OPINIONS

Ψάχνοντας το... δέκατο

ÅÕÑÙËÉÃÊÁ / ÖÁÉÍÁË 4 / ÇÌÉÔÅËÉÊÏÓ / ÔÓÓÊÁ ÌÏÓ×ÁÓ - ÑÅÁË ÌÁÄÑÉÔÇÓ / EUROLEAGUE / FINAL 4 / SEMIFINAL / CSKA MOSCOW - REAL MADRID (ÖÙÔÏÃÑÁÖÉÁ: EUROKINISSI)
ÅÕÑÙËÉÃÊÁ / ÖÁÉÍÁË 4 / ÇÌÉÔÅËÉÊÏÓ / ÔÓÓÊÁ ÌÏÓ×ÁÓ - ÑÅÁË ÌÁÄÑÉÔÇÓ / EUROLEAGUE / FINAL 4 / SEMIFINAL / CSKA MOSCOW - REAL MADRID (ÖÙÔÏÃÑÁÖÉÁ: EUROKINISSI) EUROKINISSI SPORTS

Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για τους δυο ημιτελικούς της EuroLeague και τους προπονητές που πήραν το εισιτήριο για τον τελικό με κοινό παρονομαστή το... δέκα!

Οι ωραίοι ημιτελικοί της Παρασκευής δίνουν, πλέον, τη θέση τους στον μεγάλο τελικό της Κυριακής, μεταξύ της Φενέρ και της Ρεάλ Μαδρίτης για να μάθουμε την επόμενη πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αν δηλαδή θα είναι η ίδια (η Φενέρ), ή η «βασίλισσα» επιστρέψει στο θρόνο της. Κοινός παρονομαστής ο αριθμός 10.

Θα είναι το δέκατο τρόπαιο της Ρεάλ, που όπως στο ποδόσφαιρο έτσι και στο μπάσκετ έχει τα περισσότερα «μεγάλα» Κύπελλα (Τσάμπιονς Λιγκ-Ευρωλίγκες). Θα είναι επίσης η κούπα νούμερο δέκα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, του προπονητή που συνεχίζει να κερδίζει ανελλιπώς αυτά τα τρόπαια εδώ τρεις δεκαετίες. Μη ξεχνάτε ότι το πρώτο του ήταν 26 χρόνια πίσω, με την Παρτίζαν το 1992 στην Κωνσταντινούπολη.

Πολλοί έχουν πλέξει το εγκώμιο του 58χρονου προπονητή από το Τσάτσακ. Δε νομίζουμε ότι έχει ανάγκη τις …φιοριτούρες ο κόουτς με τα εννιά κύπελλα.

Σίγουρα η φετινή Φενέρ είχε πιο δύσκολο έργο μέχρι να φτάσει στον τελικό. Της έλειψαν πολύ οι δυο καλύτεροι παίκτες της περσινής σεζόν, που τελείωσε με θρίαμβο στο γήπεδό της. Ούντο και πολύ περισσότερο Μπογκντάνοβιτς δεν βρίσκονται εύκολα.

Παρόλα αυτά και επειδή ο Ομπράντοβιτς είναι …πεισματάρης, ακόμη κι αν λάθεψε στην επιλογή του ξένου (ο Τζέισον Τόμπσον δεν είναι σε καμιά περίπτωση Ούντο) κατάφερε να βρει τις λύσεις. Έδωσε χρόνο στον … ακατέργαστο Αχμέτ Ντουβερίογλου, η συμμετοχή του οποίου κάθε άλλο παρά έκπληξη ήταν στον ημιτελικό.

Ακόμη κι αν η Φενέρ δεν έπαιξε τόσο καλό μπάσκετ, όπως πέρσι, η ομάδα του Ομπράντοβιτς βάδισε σε σταθερό τέμπο και έγινε πιο σκληρή. Η άμυνά της τσάκιζε κόκκαλα. Το έκανε και στον ημιτελικό με τη Ζαλγκίρις , που είχε το πάθος, είχε τη διάθεση, έκανε τις ανατροπές της, αλλά έβρισκε και … τείχος μπροστά της. Τα τρία κοψίματα του Ντατόμε που έδινε συνεχώς βοήθειες δείχνουν πόσο καλά είχε διαβάσει το ματς η τουρκική ομάδα.

ΤΟ ΕΚΡΙΝΕ Ο ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ ΝΤΙΞΟΝ

Αλλά το κατόρθωμα του Ομπράντοβιτς είναι άλλο. Οι περισσότεροι απορούσαν και όχι άδικα πως αυτός ο προπονητής του απόλυτου ελέγχου επιμένει σε ένα παίκτη όπως ο Μπόμπι Ντίξον. Σούπερ-ταλαντούχος μεν, όχι παίκτης Ομπράντοβιτς δε.

Κι όμως αυτός ο … κωλοτουμπίδης όχι μόνο συμβιβάστηκε με την ιδέα του πάγκου, αλλά ακόμη κι αν μοιάζει αταίριαστος σε μια τέτοια ομάδα όπως η Φενέρ, κουμπώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ειδικά τώρα που δεν υπάρχει Μπογκντάνοβιτς και κάποιος πρέπει να … διακινδυνεύσει και να σουτάρει με τρέλα. Ο ημιτελικός που ήταν το απόλυτο σετ παιχνίδι, κρίθηκε από τον απρόβλετο «Μοχάμεντ Άλι» όπως έχουν βαφτίσει οι Τούρκοι τον κοντοπίθαρο Μπόμπι. Ένας σταρ, ο οποίος με τον Ομπράντοβιτς μεταμορφώθηκε σε «παγκίτη πολυτελείας» αλλά όταν χρειάζεται παίρνει το όπλο του κι … όποιον πάρει ο χάρος.

