OPINIONS

Η φούσκα του κυπριακού ποδοσφαίρου!

Η φούσκα του κυπριακού ποδοσφαίρου!

Ο Ατίλας στην Κύπρο έχει αυτή τη φορά οικονομική πανοπλία. Η Κύπρος στο έρεβος της κρίσης και ο συνάδελφος Πέτρος Χατζηχριστοδούλου γράφει γιατί το Κυπριακό ποδόσφαιρο είχε πτωχεύσει πριν της ώρας του. Τα συμβόλαια αλά πρέμιερλ λιγκ, η μεγαλομανία και ο χορηγός που ήταν η Λαϊκή Τράπεζα...

Με τη συφορά του 1974, όταν ο τουρκικός «Αττίλας» εισέβαλε στην Κύπρο και κατέκτησε το μισό νησί, παρομοιάζουν όλοι οι Κύπριοι τη σημερινή οικονομική τραγωδία τους. Δεν χρησιμοποίησαν ναπάλμ και σφαίρες τούτη τη φορά οι εχθροί (τραγική ειρωνεία, πρόκειται για τους Ευρωπαίους εταίρους της Κυπριακής Δημοκρατίας στη «μεγάλη οικογένεια» της Ε.Ε.), αλλά το μέγεθος της καταστροφής στο νησί είναι τρομακτικό και το μέλλον (ελέω του μνημονίου και των παρελκόμενων του) επιεικώς ζοφερό.

Ο κυπριακός αθλητισμός γενικώς και το ποδόσφαιρο ειδικώς, αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρότατο πρόβλημα επιβίωσης. Πριν εξετάσουμε, όμως, το πώς επηρεάζει η επικείμενη οικονομική εξαθλίωση το κυπριακό ποδόσφαιρο, οφείλουμε να κάνουμε μία μικρή αναδρομή.

Η αλήθεια να λέγεται, το κυπριακό ποδόσφαιρο δεν χρειαζόταν την οικονομική κρίση για να μπει σε μπελάδες. Τα σωματεία είχαν από καιρό εμπλακεί σε μιαν καταστροφική πορεία. Την οποίαν κάλυπταν εντυπωσιακά πυροτεχνήματα, όπως η πρόκριση της Ανόρθωσης και του ΑΠΟΕΛ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ (το 2008-09 και το 2009-10 αντιστοίχως) και ακόμα περισσότερο η περσινή εκπληκτική πρόκριση του ΑΠΟΕΛ στους «8» της ίδιας διοργάνωσης. Χωρίς να λησμονούμε και την είσοδο των ΑΕΚ Λάρνακας (2010-11) και ΑΕΛ (φέτος) σε ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.

Εν μία νυκτί από τα σαλόνια στα αλώνια

Στην πραγματικότητα, το κυπριακό ποδόσφαιρο (σύλλογοι και Ομοσπονδία) βρέθηκαν το 2004 (έτος ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση) εν μία νυκτί από τα αλώνια στα σαλόνια! Άσκεφτα και αβασάνιστα, οι σύλλογοι γέμισαν αίφνης με λεγεωνάριους (κοινοτικούς, καθώς και με παίκτες από «τρίτες» χώρες, λατινοαμερικάνικες, αφρικανικές, ασιατικές). Στην πραγματικότητα, από το 2004-05 έως σήμερα, κυπριακό ποδόσφαιρο όπως το ξέραμε δεν υπήρχε! Επί της ουσίας, απλώς υπήρχαν πολυεθνικές ομάδες (με 20-22 ξένους να περνούν απ’ αυτές ε κάθε σεζόν) με έδρα την Κύπρο!

Το επίπεδο του ποδοσφαίρου όντως ανέβηκε εντυπωσιακά με την κάθοδο των λεγεώνων των ξένων, μα την ίδια στιγμή εκτοξεύθηκαν τα μπάτζετ των συλλόγων σε βαθμό που ήταν αδύνατον να καλυφθούν από τα έσοδά τους. Ορισμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί (συνδρομητικοί ή καλωδιακοί) έδωσαν ανάσες στα σωματεία, αγοράζοντας δικαιώματα μετάδοσης των αγώνων πρωταθλήματος, κυπέλλου, Ευρώπης. Επίσης, αυξήθηκαν σαφώς οι χορηγοί και υποστηρικτές των συλλόγων, η τιμή των εισιτηρίων, η πώληση καρτών διαρκείας. Ωστόσο, η τεράστια φούσκα ήταν ορατή διά γυμνού οφθαλμού.

Και ήταν θέμα χρόνου να σκάσει και να παρασύρει τα πάντα και τους πάντες. Μόνο η ΚΟΠ (Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου) και τα σωματεία της επέμεναν να αγνοούν το κακό, που νομοτελειακώς πλησίαζε. Οι φωνές της λογικής προς την ΚΟΠ για λήψη μέτρων (μείωση ξένων, π.χ.) έπεφταν στο κενό.

