"Κάτω στον Πειραιά, στα Καμίνια, φτώχεια, καλή καρδιά μα και... μπάλα". Επιτρέψτε μας μία μικρή παράφραση του θρυλικού τραγουδιού. Πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, όταν ο σημερινός πρωταγωνιστής μας, είναι γέννημα θρέμμα Πειραιώτης, μεγαλωμένος σε φτωχική αλλά περήφανη οικογένεια με φημισμένο συνεργείο αυτοκινήτων στα Καμίνια, καλό παιδί και κολλημένος με τη μπάλα;

Ο Δημήτρης Διαμαντάκος είναι μία ξεχωριστή περίπτωση παίκτη (μέχρι πρότινος) του Ολυμπιακού και νυν της Καρλσρούης. Δεν ξέρω πόσοι στην ηλικία του, χωρίς να πιέζονται από το σύλλογο να φύγουν, αγαπημένο παιδί από τις Ακαδημίες, θα επέλεγε το δύσκολο δρόμο της ξενιτιάς, στην όχι και τόσο λαμπερή Δεύτερη Κατηγορία της Γερμανίας. Και εντάξει, τώρα θα τελείωνε το συμβόλαιο του και μπορεί να μην του ανανέωνε τη συνεργασία ο Ολυμπιακός. Αν και πιστεύουμε θα τον κρατούσε, γιατί η μαχητικότητα, το πείσμα, η έφεση στο γκολ και τα γεγονός πως δεν τους έχει στοιχίσει ούτε μισό ευρώ, αποτελούν ισχυρά πειστήρια για επέκταση συμβολαίου και όχι διαζύγιο.

Παρόλα αυτά το ξεχωριστό στην περίπτωση του είναι πως φλέρταρε με την Καρλσρούη από τον Ιανουάριο Δεκέμβριο του 2015, αρκετά πριν λήξει το συμβόλαιο και αυτό γιατί δεν μπορούσε άλλο να βλέπει τους αγώνες από τον πάγκο. Ένιωθε σαν αγρίμι. Θέλει να παίζει, να σκοράρει, να βοηθάει την ομάδα, να τα δίνει όλα στο γήπεδο, δεν του αρέσει να χάνει. Όλα τα στοιχεία δηλαδή ενός κανονικού Πειραιώτη, παλιάς κοπής, με φιλότιμο, με μπέσα, με εργατικότητα και με περηφάνια.

Τώρα νιώθει χαρούμενος. Όχι γιατί έφυγε από τον Ολυμπιακό, αντιθέτως. Αλλά γιατί βρήκε χώρο και χρόνο να παίζει ενδεκαδάτος, σε δύσκολο πρωτάθλημα, που μπορεί να μην τραβάει τα βλέμματα όλου του πλανήτη, αποτελεί όμως προθάλαμο της Μπουντεσλίγκα. Και αυτός είναι πλέον ο μεγάλος του στόχος. Στόχος. Τι ωραία λέξη; Και ο Διαμαντάκος αρέσκεται να βάζει στόχους και να τους πετυχαίνει. Κάπως έτσι ξεκίνησε και το παραμύθι του από τον Ατρόμητο Πειραιά, ως τη μεταγραφή στην Γερμανία.

Το Sport24.gr μίλησε μαζί του λίγες ώρες αφού είχε βοηθήσει ξανά την ομάδα του (με μία ασίστ) να φτάσει στη νίκη. Και είπε αρκετά. Με καθαρότητα, χωρίς υπαινιγμούς για κανέναν. Για τον… τρελο-Μασάδο, το πρώτο του ματς με τους μεγάλους επί Βαλβέρδε. Εκφράζει το μοναδικό παράπονο του για την αντιμετώπιση από τον Περέιρα, ο οποίος ενώ του είπε ξεκάθαρα πως θα του δώσει ευκαιρίες, τελικά έκανε το ακριβώς αντίθετο.

