Απέχουμε έτη φωτός από Premier League (ειδικά από αυτήν), La Liga, Serie A, Bundesliga και Ligue 1, όμως όποιος διανοηθεί ότι αυτό το γεγονός μας πτοεί και μας ρίχνει λίγο πριν την πρώτη σέντρα στο "ταπεινό" ελληνικό πρωτάθλημα, κάνει μεγάλο λάθος.

Το ερώτημα της εβδομάδας είναι "Γιατί μου αρέσει η Super League" και η συντακτική ομάδα του Sport24.gr αναλαμβάνει να εξηγήσει στο ελληνικό φίλαθλο κοινό για ποιο λόγο ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να παρακολουθούν τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος.

Μας γυρίζει στα παιδικά μας χρόνια, εξηγεί ο Βαγγέλης Σταματόπουλος

Το ερώτημα "Γιατί μου αρέσει η Superleague" που μας τέθηκε αυτή την εβδομάδα είναι ένα από τα δυσκολότερα που καλούμαι να απαντήσω, και αυτό γιατί η αλήθεια είναι πως το πρωτάθλημά μας δεν έχει και τόσα πολλά καλά στοιχεία για να φουσκώνουμε από υπερηφάνεια (είτε μιλάμε για γήπεδα είτε για παίκτες, είτε για παράγοντες είτε και για οπαδούς) και προτιμώ προσωπικά να παρακολουθήσω κάποιον αγώνα του εξωτερικού για να περάσω ποιοτικότερα 1,5 ώραμπάλας.Οπότε θα απαντήσω πως αυτό που με "δένει" με τη Super League (πέρα φυσικά από το ότι είναι η δουλειά μας) έχει να κάνει κυρίως με το παρελθόν και τα παιδικά μου χρόνια. Όταν τότε μαζεύαμε χαρτάκια της Panini με τις ελληνικές ομάδες και τα ανταλλάσαμε στο σχολείο, όταν ήμασταν καρφωμένοι στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ ακούγοντας Κώστα Μότση και Ηρακλή Κοτζιά που συντόνιζαν και μας "ταξίδευαν" σε όλα τα γήπεδα της χώρας, όταν ονειρευόμασταν πως θα πιάναμε το... 13άρι στο ΠΡΟ-ΠΟ, όταν όλαμας φαίνονταν πιο όμορφα, πιο αγγελικά πλασμένα. Για εκείνες λοιπόν τις εποχές δίνουμε κάθε χρόνο και μία νέα ευκαιρία στο ελληνικό πρωτάθλημα το οποίο εν τέλει το αγαπάμε παρά τα (πολλά) στραβά του.

Έχουμε 10 καλούς λόγους να τη βλέπουμε, αναλύει ο Γιάννης Φιλέρης

Κάποιο λάθος έγινε. Η κανονική ερώτηση είναι "γιατί δεν μου αρέσει η Superleague".Αλλά, αν δεν σας αρέσει κύριε, μην ασχολείστε μαζί της είναι η απάντηση. Οπότε πάμε να βρούμε δέκα λόγους, που αξίζει κανείς να παρακολουθεί το ελληνικό πρωτάθλημα...

Παίξε στον Stoiximan ειδικά στοιχήματα στη Superleague

1. Παίζουν μπάλα οι πρόεδροι. Όπως μπορεί ο καθένας. Ο Μαρινάκης αγριοκοιτάζει, ο Αλαφούζος τιτιβίζει, ο Πανόπουλος γράφει ανακοινώσεις. Έκαστος στο είδος του. Στο τέλος, όπως ξέρετε ο πρόεδρος σηκώνει το Κύπελλο. Εντάξει, μετά το παίρνουν προπονητές και παίκτες, εκτός αν τύχετε στην περίπτωση της Νίκης Βόλου, Ανδρέα Πάτση, που πήρε την κούπα (του περσινού πρωταθλήματος της Football League) ο οποίος το σήκωσε αλλά και έκανε τον γύρο θριάμβου μόνος του.

2. Πιάνουν δουλειά οι αγαπητοί συνάδελφοι των γραφείων Τύπου και οι υπεύθυνοι επικοινωνίας. Δύσκολη δουλειά να βάζεις σε ... ανακοινώσεις τα μπινελίκια των προέδρων που σε έχουν πάρει τηλέφωνο για να βρίζουν τους διαιτητές, τους αντιπάλους και σένα τον ίδιο που προσπαθείς να τους πείσεις ότι το "γράψτο όπως στο λέω" δε μπορει να γίνει σε φράσεις του στυλ "με τη βοήθεια του Χριστού θα τους γ@%#σουμε την Παναγία".

3. Θα δώσει μια, τουλάχιστον, συνέντευξη ο Ιβάν Σαββίδης. Αρχίζοντας το Σάββατο και τελειώνοντας την Κυριακή.

4. Θα έχουμε, φέτος, ξένο αρχιδιαιτητή. Αυτό δε σημαίνει ότι θα σταματήσει η γκρίνια για τη διαιτησία, αυτό έλειπε να ξεχάσουμε και τη μπάλα που ξέρουμε.

5. Θα δούμε τους πιο συμπαθητικούς ξένους στυλ Ογκουνσότο.

6. Το ξαναγράφω, γιατί είναι μαστ. Θα γράψει μια τουλάχιστον ανακοίνωση ο Πανόπουλος.

7. Θα περιγράψει τα ντέρμπι ο Ισίδωρος Πρίντεζης, τραβώντας τις καταλήξεις των ονομάτων...

8. Θα δοθεί έστω μια ευκαιρία στους φίλους της ΑΕΚ να βροντοφωνάξουν "ερχόμαστε" ή "είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ".

