Για την προετοιμασία της Εφές:« Είμαστε στη Σλοβενία και έχουμε αρχίσει την προετοιμασία μας. Θα είμαστε εδώ μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου και μετά θα πάμε στην Κωνσταντινούπολη. Είμαστε τυχεροί, καθώς έχουμε μαζί μας τους πέντε από τους επτά ξένους της ομάδας. Μας λείπει ο Σάριτς και οι τρεις Τούρκοι διεθνείς. Είμαστε 15 παίκτες μαζί με αυτούς της δεύτερης ομάδας, αλλά έχουμε και το 70% της πρώτης. Είμαστε ικανοποιημένοι, διότι έχουμε το βασικό κορμό στην προετοιμασία».

Για το τουρκικό μπάσκετ:« Τα τελευταία δύο χρόνια έχει αλλάξει τη δομή του με την εισροή αρκετών ξένων, ενώ δεν είναι υποχρεωτικό να έχεις έναν Τούρκο στο παρκέ κάθε στιγμή. Πλέον είναι πολύ δυνατή λίγκα, καθώς έχουν μαζευτεί πολλοί παίκτες με ταλέντο. Όνειρο και όραμα όλων είναι να πρωταγωνιστούν οι ομάδες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως το πετυχαίνουν οι ελληνικές. Στόχος τους είναι να είναι σταθερά στο Final 4 για τα επόμενα τέσσερα με πέντε χρόνια. Μέχρι τώρα δεν έχουν καταφέρει να έχουν αυτή τη σταθερότητα».

Για την εθνική ομάδα:« Την παρακολουθώ, όπως και όλες τις άλλες ομάδες και τις εξελίξεις στο Ευρωμπάσκετ. Έχουμε μία πολύ αθλητική ομάδα που συνδυάζει έμπειρους και ταλαντούχους παίκτες. Ο προπονητής είναι μοντέρνος και ικανός. Επίσης, οι παίκτες ξέρουν πότε να ετοιμαστούν, έχουν την εμπειρία και το μόνο που χρειάζονται είναι λίγος χρόνος προκειμένου να αποκτήσει η ομάδα την απαιτούμενη ομοιογένεια. Να «δέσουν» τα παιδιά που ήρθαν από το ΝΒΑ με αυτά που παίζουν στην Ευρώπη. Ωστόσο, δεν πρέπει να ανησυχούμε. Νομίζω ότι θα πάμε καλά. Συνδυάζουμε την ωριμότητα, την εμπειρία και την ενέργεια, στοιχεία πολύ σημαντικά. Έχουμε παίκτες που μπορούν να πάρουν το κρίσιμο σουτ και να δώσουν τη σωστή πάσα όταν πρέπει. Τα παιδιά θα έχουν πίεση, διότι εκπροσωπούν την Ελλάδα, αλλά είναι έμπειροι παίκτες, που ξέρουν να φτιάχνουν το κλίμα όταν πρέπει. Μέσα από αυτό θα πετύχουμε και θα είμαστε έτοιμοι στα «μεγάλα» παιχνίδια στις διασταυρώσεις».

Για το αν υπάρχει κίνδυνος να μην εμφανιστεί «δεμένη» η ομάδα:« Όχι. Αυτό που φαίνεται απ΄ έξω με τα πολλά ονόματα δεν ισχύει, διότι υπάρχει σεβασμός μέσα στο παρκέ. Ο ένας έχει κερδίσει το σεβασμό του άλλου και οι παίκτες δεν έχουν δείξει, μέσα από την πορεία τους, ότι αμφισβητούν την πορεία των άλλων. Είναι σοβαρά παιδιά και επαγγελματίες που θα βρουν το ρόλο τους. Άλλωστε, έχουν μάθει να παίρνουν τίτλους και σε αυτό θα επικεντρωθούν. Ο Σπανούλης έδωσε στην Κωνσταντινούπολη την μπάλα στον Πρίντεζη να βάλει το νικητήριο καλάθι, ο Ζήσης ξέρει πότε να πασάρει, να σουτάρει και να κάνει φάουλ. Ο Καλάθης έχει μάθει να διαχειρίζεται κρίσιμες στιγμές από όταν έπαιζε δίπλα στον Διαμαντίδη και τον Γιασικεβίτσιους. Όλοι οι παίκτες ξέρουν την ιεραρχία της ομάδας και των στιγμών. Οι ρόλοι θα βρεθούν εύκολα, διότι όλοι θέλουν να διακριθούν με την εθνική, να φέρουν το αποτέλεσμα και όλοι ξέρουν ότι αυτό θα γίνει μόνο μέσω της ομάδας».

