Ο Άγγελος Ποστέκογλου μιλά στο Sport24.gr για την κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών Ασίας από την εθνική Αυστραλίας, τις προοπτικές του ποδοσφαίρου της χώρας από την Ωκεανία, την Εθνική Ελλάδας, τον Γιώργο Καραγκούνη, αλλά και τις προσωπικές του φιλοδοξίες.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1965, ο Άγγελος Ποστέκογλου μετανάστευσε μαζί με την οικογένειά του σε ηλικία πέντε ετών στην Αυστραλία και συγκεκριμένα στη Μελβούρνη.

Αγωνίστηκε με την ομάδα South Melbourne από το 1983 έως το 1993, κατακτώντας δύο τίτλους και παίρνοντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού, πριν ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα στην ίδια ομάδα.

Κάθισε πρώτη φορά στον πάγκο το 1996 κατακτώντας δύο τίτλους καθώς και το Κύπελλο Συλλόγων της Ωκεανίας ενώ από το 2000 ανέλαβε το πόστο του ομοσπονδιακού τεχνικού στην ομάδα Κ20 της εθνικής Αυστραλίας.

Εκεί κάθισε συνολικά επτά χρόνια και μετά την αποτυχία των "καγκουρό" να προκριθούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της κατηγορίας, το 2007, παραιτήθηκε.

Και ύστερα η επιστροφή στην πατρίδα, την Ελλάδα, και την Παναχαϊκή. Στην Πάτρα κάθισε από το Μάρτιο του 2008, έως και το Δεκέμβριο του ίδιου έτους.

Επιστροφή στην Αυστραλία και την ομάδα Brisbane Roar με την οποία όχι μόνο πήρε το πρωτάθλημα αλλά έπαιξε και εκπληκτικό ποδόσφαιρο, αποκτώντας το όνομα "Roarcelona".

Μετά από μία τριετία στο Μπρισμπέιν, επέστρεψε στην ομάδα της πόλης που πρωτοείδε, όταν πάτησε το πόδι του στην Αυστραλία, τη Μελβούρνη.

Και μετά η κλήση στην εθνική ομάδα της Αυστραλίας, των Ανδρών αυτή τη φορά. Επιχειρώντας την ανανέωση από την πρώτη στιγμή πήγε στα γήπεδα της Βραζιλίας στο Μουντιάλ του περασμένου καλοκαιριού και είχε μία αξιοπρεπή παρουσία σε έναν, ομολογουμένως, δύσκολο όμιλο με Χιλή, Ολλανδία και Ισπανία.

Η επισφράγιση αυτών των προσπαθειών ήρθε φέτος με την κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών Ασίας (Asian Cup) που διεξήχθη στην Αυστραλία.

Τα καγκουρό πέρασαν ως δεύτερα από τον πρώτο όμιλο, πίσω από τη Νότιο Κορέα και μπροστά από το Ομάν και το Κουβέιτ. Μετά, με 2-0 την Κίνα στα προημιτελικά και με το ίδιο σκορ τα Η.Α.Ε στα ημιτελικά.

Και στον τελικό με 2-1 τη Νότιο Κορέα στην παράταση, πανηγυρίζοντας την κατάκτηση ενός ακόμη τροπαίου στην καριέρα του.

- Πόσο σημαντική ήταν η κατάκτηση του τροπαίου για την Αυστραλία; Ήταν μία προσωπική δικαίωση για εσένα;

"Ήταν πολύ σημαντικό το τρόπαιο γιατί δεν έχουμε κερδίσει και πολλά τρόπαια. Ξέρουμε ότι έτσι προκρινόμαστε και στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών. Εγώ κάνω τη δουλειά μου, όπως κάθε προπονητής, ήταν μία δικαίωση. Είμαι χρόνια εδώ στην Αυστραλία και στόχος ήταν να κατακτήσουμε αυτό το τρόπαιο"

- Ποιο ήταν το πιο δύσκολο παιχνίδι. Το ματς στο οποίο φοβήθηκες, ότι εδώ θα σταματήσει η πορεία της ομάδας;

"Το πιο δύσκολο ήταν ο τελικός, γιατί και η Νότιος Κορέα ήταν καλή ομάδα, η πιο σταθερή από όλες και δεν είχε φάει γκολ μέχρι τον τελικό και το να κερδίζεις 1-0 και να τρως γκολ στο τέλος, ήταν κάτι που ήθελε σθένος να το αντιμετωπίσουμε για να συνεχίσουμε, αλλά τα παιδιά μπήκαν δυνατά στην παράταση. Δεν φοβήθηκα, όμως, σε κανένα παιχνίδι"

- Είπες μετά τον τελικό με τη Νότιο Κορέα και την κατάκτηση του Asian Cup, ότι "αυτό ήταν το πρώτο βήμα". Ποια είναι τα επόμενα;

"Το πρώτο είναι να προκριθούμε για το Μουντιάλ και όταν πάμε, να πάμε καλύτερα. Πήγαμε σε αυτό της Βραζιλίας, ήμασταν μία ομάδα νέα, πήραμε αυτή την εμπειρία, δείξαμε κάποια καλά στοιχεία ειδικά απέναντι στην Ολλανδία. Τα περισσότερα παιδιά είναι 23-24 χρονών και περιμένω κι εγώ βελτίωση στα επόμενα τέσσερα χρόνια."

