ΣΤΗΛΕΣ

Αντίθετες πορείες

Αντίθετες πορείες

Ο Football Philosopher γράφει για τα ριζικά προβλήματα της Μπαρτσελόνα, που άντεξε περισσότερο από το αναμενόμενο, τον Μαρτίνο που φαίνεται παραιτημένος, τον Αντσελότι που μαθαίνει από τα λάθη και τη Ρεάλ Μαδρίτης που βελτιώνεται.

Τελευταίο clasico της σεζόν, πρώτη κούπα που κρίθηκε. Και φυσιολογικά την κατέκτησε η Real Madrid. Η ομάδα με τα λιγότερα προβλήματα στο ρόστερ της. Η ομάδα που κάνει (πιο λογικές) κινήσεις, χωρίς βέβαια να αποφεύγει τα λάθη. Ο σύλλογος που ακόμα κι αν παίρνει πολλές αποφάσεις βάζοντας τα οικονομικά και την εικόνα πάνω από τα αγωνιστικά, έχει μια πιο σωστή και ξεκάθαρη κατεύθυνση.

Γιατί η Barcelona τα τελευταία χρόνια αυτό που έχει επιλέξει είναι να μη βοηθάει ούτε τον προπονητή, ούτε τους παίκτες της. Παρά μόνο προσπαθεί να ακολουθήσει -με συχνά άσχημα αποτελέσματα- τη λογική της Real σε εξωαγωνιστικά ζητήματα. Οπότε αν στην αρχή της φετινής περιόδου κάποιος μου έλεγε ότι τον Απρίλιο θα αναμετρηθούν μεταξύ τους σε τελικό, δε θα περίμενα κάτι άλλο από επικράτηση των Merengues.

Έπιασε ταβάνι και… πάτο

Στην πραγματικότητα το γεγονός πως η Barcelona κατάφερε φέτος να χάσει έναν τελικό στο τέλος, έφτασε μέχρι τους 8 του Champions League και μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα βρισκόταν στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος αποτελεί επιτυχία. Είναι λογικό στα κρίσιμα, στο τέλος της σεζόν, να μην αντέχει και να παρουσιάζει κακή εικόνα. Πολλές τρύπες στο ρόστερ, τραγική προετοιμασία το καλοκαίρι, αλλαγή προπονητή αργά, χρόνια προβλήματα που διογκώνονται και πολλές εξωαγωνιστικές ανορθογραφίες που χειροτερεύουν την κατάσταση. Η Barcelona σαπίζει εδώ και πολύ καιρό. Και πέρυσι και φέτος (κάποιοι θα έλεγαν και πρόπερσι) παρέμεινε κοντά στην κορυφή ή την έπιασε σε κάποιες περιπτώσεις, επειδή είχε απομακρυνθεί πολύ τα προηγούμενα χρόνια. Επειδή αυτή η γενιά παικτών είναι ξεχωριστή. Κι επειδή οι αντίπαλοι τη σέβονταν/φοβόντουσαν περισσότερο από όσο έπρεπε.

Η κατάσταση είναι γνωστή σε όποιον θέλει να δει, τα έχουμε ξαναπεί (το αρχείο υπάρχει για όποιον ενδιαφέρεται), οπότε τι να σημειώσουμε για τον τελικό σε ό,τι έχει να κάνει με την Barcelona; Πολύ απλά κάποια στιγμή η ατομική ποιότητα δε θα σε σώσει. Η αγωνιστική δομή της ομάδας, με το πέρασμα των αγώνων καταρρέει. Δεν υπάρχει αλλαγή φιλοσοφίας, παιχνίδι κατοχής κ.ο.κ. Τι νέα και παλιά λογική; Τα προβλήματα είναι ριζικά. Ο Martino πραγματική στήριξη δεν είχε ποτέ. Και πώς να έχει όταν ήταν δεδομένο πως ό,τι στραβό κι αν συμβεί αυτός θα την πληρώσει; Προσπάθησε με τα ψέματα να πάει την ομάδα μέχρι το τέλος, αλλά από ένα σημείο και μετά έχασε τον έλεγχο, ακούει περισσότερο από ό,τι πρέπει τους παίκτες, ενώ ζει σε μια κατάσταση που δεν του αρέσει. Σε ένα περιβάλλον άρρωστο.