Ο Σάρας που στο τέλος του αγώνα έπεσε στην αγκαλιά του «Ζοτς» τα είχε προετοιμάσει ξανά όλα. Μπορεί η ομάδα του να «λύγιζε» σε πολλά διαστήματα του αγώνα, πάντα όμως έβρισκε το κουράγιο να επιστρέφει και να δείχνει πόσο γερά σμιλεμένη ομάδα είναι. Ένα γκρουπ παικτών με μέτριες δυνατότητες αλλά υψηλών φιλοδοξιών, καθοδηγούμενη σχεδόν σε κάθε φάση από τον πάγκο.

Το μπάσκετ όμως δεν είναι θέατρο με μαριονέτες. Όσο καλός κι αν είναι ο προπονητής, αν δεν βάλει το χεράκι του ο παίκτης, δε γίνεται τίποτε. Ο οίστρος του Ντίξον παρέσυρε τη Φενέρ, έδωσε φτερά στον Σλούκα και ουσιαστικά έκρινε το ματς υπέρ των πρωταθλητών Ευρώπης

Ο ΛΑΣΟ ΞΕΡΕΙ ΚΑΛΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ

Πέρσι η Ρεάλ πήγε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά πέρασε και δεν … ακούμπησε. Η Φενέρ την πέρασε σαν οδοστρωτήρας στον ημιτελικό ενώ στον αδιάφορο μικρό τελικό, η βασίλισσα έχασε και από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Τα πράγματα άλλαξαν κατά το ήμισυ προς το παρόν. Στον δεύτερο ημιτελικό της Παρασκευής, οδοστρωτήρας ήταν η Ρεάλ . Όχι επί της Φενέρ, αλλά κόντρα στην καλύτερη ομάδα της κανονικής περιόδου, πλην όμως ανέτοιμης για μια ακόμη φορά να αντέξει το βάρος ενός ημιτελικού.

Αν ο προπονητής της χρονιάς είναι σίγουρα ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους για την ομάδα-πρότυπο, που παρουσίασε, όλοι πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στον Πάμπλο Λάσο.

Εδώ μπορεί να μην τον έχουμε σε τόσο μεγάλη υπόληψη, αλλά επιτρέψτε μου να θυμίσω ότι πρόκειται για ένα άνθρωπο που:

  • Σαν παίκτης έχει ακόμη τις καλύτερες επιδόσεις όλων των εποχών σε ασίστ και κλεψίματα στην ισπανική λίγκα.
  • Σαν προπονητής μετράει μια Ευρωλίγκα, τρία πρωταθλήματα και πέντε Κύπελλα Ισπανίας.

Δεν είναι μόνο αυτό. Το μπάσκετ της Ρεάλ, πολλές φορές, θυμίζει αυτό το … αγνό ισπανικό μπάσκετ , που κάποτε θαυμάζαμε με ανοιχτό το στόμα. Που γέννησε και το ιστορικό παρατσούκλι «οι σαΐτες της Καστίλλης» όπως ονομάστηκε η τρομερή ομάδα της Μαδρίτης στη δεκαετία του 70 και του 80.

  • Ποιος δεν ευχαριστιέται βλέποντας τον Γιουλ να φεύγει σαν δαίμονας στον αιφνιδιασμό, να πατάει χειρόφρενο και να σουτάρει για τρεις;
  • Πόσο θεαματικός είναι ο Κάρολ όταν βγαίνει από τα σκριν για να ρίξει τις δικές του βόμβες;
  • Και πόσο μπάσκετ μπορεί να ξέρει μόλις στα 19 του, αυτό το … παλιόπαιδο ο Ντόντσιτς;

Δεν είναι όμως μόνο αυτή η Ρεάλ. Έχει κι άλλες πολλές πτυχές, με την σφραγίδα του προπονητή της. Όχι, ο Λάσο δεν έμαθε στον Ρέγιες να παίζει με τις επαφές σε κάθε φάση, που πιάνει την μπάλα, αξιοποίησε όμως αυτό το προσόν στο έπακρο. Έβαλε επίσης τον Αγιόν σε ρόλο δημιουργού στο «5» (εκεί … έχασε τη σειρά και ο Παναθηναϊκός στα πλέι-οφ), βρήκε Αμερικανούς ρολίστες τους οποίους εμπιστεύτηκε και φέτος (Τόμπκινς-Τέιλορ) και κυρίως έδωσε χρόνο και χώρο στον Ντόντσιτς. Θα μου πείτε, ποιος προπονητής δεν θα έκανε κάτι τέτοιο, μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο ταλέντο; Να πω την αμαρτία μου, έχω… πολλές αμφιβολίες, για το αν άλλοι κόουτς θα είχαν αυτή την πρόθεση να περιμένουν την ωρίμανση ενός εφήβου μέσα από συνεχόμενα ματς της Ευρωλίγκας!

Θα πει κανείς, με 92 πόντους που έβαλε η Ρεάλ πώς να … χάσει την πρόκριση. Ναι μόνο, που το εισιτήριο του τελικού το κέρδισε (έστω το μισό) και η άμυνα της Ρεάλ, μετά το πρώτο δεκάλεπτο όταν είχε δεχθεί 30 πόντους. Στα υπόλοιπα τριάντα λεπτά η ΤΣΣΚΑ σημείωσε μόλις 50 και οι Μαδριλένιοι πήγαν με μαθηματική ακρίβεια στον τελικό της Κυριακής.

Θα πάρουν τη ρεβάνς για το περσινό στραπάτσο; Είναι ικανοί και … έτοιμοι.

Photo credits: Eurokinissi

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