Όταν μία ομάδα πραγματοποιεί καλή πορεία και αποτελεί μία από τις εκπλήξεις του πρωταθλήματος, τα φώτα της δημοσιότητας συνήθως πέφτουν πάνω στους ποδοσφαιριστές. Άντε και τον προπονητή. Για τη δουλειά των ανθρώπων πίσω από την... κουρτίνα όμως σπάνια γίνεται αναφορά.

Το Sport24.gr μίλησε με τον Γιάννη Πλαβούκο. Είναι ο άνθρωπος που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη νέα φουρνιά νεαρών (και έμπειρων) ταλαντούχων τερματοφυλάκων που αγωνίζονται στην Super League. Στα δικά του χέρια βρίσκεται από το καλοκαίρι ο Παναγιώτης Τσιντώτας, ο οποίος πραγματοποίησε μία ακόμα σούπερ εμφάνιση τη φετινή περίοδο στο σπουδαίο διπλό του Λεβαδειακού επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ.

Τα όσα μας είπε, λοιπόν, μπορούν να αποτελέσουν οδηγό για τα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα την καριέρα τους. Σεμνός και ιδιαίτερα καταρτισμένος, προσπάθησε να μας εξηγήσει με απλά λόγια το μυστικό της επιτυχίας που αποτυπώνεται 16 χρόνια τώρα στα γήπεδα της Ελλάδας.

Κύριε Πλαβούκο καλημέρα. Θα θέλαμε καταρχάς δυο λόγια για την καριέρα σας. Πως ξεκινήσατε και ποια είναι η φιλοσοφία σας.

"Το ταξίδι άρχισε πριν από 16 χρόνια. Η αρχή έγινε στον Θρασύβουλο. Μετά ακολούθησαν Καβάλα, Άρης, Πανιώνιος, Κέρκυρα, Πανθρακικός και τώρα ο Λεβαδειακός. Όπου κι αν πήγα δούλεψα σκληρά και η ανταμοιβή μου είναι τα καλά λόγια που ακούω από όλα τα παιδιά.

Πήγα στο εξωτερικό σε νεαρή ηλικία, είδα πράγματα. Πήρα πράγματα και πλέον σιγά σιγά γίνομαι καλύτερος και μαζί μου οι τερματοφύλακες που δουλεύω μαζί τους. Όπως πάνω απ' όλα πρέπει να είμαστε ταπεινοί".

Είναι αξιοπερίεργο πως ένας άνθρωπος σαν κι εσάς, με τόσους παίκτες πρώτης γραμμής να μην ακούγεται στο ευρύ κοινό τουλάχιστον.

"Πάντα στη ζωή μου βρίσκομαι 5-6 ώρες στο γήπεδο. Δεν κοιτάω τι γίνεται έξω από αυτό και ίσως τελικά να μου κόστισε. Ο καθρέπτης όμως είναι το γήπεδο και εκεί φαίνεται η δουλειά σου. Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις κανέναν. Οι άλλοι θα κρίνουν. Τι έπρεπε να έχω κάνει και τι έχω κάνει.

Εμένα μου φτάνει η αγάπη και η αναγνώριση που εισπράττω από τα παιδιά. Είχα πρόταση από το εξωτερικό όταν ήμουν στον Πανθρακικό, όμως δεν ήθελα να φύγω γιατί μου συμπεριφέρθηκαν άψογα στην ομάδα. Και ο κ. Μάντζιος (σε Πανθρακικό / Λεβαδειακό) που με αφήνει ελεύθερο να δουλέψω όπως νομίζω εγώ έπαιξε το ρόλο του".

Πάμε να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα. Για τη δουλειά σας, αυτή του προπονητή τερματοφυλάκων. Τι έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια στον τρόπο που εργάζεστε;

"Η δουλειά εξελίσσεται, αλλάζει με τα χρόνια. Πάμε σε εξειδικευμένη προπόνηση, ιδιαίτερη προπόνηση θα έλεγα. Πλέον όμως με τα νέα δεδομένα ο τερματοφύλακας πρέπει να συμμετέχει και στο τακτικό κομμάτι της ομάδας, πέραν του ειδικού.

Πρέπει να γνωρίζει το σύστημα της ομάδας, πως αναπτύσσεται, πως ξεκινάει από πίσω, πως να τοποθετείται, αμυντική και επιθετική τακτική. Όλα όμως ξεκινούν στην αρχή της χρονιάς.

Ζητάς τα εργομετρικά της προηγούμενης σεζόν ή έστω τα τελευταία. Πάνω σε αυτά και στα ιατρικά βλέπεις τις αδυναμίες του αθλητή. Τετρακέφαλους, δικέφαλους, μυϊκό σύστημα και αρχίζεις και χτίζεις πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα. Κάθεσαι κάτω και πας σε ειδική προπόνηση. Αν βρεις μία αδυναμία πρέπει να τη φτιάξεις. Είναι επίπονη δουλειά και δύσκολη".

Είναι κλισέ αλλά λέγεται πως η ψυχολογία είναι σημαντικός παράγοντας για τον τερματοφύλακα.