"Δε με πειράζει τόσο που δε με έβαζε, όσο που δε μου είπε ειλικρινά πως δεν με έχει στα πλάνα του". Μιλάει για τον Εργοτέλη, όπου έκανε την καλύτερη σεζόν της πορείας του και καταθέτει την ευχή να σωθεί η ομάδα από τον αφανισμό. Μας εξηγεί τι συνέβη με τον Ρανιέρι. Θυμίζουμε πως η μοναδική συμμετοχή του ήταν στο άτυχο ματς με τη Ρουμανία, στην αρχή της καταστροφής για την Εθνική μας ομάδα. "Πολύ καλός προπονητής φίλε. Εδώ δεν του ήρθαν τα πράγματα όπως ήθελε".

Ο Δημήτρης Διαμαντάκος στην πρώτη του συνέντευξη από την ημέρα που αποκτήθηκε με κανονική μεταγραφή από την Καρλσρούη. Τη φανέλα της οποίας θα φοράει (ίσως) για τα επόμενα τρία χρόνια...

-Γέννημα θρέμμα Πειραιώτης άρα και Ολυμπιακός;

"Ε, ναι όταν μεγαλώνεις στη Νίκαια, αν ήσουν άλλη ομάδα είχες πρόβλημα (γέλια)"

-Συνεπώς φυσιολογική εξέλιξη η μετακίνηση σου από τον Ατρόμητο Πειραιά στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού;

"Εκείνα τα χρόνια για παιδιά όπως εγώ σε μία τοπική Ακαδημία, ο στόχος ήταν ένας. Να πας στον Ολυμπιακό. Όποιος με ρωτούσε αυτό έλεγα, αυτό ήθελα. Και βέβαια γελούσανε όλοι".

-Γιατί;

"Ε, γιατί όταν είσαι 13-14 ετών, παίζεις στον Ατρόμητο Πειραιά και λες κάτι τέτοιο, δε σε παίρνουν στα σοβαρά, αφού όλοι οι πιτσιρικάδες τα ίδια λένε. Κουνάνε το κεφάλι συγκαταβατικά και αρχίζουν τα κλισέ "ναι αγόρι μου, προσπάθησε και όλα είναι πιθανά". Εγώ το είχα βάλει στόχο και στα 15,5 το πρώτο όνειρο έγινε πραγματικότητα".

-Περισσότερο ταλέντο είχες ή σκληρή δουλειά;

"Χωρίς το ταλέντο δεν γίνεται τίποτα, όμως μετά νομίζω πως δούλεψα πολύ για να φτάσω σε πιο υψηλό επίπεδο. Θυμάμαι ότι με έτρεχε ο παππούς μου στις προπονήσεις, με στήριξε η οικογένεια μου και με παρότρυναν να κάνω έξτρα προπονήσεις για να μπορέσω να βελτιωθώ. Αυτό ήταν το κλειδί για μένα. Να πάω στις Ακαδημίες με σωστή σωματική και τεχνική υποδομή και όχι απλώς ένα απροπόνητο παιδί με κάποιο ταλέντο. Και αυτό πιστεύω πως το είδαν και στον Ολυμπιακό".

-Πως ήταν η πρώτη σου μέρα στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού;

"Τι να σου λέω; Πολύ δύσκολα μου φαίνονταν όλα. Καταρχάς δεν το είχα συνειδητοποιήσει σε απόλυτο βαθμό. Μου έκανε καλό πως έπαιζα στην Δ’ Εθνική και είχαν δει πολλά τα μάτια μου, οπότε υπό μία έννοια, αγωνιστικά αν και μικρός δεν ήμουν ψαρωμένος. Το πρόβλημα μου ήταν πως θα με δεχθούν, γιατί σε αυτές τις ηλικίες και σε αυτές τις ομάδες, δεν σε δέχονται εύκολα. Τελικά όλα πήγαν καλά, ήξερα και μερικά παιδιά από τη Μικτή Πειραιά και προσαρμόστηκα πιο εύκολα".

