Έχει περάσει σχεδόν όλη της τη ζωή στο κλειστό των Ιλισίων. Εκεί έκανε τα πρώτα της βήματα στο βόλεϊ και πριν από λίγες ημέρες μαζί με τα υπόλοιπα κορίτσια του Ηλυσιακού κατάφεραν να οδηγήσουν την ομάδα βόλεϊ γυναικών στη Volley League μετά από μία εντυπωσιακή σειρά κόντρα στην ΑΕΚ. Μάλιστα, αυτό το κατόρθωμα τους αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς ότι οι κιτρινόμαυρες ήταν το μεγάλο φαβορί για την άνοδο έχοντας πολλαπλάσιο μπάτζετ.

Η Μαρία Σωτηρίου και οι υπόλοιπες συμπαίκτριες της κατάφεραν να φτάσουν όμως στην άνοδο επικρατώντας στο τρίτο ματς της σειράς στη Φιλαδέλφεια παρά το γεγονός ότι βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο.

Η 22χρονη ακραία του Ηλυσιακού μίλησε στο Sport24.gr για τη φετινή επιτυχία της ομάδας των Ιλισίων, τα σχέδια της για το μέλλον, τα προβλήματα του ελληνικού βόλεϊ και μας αποκάλυψε ορισμένες από τις πτυχές του χαρακτήρα της. Η συζήτηση μας δεν θα μπορούσε να μην ξεκινήσει από το αγωνιστικό κομμάτι και τη μεγάλη άνοδο στη Volley League.

"Φέτος είχαμε μία ωραία ομάδα. Δεν αναφέρομαι στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά στο εξωαγωνιστικό. Είχαμε εξαιρετικό κλίμα και καλά παιδιά. Πίστεψε με είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν χαίρεσαι να πηγαίνεις στο γήπεδο. Πήγαινα στην προπόνηση και με αποφόρτιζε. Για αυτό χάρηκα που η άνοδος ήρθε με τη φετινή ομάδα. Μπορώ να πω ότι αυτό που θα μου λείψει του χρόνου είναι ότι δε θα είμαστε οι ίδιες" τόνισε αρχικά και συνέχισε: "Είχαμε εξαιρετικό κλίμα και δουλεύαμε ως ομάδα. Αυτό φάνηκε και όταν φτάσαμε στο τέλος της χρονιάς. Εκεί που υπήρχαν πολλά διαδοχικά παιχνίδια και μέτρησαν άλλα πράγματα και όχι μόνο η ποιότητα των αθλητριών. Βοηθούσε η μία την άλλη, δείξαμε ψυχικά αποθέματα και αυτό φάνηκε μέσα στο γήπεδο".

* Η Μαρία Σωτηρίου σε επίθεση της στον αγώνα με την ΑΕΚ.

Φυσικά, δεν ήταν όλα εύκολα, αφού το φετινό πρωτάθλημα ήταν τρομερά δύσκολο. Η δημιουργία της Pre League ανέβασε ψηλά τον πήχη του ανταγωνισμού μια και πλέον δεν υπήρχαν εύκολες ομάδες κάτι που παραδέχεται και η ίδια: "Αν εξαιρέσεις τη Θέτιδα, όλες οι ομάδες ήταν πάνω κάτω στο ίδιο επίπεδο. Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός. Αυτό δεν υπήρχε σίγουρα τα προηγούμενα χρόνια. Ουσιαστικά στους προηγούμενους ομίλους της Α2 υπήρχαν ομάδες τριών ταχυτήτων. Ήταν αυτές που πάλευαν για την άνοδο, εκείνες που ήταν αδιάφορες αφού δεν μπορούσαν να ανέβουν αλλά ούτε και να πέσουν, καθώς και εκείνες που πάλευαν για την παραμονή τους. Τώρα είχαμε ανατροπές. Ομάδες που βαθμολογικά ήταν στις πιο κάτω θέσεις έπαιρναν βαθμούς ή νικούσαν ομάδες που βρίσκονταν στις κορυφαίες θέσεις. Γενικότερα, δεν υπήρχαν εύκολα παιχνίδια και αυτό μου άρεσε".