Η UEFA με τα περιβόητα κριτήρια, τις αδειοδοτήσεις και το financial fair play της, έβαλε σ’ ένα παπούτσι τα δυο πόδια των κυπριακών σωματείων. Μόνο που, όταν άρχισαν να συνειδητοποιούν τη σοβαρότητα της κατάστασης, ήταν πλέον αργά. Οι υποθέσεις (προσφυγές) απλήρωτων ξένων παικτών και προπονητών στην αρμόδια Επιτροπή της FIFA είχαν γίνει σωρός για πολλές ομάδες.

Συμβόλαια ...πρέμιερ λιγκ

Εντελώς… φυσιολογικά, το 2011 άρχισαν οι πρώτες πτωχεύσεις ομάδων. Ο κυπελλούχος του 2009, Κινύρας Πέγειας, πρώτος πλήρωσε το μάρμαρο για την αλόγιστη σπατάλη και κατάντησε σήμερα ν’ αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλημα της επαρχίας Πάφου. Άλλες μικρομεσαίες ομάδες τιμωρήθηκαν με αφαίρεση βαθμών, τόσο στη σεζόν 2010-11, όσο και στις περιόδους 2011-12 και στη φετινή. To συνολικό «άνοιγμα» του κυπριακού ποδοσφαίρου, από τα 24 εκατομμύρια ευρώ του 2005. έφτασε τούτη τη στιγμή (σύμφωνα με την αποκάλυψη του προέδρου της ΚΟΠ, Κώστα Κουτσοκούμνη), στα 55 εκατομμύρια ευρώ!

Κάποιος που δεν γνωρίζει από μέσα το κυπριακό ποδόσφαιρο, θα σοκαριστεί από την παράνοια που «κυκλοφορούσε» τα τελευταία 5-6 χρόνια. Οι ετήσιες απολαβές άσων και «άσων» σε ομάδες πρώτης διαλογής κυμαίνονταν από 350 έως και 750 χιλιάδες ευρώ! Απίστευτα νούμερα για το πρωτάθλημα ενός νησιού 850.000 κατοίκων. Τηρουμένων των αναλογιών, οι αμοιβές παραπέμπουν στην αγγλική Πρέμιερ Λιγκ.

Η Ομόνοια άνοιξε πρώτη την πόρτα του φρενοκομείου, με τους Οκκά, Κωνσταντίνου, Αλωνεύτη, Μακρίδη, Λούα Λούα, Πατσατζόγλου κ.ά. Ή με τους προπονητές Λεμονή και Μπάγεβιτς. Όχι πώς πήγαν πίσω και άλλες ομάδες, όπως το ΑΠΟΕΛ (Αΐλτον, Σολάρι, Μοράις, Μαντούκα) ή η Ανόρθωση (Κετσπάγια, Δέλλας, Σάβιο, Χαουάρ, Σεϊρού, Μάντζιος). Οι δύο τελευταίες, όμως, πήραν χρήματα από το Τσάμπιονς Λιγκ-σε αντίθεση με την Ομόνοια, που έφαγε τα μούτρα της στην Ευρώπη και την πήρε το ποτάμι.

Γενικώς, τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών στην Κύπρο από την εποχή που έπιασε όλες τις ομάδες η… μεγαλομανία, έφτασαν σε δυσθεώρητα ύψη και επί της ουσίας υπονόμευσαν και υποθήκευσαν το μέλλον τους.

Πρωτάθλημα με χορηγό τη Λαϊκή Τράπεζα

Σαν να μην έφταναν τα «αυτογκόλ» των συλλόγων, πλάκωσε και η πρωτοφανής οικονομική κρίση στο νησί, με την κατάρρευση της Λαϊκής Τράπεζας (ήταν η χορηγός του κυπριακού πρωταθλήματος την τελευταία τριετία), το κούρεμα των «ανασφάλιστων» καταθέσεων στον κολοσσό Τράπεζα Κύπρου (σε ποσοστό που ίσως να ξεπεράσει το 60%), οι όροι αιχμαλωσίας κράτους και λαού με το μνημόνιο.

Κυριολεκτικώς, τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει το αύριο του κυπριακού ποδοσφαίρου, αν σκεφτούμε ότι το μοναδικό σωματείο Α’ κατηγορίας που αισθάνεται σιγουριά για τη νέα σεζόν είναι το ΑΠΟΕΛ.

Το περσινό του θαύμα στο Τσάμπιονς Λιγκ, τού απέφερε 23 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία «έσωσε» 5-6 (δίχως να υπολογίζουμε το κούρεμα, όμως). Οι γαλαζοκίτρινοι της Λευκωσίας, αναμένεται να μειώσουν δραστικά τον προϋπολογισμό τους (ίσως και κατά 40-50%), μολονότι ανανέωσαν προ κρίσης τα συμβόλαια ορισμένων σταρ τους.

Σε ανάλογο μήκος ψαλιδίσματος θα κινηθούν (εκόντες άκοντες) και οι υπόλοιποι μεγάλοι (Ομόνοια, Ανόρθωση, ΑΕΛ, Απόλλων, ΑΕΚ Λάρνακας) και, φυσικά, οι μικρομεσαίοι, που δεν έχουν και κόσμο πίσω τους για να δώσει τον οβολό του.