-Πως τα προλάβαινες όλα; Σχολείο, προπόνηση, φίλοι…

"Κοίτα, για εμένα πάντα προτεραιότητα ήταν το ποδόσφαιρο. Το είχα ξεκάθαρο αυτό. Οπότε πήγα σε νυχτερινό σχολείο, για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου στον Ολυμπιακό. Ειδικά στα 17 μου, είχα προπόνηση με την πρώτη ομάδα στις 10 το πρωί και δεν προλάβαινα και σχολείο κανονικά".

-Είχες δοκιμάσει ποτέ σε άλλη θέση;

"Ναι, μέχρι τα 14 ήμουν αριστερός χαφ. Κοντός, γρήγορος και καλό αριστερό πόδι".

-Κοντός;

"Ναι, τότε ήμουν με το ζόρι 1,60 και μέσα σε ένα χρόνο πήγα 1,80. Και κάποια στιγμή με την αλλαγή στο σώμα μου, με δοκίμασαν και σέντερ φορ, όπου μου άρεσε, μου ταίριαζε η θέση και έτσι συνέχισα ως φορ".

-Και ξαφνικά από τα τσικό, ξεπετάγεσαι και πας για προπονήσεις και προετοιμασία με την πρώτη ομάδα και προπονητές τον Βαλβέρδε, τον Μίτσελ. Πως ήταν; Σοκ;

"Υπάρχει ένα καλό στη δεύτερη ομάδα και στο πως λειτουργεί. Σε προετοιμάζουν για αυτή τη μετάβαση, όσο καλύτερα γίνεται. Για παράδειγμα με τεχνικό τον Ζίκο, όταν έλειπε κάποιος από τους μεγάλους, έπαιρνε έναν από τους μικρούς και έκανε προπόνηση μαζί τους. Έτσι έτρωγες την πρώτη κρυάδα πριν γίνεις κανονικό μέλος της ομάδας. Είχαμε κάποιες παραστάσεις. Βέβαια ένα μικρό σοκ το τρως στην αρχή, αλλά είναι πιο εύκολη η ενσωμάτωση".

-Σου φαινόταν περίεργο που βρισκόσουν δίπλα σε παίκτες μεγάλης αξίας;

"Η αλήθεια είναι πως ναι. Δεν τους κοίταζα πολύ στα μάτια, ντρεπόμουν. Αλλά ήταν ωραίοι χαρακτήρες και σε βοηθούσαν εκείνοι. Ειδικά οι Έλληνες σε παίρνουν γρήγορα από κοντά και λύνεσαι κάπως".

-Ποιος ήταν το πιο μεγάλο πειραχτήρι εκείνη την περίοδο;

"Μακράν ο Μασάδο. Μιλάμε για Θεό…Τον φωνάζαμε τρελό κοροϊδευτικά. Μιλάμε ότι ο άνθρωπος μπορούσε να κάνει τα πάντα. Δεν σταματούσε σε τίποτα και με τίποτα".

-Θυμάσαι το πρώτο σου ματς με την αντρική ομάδα.

"Ναι, βέβαια. Ήταν ένα φιλικό στο Καραϊσκάκη, όπου μπήκα αλλαγή να παίξω για 15 λεπτά, επί Βαλβέρδε. Μη νομίζεις όμως ότι θυμάμαι πολλά από το παιχνίδι, μη με ρωτήσεις πως τα πήγα (γελάει). Πολύ άγχος, σκέφτεσαι και δεν σκέφτεσαι παράλληλα. Μετά συνειδητοποιείς τι ακριβώς έγινε. Τόσο πιτσιρικάς θες χρόνο να επεξεργαστείς κάποια πράγματα. Και πολύ δύσκολο να το διαχειριστείς όπως πρέπει. "Γ. Καραϊσκάκης", κόσμος, παιδί από την Ακαδημία. Και τότε ο Βαλβέρδε έβαζε αρκετά παιδιά από την δεύτερη ομάδα στα φιλικά για να πάρουν χρόνο συμμετοχής".

