Οι μεταγραφές συνεχίζονται, ενώ τα πρωταθλήματα, το ένα μετά το άλλο, αρχίζουν. Τα ρόστερ ακόμα δεν έχουν κλείσει κι αρκετοί παίκτες δεν έχουν παρά ελάχιστες προπονήσεις με τη νέα τους ομάδα. Michel Platini, José Mourinho, Arsène Wenger, Roberto Martínez είναι μεταξύ όσων υποστηρίζουν πως η μεταγραφική περίοδος πρέπει να ολοκληρώνεται πριν την έναρξη των επίσημων αγώνων.

Όλη αυτή η κατάσταση επηρεάζει φυσικά τις ομάδες, αλλά και τις κουβέντες μεταξύ των οπαδών σχετικά με όσα θα δούμε σε κάθε νέα σεζόν. Ενόψει της έναρξης της Premier League και λαμβάνοντας υπόψη μας πως πολλά μπορούν να αλλάξουν τις επόμενες ημέρες, θα προσπαθήσουμε να σημειώσουμε τις αλλαγές που περιμένουμε να φέρουν οι μέχρι τώρα μεταγραφικές κινήσεις των ομάδων.

Κάποιες από τις οποίες αυτή τη στιγμή συνεχίζουν χωρίς ουσιαστικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με πέρυσι. Οπότε για αυτές δε θα κάνουμε κάποια αναφορά σήμερα. Πάμε λοιπόν να δούμε πώς αναμένεται να επηρεάσουν τις ομάδες οι καινούριοι παίκτες και προπονητές.

MANCHESTER CITY

Εξαιτίας και της ποινής από την UEFA η πρωταθλήτρια Αγγλίας δεν ήταν αρκετά δραστήρια αυτό το καλοκαίρι. Με βάση τα στάνταρ της. Κάτι που σημαίνει πως απέκτησε 6 παίκτες και ξόδεψε 65 εκατομμύρια. Δεν είναι σίγουρο ότι θα αλλάξει η βασική της 11άδα, αλλά το ρόστερ της γέμισε περισσότερο. Ο Caballero αν δεν πάρει θέση βασικού, σίγουρα θα αναγκάσει τον Hart να δουλέψει περισσότερο. Ο Mangala σταδιακά μπορεί να γίνει βασικός κι έχει τη δυνατότητα μαζί με τον Kompany να αναβαθμίσει το κέντρο της άμυνας της ομάδας του Pellegrini. Lampard και Zuculini δίνουν βάθος (ο δεύτερος μπορεί να αποτελέσει και καλή βασική λύση τα επόμενα χρόνια) στη μεσαία γραμμή.

Ουσιαστικά όμως η πιο σημαντική διαφορά μπορεί να έρθει από τον Fernando. Η City απέκτησε επιτέλους ένα ποιοτικό χαφ που μπορεί να παίξει με επιτυχία τον ρόλο του holding midfielder. Ο πρώην παίκτης της Porto είναι καθαρόαιμος κόφτης και χαφ που κρατάει τη θέση του, σε αντίθεση δηλαδή με τους Fernandinho και Toure. Εκτός του ότι μπορεί να λύσει κάποια προβλήματα της ομάδας του, είναι πιθανό να οδηγήσει και σε αλλαγή συστήματος, έστω σε κάποια ματς. Με άλλα λόγια η City μπορεί να παίξει 4-2-3-1 με τους δύο Βραζιλιάνους πίσω από τον Toure και τον Ιβοριανό να κινείται πίσω από έναν επιθετικό. Η μεταγραφή του Fernando φανερώνει μια διάθεση για πιο δυναμικό παιχνίδι και πιο σφιχτή προσέγγιση στις πιο δύσκολες αναμετρήσεις.

LIVERPOOL

Μεγάλες αλλαγές δεν περιμένουμε ούτε στη λογική της ομάδας του Brendan Rodgers. Ουσιαστικά η μεγαλύτερη διαφοροποίηση έχει να κάνει με το γεγονός πως πλέον δεν υπάρχει ο Luis Suárez. Δηλαδή ο παίκτης που έψαχναν κατά βάση όλοι πέρυσι. Ο παίκτης που σε κάποιες περιπτώσεις ήταν όλη η επίθεση/επιθετική λειτουργία της Liverpool. Και ταυτόχρονα σημαντικός και για την πίεση που ασκούσαν οι Κόκκινοι στην αντίπαλη άμυνα όταν δεν είχαν την μπάλα. Βασικά η Liverpool πρέπει πλέον να βρει παραπάνω πρωταγωνιστές.