Σε δεινή θέση (τη χειρότερη της ιστορίας της) βρίσκεται η Ομόνοια. Η δημοφιλέστερη ομάδα του νησιού, ύστερα από μια τετραετία ασύδοτης διασπάθισης χρήματος (υπό την προεδρία του απελθόντος από το χάρτη Μιλτιάδη Νεοφύτου), αντιμετωπίζει σοβαρή απειλή χρεοκοπίας. Έτσι, τον τελευταίο μήνα καταβάλλει τεράστια προσπάθεια… αυτοχρηματοδότησης. Έχει απευθυνθεί, δηλαδή, στους οπαδούς της, που ανταποκρίνονται μέχρι στιγμής με αξιοθαύμαστο τρόπο. Τα 5 εκατομμύρια ευρώ που χρειάζεται άμεσα όμως-εν μέσω κρίσης-για να περάσει τα κριτήρια φαντάζουν βουνό.

Τρόμαξαν οι ξένοι

Η γενικότερη (μαύρη) κατάσταση στην κυπριακή οικονομία, όπως είναι φυσιολογικό, τρομοκρατεί τους ξένους ποδοσφαιριστές που παρεπιδημούν στο νησί. Έως πέρυσι η Κύπρος ήταν παράδεισος για τους λεγεωνάριους. Πολύ καλά λεφτά (που δεν θα έβρισκαν στις περισσότερες μεσαίες και μικρές ευρωπαϊκές χωρες), πληρωμένοι οι φόροι από τα σωματεία, πολύ καλός καιρός, όχι και τόσο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, ποιοτική και ασφαλής ζωή για τους ίδιους και τις οικογένειες τους, σε έναν τόπο με πολλές επιλογές (βουνό, θάλασσα) και κοντινές αποστάσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι γέμισαν οι ομάδες Πορτογάλους, Βραζιλιάνους και λοιπούς συγγενείς.

Πλέον, η απώλεια χρημάτων (από το κούρεμα καταθέσεων) και η προαναγγελθείσα μείωση απολαβών, προκαλούν τεράστια ανασφάλεια στους παίκτες. Και στους Κύπριους ποδοσφαιριστές. Συνεπώς, αναμένεται μαζική έξοδος το καλοκαίρι.

Οι πλείστοι από τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους δύσκολα θα μείνουν με τα μισά λεφτά. Άλλοι πρωτοκλασάτοι, που δεσμεύονται με συμβόλαια, αναμένεται ότι θα βγουν στο σφυρί από τις ομάδες τους.

Ασφαλώς θα καταβληθεί προσπάθεια να κρατήσουν ορισμένους άσους οι μεγάλοι σύλλογοι, με «μεσαία» πια συμβόλαια. Το πρόβλημα εδώ, για όλα τα σωματεία, είναι ότι, έχουν στερέψει οι «παχιές αγελάδες». Δηλαδή παράγοντες (διοικητικοί ή εξωδιοικητικοί) και χορηγοί . Η κυπριακή οικονομία, κατά συνέπεια και το ποδόσφαιρο, στηρίχτηκε την τελευταία δεκαετία σε επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνταν στον τουρισμό, στις κατασκευές, στις μπίζνες με τους Ρώσους, στην ανάπτυξη γης και στην αιμοδοσία από (ημι) κρατικές εταιρείες δημόσιας ωφέλειας (π.χ. τηλεφωνία). Σχεδόν όλοι οι ανωτέρω τομείς… πάπαλα πια με το μνημόνιο.

Η εξαφάνιση των Κυπρίων

Η αλόγιστη ξενομανία οδήγησε στην αφάνεια δεκάδες παιδιά (πολλά ήσαν προσοντούχα και ταλαντούχα), που είχαν βγει τα τελευταία χρόνια από τα σπλάχνα (ακαδημίες) των συλλόγων. Ωστόσο, η στροφή των ομάδων προς τους περιφρονημένους ντόπιους παίκτες, φαντάζει μονόδρομος. Όπως και τα μετρημένα χρήματα προς όσους ξένους τα καταδεχτούν για να ενταχθούν στα κυπριακά ρόστερ.

Πολλοί εκφράζουν φόβους ότι εις το εφεξής, η οικονομική δυσπραγία θα ρίξει την ποιότητα των ομάδων, καθώς δεν θα μπορούν να ελκύουν πια πολλούς ξένους κλάσεως ούτε και να «κρατούν» τους καλούς Κύπριους.

Ακόμη, ανησυχούν ότι θα γίνουν απαγορευτικά και τα όνειρα για ευρωπαϊκή διάκριση, η οποία εξαργυρώνεται με ζεστό χρήμα. Κατ’ άλλους, πάντως, η έλλειψη χρημάτων θα επανατοποθετήσει το κυπριακό ποδόσφαιρο στις πραγματικές του διαστάσεις, θα προσγειώσει τους «μικρομέγαλους» συλλόγους και θα τους κάνει να απλώνουν το χέρι τους ώς εκεί που φτάνει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