-Εσύ ζορίστηκες;

"Όχι, γιατί ευτυχώς δεν έμεινα στη συμμετοχή. Δεν την "είδα" δηλαδή. Σκέφτηκα πως ήταν μια καλή αρχή όλο αυτό, όμως πρέπει να συνεχίσουμε, να μη μείνουμε σε αυτό και τέλος. Οπότε σχετικά γρήγορα άφησα πίσω μου όλες τις σκέψεις και όσα ακολούθησαν και συνέχισα τη δουλειά. Μέσω της δουλειάς, ξεπερνάς τα πάντα".

-Μιας και μιλάμε για παιδιά από τις Ακαδημίες και γενικά για ταλαντούχους Έλληνες παίκτες. Γιατί αργήσατε να πάρετε μία καθαρή ευκαιρία στα επίσημα ματς; Και μάλιστα πολλά παιδιά δεν πήραν ούτε μισή ευκαιρία...

"Στον Ολυμπιακό πρέπει να είσαι έτοιμος την κατάλληλη στιγμή. Αλλιώς δεν έχεις τύχη με την πίεση που ασκείται από όλους. Σου δίνεται η ευκαιρία και σκοράρεις, τότε προχωράς. Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, πολλοί καλοί ξένοι παίκτες…"

-Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα; Η ξενομανία μας και δε μιλάω μόνο για τον Ολυμπιακό.

"Ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Ο ξένος έχει προβάδισμα έναντι του Έλληνα. Το ίδιο συνέβη και με τον Μήτρογλου στις αρχές και με μένα σε μικρότερο βαθμό βέβαια. Τώρα λόγω κρίσης πολλές ομάδες αναγκάζονται να εμπιστευτούν νέα παιδιά από τη χώρα μας".

-Άρα λες πως αν ήσουν... Διαμαντάκοβιτς ή κάτι τέτοιο, θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα;

"Πιστεύω ναι. Αυτό είναι και το κακό με την Ελλάδα. Ίσχυε πάντα. Εν αντιθέσει με τη Γερμανία που βρίσκομαι τώρα, όπου και 16 ετών να είσαι παίζεις κανονικά".

-Πως ήταν να μπαίνεις στο Καραϊσκάκης και να ακούς το όνομα σου από τον κόσμο; Να σε χειροκροτούν;

"Καλά ότι και να πω γι’ αυτό είναι λίγο. Είναι απίστευτο. Σου δίνει τεράστια δύναμη ο κόσμος. Και νιώθεις ότι κάτι κάνεις καλά για να σε στηρίζει ο κόσμος. Παίρνεις φτερά".

-Για σένα ήταν διαφορετικό επειδή ήσουν γέννημα θρέμμα της ομάδας;

"Ε, ναι έχεις ένα λόγο παραπάνω να τα δώσεις όλα. Μη σου πουν κιόλας ότι "είσαι από τον Πειραιά και δεν παίζεις καλά" (γέλια)...

-Για όσους λένε πως ο Ολυμπιακός παίρνει τα πρωταθλήματα λόγω της διαιτησίας, τι έχεις να πεις; Σε ενοχλούσε;

"Όχι. Σε όλα τα πρωταθλήματα συμβαίνει αυτό. Είναι λογικό. Είσαι ο πρώτος, παίρνεις συνέχεια το πρωτάθλημα, οπότε γίνεσαι μισητός για τους υπόλοιπους. Δε λέω ότι δε γίνονται λάθη από τους διαιτητές. Γίνονται. Αλλά και στα 30 ματς ευνοείται ο Ολυμπιακός; Δε νομίζω. Άσε που πιστεύω πως στην Ελλάδα τις αποφάσεις των διαιτητών, τις κρίνουμε κάθε εβδομάδα και διαφορετικά, όπως μας συμφέρει. Και ξένος διαιτητής να έρθει στην Ελλάδα, δεν θα αλλάξει τίποτα, στο υπογράφω. Τα ίδια θα λέγονται. Και εδώ γίνονται λάθη και πολλά μάλιστα. Μόνο που εδώ ο διαιτητής έχει εξουσία, τον σέβονται και δεν παρατηρούνται τα φαινόμενα που βλέπουμε στην Ελλάδα".