-Εμείς, εδώ στην Ελλάδα, είδαμε μία Αυστραλία μαχητική που έπαιζε παράλληλα και καλό, θεαματικό ποδόσφαιρο στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Αν και η ομάδα ήταν - ίσως - στον πιο δύσκολο όμιλο, πιστεύεις ότι θα μπορούσε ακόμη και να προκρίθεί;

"Αυτός ήταν ο στόχος να προκριθούμε με την Ολλανδία έπρεπε να κερδίσουμε, γιατί είχαμε και τις ευκαιρίες. Ξέραμε ότι είχαμε και το Asian Cup, είμαι εδώ σε αυτή τη θέση 14 μήνες, από όταν ανέλαβα άρχισε η ανανέωση. Ήθελα να φτιάξω μια ομάδα με νεαρούς, να παίξουν ποδόσφαιρο επιθετικό με θέαμα. Εδώ στην Αυστραλία δεν τους αρέσει να παίζεις αμυντικά."

-Είχαμε μάθει την εθνική Αυστραλίας, με τον Αλοϊζι, τον Βιντούκα, τον Κιούελ. Τώρα βλέπουμε ότι από πλευρά ονομάτων υπάρχει μόνο ο Τιμ Κέιχιλ, δηλαδή μία ομάδα που δεν στηρίζεται σε βεντέτες, αλλά στη συνολική ομαδική δουλειά. Είναι αυτή η κοσμοθεωρία σου για το ποδόσφαιρο;

"Πολλά παιδιά αρχίζουν τώρα την καριέρα τους, εγώ θέλω να δουλεύω με νεαρούς. Όσο εγώ είμαι προπονητής η ομάδα θα παίζει σαν σύνολο, δεν θα στηρίζεται σε μονάδες. Εγώ έτσι έχω πετύχει και έτσι θα συνεχίσω, όσο και να ανεβάσουν απόδοση κάποια παιδιά και να κάνουν όνομα, εγώ θα τους βλέπω όλους ίσους και θα βασίζομαι στην ομαδική δουλειά."

-Ποιο είναι το επίπεδο του Αυστραλιανού ποδοσφαίρου;

"Το πρωτάθλημα ανεβαίνει, κάθε χρόνο φέρνουμε και καλύτερους παίκτες που ανεβάζουν την ποιότητα. Υπάρχει μία ευκαιρία να κάνουν μία καριέρα στο ποδόσφαιρο, ακόμη και στην Αυστραλία, δεν χρειάζεται να πάνε όπωσδήποτε στο εξωτερικό. Να σου δώσω μια εικόνα, οι περισσότερες ομάδες μπορούν να αγωνιστούν στη δεύτερη κατηγορία προηγμένων πρωταθλημάτων, οι καλές ακόμη και σε πρώτη κατηγορία αυτών. Κάθε χρόνο υπάρχει βελτίωση."

- Είναι θετικό που η Αυστραλία αγωνίζεται στα προκριματικά της Ασίας (για τα Μουντιάλ) ή όχι;

"Είναι πολύ θετικό γιατί παίζουμε αγώνες προκριματικούς που σε προετοιμάζουν για Μουντιάλ. Δηλαδή, πριν περνάγαμε πολύ εύκολα και μετά έπρεπε να παίξουμε ένα προκριματικό είτε με την Ουρουγουάη, είτε με την Αργεντινή. Δεν είχαμε προετοιμασία, επειδή δεν είχαμε αγώνες με δύσκολους αντιπάλους. Έχουν ανεβεί οι ομάδες εδώ, η Ιαπωνία, το Ιράν, η Κορέα. Το Ιράκ, τελευταία."

- Πιστεύεις ότι πρέπει να αναλάβει τη διοργάνωση ενός Μουντιάλ η Αυστραλία στο μέλλον;

"Εδώ είναι λίγο πικραμένοι μετά την απόρριψη της υποψηφιότητας για το Μουντιάλ του 2022. Αλλά, έχουμε διοργανώσει και Ολυμπιακούς Αγώνες, τα στάδια όλα, οι υποδομές είναι όλα έτοιμα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Τώρα επειδή το ποδόσφαιρο είναι ακόμη πίσω και αυτό επηρεάζει. Αλλά, πιστεύω όταν ξεπεραστεί αυτό το σοκ, η Αυστραλία θα προσπαθήσει να διεκδικήσει ξανά το Μουντιάλ μετά το 2030".

