλο έχεις επάνω σου, οφείλεις να σταματήσεις ό,τι κάνεις και να το μαζέψεις. Και τι γίνεται αν δεν καταλάβεις την απώλεια; Σε ερασιτεχνικό επίπεδο, θα εντοπιστεί το όποιο αντικείμενο από τους ειδικούς πριν... κάποιος το πατήσει και πέσει ή μετά. Σε επαγγελματικό επίπεδο "σε αποβάλλουν από τους αγώνες. Είχε τύχει σε τουρνουά που μετείχα, να 'χει φύγει μια βίδα από τα παγοπέδιλα. Οι κριτές βρήκαν τον υπαίτιο, ελέγχοντας όλα τα παγοπέδιλα των διαγωνιζομένων και τον απέβαλλαν". Τώρα θα δεις τι είχαν να πουν τα κορίτσια για την εμπειρία, αλλά και την αξιολόγηση των καθηγητριών τους, κυρίως για την προσπάθεια και τον τρόπο που ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση.

Η Δήμητρα έγινε ατρόμητη

"Δε με κάλεσαν ποτέ να πάω μαζί τους για καλλιτεχνικό πατινάζ. Ο λόγος; Έλα τώρα, πολύ απλά δεν ήθελαν να ξεφτιλιστούν. Μυρίστηκαν πως θα ήμουν η καλύτερη (ελπίζω να το επιβεβαίωσαν και οι δασκάλες μου) και προσπάθησαν να με αφήσουν στην... απ'έξω. Φυσικά και δεν τους έκανα τη χάρη. Λίγες ημέρες πριν το ραντεβού τους, πετάγομαι από τη θέση μου και τους ανακοινώνω πως θα πάω κι εγώ. Δεν άφησα κανένα περιθώριο, έπρεπε να ξαναφορέσω τα παγοπέδιλα και να βγω στον πάγο. Είχα κάνει πατινάζ στο παρελθόν άλλες 3-4 φορές και η αλήθεια είναι ότι το είχα διασκεδάσει fulllll.

Στην αρχή ένιωθα λίγο άβολα, μιας και πηγαίναμε σαν παιδάκια η μία πίσω από την άλλη (εμ, στο σημείο αυτό να πω πως υπήρχε ένα μικρό κοριτσάκι με μια υπέροχη φουστίτσα που μας έβαλε τα γυαλιά, να ήταν 5 χρονών; Κάπου τόσο anyway). Κι αφού κάναμε 3-4 κύκλους υποβασταζόμενες από τις μπάρες, αποφάσισα να αφήσω το φόβο μου στην άκρη και να δοκιμάσω την τύχη μου. Αφού έκανα τις ασκήσεις που μας πρότειναν οι δασκάλες μας, είπα να μπω στο κέντρο του παγοδρομίου και να το παίξω έμπειρη. Για καλή μου τύχη δε σαβουριάστηκα και δεν ξεφτιλίστηκα. 'Εχω να πω σε αυτό το σημείο πως όλες (με εξαίρεση τη Δέσποινα, η οποία φοβόταν και αποφάσισε να βγει έξω, αλλιώς κι εκείνη θα ήταν ένα μικρό διαμαντάκι) αποδείξαμε πως δεν ήμασταν καθόλου #atalent. Μπορούμε κάλλιστα να πάμε στους Ολυμπιακούς και να σκίσουμε. Αμέ!".

Η αξιολόγηση: "Τα πήγε αρκετά καλά. Στην αρχή φοβόταν να μην πέσει και κρατιόταν, αλλά μετά αφέθηκε και το διασκέδασε. Η αλήθεια είναι πως όταν μάθεις να πέφτεις, μετά δοκιμάζεις και πράγματα που διαφορετικά θα απέφευγες".