Η απόκτηση του Markovic, του Moreno (και του Lallana σε ένα βαθμό), σε συνδυασμό με τον αναβαθμισμένο ρόλο του Sterling, δείχνει μια πρόθεση για περισσότερο άπλωμα του παιχνιδιού και άμεση δημιουργία από τα άκρα. Και φυσικά οδηγεί τον Rodgers σε πιο σταθερή εφαρμογή των 4-2-3-1 και 4-3-3, συστήματα που είναι πιο κοντά σε αυτά που χρησιμοποιούσε μέχρι και πρόπερσι. Από εκεί και πέρα ο Lovren μπορεί να βοηθήσει την ομάδα να τοποθετεί πιο εύκολα την άμυνα ψηλά, ενώ η προσθήκη του Can μπορεί να συμβάλει στη μερική απεξάρτηση από τον Gerrard.

CHELSEA

Για την ομάδα του Mourinho οι αλλαγές μπορεί να είναι πολλές. Ξεκινώντας από τη συνολική εικόνα. Λογικά η Chelsea θα παραμείνει μια ομάδα σφιχτή, δίνοντας μεγάλη σημασία στη διατήρηση του μηδέν, αλλά πιθανότατα πλέον θα είναι πιο τολμηρή και πιο αλέγρα. Ο Luis της δίνει τη δυνατότητα να έχει στη δεξιά πλευρά τον Azpilicueta, άρα και περισσότερη επιθετικότητα από τους μπακ.

Για πολλούς η μεγάλη αλλαγή αφορά την επίθεση. Πράγματι ο Diego Costa αποτελεί αναβάθμιση σε σχέση με τις περσινές επιλογές. Είναι όμως παίκτης που παίζει καλύτερα όταν έχει χώρο. Η κίνηση και το εκτόπισμά του σίγουρα θα βοηθήσουν τους Μπλε απέναντι σε ομάδες που θα περιμένουν χαμηλά με πολλούς παίκτες. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως το κύριο ζητούμενο είναι η δημιουργία και η ανάπτυξη από πιο χαμηλά. Αυτή ήταν η μεγάλη αδυναμία της Chelsea πέρυσι. Είπαμε για τους πλάγιους μπακ. Η κύρια διαφορά όμως έχει να κάνει με τα χαφ. Ο Matic αποκτήθηκε τον Ιανουάριο, φέτος ήρθε ο Fabregas. Η Chelsea από τεχνικής άποψης, έχει πλέον το καλύτερο κέντρο που είχε εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό που περιμένουμε να δούμε είναι μια ομάδα που θα βγάζει περισσότερες κάθετες πάσες και συνεργασίες και θα έχει περισσότερη δημιουργικότητα, επιθετικότητα αλλά και ταχύτητα.

ARSENAL

Ospina, Chambers θα δώσουν βάθος στο ρόστερ. Ο Debuchy ήρθε για να καλύψει το κενό του Sagna. Το πραγματικά καινούριο στοιχείο για την ομάδα του Wenger έχει να κάνει με την απόκτηση του Alexis Sánchez. Πρώτα από όλα επειδή μετά τον Özil αποτελεί ακόμα μια προσθήκη ποδοσφαιριστή από το πάνω ράφι. Από εκεί και πέρα, στις περιπτώσεις που θα παίζει στην κορυφή της επίθεσης μπορεί όπως και ο Giroud να βάζει στο παιχνίδι τους υπόλοιπους, αλλά έχει και την ικανότητα να κινείται πιο γρήγορα κι άμεσα, είτε στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, είτε κάνοντας επίθεση κατά μέτωπο. Είτε παίζει κεντρικά, είτε στο πλάι αποτελεί ιδανικό παίκτη για να σημαδεύει ο Özil, ενώ μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για να βελτιώσει η Arsenal την άμυνά της ψηλά.

Η άλλη σημαντική αλλαγή των Κανονιέρηδων είναι ο Shad Forsythe. Προπονητής φυσικής κατάστασης με σημαντικό έργο στις ΗΠΑ (κυρίως στη γυναικεία εθνική ομάδα ποδοσφαίρου) και στην εθνική Γερμανίας. Η Arsenal εδώ και χρόνια αντιμετωπίζει προβλήματα πολλών τραυματισμών, με σημαντικούς παίκτες να χάνουν αρκετά ματς. Δε θα διαφωνήσω με όποιον πιστεύει πως χρειάζονται κι άλλοι παίκτες (αμυντικό χαφ κι επιθετικός για παράδειγμα), αλλά το βασικό είναι όσοι υπάρχουν να είναι σε θέση να παίζουν. Για αυτό και ο Forsythe ίσως είναι η μεταγραφή που θα έχει τη μεγαλύτερη επιρροή στην Arsenal.