Πικραμένος από τον Περέιρα όχι τον Ολυμπιακό

-Πως προέκυψε στη ζωή σου η Καρλσρούη;

"Είχε προκύψει από τον Ιανουάριο του 2015, αλλά τελικά ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς. Αρχικά με δανεισμό και μετά με κανονική αγορά. Με ήθελε ο προπονητής της γερμανικής ομάδας, μου το είπε, αλλά τότε (τον Ιανουάριο του 2015) είχα μιλήσει με τον Περέιρα για να πάρω την απόφαση μου. Τον είχα ρωτήσει τον Πορτογάλο αν με χρειαζόταν να μείνω, αν θα έπαιρνα λεπτά συμμετοχής ή να έφευγα για να πάρω παιχνίδια".

-Και;

"Και μου είπε όχι μη φύγεις, σε θέλω εδώ, σε υπολογίζω, θα παίξεις. Αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο".

-Διακρίνω μία πίκρα;

"Ναι, αλλά όχι από τον Ολυμπιακό, καθαρά από τον Περέιρα, ο οποίος θα μπορούσε να ήταν πιο ξεκάθαρος και ειλικρινής απέναντι μου. Ο Ολυμπιακός μου φέρθηκε πολύ σωστά. Ο προπονητής όχι και τόσο. Τις ευκαιρίες που πήρα πιο πριν, πιστεύω πως τις αξιοποίησα στο έπακρον. Και μετά δεν μου δόθηκαν άλλες. Να μην είχα πάει καλά το καταλαβαίνω. Δεν βρήκα εξήγηση στη στάση του προπονητή μου. Η διοίκηση με σεβάστηκε πολύ".

-Κατάλαβα. Εσύ πάλι γιατί ήθελες να πας στη Β’ Γερμανίας ρε παιδί μου;

"Γιατί θεωρώ πως είναι προτιμότερο να παίζω, από το να βρίσκομαι σε μία μεγάλη ομάδα και να είμαι ο 25ος παίκτης. Είχα πάει ήδη αρκετές φορές δανεικός στην Ελλάδα, δεν γινόταν να πάω ξανά, δεν το ήθελα. Το αγροτικό μου το έκανα και με το παραπάνω. Άρα έπρεπε ή να παίξω στον Ολυμπιακό ή να αναζητήσω κάτι άλλο. Και κοιτούσα στο εξωτερικό. Και σκέφτηκα το εξής: Να μείνω στον Ολυμπιακό και να μην παίξω πάλι, θα χάσω πολύ έδαφος. Παίκτης χωρίς ματς στα πόδια του, είναι θάνατος. Μπορεί να έμενα και να γίνονταν αλλιώς τα πράγματα. Εγώ πήρα μία απόφαση και κοιτάζω το σήμερα. Πιστεύω πως έκανα την καλύτερη επιλογή τελικά . Ήρθα εδώ, παίζω, είμαι χαρούμενος".

-Ναι οκ, ωστόσο η Καρλσρούη σε αγόρασε, δεν είσαι πλέον δανεικός. Το ήθελες και αυτό; Δεν σου έδινε μία σιγουριά το να ανήκεις στον Ολυμπιακό;

"Υπήρχε μία οψιόν στην αρχική συμφωνία και η γερμανική ομάδα την ενεργοποίησε. Με ήθελαν πολύ οι άνθρωποι, εγώ το βλέπω ως σκαλοπάτι στην καριέρα μου. Προφανώς είναι μικρότερη ομάδα από τον Ολυμπιακό, όμως παίζω στην Γερμανία, σε βλέπουν πολλά κλαμπ της Μπουντεσλίγκα και είναι πιο εφικτό να κάνεις το μεγάλο βήμα. Εμπιστεύονται παίκτες από την δεύτερη κατηγορία εδώ, παίρνουν αρκετούς στη μεγάλη κατηγορία".

