174. Αυτό είναι το άθροισμα των γκολ που έχουν πετύχει φέτος στην Premier League οι Liverpool (90) και Manchester City (84 σε δύο ματς λιγότερα). Chelsea, Arsenal, Manchester United, που ακολουθούν στη συγκεκριμένη κατηγορία, έχουν σκοράρει όλες μαζί 177 φορές.

Οι δύο ομάδες που δίνουν τη δυνατότητα στους οπαδούς τους να πανηγυρίζουν συχνά πάνω από 4 φορές στη διάρκεια ενός αγώνα (οι Κόκκινοι έχουν πετύχει 4 ή περισσότερα γκολ σε 11 ματς, ενώ οι Πολίτες σε 10), θα τεθούν αντιμέτωπες στο Anfield, σε μια αναμέτρηση που θα κρίνει πολλά στην κούρσα για την κατάκτηση του τίτλου.

Από τον ίδιο δρόμο

Η αφετηρία τους διαφορετική. Η Liverpool δεν είναι ότι δεν έχει δώσει λεφτά τα τελευταία χρόνια, αλλά μπροστά σε αυτά που ξοδεύει η City φαντάζουν ψίχουλα. Η ομάδα του Merseyside πέρυσι τερμάτισε 7η, αυτή του Manchester 2η. Η πρώτη το καλοκαίρι δεν ήταν καν ανάμεσα στα αουτσάιντερ για την πρώτη θέση, η δεύτερη ήταν 1 από τα 2 φαβορί. Από την άλλη, οι Κόκκινοι κράτησαν τον ίδιο προπονητή, ενώ οι Πολίτες αντικατέστησαν τον Mancini με τον Pellegrini, αλλάζοντας σε σημαντικό βαθμό κατεύθυνση. Όχι βέβαια ότι η λογική της ομάδας του Rodgers παρέμεινε ακριβώς η ίδια.

Εκκίνηση από ξεχωριστά σημεία λοιπόν, αλλά η βασική κατεύθυνση που ακολουθούν μοιάζει αρκετά. Το βασικό και για τις δύο είναι πως περισσότερο από το να μη δεχτούν γκολ, θέλουν να πετύχουν. Αμφότερες διαθέτοντας ταχύτητα, φαντασία, δύναμη, τεχνική, εξυπνάδα. Και οι δύο έχουν στις τάξεις τους κορυφαίους επιθετικούς. Καμία από τις δύο δεν παίρνει πολλά γκολ από τους πλάγιους επιθετικούς ή τα δεκάρια. Ο δρόμος που έχουν επιλέξει είναι ίδιος, αλλά ο τρόπος που πορεύονται παρουσιάζει αρκετές διαφορές.

Πιο γρήγορα η Liverpool, με πιο πολλούς η City

Βγαίνουν μπροστά γρήγορα και οι δύο, αλλά η City επιλέγει πιο συχνά να κάνει μεγάλες επιθέσεις. Γεγονός που αποτυπώνεται και στα λιγότερα τέρματα που έχει πετύχει στην κόντρα, σε σχέση πάντα με τη Liverpool. Η τελευταία έχει κατά μέσο όρο 3% λιγότερη κατοχή, ενώ το 29% της διάρκειας των αγώνων της παίζονται στο δικό της μισό. Το αντίστοιχο ποσοστό για την ομάδα του Pellegrini είναι 24%, το μικρότερο στην Premier League. Επιπλέον είναι η ομάδα που μας αναγκάζει περισσότερο από κάθε άλλη (εκτός της Chelsea, που έχει το ίδιο ποσοστό, δηλαδή 31%) να βλέπουμε στους αγώνες της κυρίως το μισό του αντιπάλου.

Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι η City, ενώ στηρίζεται στην ταχύτητα, την επιθετικότητα, στον αιφνιδιασμό του αντιπάλου, επιλέγει πιο συχνά από τη Liverpool, να κρατάει μπάλα, να χτίζει επιθέσεις λίγο πιο αργά, να ανεβάζει παραπάνω ποδοσφαιριστές αρκετά μέτρα πάνω από τη μεσαία γραμμή. Γιατί έχει επιθετικούς με μεγαλύτερο εκτόπισμα (συν τον Toure), που μπορούν να γεμίσουν περισσότερο την αντίπαλη περιοχή, ενώ διαθέτει πιο πολλούς δημιουργούς με πονηριά, τεχνική κι έλεγχο του χώρου (κυρίως τον Silva), αλλά κι έναν κλασικό winger (Navas) που δίνει πλάτος και τροφοδοτεί κυρίως με πάσες από το πλάι.

Είναι χαρακτηριστικό πως από τις τελευταίες οι Πολίτες επιχειρούν 23 ανά αγώνα, ενώ οι Κόκκινοι 17, τις λιγότερες στην κατηγορία. Να σημειώσουμε πάντως ότι η Liverpool έχει πετύχει περισσότερα γκολ με κεφαλιές, αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στα στημένα, όπου με 21 γκολ είναι η πρώτη της λίστας (2η η City με 18).

Σε αντίθεση με τη City, η Liverpool όταν έχει την μπάλα και πρέπει να ανεβάσει τις γραμμές, να ασκήσει πίεση και να επιτεθεί σε περιπτώσεις που η αντίπαλη άμυνα μαζεύεται πιο κοντά στην περιοχή της κι αφήνει λίγους χώρους πίσω της, έχει μεγαλύτερες δυσκολίες. Για αυτό κι επιλέγει μια λίγο πιο άμεση προσέγγιση, αλλά και πιο επιθετική άμυνα. Το τελευταίο αποτυπώνεται και στα τάκλιν. 22,3 ο μ.ο. της (ο υψηλότερος στην Premier), 2,6 πάνω από το σύνολο του Pellegrini. Η ομάδα του Rodgers λοιπόν, συνήθως πρεσάρει πιο ψηλά, με σκοπό να κλέψει την μπάλα, να επιτεθεί άμεσα (5 κάθετες πάσες μ.ο., δύο παραπάνω από τη City και η καλύτερη επίδοση στην κατηγορία) και να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα των επιθετικών της.

Ουσιαστικά οι Κόκκινοι παίζουν περισσότερα λεπτά στο δικό τους μισό, σε μια προσπάθεια να αναγκάσουν τον αντίπαλο να ανέβει, να αφήσει κενά κι εκεί να χτυπήσουν, με γρήγορη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση. Η ομάδα του Manchester από την άλλη εφαρμόζει λιγότερο πιεστική άμυνα. Ένας λόγος είναι ότι ο αριθμός των παικτών της 11άδας της που μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο, είναι μικρότερος. Ο άλλος είναι πως στον άξονά τους βρίσκονται συνήθως δύο παίκτες και ο ένας (Toure) έχει κυρίως επιθετικές αρμοδιότητες.

Κατά τα άλλα, όπως είπαμε, θέλει εκτός από την κόντρα, να χτυπάει και με πολλούς παίκτες. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα βρει απέναντί της πολυπρόσωπη άμυνα που περιμένει. Δεν είναι τυχαίο ότι βασίζεται αρκετά στους πλάγιους μπακ για να επιτεθεί. Ο Kolarov έχει 6 ασίστ, ο Zabaleta 5.

Ντρίμπλες και πάσες

Από πλάγια παίζει αρκετά και η Liverpool, αλλά λιγότερο κοντά στον ασβέστη και κυρίως με τους επιθετικούς της, όχι τόσο με κλασικούς ακραίους ή με προωθήσεις των μπακ. Mε εξαίρεση τους Johnson και Sterling. Ο τελευταίος όμως περισσότερο θα πάει στην ατομική ενέργεια, παρά σε συνεργασία. Κι εκεί εντοπίζεται μια ακόμα διαφορά των δύο ομάδων.