MANCHESTER UNITED

Από τον Moyes στον Van Gaal. Αρκεί αυτό νομίζω. Μέχρι τώρα οι προσθήκες παικτών είναι δύο: ο Shaw και ο Herrera. Θα υπάρξουν κι άλλες. Τα πάντα όμως ξεκινούν από τον προπονητή. Μεταξύ άλλων περιμένουμε καλύτερη οργάνωση, αλλαγή συστήματος (3-4-1-2), έντονο pressing σε κάποια σημεία (ακόμα κι αν η ομάδα αγωνίζεται αρκετά πίσω), ανάπτυξη από την άμυνα με την μπάλα κάτω, αρκετά man-to-man, περισσότερη ευελιξία και ρίσκα.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τις μεταγραφές, η πιο κομβική είναι του Herrera. Η United μετά από καιρό έχει χαφ που τα κάνει όλα. Μέσο που μπορεί να της βελτιώσει τη δημιουργία και την ανάπτυξη από τον άξονα, ενώ έχει τη δυνατότητα να τρέξει πολύ και σωστά. Περισσότερα αφού δούμε και τις υπόλοιπες μεταγραφές, αλλά σε κάθε περίπτωση περιμένουμε μια ομάδα πιο ζωντανή από πέρυσι.

TOTTENHAM

Εδώ δεν θα υπάρχουν ιδιαίτερες αλλαγές στις ιδέες (σε σχέση με το διάστημα που ήταν προπονητής ο Villas-Boas, αφού σίγουρα η λογική θα είναι διαφορετική από αυτή που είχε ο Sherwood), αλλά λογικά η εφαρμογή θα είναι καλύτερη, όπως και η επικοινωνία, η διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού. Ο Pochettino, όπως και ο Villas-Boas θέλει η ομάδα του να πιέζει, να παίζει ψηλά, να δημιουργεί, να είναι γρήγορη (το τελευταίο βέβαια στην περίπτωση του Πορτογάλου δεν ξέρουμε αν ισχύει -μάλλον το ψάχνει και ο ίδιος ακόμα).

Όλες οι μεταγραφές που έχουν γίνει ως τώρα αφορούν την άμυνα. Η Southampton σε αυτό το κομμάτι λειτουργούσε καλά πέρυσι, η Tottenham είχε πολλά προβλήματα. Ο Pochettino θα προσπαθήσει να κάνει πιο συμπαγή την ομάδα του Λονδίνου. Επιπλέον περιμένουμε να βελτιώσει πολλούς παίκτες που την προηγούμενη σεζόν απέδωσαν πολύ κάτω από τις δυνατότητές του. Ο Αργεντινός έχει δείξει πως είναι καλός κόουτς, δουλεύει με τους ποδοσφαιριστές σε ατομικό επίπεδο και παίρνει το καλύτερο από αυτούς.

SOUTHAMPTON

Η λογική του Koeman έχει αρκετά κοινά με αυτή του προκατόχου του. Οι αλλαγές δεν έχουν να κάνουν τόσο με την κεντρική ιδέα, όσο με τους παίκτες που καλούνται να την εφαρμόσουν. Ναι, το 4-3-3 μπορεί να χρησιμοποιηθεί περισσότερο και ο Ολλανδός δε ζητάει από την ομάδα του να παίζει πάντα σε υψηλές ταχύτητες.

Οι σημαντικές αλλαγές όμως (θα) αφορούν τους ποδοσφαιριστές. Κι αυτή τη στιγμή τα ερωτηματικά είναι αρκετά. Από τις μεταγραφές που έχουν γίνει μέχρι τώρα η βασική διαφορά εντοπίζεται στον αντικαταστάτη του Lallana, τον Tadic. Ο Σέρβος είναι περισσότερο παίκτης γραμμής και αγωνίζεται πιο άμεσα. Τα υπόλοιπα έχουν πολλά ερωτηματικά.

STOKE

Η Stoke από πέρυσι με τον Hughes άρχισε να αλλάζει, παίζοντας λιγότερο με μακρινές πάσες. Η μεταγραφή του Diouf, αλλά κυρίως αυτή του Bojan (παίκτης με καλή τεχνική) είναι σημάδια που φανερώνουν πως και φέτος θα συνεχιστεί η προσπάθεια για να γίνει πιο γλυκό το παιχνίδι της ομάδας. Υπό αυτή την έννοια δε μιλάμε για ακριβώς για αλλαγές, αλλά για εξέλιξη. Δεν αποκλείεται όμως να υπάρχει κι αλλαγή συστήματος (4-4-2) σε κάποιες περιπτώσεις.