9. Εντάξει, θα δούμε και καλή μπάλα. Και καλούς παίκτες. Και ωραία γκολ. Και συναρπαστικά παιχνίδια. Μη τα βλέπετε όλα μαύρα, δεν είναι.

10. Θα παίζει και η Superball. Βλαχόπουλος-Καίσαρης φωτογραφίζονται με περίεργες φανέλες, ο Βραχωρίτης φωνάζει σε πέντε λεπτά βγαίνουμε και όλοι βλέπετε την κορυφαία διαδυκτιακή εκπομπή για το ελληνικό πρωτάθλημα στις οθόνες σας.

Αγαπάς τη γυναίκα σου και ας μην είναι μοντέλο, λέει ο Ηλίας Ευταξίας

Σου αρέσει το ποδόσφαιρο και θες συγκεκριμένο λόγο για να δεις το πρωτάθλημα της χώρας σου; Όχι φίλε μου. Δεν πρέπει να δεις απλά την Superleague, πρέπει να την παρακολουθήσεις! Διότι αν είναι να την ειρωνεύεσαι χωρίς να ξέρεις βασικά πράγματα, να την αφήσεις στην ησυχία της. Πρωτάθλημα δεν είναι μόνο ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ. Άραγε ξέρει κανείς πως ο Παναιτωλικός έχει φτιάξει μία πολύ καλή ομάδα; Γνωρίζει ποιον επέλεξε ο Πλατανιάς για την κορυφή της επίθεσης; Η Superleague μπορεί να μην είναι σούπερ ουάου, αλλά είναι το πρωτάθλημα που αξίζουμε να έχουμε. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Έχει αρκετά καλά παιχνίδια, που μπορεί να μην ξεχωρίζουν για την τεχνική των παικτών και την ταχύτητά τους, αλλά έχουν τη δική τους ομορφιά. Ναι, οι ομάδες είναι πολλές αλλά αυτό θα το διορθώσουν από την επόμενη χρονιά. Μέχρι τότε ας απολαύσουμε τη μάχη για την παραμονή που αναμένεται να κρατήσει μέχρι το τέλος, αφού τα πράγματα στην κορυφή και την 5άδα είναι λίγο πολύ γνωστά. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα βλέπουμε τις.αναμετρήσεις. Η επαρχία έχει αποκτήσει καλές ομάδες και τα "ντέρμπι" θα είναι αρκετά. Μην γκρινιάζετε συνέχεια. Απολαύστε το...

Ο Δάφκος, ο Ότιτζι και ο... Πετρακόπουλος, θυμάται ο Νίκος Συριώδης

Γιατί μου αρέσει η Superleague, ε; Γιατί είναι το πρωτάθλημα της χώρας μου και από την στιγμή που διάλεξα να ασχοληθώ με το χόμπι μου και να το κάνω επάγγελμα, δεν μπορώ να σιχτιρίζω μονίμως αυτό που μου δίνει δουλειά. Με άσχημα, με στραβά, με ανοργανωσιά, με μέτριο επίπεδο πολλές χρονιές, με αυτό μεγαλώσαμε, με αυτό αγχωθήκαμε, με αυτό δεθήκαμε με την ομάδα μας. Μικροί μπροστά στο ραδιοφωνάκι να περιμένουμε την σέντρα στα γήπεδα τα μεσημέρια της Κυριακής στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ, με Λευτέρη Σαρελάκο στο Καραϊσκάκη, Μιλτιάδη Παναγιωτόπουλο στη Νέα Φιλαδέλφεια, με το Λεπτό προς Λεπτό στο MEGA, με την Ώρα των Πρωταθλητών στα πρώτα χρόνια του... Filmnet, με τον Δάφκο και τον Σπίνουλα στον Αθηναϊκό, με Νάση, Ραγκέλοβιτς και Πάτε στον Πιερικό, με Αμαέκι Ότιτζι στην Παναχαϊκή, με Κώστα Βασιλάκη να περιγράφει τα γκολ του Τζουγκάνοβιτς στο Ηράκλειο για τον ΟΦΗ, με Σταύρο Πετρακόπουλο να λέει "Τζάτζος από δεξιά, σεντράρει για τον Μαρτσέλο" σε ματς της Ξάνθης. Γι' αυτούς και για πολλούς ακόμη λόγους...

"Αν δεν αποφύγεις τον βιασμό, απόλαυσέ τον", τονίζει ο Γιώργος Περπερίδης

Ναι, οκ, προφανώς και η όποια αίγλη της Super League δεν συγκρίνεται με αυτή των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Ομάδες με οικονομικά προβλήματα και με περιορισμούς στις μεταγραφές. Λίγα γήπεδα που πληρούν τις προϋποθέσεις να διεξαχθεί νορμάλ ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Οπαδοί που πολλές φορές ξεσπάνε στις κερκίδες εξαιτίας έλλειψης παιδείας ή... παντόφλας στο σπίτι. Μανούρες για την διαιτησία. Πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ παραγόντων. Αλλά και μέσα από όλα αυτά ομάδες που σιγά σιγά και μέσα από τα όποια προβλήματα, δίνουν μια νότα αισιοδοξίας. Ο Αστέρας Τρίπολης, ο Ατρόμητος, η ΑΕΛ Καλλονής. Παίκτες αξίας όπως οι Αφελάι, Αμπιντάλ, Μπεργκ, Ρατ, Ιμπαγάσα. Νεαροί Έλληνες με προοπτική, όπως οι Διαμαντάκος, Μπουχαλάκης, Καρέλης, Λαγός, Κουλούρης, Κουρμπέλης. Οπότε ίσως αξίζει να δώσουμε μια ευκαιρία στο δικό μας πρωτάθλημα, που μπορεί ενίοτε να μας βιάζει τα μάτια αλλά έχει και λόγους να μας αποζημιώσει.