- Πρέπει οι ελληνικές ομάδες να επενδύσεις σε νέα παιδιά, ομογενείς, από την Αυστραλία;

Έχουν έρθει πολλά παιδιά από την Αυστραλία, όπως ο Αναστασιάδης, υπάρχουν ταλέντα και ομογενείς. Και παιδιά που είχα και στην ομάδα, όπως ο Αντόνις, ο Τροίζι που έβαλε το γκολ έχει μάνα Ελληνίδα, έχουν ελληνικές ρίζες. Τώρα που το ποδόσφαιρο εδώ έχει γίνει επαγγελματικό, δεν είναι ανάγκη να φύγουν από πολύ μικροί. Όσο ανεβαίνει το ποδόσφαιρο, θα έρχονται πολλές ομάδες - όχι μόνο από την Ελλάδα - να κάνουν το σκάουτινγκ. Υπάρχουν πολλά ταλέντα."

- Έχεις μετανιώσει που ήρθες Ελλάδα, για την Παναχαϊκή;

Ήταν μία πολύ καλή εμπειρία , ήταν στη Γ' εθνική με την Παναχαΐκή, ήταν κάτι που ήθελα να το κάνω, να δουλέψω στην Ελλάδα έστω και λίγο καιρό, ήθελα να έχω αυτές τις εμπειρίες. Μόνο καλά λόγια έχω να πω, Περάσαμε πολύ καλά και με τη σύζυγό μου και με το σωματείο. Όλα τα παιδιά ήταν καλά, μόνο καλά λόγια έχω να πω."

- Εάν είχες πρόταση στο μέλλον από την Ελλάδα, είτε σύλλογο είτε εθνική ομάδα, θα επέστρεφες;

"Σίγουρα στο μέλλον ναι. Θέλω να δουλέψω μια μέρα στην Ευρώπη, αυτός είναι ο στόχος μου. Εδώ στην Αυστραλία τα έχω πετύχει όλα και πρωταθλήματα έχω πάρει,. Η επόμενη φάση μετά την εθνική είναι να δουλέψω στο εξωτερικό. Ως προπονητής δεν μπορείς να κάνεις σχέδια, αυτά αλλάζουν μέρα με τη μέρα. Αλλά, αυτός είναι ο στόχος."

-Πως είδες την Ελλάδα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας;

"Η Ελλάδα το πάλεψε στο Μουντιάλ, όπως το περίμενα. Είναι μία ομάδα που δεν τα βάζει κάτω. Στα νοκ - αουτ είναι οι λεπτομέρειες που κρίνουν ποιος συνεχίζει και ποιος όχι. Αυτό που έχω δει τα τελευταία χρόνια είναι η ομάδα που παλεύει μέχρι το τέλος. Τώρα περνά μία φάση ανανέωσης, σαν κι εμάς, οι μεγάλοι παίκτες που τώρα τελειώνει η καριέρα τους αποχωρούν και τώρα γίνεται η μεγάλη ανανέωση. Δεν είναι εύκολο."

- Μετά το Μουντιάλ, η Ελλάδα υπέστη μία αγωνιστική καθίζηση. Γιατί έγινε αυτό από τεχνικής σκοπιάς; Πρέπει να είναι Έλληνας ή ξένος, ο νέος προπονητής;

"Είναι δύσκολο να πω από μακριά. Είναι να βρουν τον κατάλληλο άνθρωπο να καταλαβαίνει την νοοτροπία να κάνει ανανέωση, το στοιχείο του ποδοσφαίρου που θέλει να παίξει, όλα αυτά πρέπει να ταιριάξουν με τη χώρα. όλα αυτά είναι δύσκολα για κάποιον από το εξωτερικό.

Ξένο ή Έλληνα προπονητή, αυτό που χρειάζεται είναι να ξέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο και τη νοοτροπία. Να ξέρει τον Έλληνα ποδοσφαιριστή. Σε κάθε χώρα, ο ποδοσφαιριστής έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Έχω δει καλούς προπονητές να πηγαίνουν σε μία χώρα και να μην μπορούν να κάνουν πράγματα γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν τη νοοτροπία. Ένας προπονητής που έχει το όνομα, αλλά δεν ξέρει τον Έλληνα ποδοσφαιριστή πάλι θα τα βρει δύσκολα."

- Ποιον Έλληνα ποδοσφαιριστή ξεχωρίζεις;

"Επειδή τον είχα και στην Παναχαϊκή θα πω τον Ανδρέα Σάμαρη. Τον παρακολουθούσα και στην Εθνική, τον παρακολουθώ τώρα και στην Μπενφίκα. Αλλά και ο Γιώργος Καραγκούνης, είχα προσπαθήσει να τον φέρω πριν δύο χρόνια. Είναι εκπληκτικό παιδί και σπουδαίος ποδοσφαιριστής."

- Ποιον θεωρείς τον καλύτερο προπονητή στον κόσμο αυτή τη στιγμή;

"Εγώ προσωπικά θεωρώ τον Γκουαρδιόλα. Μου αρέσει ένας ποδοσφαιριστής, όταν αλλάζει το ποδόσφαιρο και ο Γκουαρδιόλα αυτό έκανε. Γι' αυτό τον θεωρώ, τον κορυφαίο στον κόσμο."