Η Barcelona στον τελικό έκανε 30 σέντρες! Στο πουθενά πολλές. Γιατί; Επειδή δεν υπάρχει πλέον σύνολο. Έχει διαλυθεί. Το μόνο που υφίσταται είναι η κατοχή και κάποια μαγικά των παικταράδων. Ποιες συνεργασίες; Ποιες αποστάσεις; Ποιες τοποθετήσεις; Στο πρώτο ημίχρονο έδιναν την μπάλα στον Iniesta και περίμεναν. Τον κοιτούσαν. Ο Busquets προσπαθούσε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. 11 χρόνια πίσω έπρεπε να πάνε οι στατιστικολόγοι (περίπου τόσα έχει πάει και η ομάδα) για να βρουν πότε οι Καταλανοί είχαν χάσει και πάλι 3 σερί ματς. Καλό είναι από τώρα να ψάχνουν πότε ήταν η τελευταία φορά που έχασαν 4 ματς στη σειρά γιατί την Κυριακή πάει στο Camp Nou η Bilbao. Τι θετικό μπορεί να κρατήσει η ομάδα; Τον Bartra. Πολύ καλή σεζόν, καλό ματς και γκολ στο πρώτο του clasico. Έχει αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο.

Ο Martino είναι καλό προπονητής, αλλά θα φύγει. Δεν έχει σημασία ότι δεν πήρε ποτέ μια δίκαιη ευκαιρία. Εδώ που τα λέμε πάντως, το τελευταίο διάστημα και ο ίδιος μοιάζει συμβιβασμένος, κουρασμένος και παραιτημένος. Ο αποδιοπομπαίος τράγος έχει βρεθεί στο πρόσωπό του πάντως. Τα ακούνε και οι παίκτες. Είναι αδιάφοροι, δεν έχουν πάθος, δεν αγαπάνε την ομάδα, λένε. Αηδίες. Αν ίσχυαν όλα αυτά θα είχε φανεί εδώ και καιρό σε όλους η ανεπάρκεια όσων παίρνουν αποφάσεις. Απλά όταν ζεις για καιρό χωρίς προστασία σε άρρωστο περιβάλλον, θα αρρωστήσεις. Κάποια στιγμή δε θα αντέξεις να σώζεις τους υπεύθυνους για τα προβλήματά (σου) και να αμφισβητείσαι κιόλας. O Messi ας πούμε, στην πραγματικότητα κουβαλάει την ομάδα δύο χρόνια και βάλε. Δεν μπορείς να τον κατηγορείς επειδή δεν το κάνει για 3 χρόνια. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι λένε και στην περίπτωση της Barcelona ισχύει απόλυτα.

Βρήκε την άκρη

Η αλήθεια είναι πως αν η Real πέρυσι και φέτος παρουσιαζόταν πιο δεμένη και πιο σοβαρή σε σταθερή βάση, ίσως να είχε βοηθήσει την αντίπαλό της να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές μια ώρα αρχύτερα. Πέρυσι όμως πλακώνονταν μεταξύ τους και φέτος ήταν πολύ μπερδεμένοι στην αρχή της σεζόν. Ο Ancelotti όπως άργησε λίγο να βρει μια άκρη, έτσι άργησε να διορθώσει τα λάθη που έκανε απέναντι στην Barcelona.

Το έκανε όμως. Στον τελικό έριξε τις γραμμές πιο πίσω. Κάτι που έχουμε πει ότι ίσως πρέπει να επιλέγει πιο συχνά στα δύσκολα. Η Real περίμενε το λάθος των αντιπάλων και χτυπούσε στην κόντρα. Ήταν σαφώς καλύτερη, δεν ήταν εντυπωσιακή, δε χρειαζόταν να κάνει πολλά. Αν ήταν πιο προσεκτική θα μπορούσε να έχει τελειώσει τον τελικό και πολύ νωρίτερα. Λίγο πιο αποφασιστική στην τελική προσπάθεια της έλειψε. Και λίγο πιο καθαρό μυαλό. Ίσως υπάρχουν ακόμα κάποια νοητικά εμπόδια όταν αντιμετωπίζει την Barcelona.