Όσο κι αν έχουμε συνηθίσει οι αλλαγές που γίνονται να έχουν αρνητικό αντίκτυπο, όπως φαίνεται το συγκεκριμένο πείραμα πέτυχε για την ΕΟΠΕ. "Πιστεύω ότι φετινό σύστημα διεξαγωγής της τελικής φάσης ήταν καλύτερο. Δεν κρίνονταν όλα από έναν αγώνα ή από ένα ματς μίας άλλης ομάδας. Σίγουρα, ήταν πιο κουραστική και πιο ψυχοφθόρα διαδικασία, όμως εγώ προσωπικά την απήλαυσα περισσότερο" επεσήμανε η Μαρία Σωτηρίου.

Από την αρχή θέλαμε την άνοδο

Τα προηγούμενα χρόνια ο Ηλυσιακός πήγαινε εξαιρετικά στην κανονική περίοδο, ωστόσο στο τέλος τα χαλούσε. Φέτος, όμως, ήταν σταθερός μέχρι το τέλος και μέσα από την ομαδική δουλειά κατάφερε να φτάσει μέχρι την άνοδο. "Από την αρχή η ομάδα έτσι όπως στήθηκε είχαμε στο μυαλό μας το να παλέψουμε για την άνοδο. Τα τελευταία χρόνια φτάναμε συνέχεια λίγα μέτρα πριν την άνοδο, αλλά δεν τα καταφέρναμε. Αυτή τη χρονιά θέλαμε να το κάνουμε και τα καταφέραμε. Ειδικά από την αρχή του δεύτερου γύρου αρχίσαμε να το συνειδητοποιούμε και να το πιστεύουμε περισσότερο ότι φέτος θα είναι η χρονιά μας" δήλωσε αρχικά η Σωτηρίου.

Όταν η συζήτηση πήγε συγκεκριμένα στα ματς με την ΑΕΚ που έκριναν την άνοδο είπε: "Μπορεί οι συνθήκες να μην ήταν ιδανικές όλη τη χρονιά και κάποιες φορές να μην μας έβγαιναν όσα θέλαμε. Πάντοτε όμως παλεύαμε τα παιχνίδια μέχρι το τέλος. Αυτό φάνηκε και στους τελικούς με την ΑΕΚ. Εκεί μέτρησαν η επιθυμία και η μαχητικότητα μας για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα".

Πως είναι όμως για ένα κορίτσι που προέρχεται από τα σπάργανα μιας ομάδας να φτάνει σε μία σημαντική διάκριση με τη φανέλα της. "Είναι σίγουρα κάτι το ιδιαίτερο. Θα έλεγα ότι είναι μία ιδανική κατάληξη σε μία ιστορία. Σίγουρα είναι μία δικαίωση για όλους τους ανθρώπους της ομάδας. Φυσικά και για τους προπονητές που είχαμε. Από την πρώτη μας προπονήτρια την κυρία Ολτεάνου, τον κ. Λιόση που ανέλαβε μετά και τον κ. Αποστολογιωργάκη τώρα. Ήταν θα έλεγα μία φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Έπρεπε να συμβεί αυτό αφού είχαμε φτάσει πολλές φορές κοντά στην πηγή και τελικά τα καταφέραμε"

Η υποδοχή ήταν κάτι το πρωτόγνωρο

Εκείνη και οι συμπαίκτριες της έζησαν ωστόσο και κάτι άλλο πρωτόγνωρο. Το να κλείνει ο κεντρικός δρόμος των Ιλισίων για χάρη τους. Για την ακρίβεια αμέσως μετά το τέλος του αγώνα με την ΑΕΚ το πούλμαν της ομάδας πήγε στα Ιλίσια και εκεί φίλοι του Ηλυσιακού περίμεναν την αποστολή της ομάδας για να αποθεώσουν τις παίκτριες.

"Ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για εμάς. Έκλεισε ο κεντρικός δρόμος των Ιλισίων για εμάς και κάναμε ένα μικρό πάρτι. Χάρηκαν εκείνοι και χαρήκαμε και εμείς που τους δώσαμε αυτή τη χαρά. Ήταν ιδιαίτερο αφού δεν μπόρεσαν να είναι μαζί μας στο τελευταίο παιχνίδι, οπότε αυτό που έγινε ήταν σαν να αναπληρώνουμε την απουσία τους. Ήταν κάτι όμορφο σαν εμπειρία και ιδιαίτερο να βλέπεις πως κάποιοι χαίρονται με αυτό που πέτυχες. Εγώ προσωπικά θέλω να τους ευχαριστήσω που είναι δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια" παραδέχεται η Μαρία Σωτηρίου.

Στη συνέχεια η κουβέντα μας πήγε γενικότερα στο ελληνικό βόλεϊ. Άλλωστε και εκείνη αποτελεί μέλος της φουρνιάς που πήγε με την Εθνική ομάδα Νεανίδων στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2013 η οποία είχε στις τάξεις πολλές αθλήτριες οι οποίες ήδη αποτελούν μέλη της γυναικείας ομάδας όπως η Ανθή Βασιλαντωνάκη, η Όλγα Στράντζαλη και η Λαμπρινή Κωνσταντινίδου. Πολλά από εκείνα τα κορίτσια, αλλά και από τις αμέσως επόμενες φουρνιές αποφάσισαν να πάνε στο εξωτερικό για να συνδυάσουν τις σπουδές με το βόλεϊ.

* Η Μαρία Σωτηρίου σε πανηγυρικό στιγμιότυπο μαζί με τις υπόλοιπες συμπαίκτριες της στην εθνική ομάδα Νεανίδων του 2013.

"Αυτή η μαζική στροφή στο εξωτερικό έχει ξεκινήσει θα έλεγα από τη γενιά μου. Αρκετές καλά έκαναν και έφυγαν διότι οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές στην Ελλάδα. Οπότε είναι καλύτερο να πηγαίνουν στο εξωτερικό. Βέβαια, από την άλλη αυτό είναι ένα καμπανάκι για το ελληνικό βόλεϊ. Βλέπουμε πολλά κορίτσια σε ηλικία 17-18-19 ετών να φεύγουν από την Ελλάδα και να πηγαίνουν στο εξωτερικό για να σπουδάσουν και να παίξουν βόλεϊ. Αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά τόσο στο κομμάτι του βόλεϊ όσο και σε εκείνο της Παιδείας.

Θεωρώ ότι το ελληνικό βόλεϊ και το πρόγραμμα εκπαίδευσης στη χώρα μας θα έπρεπε να δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά τόσο να βελτιώνονται στο αγωνιστικό κομμάτι όσο και να μπορούν να σπουδάσουν αυτό που θέλουν και έτσι όπως θέλουν στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι δεν πιστεύω πως αυτό μπορεί να γίνει άμεσα, όμως πρέπει κάποια στιγμή να συμβεί" τόνισε αρχικά και σε ερώτηση για το εάν θα πήγαινε και εκείνη ήταν ξεκάθαρη: "Μπορεί να το αποφάσιζα κάποια στιγμή. Ίσως πήγαινα για ένα χρόνο να το δω σαν εμπειρία. Το να πάω μακροπρόθεσμα εκεί με φοβίζει".

Σε ό,τι αφορά τα δικά της σχέδια για την επόμενη σεζόν είπε: "Είναι ακόμα νωρίς για να ξέρω. Στόχος μου είναι να βρεθώ κάπου που στο μυαλό μου θα είναι κάποιες προτεραιότητες καλυμμένες. Θέλω να είμαι σε μία ομάδα που θα κάνω καλή προπόνηση και θα είναι σε ένα καλό επίπεδο. Περισσότερες λεπτομέρειες δεν ξέρω ακόμα. Εύχομαι όλα να πάνε όπως θέλω είτε παραμείνω στην ίδια ομάδα είτε είμαι κάπου αλλού".