-Συνεπώς νέος στόχος η Μπουντεσλίγκα;

"Ναι. Αν αυτό γίνει με την Καρλσρούη θα ήταν το ιδανικό. Βέβαια εφέτος είναι μεταβατική σεζόν. Πέρυσι για λίγο δεν ανεβήκαμε. Το καλοκαίρι ο προπονητής θα αλλάξει, είναι γνωστό από τώρα. Η διοίκηση φτιάχνει την ομάδα για να ανέβει μέσα σε μία διετία το πολύ".

-Η κατηγορία πως είναι;

"Πολύ σκληρή. Καμία σχέση με την Ελλάδα. Πολύ πιο σκληρό πρωτάθλημα εδώ. Δύσκολα μπορείς να αντεπεξέλθεις. Να σκεφτείς στα 3-4 πρώτα μου ματς εδώ, ζορίστηκα υπερβολικά. Γρήγορος ρυθμός, θέλει αντοχές. Σε επίπεδο μπάλας δεν είμαστε κάτι το θεαματικό, καμία σχέση με τη Μπουντεσλίγκα. Υπάρχουν ομάδες που αποδίδουν καλό θέαμα και στη Δεύτερη Κατηγορία, όμως βασικός στόχος όλων είναι το αποτέλεσμα. Η σκοπιμότητα κυριαρχεί περισσότερο".

-Σου ταιριάζει το πρωτάθλημα και η ομάδα;

"Ναι γιατί παίζουμε πολύ την αντεπίθεση και εμένα με βολεύει αυτός ο τρόπος παιχνιδιού".

-Η ζωή εκεί πως είναι; Είσαι από εκείνους τους παίκτες που αναπολούν την πατρίδα;

"Μπα όχι και τόσο. Ήρθα και στις διακοπές των Χριστουγέννων, θα έρθω το καλοκαίρι. Τώρα που μιλάμε δε μου λείπει. Η ζωή φυσικά εδώ δεν είναι κάτι το φοβερό. Μόνο τα Σαββατοκύριακα κάτι κινείται. Καθημερινές μετά τις 7 το απόγευμα δεν υπάρχει ψυχή έξω. Έχει όμως πολλούς Έλληνες εδώ και κάνουμε παρέα, τρώμε μαζί, έχω βρει και συμπαίκτες που ταιριάζω και περνάει η ημέρα άνετα. Άλλωστε δεν ήρθα για πάρτι και νυχτερινή ζωή. Ήρθα για έναν σκοπό, να παίξω ποδόσφαιρο. Και νομίζω είναι το καλύτερο μέρος για αυτή τη δουλειά. Είσαι αφοσιωμένος στον τομέα σου".

Με ρωτούν συνέχεια τι γίνεται στην Ελλάδα και διακόπτονται οι αγώνες;

-Να σε γυρίσω λίγο πάλι στην Ελλάδα. Βλέπεις το πρωτάθλημα μας, παρακολουθείς τι γίνεται;

"Ναι φυσικά. Ειδικά όταν δεν έχω ματς, βλέπω αρκετά. Μάλιστα έχω κρατήσει επαφές και με παίκτες του Ολυμπιακού, πρώην και νυν, μαθαίνω τα πάντα".

-Άρα έχεις μάθει ότι πάλι ένας αγώνας διεκόπη λόγω επεισοδίων και σταμάτησε η διοργάνωση του Κυπέλλου. Με τι ματιά τα βλέπεις; Παναγία μου τι γλίτωσα;

"Η αλήθεια είναι πως αυτά δε μου λείπουν (γέλια). Δεν είναι ότι καλύτερο να σταματούν οι αγώνες. Καταλαβαίνω πως κάτι πρέπει να γίνει κάποια στιγμή, αλλά όταν σου στερούν να κάνεις αυτό που σου αρέσει, προβληματίζεσαι. Εδώ να φανταστείς σε κάθε αγώνα συνυπάρχουν φίλαθλοι και των δύο ομάδων και δεν συμβαίνει τίποτα. Σπάνια. Η πλάκα είναι πως με ρωτάνε και συμπαίκτες μου «τι συμβαίνει πάλι στη χώρα σου ρε Δημήτρη; Γιατί διακόπτονται οι αγώνες; Το σταμάτησαν το Κύπελλο";