Αδυναμίες

Αφού πιάσαμε τα προβλήματα, ας μείνουμε σε αυτά, πριν δούμε τα θετικά. Το πρώτο είναι πως χρειαζόταν περισσότερη ένταση στο αμυντικό κομμάτι. Κυρίως από τους παίκτες που παίζουν ψηλά. Πήρε καλύτερο βαθμό σε σχέση με άλλες δύσκολες φετινές αποστολές, αλλά ακόμα χρειάζεται βελτίωση σε αυτό το κομμάτι. Και με τους χώρους έχει ένα θέμα. Τους έκλεισε καλύτερα στον τελικό, αλλά και πάλι είχε αρκετά κενά ανάμεσα στις γραμμές της. Τέλος, στα τελευταία ματς η αμυντική της 4άδα έχει μια τάση να κάνει… χοντράδες. Ακόμα και ο Pepe που κάνει πολύ καλή σεζόν. Γενικότερα ακόμα και όταν έχει καθαρά το πάνω χέρι επιτρέπει στον αντίπαλο να βρει αρκετές ευκαιρίες.

Όλα ξεκινάνε από τη λειτουργία του συνόλου. Αν βελτιώσει τη συνοχή της ως ομάδα, τις αλληλοκαλύψεις, τις τοποθετήσεις και τις συνεργασίες, όλα θα είναι καλύτερα, πιο αρμονικά. Η αλήθεια είναι πως σε αυτόν τον τομέα κάνει σημαντικά βήματα από το ξεκίνημα της σεζόν. Θα μπορούσε να τα κάνει πιο γρήγορα, αλλά σε κάθε περίπτωση βελτιώνεται. Αρκεί κάποιος να θυμηθεί την εικόνα της στα τρία φετινά clásicos, που κάθε φορά είχε καλύτερη εικόνα.

Μαθαίνοντας από την Atletico

Στον τελικό, ακολούθησε λογική Atletico Madrid. Ή τη λογική της Dortmund απέναντί της (σε κάποια σημεία). Κλειστό 4-4-2 και χωρίς να διστάζει να αφήσει κενά στα άκρα. Περίμενε χαμηλά, έδωσε λιγότερους χώρους (εδικά στον Messi που στο 3-4 ενεργούσε συχνά ανενόχλητος) ο επιθετικός της κρατούσε μπάλα, κινούνταν σε πολλά σημεία, έβγαζε συνεργασίες και οι πλάγιοι χαφ της πρόσφεραν πολλές βοήθειες αμυντικά, ενώ ξεκινούσαν και τις επιθέσεις της.

Πρώτα από όλα η αδυναμία μου, o Isco. Σε ανάλογο ρόλο με αυτόν που είχε απέναντι στην Dortmund. Όταν επίσης ήταν εξαιρετικός. Σε ρόλο Koke, της Atletico. Έτσι όπως τον ονειρεύεται ο Ancelotti. Υψηλή τεχνική, καλό μυαλό, δημιουργός, αλλά με σκληράδα, πειθαρχία και προσφέροντας πρώτα βοήθειες στην άμυνα. Είχα σημειώσει πως ενώ είχε μπει καλά στη σεζόν, μετά την αλλαγή συστήματος, θα έπρεπε να προσαρμόσει το παιχνίδι του. Να γίνει πιο δυναμικός και να παίζει καλύτερη άμυνα. Για να μπορεί να αγωνίζεται χαμηλά στην 3άδα (ή σε μια 4άδα σαν τη χθεσινή). Ανάλογα στοιχεία είχε φανερώσει κυρίως πρόπερσι στη Malaga, δεν περίμενα όμως να καταφέρει να παρουσιάσει τέτοια εικόνα φέτος, από τη στιγμή που του ζητήθηκε να «μεταλλαχθεί» στη διάρκεια της σεζόν. Το κάνει όμως και δίνει ακόμα μια σπουδαία λύση στην ομάδα του. Έγραψε και ωραία ιστορία. Κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο μέσα στο Mestalla, στην έδρα της ομάδας που τον ανέθρεψε, αλλά δεν τον πίστεψε όσο θα έπρεπε.