ΤΟ ΜΠΙΤΣ ΒΟΛΕΪ, ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ

Κάπου εδώ η συζήτηση μας άφησε τη σάλα του βόλεϊ και πήγε προς τις παραλίες. Εκείνο στο οποίο πηγαίνει το μυαλό όλων είναι το μπιτς βόλεϊ και ορθά συμβαίνει αφού τα τελευταία καλοκαίρια η Μαρία Σωτηρίου έχει κολλήσει αυτό το "μικρόβιο". "Είναι ένας ωραίος τρόπος να περνάς το χρόνο σου το καλοκαίρι. Η σάλα είναι λίγο δύσκολη. Άλλωστε, το μπιτς συνδυάζεται και με τις διακοπές. Σκέφτομαι να στραφώ λίγο περισσότερο σε αυτό. Μου αρέσει αρκετά. Θα ήθελα κάποια στιγμή να το δω πιο σοβαρά" παραδέχεται.

Πάντως, αυτή δεν είναι η μόνη της σύνδεση με τις παραλίες. Τα ταξίδια είναι κάτι που τη γεμίζει και θέλει να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερα μπορεί. "Απολαμβάνω τα ταξίδια και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία το κάνω. Αγαπημένος προορισμός διακοπών είναι η Κρήτη. Γενικά, όμως, έχω πολλά μέρη που μου αρέσουν. Πάντως, το όνειρο μου είναι να πάω ένα ταξίδι σε κάποιο εξωτικό νησί".

Από εκεί και πέρα μη νομίζεται ότι και στην Αθήνα κάθεται στο σπίτι της: "Μου αρέσει να περνάω το χρόνο μου εκτός σπιτιού. Να πηγαίνω βόλτες, να περπατάω. Να πηγαίνω για καφέ ή για ποτό. Ιδιαίτερα το κέντρο της Αθήνας είναι το αγαπημένο μου μέρος. Έχει πολλά που μπορείς να κάνεις και για μένα δεν τελειώνει ποτέ".

Γενικότερα μπορείτε να τη δείτε να χορεύει, ακόμα και μέσα στο γήπεδο. Ωστόσο, μην τη ρωτήσετε τι μουσική της αρέσει να ακούει διότι η απάντηση δεν θα σας δώσει πολλά περιθώρια για ερμηνείες: "Ειλικρινά δεν έχω τίποτα συγκεκριμένο. Θα έλεγα η χορευτική μουσική. Τι εννοώ με αυτό; Μπορώ να ακούσω τα πάντα αρκεί να μου φτιάχνουν το κέφι". Αντίθετα, στις ταινίες είναι πιο συγκεκριμένη: "Οι ταινίες δράσεις είναι οι αγαπημένες μου. Ειδικά όσες παίζει ο Ντένζελ Ουάσινγκτον".

Κι αν νομίζετε πως η ζωή της είναι μόνο όσα σας προαναφέραμε γελιέστε. Παρ' ότι είναι μόλις 22 ετών ετοιμάζεται να πάρει το πτυχίο της στη διοίκηση επιχειρήσεων και κάνει ήδη σχέδια για το μέλλον: "Σπουδάζω διοίκηση επιχειρήσεων στην ΑΣΟΕΕ. Προσπαθώ να τελειώσω τη σχολή μου τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Αν πάνε όλα καλά θέλω να προσπαθήσω να δουλέψω σε αυτό που σπούδασα. Είναι μία γενική σχολή και θέλει αρκετό ψάξιμο. Σίγουρα σκέφτομαι εάν θα κάνω μετά ένα μεταπτυχιακό ή θα σπουδάσω ή εάν θα δουλέψω. Περνούν διάφορες σκέψεις από το κεφάλι μου. Θέλω να μείνω στην Ελλάδα και δεν θέλω σε πρώτη φάση να πάω στο εξωτερικό".

Πάντως, όπως και να έχει τα σχέδια της συμπεριλαμβάνουν πάντα το βόλεϊ: "Θέλω όσο θα με κρατάνε τα πόδια μου να παίζω βόλεϊ και να μη χρειαστεί να το αφήσω. Παράλληλα στο κομμάτι της δουλειάς θέλω να κάνω κάτι που να με ευχαριστεί. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά θα το προσπαθήσω".