-Και τι τους απαντάς;

"Παιδιά, στην Ελλάδα έτσι είναι τα πράγματα, αυτά είναι καθημερινά φαινόμενα…(Γελάει και το γέλιο είναι η αντίδραση και των συμπαικτών του). Δεν το λες και διαφήμιση βέβαια για το ποδόσφαιρο μας. Πάντως πιστεύω πως αν δεν γίνει κάτι πολύ σκληρό και ριζικό, δεν θα αλλάξει τίποτα"

-Καταλαβαίνω όση ώρα μιλάμε και με το τελευταίο που λες, πως δεν σκέφτεσαι να επιστρέψεις στην Ελλάδα;

"Ποτέ δεν λέω ποτέ. Έτσι όπως σκέφτομαι τώρα πάντως, μου φαντάζει πολύ μακρινή η επιστροφή. Μα πάρα πολύ. Έχω βάλει ένα στόχο και θα κάνω τα πάντα να τον πετύχω. Θα δούμε αν θα τα καταφέρω. Άμα είναι να σκέφτομαι από τώρα να γυρίσω πίσω, δεν κάνουμε δουλειά. Σαφώς και δεν είναι όλα ρόδινα στο εξωτερικό. Βρίσκεις τρόπους να κάνεις εσύ όμορφη την καθημερινότητα σου".

-Είναι βασικό και το αν παίζεις ή όχι...

"Σωστά, γιατί τώρα εγώ παίζω και η κατάσταση είναι ιδανική. Αν δεν παίζεις αλλάζει το θέμα, μπορεί να πέσει η ψυχολογία σου και να μη σου αρέσει τίποτα στο εξωτερικό".

-Η καλύτερη χρονιά της πορείας σου ως τώρα, ήταν στον Εργοτέλη. Καλή ομάδα τότε και εσύ αρκετά γκολ και πολλές συμμετοχές.

"Ναι ισχύει. Με Πετράκη και Ουζουνίδη προπονητές. Πολύ καλή σεζόν. Είχα παίξει στον Άρη λίγο καιρό πριν, κρατήσαμε την ομάδα στην κατηγορία και κατέβηκα πιο σίγουρος στην Κρήτη. Με βοήθησαν πολύ οι άνθρωποι της πόλης που ήταν τόσο φιλόξενοι. Ένιωσα ότι είμαι σπίτι μου και αυτό μου βγήκε και στα παιχνίδια".

-Τώρα παρακολουθείς τι γίνεται με τον Εργοτέλη;

"Ναι ναι, μιλάω και με ανθρώπους της ομάδας εκεί. Είναι πολύ λυπηρό γεγονός αυτό που βιώνει ο Εργοτέλης. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να σωθεί η ομάδα, γιατί πρόκειται για ιστορικό σωματείο, με ήθος και προσφορά. Και ο ΟΦΗ τραβάει περίπου τα ίδια. Κρίμα για όλους, Για τους φιλάθλους, τους παίκτες που έχουν οικογένειες…Ελπίζω να γίνει κάτι, το εύχομαι ολόψυχα. Βέβαια ξέρω πως έτσι όπως είναι η Ελλάδα τώρα, πιο πιθανό μοιάζει να συνεχιστούν αυτά τα φαινόμενα, παρά να μειωθούν".

Ο Ρανιέρι είναι καλός και δεν το λέω λόγω Λέστερ

-Να μιλήσουμε και για τη μία και μοναδική συμμετοχή σου στην Εθνική Ανδρών; Είχες παίξει σε εκείνο το καταραμένο ματς με τη Ρουμανία, το πρώτο του Ρανιέρι στον πάγκο μας.