Bale

Ωραία ιστορία έγραψε και ο Bale. Κάνει καλή πρώτη σεζόν στη Μαδρίτη, αλλά μέχρι τον τελικό σε όλα τα κρίσιμα ήταν από μέτριος έως αρνητικός. Έψαχνε μια μεγάλη στιγμή. Τη βρήκε. Έκανε γενικά καλό ματς (αν και σπατάλησε καλές ευκαιρίες, είτε με άσχημα τελειώματα, είτε επειδή δεν έδωσε πάσα) και τελικά ήταν αυτός που το έκρινε. Με ένα φανταστικό γκολ, σε μια φάση βγαλμένη από κόμικς (πραγματικά εντυπωσιακό ότι στο 85΄ έκανε τέτοια κούρσα). Και για να το κάνει ακόμα καλύτερο, δεν πανηγύρισε με καρδούλες, αλλά βγάζοντας πάθος. Και όλα αυτά σε ένα clásico.

Πάντως στο γκολ του φάνηκαν και κάποιες από τις αδυναμίες του. Τα 1-2 άσχημα κοντρόλ του παραλίγο να χαλάσουν τη στιγμή και έδειξαν πως ενώ είναι τρομερός αθλητής, με ταχύτητα, δύναμη, επιτάχυνση, αντοχή κι ανθεκτικότητα, στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι θέλει δουλίτσα. Εξάλλου η Real συχνά αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίζει κλειστές άμυνες. Για την ομάδα του πάντως φαίνεται πως στα δύσκολα ματς μάλλον είναι καλύτερο να έχει ή αυτόν ή τον Cristiano Ronaldo. Εξάλλου μοιάζουν και σε αρκετά σημεία στον τρόπο που σκέφτονται κι αγωνίζονται.

Di Maria

Σε αυτό το κομμάτι δεν έχουμε να κάνουμε με αξία παικτών, αλλά το ζητούμενο είναι πώς το σύνολο λειτουργεί καλύτερα. Ο Isco δείχνει ικανός να προσφέρει σκληράδα (9 τάκλιν είχε στον τελικό, περισσότερα από κάθε άλλον) και βοήθειες αμυντικά, ενώ ο Di Maria συνεχίζει να είναι εξαιρετικός και να δίνει πολλά σε άμυνα και επίθεση. Παίζοντας κάθετα, άμεσα και με ταχύτητα, κάνοντας κούρσες, αλλά και συνεργαζόμενος καλά με τους συμπαίκτες του, δημιουργούσε πολλά προβλήματα στην Barcelona για ακόμα ένα ματς. Επιπλέον παίρνει καλύτερο βαθμό στο κομμάτι της πειθαρχίας και πάντα βοηθάει αμυντικά. Αυτή τη στιγμή είναι σίγουρα πιο ολοκληρωμένος παίκτης από τον Bale.

Benzema

Πάντως όλους αυτούς συχνά τους κρατάει ενωμένους ο Benzema. Ένας επιθετικός που ίσως και να πασάρει-δημιουργεί καλύτερα από ό,τι εκτελεί. Τραβάει αμυντικούς εκτός θέσης, μπορεί να κρατήσει την μπάλα, να πάει κάθετα, να είναι ο συνδετικός κρίκος των επιθέσεων της Real. Οι τοποθετήσεις του και οι κινήσεις του ήταν βασικός λόγος που η ομάδα του μπορούσε να εκμεταλλευτεί το δυναμικό παιχνίδι των Bale και Di Maria, που έβρισκαν λόγω του παιχνιδιού του Γάλλου πολλούς χώρους.

Αλλαγές

Μετά την πρώτη φετινή συνάντηση μεταξύ Real Madrid και Barcelona, σημείωνα πως η πρώτη έχει δρόμο για να γίνει σύνολο, ενώ η δεύτερη παρότι έχει μια κατεύθυνση είναι προβληματική ομάδα. Πλέον αυτό που ισχύει είναι ότι οι Μαδριλένοι είναι ομάδα, με αδυναμίες, έστω και με κάποια καθυστέρηση μαθαίνουν από τα λάθη τους κι διαθέτουν έναν προπονητή που έχει στήριξη και κάνει πραγματικά κουμάντο. Οι Καταλανοί έφτασαν στο σημείο να μην ξέρουν τι παίζουν, ο προπονητής τους μοιάζει να μη βλέπει πλέον την ώρα να φύγει και το μέλλον δεν πρόκειται να είναι καλύτερο, αν δεν έρθουν άμεσα ριζικές αλλαγές.

Για σχόλια, παρατηρήσεις και περισσότερη κουβέντα μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