Η Δέσποινα ΘΑ γίνει η καλύτερη

"Πώς την είπαμε τη στήλη; Ποιο είναι το hashtag; #atalentshow όνομα και πράγμα. Εγώ είμαι η Δημά και είμαι ό,τι πιο άχρηστο (σε έμβιο ον) έχει βάλει παγοπέδιλα κι έχει πατήσει σε πάγο. Όπως καταλάβατε από τις παραπάνω αφηγήσεις με πήραν μαζί για να διασκεδάσουν και να με δουν σε μορφή αστερία φαρδιά πλατιά. Ούτε να κουμπώσω τα πέδιλα μπορούσα. Έσκυψε η Δήμητρα (με κίνδυνο νυχιού) να με βοηθήσει. Τοποθετήθηκαν στα πόδια μου και μετά; Και μετά έπρεπε να βρεθώ στην πίστα. Εφόσον δεν είχα -και δεν έχω ακόμα- ικανότητες τηλεμεταφοράς η μόνη λύση ήταν να σταθώ όρθια, να κάνω μερικά βήματα και να μπω. Υποβασταζόμενη και από τις τρεις τους έφτασα και γατζώθηκα στην μπάρα της πίστας, την οποία και δεν αποχωρίστηκα καθόλη τη διάρκεια της ντροπιαστικής παρουσίας μου εντός. Δεν ήμουν καθόλου καλή, ας μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας. Το μόνο που κατάφερα είναι, φυσικά κι όχι να πατινάρω, να κάνω μικρά βηματάκια στις μύτες των ποδιών όμοια με αυτά που έκανα όταν ξενυχτούσα κι έμπαινα στο σπίτι 04:00 ισχυριζόμενη πως είναι μόλις 11:15. Ας αποδεχτούμε πως δεν είμαστε όλες γεννημένες για καλλιτεχνικό πατινάζ. Αν και εγώ ήμουν αυτή που έκανα πρώτη φορά. Ένας θεός ξέρει πώς ήταν Τσιγγενέ, Σακκά και Αντωνοπούλου την πρώτη φορά. Επειδή δεν τα λένε; Συμπέρασμα; Μετά από 10 μαθήματα θα ήμουν η καλύτερη και με διαφορά (εγώ το γράφω, ό,τι θέλω λέω). Μην αποκλείεις τίποτα, αν πρώτα δεν το δοκιμάσεις. Εμείς πάντως χαρήκαμε πολύ".

FYI η Δέσποινα έχει γενέθλια στις 15 Νοεμβρίου και αν ενδιαφέρεσαι να της πάρεις δώρο, σου έχω το κατάλληλο. Για να καταλάβεις, κάποια στιγμή έκρινε πως enough is enough, αλλά παρέμενε στην πίστα. Της θέσαμε το σχετικό προβληματισμό. Απάντησε "πώς; Κάποιος πρέπει να με βοηθήσει". Λογικό.

Η αξιολόγηση: "Φοβάται! Είναι ψυχολογικό το πρόβλημα. Αν δεν ήταν αυτό θα ήταν καλή. Της είπα να αφήσει την μπάρα και ότι θα την κρατώ εγώ -πολύ πιο σταθερά από ό,τι η μπάρα-, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να με εμπιστευτεί κάποιος, από το πρώτο μάθημα". Κάπως έτσι, την επομένη η Δέσποινα αισθανόταν "πιασμένη" στο χέρι που είχε γραπώσει την μπάρα, αρνούμενη να την αφήσει έστω για ένα δευτερόλεπτο. Όταν έμαθε πως "έχω μαθήτρια που κάνει δυο χρόνια πατινάζ και μπορεί να εκτελέσει όλες τις φιγούρες... αρκεί να την κρατώ", το κορίτσι μας αναθάρρησε. Όχι, δεν πήρε και... κυριολεκτικά φόρα.

Η Μαριλέλλα το προτείνει ανεπιφύλακτα

"Δεν θα πω πολλά, μόνο ένα μεγάλο, ειλικρινές "ευχαριστώ" που καλύψατε το παιδικό μου απωθημένο. Καλλιτεχνικό πατινάζ παρακολουθώ παιδιόθεν και πάντα ένιωθα ότι το 'χω ρε παιδί μου με το σπορ, αλλά δεν το ΄χα ψάξει, δεν μου 'χε δώσει κανείς μία κλωτσιά να μπω μέσα στο ρινγκ (έτσι το λένε άραγε;) σαν άλλη Λουντμίλα Παχόμοβα. Το 'κανα τώρα στα γεράματα και δεν το κρύβω, το μικρόβιο μπήκε για τα καλά. Το τι κάναμε ακριβώς στο παγοδρόμειο θα το δεις στα ντοκουμέντα και θα το διαβάσεις από τις υπόλοιπες περιγραφικές φίλες μου. Οι οποίες (ε θα το πω) έσκουζαν από τ' αποδυτήρια, αλλά όταν ο πάγος έσπασε και του πήραν τον αέρα, χαχάνιζαν βολτάροντας- προσεκτικά πάντα. Εγώ άνθρωπο να τρώει σαβούρα δεν είδα, ok κάποια δεν πέρναγε καθόλου καλά (δεν λέω ποια), οι δασκάλες ήταν εξαιρετικές, μας έβαλαν να κάνουμε και ασκησούλες, όλα πολύ ωραία ήταν. Ωραία μουσική από τα ηχεία, κλασική, Τσαϊκόφσκι και τέτοια, που σ' έβαζε στο κλίμα πιο πολύ. Γνώμη μου, μην το πολυσκέφτεστε. Είναι εξαιρετικό άθλημα. Ευγενές κι εκτονωτικό. Να πάτε".

Η αξιολόγηση: "Ήταν πολύ καλή, γεγονός που οφείλεται και στο ότι κάνει σκι. Έχει μάθει να κρατά την ισορροπία της και αυτό βοηθά πάρα πολύ". Και γιατί δεν έκανε ένα διπλό άλμα, ας πούμε; Έτσι, για τη φάση; "Με 2-3 μαθήματα, θα καταφέρει να κάνει πολλά πράγματα.