"Αυτά τα παιδιά πρέπει να τα στηρίξεις και να τα βοηθήσεις. Δεν φτάνει μόνο η δουλειά. Παντού βοήθησα σε αυτό το κομμάτι. Είναι σημαντικό. Αυτή είναι η δουλειά μας. Αν έχεις καλό γκολκίπερ είναι η μίση ομάδα. Και οφείλεις να σταθείς δίπλα του στα δύσκολα.

Δεν έχεις να κάνει μόνο με το σώμα, αλλά και τους χαρακτήρες. Εμείς είμαστε και παιδαγωγοί. Σαν γονείς. Έχω παιδιά και ξέρω. Ο Τσιντώτας δεν είχε παίξει και τον έφερα κοντά μου και εξελίχθηκε. Ο Μοσχονάς και ο Αθανασιάδης το ίδιο. Ακόμα και ο Βερέμκο που όλοι ξέρουμε την καριέρα του. Εγώ αγαπώ την δουλειά μου και αισθάνομαι δικαιωμένος. Από εκεί φαίνεται το έργο σου και συνεχίζουμε ταπεινά χωρίς πολλά-πολλά".

Είπαμε για την ψυχολογία. Πάμε σε δυο τερματοφύλακες που φέτος έχουν δει τα ονόματα τους στην επικαιρότητα όχι για καλό λόγο. Αναφερόμαστε στον Ρόμπιν Όλσεν και τον Γιάννη Ανέστη.

Για Όλσεν: "Το ελάττωμα ή το προτέρημα είναι σχετικό. Το θέμα είναι τι μπορείς να πάρεις από τον τερματοφύλακα. Όταν διαπιστώσεις ένα πρόβλημα κάνεις εξειδικευμένη προπόνηση πάνω σε αυτό. Γιατί μπορεί να είναι ψυχολογικό. Πολλοί παίκτες πάνε σε ομάδες και δεν πιάνουν. Πάνε σε άλλες και κάνουν παπάδες. Γι αυτό δεν τους λες τίποτα. Πάντα ζητάς το καλύτερο και προσπαθείς να τους φτιάξεις την ψυχολογία. Στον τερματοφύλακα είναι σημαντικό το ψυχολογικό κομμάτι. Δεν μπορεί ο κάθε Όλσεν να έγινε κακός. Είναι οι συγκυρίες, οι προπονήσεις, όλα".

Για τον Ανέστη: "Είναι προς τιμήν του που πήρε πάνω του τη φάση. Δείχνει στοιχεία χαρακτήρα. Δεν κρύφτηκε. Βγήκε μπροστά. Είναι βαριά η φανέλα της ΑΕΚ και είχε να παίξει καιρό. Πλέον πρέπει να τον στηρίξουν για να κερδίσουν από αυτόν. Θυμάστε την περίπτωση του Καρνέζη; Είχε κάνει λάθος με την ΑΕΚ στο Κύπελλο και τώρα παίζει στο Καμπιονάτο βασικός. Τους παίκτες πρέπει να τους στηρίζεις. Να συνεχίσει να δουλεύει και θα έρθουν καλύτερες μέρες".

Δυο λόγια για τον Λεβαδειακό. Τρομερή σεζόν και μία ομάδα που δείχνει αρκετά δουλεμένη.

"Όλα ξεκινούν από τα πιο χαμηλά στρώματα και πας προς τα πάνω. Αν δουλεύουν σωστά στις βάσεις, τότε η δουλειά αυτή θα φανεί. Η διοίκηση μας προσφέρει τα πάντα, είναι κοντά μας και πάντα στέκεται στα προβλήματα. Όλοι περιμένουμε τον δεύτερο γύρο. Θέλουμε να πάμε ακόμα ψηλότερα. Γι αυτό δουλεύουμε".

Μία τελευταία ερώτηση που αφορά το εξωτερικό. Ο Μάνουελ Νόιερ είναι ο τερματοφύλακας που πρέπει να έχει ως πρότυπο του ένα παιδί που ξεκινά τώρα την καριέρα του;

"Όταν έπαιζε ακόμα στην Σάλκε είχα δηλώσει σε ραδιοφωνικό σταθμό πως θα αφήσει εποχή. Παίζει επιθετική τακτική με πλευρική μεταβίβαση, είναι δυνατός στα πόδια. Είναι φαινόμενο. Έχει συμμετοχή στο παιχνίδι, στην ανάπτυξη και την τακτική. Βοηθάει όλη την άμυνα να παίζει με ηρεμία

Αυτό που σας είπα και στην αρχή. Η ομάδα ξεκινά από τον τερματοφύλακα και αν τον στηρίξεις, τότε θα πάρεις αυτό που πρέπει".

Να σημειώσουμε πως από τα χέρια του κ. Πλαβούκου έχουν περάσει και άλλοι πολλοί τερματοφύλακες. Μοσχονάς, Αναστασόπουλος, Κουτσόπουλος, Σιδεράκης, Πασχαλάκης, Στεφανάκος είναι μερικοί από αυτούς. Πολλοί ακόμα και σε μεγάλη (ποδοσφαιρικά ηλικία) πραγματοποίησαν σπουδαίες σεζόν.