Η σχολική σάκα που μας αγόραζαν κάθε Σεπτέμβρη οι γονείς είναι μια από τις πιο δυνατές αναμνήσεις. Για την ακρίβεια η σχολική τσάντα ήταν ένας από τους λίγους καλούς λόγους να σκέφτεσαι το σχολείο με κάποια προσμονή.

Η σχολική σάκα που μας αγόραζαν κάθε Σεπτέμβρη οι γονείς είναι μια από τις πιο δυνατές αναμνήσεις. Για την ακρίβεια η σχολική τσάντα ήταν ένας από τους λίγους καλούς λόγους να σκέφτεσαι το σχολείο με κάποια προσμονή.

Τελειώνουν οι διακοπές, τέλος τα μπάνια, αντίο στους φίλους από το χωριό, επιστροφή στη μουτζούρα, διέλευση από τα διυλιστήρια Ασπροπύργου, μπουζούριασμα στα 70 τετραγωνικά, ξεκινάει το σχολείο. Για ακόμα περισσότερη ακρίβεια το τελευταίο πιάνει όσο τα υπόλοιπα μαζί.

Αυτά ήταν από τη μία πλευρά της ζυγαριάς. Και από την άλλη ήταν τα σχολικά είδη και κυρίως η σχολική τσάντα.

Ε, η ενήλικη ζωή είναι όλα τα χαμένα μπάνια, οι χαμένοι φίλοι και τα δύσκολα αφεντικά χωρίς την τσάντα. Δηλαδή όλα τα μείον μαζεμένα στην ίδια πλευρά της ψυχολογικής ζυγαριάς χωρίς κανένα αντίβαρο.

Μέχρι τώρα, δηλαδή, γιατί κάνουμε τομή στις καταναλωτικές συνήθειες, διορθώνουμε τη μεγάλη αδικία που υφίστανται όλοι οι τριανταροσαρανταροπενηντάρηδες και εισάγουμε έναν νέο θεσμό: Την Σεπτεμβριάτικη τσάντα του ενηλίκου.