Για το ποιο είναι το ιδανικό μπάσκετ που μπορεί να παίξει η ομάδα:« Πρώτα θέλω να κάνω μία ευχή: Στις 19 του μήνα έχουμε βάλει προπόνηση με την Εφές μεσημέρι, για να δούμε τα ημιτελικά και ελπίζω να δούμε την Ελλάδα. Τόσο σε εμένα, όσο και στον Φώτη Κατσικάρη και όλους τους νέους προπονητές αρέσει η πίεση στην μπάλα και τα καλάθια που είναι προϊόντα πίεσης. Στο μισό γήπεδο τα γκαρντ που έχουμε, προεξέχοντος του Σπανούλη, έχουν πολύ καλά δημιουργικά συστατικά. Έχουμε και καλούς πλαϊνούς παίκτες να συμπληρώνουν το παζλ. Τέλος, οι «ψηλοί» μας είναι σε καλύτερη κατάσταση από πολλούς «ψηλούς» άλλων ομάδων, ενώ χαρακτηριστικό είναι και ότι οι σέντερ βρίσκουν τη φόρμα τους πιο αργά σε σχέση με τους γκαρντ. Νομίζω θα πάμε καλά, διότι έχουμε τους παίκτες-κλειδιά που θα κάνουν αυτό που πρέπει την κρίσιμη στιγμή. Βέβαια, όλα ξεκινούν από την άμυνα. Έχουμε βαθύ ρόστερ με παιδιά που δίνουν έξτρα ενέργεια, όπως ο Μάντζαρης, ο Αντετοκούνμπο, ο Παπανικολάου, που θα πλαισιώσουν τους πιο έμπειρους. Άλλωστε, το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι που σε κάθε του αγώνα, σε κάθε του στιγμή είναι διαφορετικό. Τίποτα δεν είναι ίδιο στο επόμενο δευτερόλεπτο. Είναι ένα παιχνίδι αντίδρασης και ατομικής προετοιμασίας, όπου οι παίκτες πρέπει να λειτουργούν κάτω από καταστάσεις μεγάλης πίεσης και αυτοί που το καταφέρνουν παίρνουν τα μεγάλα συμβόλαια. Να ξέρετε ότι δεν παίρνεις μετάλλιο, αν δεν περάσεις από πολέμους και τα δικά μας παιδιά είναι μπαρουτοκαπνισμένα. Ξέρουν να διαβάζουν τους συμπαίκτες και τους αντιπάλους τους, να παίζουν με το χρόνο και υπό την πίεση του κόσμου και του Τύπου. Η διάθεση και η ομοιογένεια είναι σε καλό βαθμό, ενώ μου άρεσε και αυτό που είδα από πλευράς ατμόσφαιρας και εικόνας. Πρέπει να πηγαίνουμε βήμα βήμα και να έχουμε θετική αύρα. Το μπάσκετ μάς έχει χαρίσει τόσες δυνατές στιγμές και μας έχει δώσει τη δυνατότητα να εκπροσωπούμαστε σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να έχουμε ταυτότητα».

Για την απουσία αθλητικών σέντερ από την ελληνική ομάδα:« Υπάρχει μία σημαντική διαφορά της Ευρωλίγκας με το Ευρωμπάσκετ. Στην Ευρωλίγκα παίζουν οι λευκοί γκαρντ, που διαχειρίζονται το παιχνίδι με ωριμότητα και οι αλτικοί ψηλοί, που συνήθως προέρχονται από τις Η.Π.Α. Στις εθνικές αναβαθμισμένο ρόλο έχουν οι γηγενείς «ψηλοί» και οι δικοί μας είναι σε καλή κατάσταση και δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από τους αντίστοιχους άλλων ομάδων. Δηλαδή έχουν καλύτερους «ψηλούς» η Γαλλία και η Ισπανία; Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να φορμαριστούμε την κατάλληλη στιγμή, να βρούμε… χημεία, που μαζί με την ενέργεια και την εμπειρία είναι ένα κράμα που φέρνει τα αποτελέσματα. Μαζί φυσικά με τη διάθεση στην άμυνα».