Η City που έτσι κι αλλιώς κάνει κατά μέσο όρο 40 πάσες περισσότερες ανά αγώνα, πάει πιο πολύ σε ομαδικές προσπάθειες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι παίκτες της έχουν σχεδόν 4 λιγότερες επιτυχημένες ντρίμπλες ανά ματς. Για παράδειγμα, Coutinho και Sterling επιλέγουν να κάνουν ντρίμπλα πολύ περισσότερο από ό,τι οι Nasri και Silva, που με τη σειρά τους πασάρουν πιο πολύ. Φυσικά οι επιθετικοί της Liverpool (για την ακρίβεια ο Suarez) έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή στη δημιουργία. Η μπάλα περνάει πιο συχνά από τα πόδια τους.

Ρίσκα και υπομονή

Σουτάρουν όμως και περισσότερο, αλλά και από πιο δύσκολες θέσεις. Στοιχείο που διαφοροποιεί γενικότερα τις δύο ομάδες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 30% των σουτ της City γίνονται από το πλάι, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το σύνολο του Rodgers είναι 38%.

Κι επειδή πριν γράφαμε για τα μεγαλύτερα κορμιά που διαθέτει η ομάδα του Pellegrini, να σημειώσουμε ότι το 60% των τελικών της προσπαθειών προέρχεται μέσα από την περιοχή, ποσοστό που είναι το κορυφαίο ανάμεσα στις 20 ομάδες, ενώ το 8% μέσα από τη μικρή περιοχή και μόλις το 33% έξω από το κουτί (το χαμηλότερο ποσοστό της κατηγορίας). Τα αντίστοιχα ποσοστά για τη Liverpool είναι 52%, 6% και 42%. Οι μεν προσπαθούν συχνά να μπουν με την μπάλα στα δίχτυα, οι δε όταν βρουν ευκαιρία διστάζουν λιγότερο να σουτάρουν.

Με τη δύναμη της επίθεσης

Από όλα αυτά το βασικό που προκύπτει είναι ότι και οι δύο προπονητές έχουν προσαρμόσει το (επιθετικό) παιχνίδι της ομάδας τους με τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάζει στους παίκτες που έχουν στη διάθεσή τους. Από τη μία, ποδοσφαιριστές πιο «άγριοι», πιο ζωηροί, θυμίζουν αλάνα, θέλουν να επιτεθούν πιο άμεσα, είναι πιο επιθετικοί δε διστάζουν να σουτάρουν από δύσκολες θέσεις, κάνουν καμιά ντρίμπλα παραπάνω, βολεύονται καλύτερα σε ανοιχτό γήπεδο. Από την άλλη, ποδοσφαιριστές πιο ντελικάτοι, της ακαδημίας, χτυπάνε πιο μεθοδικά, βγάζουν περισσότερες συνεργασίες, έχουν πιο πολλή υπομονή και υπερτερούν σε ποδοσφαιρική ευφυΐα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε συναντάμε αρκετές φορές τα δυνατά χαρτιά της κάθε μίας και στο παιχνίδι της άλλης.

Το σίγουρο είναι πως συχνά είναι απολαυστικές και οι δύο. Η Liverpool ξεκίνησε πιο συγκρατημένα, με περιορισμένη τόλμη. Ανέβηκε πολύ στο δεύτερο μισό της σεζόν και πλέον εκτός των άλλων δείχνει πως είναι η πιο χαρούμενη ομάδα, αυτή που το διασκεδάζει περισσότερο από κάθε άλλη. Η City τους πρώτους μήνες παρουσίασε μεγαλύτερη ποικιλία (έχει και παραπάνω λύσεις εξάλλου), ρευστότητα κι άνεση στην επίθεση, έμεινε λίγο στάσιμη στη συνέχεια κι έκανε μερικές προσαρμογές με το μυαλό στην άμυνα. Αμφότερες δεν είχαν για αρκετά ματς το μεγάλο τους αστέρι στην επίθεση (Suarez, Aguero). Και οι δύο έχουν πληρώσει λάθη στην άμυνα. Και οι δύο, αλλά πολύ περισσότερο η Liverpool, θέλουν να καταρρίψουν το κλισέ περί άμυνας και πρωταθλημάτων.

Για σχόλια, παρατηρήσεις και περισσότερη κουβέντα μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside