Ο Φώτης Κατσικάρης ανακοίνωσε τους παίκτες που θα πάρουν μέρος στην προετοιμασία της Εθνικής και από τους οποίους θα προκύψει η τελικά 12άδα. Κατα την προσωπική μου άποψη η επιλογή έγινε χωρίς εκπλήξεις, τουλάχιστον σε ότι αφορά τα "κοψίματα". Όσο για τον τίτλο; Δεν έχει καμία σχέση με το ντοκιμαντέρ του 2008 για τα αναβολικά, απλά αποτελεί την ιδανική περιγραφη για το πιο μεγάλο, το πιο δυνατό και το πιο γρήγορο ρόστερ που έχει δει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια!

Πριν γίνει μια ανάλυση των επιλογών ωστόσο θα πρέπει να σημειωθούν κάποιες βασικές αρχές με τις οποίες γίνονται οι κλήσεις των ομοσπονδιακών τεχνικών.

1) Υπάρχουν τρεις διαφορετικές κατηγορίες παικτών. Ο βασικός κορμός, οι συμπληρωματικοί και αυτοί που "βαπτίζονται" στο πρόγραμμα της εθνικής ομάδας, παίρνουν δηλαδή την πρώτη κρυάδα και μαζί την πρώτη γεύση αποτελώντας είτε μελλοντικές επιλογές, είτε παίκτες που θα βοηθήσουν στην προετοιμασία και στην προπόνηση.

Για αυτούς που απαρτίζουν τον βασικό κορμό δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Οι συμπληρωματικοί είναι παίκτες που μπορούν να θεωρηθούν "σπεσιαλίστες". Μπορούν δηλαδή να προσφέρουν κάτι συγκεκριμένο στην ομάδα ή να συμπληρώσουν ένα κενό. Είναι δηλαδή παίκτες όχι απαραίτητα ρολίστες, αλλά παίκτες που μπορούν να παίξουν ιδανικά κάποιο ρόλο. Είτε αυτό είναι το σουτ, είτε αμυντικές αποστολές, είτε η ικανότητα τους να παίξουν παραπάνω από μια θέση.

2) Η Εθνική δεν είναι μια all-star ομάδα. Επειδή ακριβώς είναι "ομάδα" δεν χρειάζεται να αποτελείται από τους 12 καλύτερους παίκτες, αλλά από τους 12 που μπορούν να αποτελέσουν το καλύτερο δυνατό σύνολο. Είναι κάτι που πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας. Διότι υπάρχουν για παράδειγμα παίκτες που μπορούν να προσφέρουν παίζοντας 5 λεπτά και υπάρχουν άλλοι που δεν μπορούν να μπουν σ' αυτό το ρόλο, οπότε δεν θα είναι αποδοτικοί, έστω κι αν θεωρητικά είναι πιο ταλαντούχοι ή "καλύτεροι" από τον αντίστοιχοι "συμπληρωματικό" ή σπεσιαλίστα.

3) Είναι ευλογία για κάθε ομοσπονδιακό τεχνικό να έχει παίκτες που παίζουν παραπάνω από μια θέση. Διότι μην ξεχνάμε πως από το πρώτο επίσημο τζάμπολ του τουρνουά ο coach "παντρεύεται" τους παίκτες, δεν μπορεί δηλαδή να κάνει καμία αλλαγή, οπότε θα πρέπει να έχει στα χέρια του ένα ρόστερ που θα μπορέσει να υποστηρίξει τα περισσότερα δυνατά είδη μπάσκετ, να προσαρμοστεί στους περισσότερους αντιπάλους, αλλά και να καλύψει ενδεχόμενους τραυματισμούς. Οπότε οι λεγόμενοι tweeners είναι πολύτιμοι είτε μιλάμε για παίκτες που καλύπτουν δύο θέσεις στα γκαρντ, μπορούν από το "3" να παίξουν στο "4", ή από το "4" να καλύψουν και κάποια λεπτά στο "5".

4) Το ιδανικό σενάριο θέλει μια 12άδα να απαρτίζεται από εφτά παίκτες στην περιφέρεια (στο 1-2-3), εκ των οποίων οι τρεις να παίζουν το ρόλο του πλέι-μέικερ και ο ένας να μπορεί να παίξει και στο "4" και 5 ψηλούς, δηλαδή δύο 4άρια , δυο 5άρια και έναν τουλάχιστον παίκτη που να μπορεί να παίξει για λίγο στο "5".

Για παράδειγμα θα ήταν ρίσκο μια ομάδα να πάει σε ένα τουρνουά με δύο μόνο καθαρόαιμους πλέι-μέικερ, ή δύο σέντερ, διότι υπάρχει ο κίνδυνος από ένα και μόνο διάστρεμμα να χαθει μια πρόκριση. Επίσης είναι εξίσου σημαντικό πρόβλημα για έναν προπονητή να επιλέγει τρεις παίκτες για μια θέση, έχοντας στο μυαλό του ότι πρέπει να παίζουν και οι τρεις, ένα πρόβλημα που αποτέλεσε την "μπανανόφλουδα" -όπως παραδέχτηκε ο ίδιος- για τον Αντρεά Τρινκιέρι που είχε πάρει τρεις πάουερ-φόργουορντ (Πριντεζης, Καϊμακόγλου και Φώτσης).

Αστερίσκος: στη φετινή ομάδα η αντίστοιχη περίπτωση μπορεί να είναι η θέση "3", αλλά αυτό θα αναλυθεί παρακάτω.

Οπότε η λογική λέει ότι θα υπάρχουν δύο παίκτες για κάθε θέση και οι άλλοι δύο θα μπορούν να παίξουν παραπάνω από μια.

Οπότε καταλήγουμε ότι ο προπονητής έχει στο μυαλό του να βρει το βασικό κορμό, να πάρει τους παίκτες που θα τον συμπληρώσουν ιδανικά και να κάνει τις ιδανικές κλήσεις έχοντας στο μυαλό του τη χημεια της ομάδας, αλλά και τις ισορροπίες μεταξύ βετερανών, αλλά και παικτών που θα αποτελέσουν κεφάλαιο για το μέλλον. Το τελευταίο ήταν κάτι που είχε εισάγει ο Παναγιώτης Γιαννάκης, επιλέγοντας νεαρούς παίκτες που αρχικά έπαιζαν λίγο, αλλά τελικά έμπαιναν από νωρίς στο κλίμα της Εθνικής και στις επόμενες διοργανώσεις γινόντουσαν βασικοί.

Ας δούμε οπότε μ' αυτά τα δεδομένα τις επιλογές του Φώτη Κατσικάρη.

Τα κοψίματα

Ένας παίκτης που αγωνιστικά θα μπορούσε να κληθεί και έμεινε εκτός είναι ο Αντώνης Φώτσης, που αποδεικνύει στον Παναθηναϊκό πως είναι από τα ποιοτικά 4άρια της Euroleague. Έχοντας μείνει όμως εκτός από πέρσι (και έχοντας πατήσει τα 34) η μη επιλογή του δεν ήταν έκπληξη.

Στο μεταξύ σε μια ειδική κατηγορία μπορούν να μπουν οι Σχορτσιανίτης και Μαυροκεφαλίδης, που είναι παίκτες του υψηλότερου επιπέδου, αλλά ουδέποτε αποτέλεσαν βασικά στελέχη της Εθνικής. Και οι δύο ειχαν μάλιστα απασχολήσει στο παρελθόν την ΕΟΚ που είχε εκδώσει και ανακοινώσεις για τις αρνήσεις τους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι και ο Κουφός ανήκει σε μια τέτοια κατηγορία, αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας: ο ομογενής σέντερ αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση αγωνιστικά. Και επειδή ούτως ή άλλως το συγκεκριμένο θέμα σηκώνει συζήτηση, η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Κουφος θα πρέπει 100% να είναι στην Εθνική, γιατί είναι ο παίκτης που αλλάζει τα δεδομένα.

Από εκεί και πέρα, ήταν φανερό ότι ο Φώτης Κατσικάρης δεν ήθελε να πάει σε σχήμα με 3 σέντερ στην ίδια πεντάδα, οπότε είναι δίκαιο να μην ταλαιπωρήσει τον "Σόφο" στην προετοιμασία για να κοπεί στο τέλος. Εκτός αυτού, ο Μαυροκεφαλίδης που έκανε εξαιρετικό τελείωμα στη σεζόν, δύσκολα θα μπορούσε να παίξει το ρόλο του 5ου ψηλού, ένα ρόλο στον οποίο δυσκολεύτηκε να αποδώσει και φέτος στον Παναθηναϊκό. Μην ξεχνάμε ότι τα καλά του παιχνίδια τα έκανε ως δεύτερος ψηλός και όχι όταν μπερδευόταν με τα δύο 4άρια και τα δύο 5άρια στο "τριφύλλι".

Γιατί είναι δεδομένο ότι θα υπάρχει πολυκοσμία τόσο στο "4", όσο και στο "5", δεδομένου ότι ο Μπουρούσης και ο Κουφός είναι παίκτες που μπορούν να παίξουν πάνω από 20 λεπτά. Οπότε κρίθηκε προτιμότερο να επιλεχτεί ένας παίκτης σαν τον Αγραβάνη, που συν τοις άλλοις ειναι και 10 χρόνια μικρότερος από τον Μαυροκεφαλίδη και δεν θα έχει κανένα πρόβλημα για παράδειγμα να παίζει λίγο στην πρώτη του εμφάνιση με την Εθνική.

Ανοίγοντας το κεφάλαιο "Αγραβάνης" αποτελούσε προσωπική μου διαίσθηση ότι ο συγκεκριμένος παίκτης θα ήταν όχι απλά στην επιλογή, αλλά και στη 12άδα της Εθνικής, επειδή ακριβώς μπορεί να παίξει το ρόλο του 5ου ψηλού, του "4-5" που θα καλύψει και τις δύο θέσεις. Μην ξεχνάμε ότι και πέρσι ο κόουτς Κατσικάρης είχε νιώσει την ανάγκη να χαμηλώσει το σχήμα και να παίζει με Πρίντεζη - Καϊμακόγλου στους ψηλούς, το οποίο δεν "βγήκε" στο παρκέ. Ο Αγραβάνης θα καλύψει αυτό το κενό, θα δώσει ενέργεια και ουσιαστικά θα μπορέσει να αποδώσει σε ένα ρόλο που είχε και στον Ολυμπιακό.