"Ωχ, ναι…"

-Καταρχάς περίμενες την κλήση σου τότε;

"Ούτε καν. Είχαμε πάει σε ένα τουρνουά στην Αμερική με τον Ολυμπιακό, όπου έπαιξα καλά. Μετά ξεκίνησε το πρωτάθλημα, όπου πάλι σκόραρα, γενικά ήταν καλή περίοδος για εμένα και μάλλον αυτό τράβηξε τον Ρανιέρι να με καλέσει. Αιφνιδιάστηκα. Χάρηκα βέβαια, γιατί η Εθνική είναι μεγάλος στόχος και μεγάλη τιμή. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν καλά. Οι συγκυρίες δεν ήταν ιδανικές για την ομάδα. Κεκλεισμένων των θυρών, πολλοί νέοι παίκτες. Έφταιξαν πολλά".

-Για σένα τι έφταιξε;

"Μα το πιο προφανές. Δε γίνεται μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να κάνεις τόσες πολλές αλλαγές σε παίκτες και να περιμένεις να πας καλά. Είναι αφύσικο. Μετά το Μουντιάλ δεν υπήρχαν στο ρόστερ παίκτες κολώνες της Εθνικής. Χάθηκε η χημεία. Τι περιμέναμε; Με τόσες αλλαγές, αμέσως να πάμε το ίδιο καλά; Δύσκολο. Στην Ελλάδα δεν δίνουμε και πίστωση χρόνου, ειδικά όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά. Και μετά έγινε το ένα λάθος μετά το άλλο. Νομίζω όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε αυτή την προκριματική φάση".

-Ο Ρανιέρι τι τύπος ήταν; Τον αδικήσαμε εδώ πέρα;

"Τι να σου πω; Πιστεύω πως με τον καιρό θα έβρισκε το ιδανικό ρόστερ. Η γνώμη μου είναι πως πρόκειται για πολύ καλό προπονητή και δεν το λέω μόνο επειδή τώρα διαπρέπει με τη Λέστερ. Βέβαια κάποιες φορές οι συγκυρίες δεν αφήνουν έναν τεχνικό να δουλέψει όπως θέλει σε ένα σύλλογο, σε μία Εθνική ομάδα".

Δεν μιλάω σε άνθρωπο για ώρες

-Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε μερικά χρόνια; Κάνεις τέτοια σχέδια και όνειρα;

"Να σου πω την αμαρτία μου, τόσο μακριά δεν βλέπω. Σίγουρα έχω στόχους, αλλά όχι πολύ μακρινούς. Κοιτάζω το τώρα. Να πάω καλά με την Καρλσρούη, να ανεβούμε του χρόνου αν μπορούμε και μετά βλέπουμε. Δεν βιάζομαι".

-Μου δείχνεις πολύ ώριμος και προσγειωμένος. Όταν χάνεις πως είσαι;

"Άστα. Δε θέλω να μιλάω σε κανέναν για 3-4 ώρες. Δε μου αρέσει να χάνω. Δεν το ανέχομαι. Πρέπει να το διαχειριστώ καλύτερα μελλοντικά. Και φαίνεται και μέσα στο γήπεδο. Αν με προσέξει κάποιος όταν χάνουμε, θα καταλάβει την δυσφορία μου".

-Αυτό λένε πως είναι καλό για έναν παίκτη…

"Άμα με δεις πως κάνω μέσα στο γήπεδο, δεν είναι και τόσο καλό, πίστεψε με…" (γέλια)

-Η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;

"Αρκετές. Κρατάω την πιο απλή και ουσιαστική. Μην ασχολείσαι τι κάνουν οι άλλοι δίπλα σου. Να κοιτάς τι κάνεις εσύ και μόνο εσύ. Να βελτιώνεσαι, να δουλεύεις και να μην περιμένεις από τους άλλους τίποτα. Μόνο από τις δικές σου δυνάμεις".

-Τι θες να βελτιώσεις στο παιχνίδι σου;

"Κυρίως το δεξί μου πόδι. Το προσπαθώ. Είναι σε καλύτερο επίπεδο τώρα από ότι παλαιότερα. Αν φτιάξω και το ψηλό παιχνίδι, θα είμαι πολύ ικανοποιημένος"