Η προσπέραση της αδημονούσας Αφροδίτης.

Η Αφροδίτη θα πάει στους Ολυμπιακούς του 2028

"Ένα πρωί άκουσα ότι η Δημά θα κάνει καλλιτεχνικό πατινάζ και προτίμησα να ρισκάρω τη λάμα και τις επτά βίδες που έχω στον αστράγαλο, για να μην χάσω την επική αυτή στιγμή. Όλοι αξίζουμε λίγη παραπάνω διασκέδαση τις καθημερινές, παιδιά. Άλλωστε, είμαι εξαιρετικά ταλαντούχα σε διάφορα πράγματα (π.χ. να λέω πολλές λέξεις το λεπτό ή να χορεύω χωρίς μουσική) και δεν θεώρησα πως δεν θα ήμουν και στο καλλιτεχνικό πατινάζ.

Φυσικά, δεν ήμουν προετοιμασμένη για το κρύο στο παγοδρόμιο κι έτσι ξέχασα να φέρω αρκετά ρούχα που να είναι άνετα και ζεστά. Δεν ξέρω, μάλλον είχα στο μυαλό μου πως θα είναι όπως οι εσωτερικές πισίνες απλά το αντίστροφο και δεν μπορώ να εξηγήσω καθόλου αυτή τη λογική. Όπως και να 'χει, τα κορίτσια μου πρόσφεραν το δεύτερο χιτώνα τους και βγήκα στον πάγο. Ε, εντάξει. Περιττό να σας πω, σχεδόν Πριγκίπισσα του Πάγου. Τέτοια χάρη, τέτοια τσαχπινιά.

Οι φωτογραφίες με αδικούν γιατί από πίσω είχα τη Δημά και δεν μπορούσα να τσουλάω όσο γελούσα γιατί έπρεπε να βλέπω. Εκεί δηλαδή που παίζει από πίσω το soundtrack του Τιτανικού και πάω να κάνω αυτό

ακούω την άλλη από πίσω "ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Ε" και πάει μετά (σημείωση: η Elena Radionova είναι 19 χρόνων, εκ Ρωσίας, δεύτερη στον κόσμο, τρίτη στην Ευρώπη και πρωταθλήτρια στη χώρα της το 2015). Μία ώρα πέρασα στον πάγο και ούτε που κατάλαβα πώς πέρασε. Πέρασα τέλεια μέχρι που να με φωνάξει η Νίκη να φύγουμε. Κοίτα, όχι, δεν πτοήθηκα από κάποιες καλύτερες γύρω μου, το πραγματικό ταλέντο βρίσκεται στην ψυχή. Α, επίσης αποφάσισα να αρχίσω καλλιτεχνικό πατινάζ. Όντως. Ευχαριστώ τη Νίκη που χωρίς να το ξέρει βοήθησε ένα ταλέντο να ξεδιπλωθεί. Τα λέμε στους Ολυμπιακούς του 2028".

Η αξιολόγηση: "Πήγε καλά, γιατί δεν φοβάται", μολονότι έχει λάμα και βίδες στον αστράγαλο, σουβενίρ από την ενασχόληση της ατρόμητης Αφροδίτης, με το skateboard. "Αλήθεια; Αν δεν μου το έλεγες, δεν θα μπορούσα καν να το υποψιαστώ, γιατί δεν φοβάται. Και στη δική της περίπτωση ισχύει ότι αν κάνει κάποια -λίγα- μαθήματα, θα δει τεράστια βελτίωση και θα κάνει πολλες φιγούρες".

Θα σε αποχαιρετήσω με ένα video της μικρής Σοφίας, που σίγουρα θα σου φτιάξει τη μέρα.

ΥΓ: Οφείλω να καταθέσω ότι τα κορίτσια του Ladylike.gr ήταν κλάσεις ανώτερα από τα αγόρια του Sport24.gr και του Contra.gr που "άνοιξαν" τον κύλο του Atalent Show, με το Ice Hockey (ή τουλάχιστον,... έγιναν τα μοντέλα, προκειμένου να συστήσουμε το σπορ). Kαι με αυτό εννοώ πως προσπάθησαν πολύ περισσότερο, ενώ... απενοχοποιήθηκαν πολύ πιο γρήγορα. Μπράβο λοιπόν, και εύγε. Α, και woman power! Έχεις ενστάσεις; Σε προκαλώ να κάνεις click στο link που ακολουθεί.

ATALENT SHOW-EΠΕΙΣΟΔΙΟ ΠΡΩΤΟ

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

ΣΤΗΛΕΣ

Έλα να δεις πώς θα γίνεις Τάρανδος

29 Δεκεμβρίου 2016 15:40