Από εκεί και πέρα το κόψιμο του Παπαπέτρου είναι επίσης λογικό. Ο 21χρονος φόργουορντ δεν είχε γεμάτη χρονιά λόγω προβλημάτων, περνάει το καλοκαίρι ξανά διορθώνοντας το παλιό του πρόβλημα, ενώ παράλληλα συναντά μια γεμάτη γραμμή φόργουορντ. Τραυματίας είναι και ο Παππάς που θα αποτελούσε επίσης μια επιλογή για τον ομοσπονδιακό τεχνικό, ενώ επιβεβαιώθηκε και αυτό που αναμενόταν: η μη κλήση του Κώστα Βασιλειάδη. Η Εθνική με τον Σπανούλη στο "2" θα παίζει διαφορετικά από ότι πέρσι κι έτσι ο σουτέρ της Μάλαγα δεν θα μπορούσε να βρει χώρο ούτε σ' αυτή τη θέση, αλλά ούτε και στο "3", η οποία εξάλλου δεν είναι και η φυσική του.

Οι επιλογές για τη 12άδα

Με την επιλογή 15 παικτών η εικόνα είναι λίγο ως πολύ ξεκάθαρη. Αν θεωρήσουμε ότι ο Σαρικόπουλος ανήκει στην τελευταία κατηγορία που περιγράψαμε παραπάνω (στους παίκτες που θα βοηθήσουν στην προπόνηση και θα μπουν σιγά σιγά στο κλίμα), οι επιλογές του ομοσπονδιακού τεχνικού έχουν να κάνουν με τον αριθμό των φόργουορντ. Αν θα επιλέξει τρεις ή τέσσερις σμολ-φοργουορντ.

Υπάρχει, δηλαδή, η σκέψη στο μυαλό του Φώτη Κατσικάρη ο Γιάννης Αντετοκούνμπο να παίξει στη θέση "4" και λογίζεται στους ψηλούς. Σε ένα σχήμα δηλαδή με Πρίντεζη ή Καϊμακόγλου, Κουφό - Μπουρούση και Αγραβάνη ή σε σχήμα με Πρίντεζη - Καϊμακόγλου και Κουφό - Μπουρούση. Σ' αυτή την περίπτωση θα επιλεχθούν δύο ακόμη 3άρια: ο Παπανικολάου και ένας εκ των Περπέρογλου - Γιάνκοβιτς.

Εκτός αν υπάρχει σκέψη ο Γιάνκοβιτς να πάει στο "2" (έπαιξε λίγο φέτος στον Παναθηναϊκό, χωρίς φυσικά να είναι η καλή του θέση) και να "κοπεί" ένας από τους πέντε γκαρντ. Σ' αυτή την περίπτωση αν θεωρήσουμε ότι ο Σπανούλης, ο Καλάθης και ο Ζήσης είναι οι σίγουροι, τότε θα παιχτεί μια θέση ανάμεσα στον Μάντζαρη και στον Σλούκα, που ούτως ή άλλως ήταν σε δεύτερο πλάνο το περασμένο καλοκαίρι.

Αν θέλετε τη δική μου πρόβλεψη η Εθνική θα πάει με πέντε γκαρντ, δύο σέντερ και τις τελικές επιλογές να γίνονται ανάμεσα στον αριθμό των πάουερ-φόργουορντ (Πρίντεζης - Καϊμακόγλου - Αγραβάνης) και εν τέλει η άλλη θέση να παίζεται μεταξύ του Περπέρογλου και του Γιάνκοβιτς. Αυτές βέβαια είναι σκέψεις που γίνονται πριν καν την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας, με τα δεδομένα να αλλάζουν ανάλογα με το δείγμα στην προπόνηση, αλλά και την υγεία.

Το γενικότερο συμπέρασμα, ωστόσο, θα μπορούσε να είναι ότι η Εθνική έχει κάνει τις καλύτερες δυνατές επιλογές και παρουσιάζεται πιο γεμάτη από ποτέ! Αυτή είναι η αλήθεια. Οι NBAers εκτοξεύουν την αθλητικότητα της ομάδας, ενώ η επιστροφή του Σπανούλη προσθέτει στο περσινό μείγμα έναν από τους καλύτερους δημιουργούς της Euroleague. Η Εθνική έχει προσόντα και μέγεθος, έχει διάβασμα, έχει ποιότητα, έχει εμπειρία και έχει τους 9 από τους 15 παίκτες γεννημένους μετά το 1988.

Ωραία πράγματα, δηλαδή. Και δύσκολα. Για τον Φώτη Κατσικάρη που πρέπει να κάνει τις επιλογές και μας που πρέπει να μετράμε μέρες μέχρι να δούμε live αυτή την ομάδα.