SWANSEA

Η Swansea έδωσε τον Michu και πήρε τον Gomis. Εντάξει, ξέρετε, οι μεταγραφές συχνά γίνονται για να γίνουν ή χωρίς να υπάρχει σιγουριά για το σχέδιο που θα εφαρμοστεί. Όπως και να έχει όμως, σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικούς παίκτες. Στην πραγματικότητα για παίκτες που παίζουν σε άλλη θέση, έχουν άλλο ρόλο. Ο Γάλλος είναι κλασικός σέντερ φορ, ο Ισπανός παίκτης που θέλει να κινείται χαμηλά και παίζει καλύτερα πίσω από τον επιθετικό.

Αν υπολογίσουμε πως παραμένει στην ομάδα ο Bony, αλλά και κάποιες δοκιμές στα φιλικά, τότε είναι πιθανό ο Monk να επιλέγει να κατεβάζει την ομάδα του με 4-4-2. Το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε συνολική αλλαγή λογικής, καθώς το συγκεκριμένο σύστημα δεν ευνοεί το παιχνίδι κατοχής. Τέλος (και) η απόκτηση του Montero μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα περισσότερο παιχνίδι από τα άκρα (η Swansea πέρυσι ήταν η ομάδα που έπαιζε κεντρικά περισσότερο από κάθε άλλη).

WEST HAM

Στη ομάδα που υπάρχει ο Andy Carroll φέτος προστίθεται και ο Enner Valencia. Αυτό σημαίνει δεύτερος παίκτης που είναι καλός όταν η μπάλα βρίσκεται ψηλά. Και το σύνολο του Allardyce παίζει πολύ με σέντρες. Και στην προετοιμασία έχει γίνει δοκιμή του 4-4-2. Δεν αποκλείεται λοιπόν να δούμε κάτι σαν four-four-fucking two.

ASTON VILLA

Σε αυτή την περίπτωση η αλλαγή είναι απλή και δεν έχει να κάνει (άμεσα) με τον τρόπο που θα παίζει η ομάδα. Ο Lambert άφησε τις μεταγραφές άγνωστων νεαρών παικτών χωρίς εμπειρία στην Premier League. Φέτος επιλέγει έμπειρους με παρελθόν στην Αγγλία. Cole, Senderos, Richardson, Cissokho. Οπότε ίσως δούμε μια ομάδα με περισσότερη σταθερότητα.

HULL

Οι μεταγραφές των Ince και Snodgrass προσφέρουν στον Bruce τη δυνατότητα να παίξει 4-2-3-1 ή 4-3-3. Ειδικά αν ο Long δεν αντικατασταθεί. Κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί 3άδα στην άμυνα (παρεμπιπτόντως τα συστήματα με 3 πίσω αναμένεται να φορεθούν πολύ φέτος και στην Premier League), αλλά πλέον θα έχει παίκτες που μπορούν να παίξουν στα άκρα της επίθεσης και να δώσουν περισσότερη επιθετικότητα και δημιουργία.

WEST BROM

Μιλώντας για 3άδες στην άμυνα, ο Irvine στην προετοιμασία έχει δοκιμάσει το 3-5-2 και έχει δηλώσει πως θέλει να το έχει τουλάχιστον ως εναλλακτική. Οι μεταγραφές των Gamboa, Davidson, Pocognoli (μπακ που μπορούν να παίξουν καλά σε αυτό το σύστημα), η αποχώρηση του Amalfitano και οι λίγες λύσεις στα άκρα της επίθεσης δείχνουν πως το 3-5-2 ίσως γίνει και η βασική επιλογή.

QPR

Το πιο πιθανό είναι το 3-5-2 να αποτελεί το βασικό σύστημα της QPR. Ο Redknapp πήρε τον Ferdinand, πήρε και τον Caulker, έχει και τους Dunne, Onuoha. Έχει και 3-4 καλούς χαφ (μεταξύ αυτών και ο νεοφερμένος και προερχόμενος από πού καλή σεζόν με την Cardiff, Mutch), Μπροστά δεν ξέρει ποιους θα έχει, αγόρασε και τον Isla (αν θες να παίξεις με 3 πίσω είναι ιδανικό μπακ-χαφ) και κάπου εκεί είχα αρχίσει να πιστεύω πως ο Χιλιανός θα διδάξει το σύστημα. Τελικά όμως θα το κάνει ο Glenn Hoddle, που πριν λίγες μέρες ανέλαβε ως προπονητής της πρώτης ομάδας με ειδική αποστολή να μάθει στην ομάδα τα μυστικά του 3-5-2.

Για σχόλια και παρατηρήσεις μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside