Ένας στόχος πρέπει να σε τρομάζει λίγο και να σε συναρπάζει πολύ. Στην περίπτωση, λοιπόν, του Πανιωνίου και της συμμετοχής του στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες, οι "κυανέρυθροι" ήξεραν από νωρίς πού ήθελαν να πάνε και γι' αυτό, ακριβώς, έφτασαν ως το τέλος της διαδρομής!

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου - Watkinson

Οι δυσκολίες μεγαλώνουν όσο πιο κοντά έρχεσαι στον στόχο σου ωστόσο οι Νεοσμυρνιώτες γνώριζαν καλά ότι υπάρχει πάντα ένας τρόπος, αν είσαι αποφασισμένος! Η ιστορική ομάδα της Νέας Σμύρνης κατέκτησε το πρωτάθλημα στη Β' Εθνική και, κατ' επέκταση, την απευθείας άνοδο στην Α2 ενώ η ζωή έγινε πιο… γλυκιά στην Πλατεία.

Έτσι, λοιπόν, το Sport24.gr απεύθυνε το εξής, απλό ερώτημα στον κόουτς Βαγγέλη Ζιάγκο και τους τρεις αρχηγούς. Τον Γιώργο Τσιάκο, τον Νίκο Μίχαλο και τον Νίκο Κόκκαλη. "Αλήθεια, έχετε σκεφτεί τι θα γινόταν αν δεν τα καταφέρνατε στο τέλος;".

Οι τέσσερις "σωματοφύλακες" του Πανιωνίου εξηγούν, επίσης, πως θα θυμούνται έπειτα από πολλά-πολλά χρόνια την εφετινή περιπέτεια και επιβεβαιώνουν τον κανόνα ότι πολλές φορές δεν είναι μόνο οι πράξεις των ανθρώπων που γράφουν ιστορία, αλλά τα συναισθήματα. Οι σχέσεις ζωής, εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού που αναπτύσσονται μέσα από δυσκολίες.

Σύμφωνοι, με υποθέσεις δεν κάνουμε δουλειά ωστόσο έχετε σκεφτεί τι θα γινόταν αν ο Πανιώνιος δεν ανέβαινε, τελικά, στην Α2;

Β.Ζ.: "Τώρα δεν ξέρω πώς μπορείς να αποτυπώσεις ότι κοιταζόμαστε μεταξύ μας (γέλια)!".

Γ.Τ.: "Το είχαμε κουβεντιάσει πολλές φορές με τα παιδιά. Στο ξεκίνημα αυτής της περιπέτειας κάναμε την ίδια σκέψη με τον Νίκο: «Ρε φίλε, να πάμε αλλά αν στραβώσει το πράγμα, τι κάνουμε; Είναι δύσκολη η κατάσταση. Θα αντέξουμε;». Σε εκείνο το σημείο, λοιπόν, ο κόουτς μού εξήγησε πως πάμε να κάνουμε μια… μεγάλη βουτιά! Ε, νομίζω ότι αυτό ακριβώς κάναμε! Ένα μεγάλο μακροβούτι. Η αλλαγή προπονητή (σ.σ. Ζιάγκος αντί Σορώτου) ήλθε σε ένα κρίσιμο σημείο, όταν ο Πανιώνιος έψαχνε ακόμα να βρει αγωνιστική ταυτότητα, λόγω έλλειψης προετοιμασίας. Ο Βαγγέλης έβαλε τους ρόλους".

Ν.Κ.: "Αν γινόταν αυτό που λες, μάλλον δεν θα πίναμε αυτόν τον καφέ (γέλια)! Δεν θα ήταν κανείς από εμάς εδώ. Ήταν τόσο απόλυτος ο στόχος της ανόδου που θα μας έπαιρνε η μπάλα αν δεν τα καταφέρναμε".

Β.Ζ.: "Έχω μια διαφορετική προσέγγιση, λόγω διαφορετικού πόστου και ιδιοσυγκρασίας. Είμαι της άποψης, λοιπόν, ότι η πίστη μπορεί να κινήσει βουνά. Έτσι, λοιπόν, δεν άφησα ποτέ αυτή τη σκέψη να περάσει από το μυαλό μου! Θεώρησα την άνοδο ως μοναδική επιλογή και μονόδρομο για τον Πανιώνιο".

Δεν υποβαθμίζεται η επιτυχία λόγω... ΑΕΚ

Έπειτα από πολλά-πολλά χρόνια, πως θα θυμάστε αυτή την περιπέτεια στη Β' Εθνική;

Β.Ζ.: "Να απαντήσω πρώτος; Θα αισθάνομαι τυχερός που με τη λήξη της χρονιάς και με τους αθλητές που έχω δίπλα μου, δεν προέκυψε ανάγκη συνεργασίας με ψυχίατρο (γέλια)! Ότι βγήκα ψυχικά αλώβητος".

Ν.Κ.: "Για μένα, και το λέω χωρίς καμία δόση υπερβολής, είναι η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου! Όλοι μας έχουμε ζήσει ανάλογα συναισθήματα στο παρελθόν. Ο κόουτς και ο Γιώργος το έζησαν στην ΑΕΚ, εγώ παλαιότερα με το Περιστέρι όμως πρόκειται για μια πραγματικά πολύ ξεχωριστή στιγμή. Ελπίζω μέχρι την επόμενη".

Γ.Τ.: "Πραγματικά, νιώθω ευλογημένος αφού μπόρεσα να κάνω ευτυχισμένους τόσους ανθρώπους και να δω αυτή την ευτυχία στα πρόσωπά τους. Η Β' Εθνική ήταν μια πρωτόγνωρη κατηγορία για μένα και πλέον μπορώ να πω ότι νιώθω ευτυχισμένος και δικαιωμένος για το ρίσκο που πήρα να έλθω στον Πανιώνιο".

Β.Ζ.: "Να απαντήσω κι εγώ σοβαρά στην ερώτησή σου... Σαφώς είναι μια στιγμή ευτυχίας, όχι με τα στενά όρια της επαγγελματικής επιτυχίας που μπαίνει στο βιογραφικό του καθενός και μας ακολουθεί, με όλα τα θετικά επακόλουθα. Δεν είναι μόνο αυτό το στοιχείο... Είναι στιγμές ευτυχίας που, προσωπικά, σε καμία περίπτωση δεν υποβαθμίζονται σε ενδεχόμενη σύγκριση με την αντίστοιχη επιτυχία που έγινε με την ΑΕΚ! Ακριβώς, επειδή έχω ζήσει πρόσφατα κάτι αντίστοιχο, μπορώ να εκτιμήσω αυτή την επιτυχία και αυτό το πρωτάθλημα με τον Πανιώνιο ακόμα περισσότερο! Διότι, πλέον, μπορώ να συγκρίνω και να αξιολογήσω τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του πρωταθλήματος, που δεν ήταν ίδια με την περίπτωση της ΑΕΚ. Άλλοι χαρακτήρες, άλλοι συνεργάτες, άλλες προσωπικότητες, άλλες δυσκολίες. Μοναδικά κοινά σημεία, το μέγεθος των συλλόγων και ο Γιώργος Τσιάκος, με τον οποίο συνεργαστήκαμε ξανά στο παρελθόν. Πραγματικά, η εφετινή επιτυχία έχει το δικό της ξεχωριστό νόημα και δεν μειώνεται σε καμία περίπτωση".

Όλα τα παιδιά ήταν μαγκάκια

Πάμε λίγες εβδομάδες πίσω, στην εντός έδρας ήττα του Πανιωνίου από τον Αμύντα. Κλονίστηκε η κατάσταση και η πίστη στον στόχο;

Β.Ζ: "Δεν βίωσα κάποιο… κλονισμό ή κάποιου είδους ρήξη στο πως έβλεπα την ομάδα ή στο πόσο πίστευα σε αυτά τα παιδιά. Αντίθετα, ήταν η αφορμή που μας έδωσε χρήσιμο υλικό για να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να διαπιστώσουμε τι πήγε στραβά! Ο στόχος δεν άλλαξε, η πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε έμεινε η ίδια".

Γ.Τ.: "Θα σου πω την αλήθεια… Κάναμε αρκετές κουβέντες με τα παιδιά μετά από εκείνο το παιχνίδι. Ήταν, όντως, μια πάρα πολύ κρίσιμη καμπή διότι έπρεπε να διατηρήσουμε την πίστη στην προσπάθειά μας ενώ ακολουθούσε το ντέρμπι με την Ελευσίνα, εκτός έδρας, που ήταν do-or-die. Καταλαβαίνεις, αν το χάναμε θα μέναμε εκτός. Προσωπικά, δεν έχασα την πίστη μου σε καμία στιγμή! Δεν την έχασα ούτε στην αρχή της χρονιάς, όταν ακόμα δεν παίζαμε καλά. Το έχω ξαναπεί. Όλοι οι συμπαίκτες μου, ακόμα και οι νεότεροι, ήταν μαγκάκια!!! Μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες καταστάσεις. Η άνοδος κρίθηκε, ακριβώς, στη νίκη που κάναμε στην Ελευσίνα και σε αυτήν μέσα στον Κρόνο, εκεί όπου ηττήθηκε ο Αμύντας και το Ηράκλειο. Μετά από το αποτέλεσμα που ανέφερες, εκείνη η εβδομάδα ήταν πολύ-πολύ δύσκολη αλλά οι τρεις μεγάλοι (σ.σ. Τσιάκος, Μίχαλος, Κόκκαλης) είχαμε το ψυχικό σθένος ώστε να τραβήξουμε την υπόλοιπη ομάδα και στο τέλος τα καταφέραμε".

Ν.Κ.: "Η ήττα από τον Αμύντα μάς πείσμωσε και μάς έδεσε περισσότερο! Τότε, λοιπόν βάλαμε έναν στόχο στα αποδυτήρια μεταξύ μας! Να τελειώσουμε τη χρονιά με 9/9, κάτι που δεν καταφέραμε τελικά για... ένα χαμένο σουτ στη λήξη με τον Ιωνικό, στη Νίκαια! Έτσι πετύχαμε τον μεγάλο μας στόχο. Όπως είπα και πριν, περισσότερο μας πείσμωσε παρά μας έκανε κακό εκείνο το αποτέλεσμα!".

Ν.Μ.: "Εντάξει, τα παιδιά τα είπαν όλα... Το βασικό πρόβλημα σε εκείνο το παιχνίδι ήταν ότι δεν παίξαμε καλό μπάσκετ. Δεν βγάλαμε αυτά που πραγματικά μπορούσαμε! Πολύς κόσμος, που ήλθε μάλιστα για πρώτη φορά στο γήπεδο στο ματς με τον Αμύντα, θεώρησε ότι η ομάδα μας είναι πάρα πολύ κακή! Αυτό με πείραξε! Σου μιλάω ειλικρινά, δεν με ενόχλησε που χάσαμε. Με πείραξε που παίξαμε κακό μπάσκετ και υπήρξαν άνθρωποι που είπαν «ΟΚ, ο Πανιώνιος φέτος δεν είναι για πολλά». Με έπιανε κόσμος και με ρώταγε: «Νίκο, αυτή είναι η ομάδα που έχετε;». Ξενέρωσαν! Και ξενερώσαμε κι εμείς μαζί".

Δεν θα ανεβαίναμε με άλλη φανέλα!

Πως ζήσατε και, κυρίως, πως ξεπεράσατε την πίεση και το άγχος του "πρέπει να κερδίζω σε κάθε παιχνίδι"; Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε ότι φτάσατε στα όριά σας; Ότι παίζατε στο κόκκινο;

Β.Ζ.: "Νομίζω ότι ο παράγοντας που αναφέρεις είναι αυτός, ακριβώς, που κάνει ξεχωριστό το πρωτάθλημα και αυτή την επιτυχία. Η άποψή μου είναι ότι δεν είναι δύσκολο να αποδεχτείς μια τέτοια διαδικασία όταν πας κάπου συνειδητοποιημένος. Όταν αποφασίζεις να αναλάβεις το συγκεκριμένο καθήκον, ξέρεις ότι παντρεύεσαι όλο το πακέτο! Με τα καλά του και τα κακά του. Τα καλά του είναι η φανέλα, ο κόσμος, οι συνθήκες που θα δουλέψεις. Ένα από τα κακά του είναι και η πίεση του πρέπει. Μπαίνεις στον χορό για να χορέψεις. Ξέρεις που πας, άρα είσαι πνευματικά και ψυχικά προετοιμασμένος για αυτή τη διαδικασία. Το άλλο σκέλος που έχει να κάνει με το πώς αυτό το περνάς στους παίκτες σου και πώς το διαχειρίζεσαι όλη τη χρονιά είναι μια άλλη ιστορία. Εγώ, προσωπικά, είμαι τυχερός. Στον Πανιώνιο ήταν πολύ εύκολο. Δεν το λέω για να κολακέψω τους τρεις που έχω δίπλα μου. Όταν πρέπει να τα ακούσουν από μένα, τα ακούνε… Είμαι ο πιο σκληρός κριτής τους και το ξέρουν πολύ καλά! Ανέλαβαν σε σχεδόν καθημερινή βάση, άλλες φορές άμεσα και ευθέως, άλλες φορές με έμμεσους και πλάγιους τρόπους μια πολύ δύσκολη δουλειά. Κατάφεραν, λοιπόν, να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά τη θέληση και τη νοοτροπία που έπρεπε να έχουν στον Πανιώνιο! Γιατί τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά είναι πρώτη φορά στην καριέρα τους που κάνουν πρωταθλητισμό και μάλιστα σε μια… συγκυρία που λέγετε Πανιώνιος".

Ν.Κ: "Πιστεύω ότι ο λόγος που ανεβήκαμε είναι αυτή η πίεση και αυτή η φανέλα. Αν αυτή η 12άδα φόραγε οποιαδήποτε άλλη φανέλα, θεωρώ ότι δεν θα ανέβαινε! Δεν ήμασταν μια ομάδα που ξεχώριζε τόσο πολύ από τις υπόλοιπες σε δυναμική ωστόσο η πίεση και το όνομα του Πανιωνίου μας έκαναν να πεισμώσουμε και να καταλάβουμε πού έχουμε έλθει και τι πρέπει να κάνουμε. Η άνοδος δεν ήταν κάτι εύκολο ή αυτονόητο!".

Ν.Μ.: "Το μόνο σημείο που πιέστηκα ήταν στο ημίχρονο του αγώνα με τον Κρόνο, στην προτελευταία αγωνιστική. Είχα χτυπήσει κιόλας, φοβόμουν μήπως γίνει κάτι στραβό γιατί ήταν λίγο περίεργα τα πράγματα και δεν ήμασταν καθόλου καλά. Μέσα στη χρονιά δεν πιέστηκα καθόλου! Δεν σου κρύβω ότι πιεζόμουν περισσότερο με την… αξιοπιστία του πρωταθλήματος, όσο προχωρούσαν οι αγωνιστικές στη Β Εθνική. Με φόβιζε λίγο το τι θα γίνει τις τελευταίες αγωνιστικές. Κατά τα άλλα, είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στα παιδιά, στους προπονητές και στη διοίκηση που ήταν κοντά μας".

Γ.Τ.: "Τα στοιχεία που ανέφερες χτίζουν χαρακτήρα στις ομάδες που δημιουργούνται για να κάνουν πρωταθλητισμό. Μόνο έτσι μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό. Να γνωρίζεις ότι κάθε μέρα πρέπει να είσαι στο γήπεδο, να δίνεις το 100% για να μην σε κερδίσει κάποιος άλλος. Αν δεν το δώσεις εσύ, υπάρχει κάποιος άλλος εκεί έξω που θα το δώσει κι εσύ θα χάσεις… Ερχόμενος στον Πανιώνιο, ήξερα ότι υπήρχε πίεση για άνοδο αν και η διοίκηση προσπάθησε να αποφορτίσει την κατάσταση, εξηγώντας ότι αρχικός στόχος είναι να γίνει μια εκκαθάριση και να φτιαχτεί το όνομα του Πανιωνίου. Από κει και πέρα, αν η ομάδα καταφέρει και διεκδικήσει κάτι καλύτερο, καλώς να έλθει. Ήξεραν όλοι που βρίσκονται! Αυτό μας βοήθησε, μας έδινε κίνητρο κάθε μέρα όταν υπήρχε κούραση ή κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα. Από τη στιγμή, μάλιστα, που έχεις να κάνεις με μπασκετικό κοινό και κρίνεσαι κάθε μέρα".

Αν εκείνη την ημέρα δεν έσπαγα... αυγά

Ποια στιγμή μέσα στη χρονιά δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

Ν.Κ.: "Η στιγμή που μαθαίνω ότι είμαστε στην Α2! Είναι η στιγμή που μου έφυγε το άγχος, το στρες, η πίεση, όλα!".

Γ.Τ.: "Θα συμφωνήσω κι εγώ με τον Νίκο. Εκείνη την ημέρα ζήσαμε μια απίστευτη εναλλαγή συναισθημάτων. Ήταν ένα κακό παιχνίδι, στο οποίο είχαμε τραυματισμούς. Χάνοντας, ξέραμε ότι θα πάμε στο μπαράζ. Υπήρχαν οι φόβοι ότι οι προσπάθειες μιας χρονιάς θα πάνε στράφι και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα πήγαμε από την κόλαση στον παράδεισο! Να πω εδώ για τον προπονητή μας, δεν τον είχαμε ξαναδεί τόσο χαρούμενο! Πρέπει να του έφυγε μεγάλο βάρος, να ξέρεις (γέλια)".

Ν.Μ.: "Δεν θα ξεχάσω τα Χριστούγεννα που έκαναν προετοιμασία και εγώ τους έβλεπα (σ.σ. γέλια από όλους τους υπόλοιπους!). Ήταν πολύ ωραία εμπειρία! Πλάκα κάνω… Το παιχνίδι που δεν θα ξεχάσω αφού ήμασταν πολύ πιεσμένοι και ο κόουτς υποχρεώθηκε να αλλάξει τις συνήθειες του ήταν αυτό στην Ελευσίνα. Μετά από εκείνη τη νίκη, να σου πω την αλήθεια, ήμουν πολύ σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε! Σίγουρα οι πανηγυρισμοί για την άνοδο είναι το κάτι άλλο, δεν σου κρύβω, όμως, ότι πιο πολύ απόλαυσα εκείνη τη νίκη! Εξάλλου τους πανηγυρισμούς τους χαίρεσαι πιο πολύ όταν κερδίζεις και όταν είσαι στο γήπεδό σου. Ήταν και λίγο… σουρεάλ οι καταστάσεις στη Νίκαια, έγιναν κάποια επεισόδια με τις οικογένειες. Σε κάθε περίπτωση είναι δεδομένο ότι ο Πανιώνιος είναι μια ιστορική ομάδα αλλά πλέον μας χρωστά ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ! Όσο ματαιόδοξο και αν ακουστεί, ήλθαμε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή, ανεβάσαμε την ομάδα και θεωρώ ότι ο κόσμος του Πανιωνίου πρέπει να βρίσκεται ακόμα πιο κοντά μας. Η τετράδα που βλέπεις μπορεί να μιλάει πολύ χαλαρά τώρα αλλά θα έτρωγε μεγάλο σκαμπίλι αν δεν ανέβαινε ο Πανιώνιος".

Β.Ζ.: "Τα πρώτα δευτερόλεπτα από τη στιγμή που μάθαμε το αποτέλεσμα στο Κρόνος – Αμύντας…. Αυτή η έκρηξη χαράς είναι, σαφέστατα, αξέχαστη. Για μένα, επίσης, μια πολύ έντονη ψυχολογική και συναισθηματική στιγμή, αν θες, ήταν η ομιλία μου προς τους παίκτες μετά από νίκη με κακή εμφάνιση στο παιχνίδι με τον Ίλιον. Έπρεπε να διαλέξω το πώς θα μιλήσω στα παιδιά, πώς θα προσεγγίσω αυτή την κακή εμφάνιση, πως θα τη χρησιμοποιήσω για τη συνέχεια. Επέλεξα, λοιπόν, με μεγάλο ρίσκο προσωπικής ρήξης με τους τρεις μεγάλους, να τους στοχοποιήσω σχεδόν προσωπικά! Φυσικά όχι κακοπροαίρετα. Στοχεύοντας κάπου στο δικό μου το μυαλό. Να πάρω κάποια πράγματα έτσι όπως πίστευα ότι μπορούσα να το κάνω. Με την εμφάνιση στο αμέσως επόμενο παιχνίδι και παρά τη δυσκολία εκείνης της εβδομάδας αφού οι τρεις τους αισθάνθηκαν θιγμένοι, ένιωσα μεγάλη δικαίωση. Θεωρώ ότι αν εκείνη την ημέρα δεν έσπαγα... αυγά, μπορεί να μας είχαν φύγει 1-2 αποτελέσματα που θα ήταν κρίσιμα".

Σε προσωπικό επίπεδο, κόουτς, έχεις αποδείξει ότι μπορείς να βρεις το κουμπί των πιο έμπειρων παικτών και να πάρεις το μάξιμουμ από αυτούς. Το έκανες στην ΑΕΚ με τον Δέσπο, τον Φαλέκα και τον Καράμπουλα, το έκανες και φέτος στον Πανιώνιο…

"Θα σου απαντήσω απολύτως ειλικρινά. Δεν μιλάμε για στρατηγική διαδικασία! Στρατηγική διαδικασία είναι οι αποφάσεις που θα πάρεις, το τι θα πεις στους παίκτες σου, σε μια ομιλία, ας πούμε, που πρέπει να προκαλέσεις κάποιες καταστάσεις. Νομίζω ότι ο έμπειρος παίκτης έχει ένα δουλεμένο κριτήριο στο να αξιολογεί ποιον έχει απέναντί του… Όταν εγώ, ως αρχή μου και στη ζωή μου, και στη δουλειά μου σέβομαι τον άνθρωπο που έχω απέναντί μου με τις ιδιαιτερότητές του, αυτό ένας αθλητής που είναι φτιαγμένος από καλές πρώτες ύλες όπως είναι αυτά τα παιδιά, το εκτιμά και στο γυρίζει πίσω. Έτσι αναπτύχθηκε η σχέση μας στον Πανιώνιο. Σε επαγγελματική βάση, μεν, αλλά σε πλαίσιο αμοιβαίου σεβασμού. Συν το γεγονός ότι, για να δανειστώ μια φράση του Γιώργου Μπαρτζώκα, το συναίσθημα είναι η κινητήριος δύναμη της επιτυχίας. Και επειδή είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος στη δουλειά μου το συναίσθημα αποτελεί παράγοντα που με ακολουθεί, καλώς ή κακώς, ενυπάρχει μέσα στις σχέσεις μου με τους αθλητές μου. Όταν ο αθλητής είναι φτιαγμένος από καλή… πρώτη ύλη, το εκτιμάει. Αυτό συνέβη με τα παιδιά που ανέφερες πριν, αυτό συμβαίνει με τα παιδιά που συζητάμε τώρα".

Η αρχηγία και τα αποδυτήρια

Ο Πανιώνιος κέρδισε το πρωτάθλημα και την άνοδο στην Α2… Εσείς τι κερδίσετε από την εφετινή χρονιά;

Γ.Τ.: "Πάντα έχεις να κερδίσεις πράγματα στην καριέρα σου και στη ζωή σου. Με οτιδήποτε ασχολείσαι, αν το κάνεις με αγάπη και δουλεύεις ή αν πετυχαίνεις τον στόχο που έχεις θέσει, είσαι πάντα κερδισμένος. Ο αθλητισμός είναι ίδιος, είτε είσαι στη Β Εθνική, είτε είσαι στην Α2, είτε στην Α1. Κέρδισα πάρα πολλά φέτος, γνώρισα μια άλλη πλευρά του εαυτού μου... Προερχόμενος από μια χρονιά στην ΑΕΚ όπου στα μέσα της σεζόν είχα μπει στο «ψυγείο», στον Πανιώνιο είδα ότι μπορώ να κάνω κάποια έξτρα πράγματα… Μαζί με τα παιδιά εδώ βρεθήκαμε σε μια ομάδα με νέους παίκτες όπου έπρεπε να τους βοηθήσουμε και να βγούμε μπροστά. Νιώθω ευλογημένος και πάρα πολύ δικαιωμένος που πήρα το ρίσκο να έλθω στη Β Εθνική από την Α1!".

Ν.Κ.: "Θεωρώ ότι έζησα μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας μου. Ανέβασα μια ιστορική ομάδα, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο. Μια στιγμή που θα θυμάμαι για πάντα. Επίσης, εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι, ένα κομμάτι που δεν είχα ζήσει ήταν αυτό των αποδυτηρίων! Έπρεπε να βγω μπροστά, μαζί με τον Γιώργο και τον Νίκο. Η αρχηγία ήταν μια διαφορετική υπόσταση φέτος αφού έπρεπε να βάλουμε τα νεότερα παιδιά σε μια σειρά και να τα κατευθύνουμε. Νιώθω μια ευχάριστη δικαίωση μέσα μου, γνωρίζοντας ότι κάναμε κάτι καλό".

Ν.Μ.: "Αρχικά, κέρδισα άλλον έναν χρόνο μπάσκετ! Επίσης, γενικώς δεν δένομαι πάρα πολύ με συναθλητές μου, γιατί αλλάζω κάθε χρόνο ομάδα και είναι μια πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία… Είναι σαν να αλλάζεις κάθε χρόνο σπίτι. Ο Πανιώνιος, λοιπόν, ίσως γίνει η τρίτη ομάδα μου όπου, πρώτα ο Θεός, μπορεί να μείνω και δεύτερη χρονιά (σ.σ. μετά τους Μίλωνα, Νήαρ Ηστ)! Το δεύτερο πράγμα που κέρδισα και δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου είναι μια πολύ ωραία παρέα! Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Έχουμε έναν λογαριασμό στα social media, οι παίκτες μόνο, όπου συνεχίζουμε και μιλάμε. Για όλα τα πράγματα! Για το πότε θα πάει κάποιος για μπάνιο, για το ποιος θα βγει το βράδυ. Στο μεταξύ, αρχίζουν και περνούν οι πρώτες ημέρες της επιτυχίας όπου είναι λογικό να επικρατεί ο ενθουσιασμός. Επειδή το έχω ξαναζήσει αυτό, 5η-6η μέρα αρχίζουν όλοι και χάνονται! Εδώ δεν φαίνεται αυτό, επομένως κερδίζω πάρα πολλά στο κομμάτι της φιλίας. Δεν αναπληρώνεται αυτή η κατάσταση".

Β.Ζ.: "Σαφώς κέρδισα σε σοφία, σε εμπειρία και σε ωρίμανση, επαγγελματική και προσωπική. Όχι μόνο με την έννοια του κλισέ του «όσο ζω μαθαίνω» που είναι, μεν, μια πραγματικότητα κι ένας ρεαλισμός, αλλά οι συνθήκες με τις οποίες υλοποιήθηκε αυτή η επιτυχία συνιστούν παρακαταθήκη. Μου δίνει επιπλέον εφόδια στη φαρέτρα μου για να συνεχίσω. Επίσης, για να μην γελιόμαστε, στη δική μου τη δουλειά πετυχημένος θεωρείσαι από το αποτέλεσμα. Όταν δεν φέρνεις αποτέλεσμα, όσο καλά κι αν εσύ νομίζεις ότι έκανες τη δουλειά σου, είσαι αποτυχημένος. Επομένως κέρδισα ακόμα μια επιτυχία που μπαίνει στο βιογραφικό μου και θα με ακολουθεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εσαεί θα μπορώ να πατάω σε αυτήν, στην προηγούμενη ή στην… παραπροηγούμενη".

Το πρόβλημα της Πλατείας

Η τετράδα αυτή θα συνεχίσει μαζί στην Α2;

Γ.Τ.: "Κοίταξε να δεις… Στον επαγγελματικό αθλητισμό δεν μπορείς να είσαι σίγουρος όχι για την επόμενη χρονιά, αλλά για την επόμενη μέρα! Σίγουρα, πάντως, υπάρχει διάθεση από όλους. Η ομάδα αυτή είναι πετυχημένη… Επίσης στον Πανιώνιο δεν έχουμε έναν αρχηγό, είμαστε τρεις οι αρχηγοί, όλοι είχαμε τον ρόλο μας και υπάρχει σεβασμός μεταξύ μας. Σίγουρα υπήρχαν προστριβές, μην νομίζεις ότι είναι όλα ρόδινα στην καθημερινή τριβή στον αθλητισμό! Η συνεργασία μας είναι άκρως επιτυχημένη. Φαίνεται από τις υπερβάσεις που έκανε ο καθένας για να έλθει η επιτυχία στο τέλος. Ο καθένας έκανε από μια υπέρβαση… Πρέπει, λοιπόν, η ομάδα να κρατήσει έναν κορμό όμως, από κει και πέρα, η διοίκηση και ο κόουτς είναι αυτοί που θα κρίνουν".

Ν.Κ.: "Όσον αφορά το «θέλω», νομίζω ότι και οι τέσσερις το θέλουμε πολύ! Όπως είπε και ο Γιώργος, είναι θέμα πρώτα της διοίκησης και μετά του προπονητή. Αν ρωτάς εμάς, έχουν το ΟΚ (γέλια)!".

Ν.Μ.: "Εγώ είμαι σίγουρος ότι θα μείνει η τετράδα! Ξέρω καλύτερα από τα παιδιά πως λειτουργεί η Νέα Σμύρνη, όπου σε εκτιμούν πάρα πολύ όταν δουλεύεις και φέρνεις αποτελέσματα. Συμφωνώ με αυτό που είπε ο Γιώργος, ότι δηλαδή έγιναν πολλές υπερβάσεις φέτος. Τη μεγαλύτερη υπέρβαση, κατά τη γνώμη μου, την έκανε ο κόουτς. Γιατί όταν έρχεσαι από μια υποτίθεται επαγγελματική ομάδα όπως είναι η ΑΕΚ και έχεις συνηθίσει σε συγκεκριμένο μοντέλο και πρότυπο προπόνησης, το να βλέπεις μετά μια ομάδα, έτσι λίγο… αντάρτες, είναι περίεργο. Θεωρώ, λοιπόν, ότι αυτό θα αναγνωριστεί και αναγνωρίζεται. Επειδή ξέρω τον Πανιώνιο πολύ καλά, αναγνωρίζεται. Το πρόβλημα του Πανιωνίου είναι ένα. Στις επιτυχίες αρχίζουν λίγο και από εκεί που ήταν ήρεμοι, αρχίζουν και πετάνε στα σύννεφα. Αυτό είναι το πρόβλημα της Πλατείας. Νομίζω ότι τους έκανε καλό η Β Εθνική και θα τους κάνει και πολύ καλό η Α2".

Β.Ζ.: "Εγώ στην ερώτηση που έκανες θέλω να πω το εξής. Επειδή κανείς από εμάς δεν έχει μεγαλώσει στη Σουηδία ή στον Καναδά, ξέρουμε πολύ καλά ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εργασιακού περιβάλλοντος που λέγεται ελληνικός επαγγελματικός αθλητισμός, το μοναδικό αυτονόητο που έχω στη δουλειά μου είναι ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Που σημαίνει ότι δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι επειδή ο Πανιώνιος ανέβηκε με τον Ζιάγκο, θα συνεχίσει ο Ζιάγκος. Όπως, επίσης, αυτονόητο δεν πρέπει να είναι για κανέναν ότι ένας προπονητής που έκανε μια επιτυχία με κάποιους συγκεκριμένους παίκτες, θα είναι οι ίδιοι παίκτες στην ομαδα. Εγώ όμως, με δική μου εισήγηση, είναι ξεκάθαρο, έχει ήδη γίνει ανεπίσημα, αυτά τα τρία παιδιά να μείνουν στην ομάδα. Και θα σου εξηγήσω και τους λόγους. Παιδιά με αγωνιστική ικανότητα, ταλέντο και ποιότητα αυτών των τριών παικτών υπάρχουν και μπορεί να είναι και καλύτεροι ή οικονομικότεροι. Στο δικό μου σύστημα αξιών, το ταλέντο ή η ικανότητα δεν μπαίνουν στο ζύγι ως κάτι βαρύτερο από κάποια άλλα στοιχεία όπως είναι η ποιότητα του χαρακτήρα τους, η προσωπικότητά τους, το πόσο καλοί συνεργάτες είναι, το αν είναι losers ή winners, το πώς διαχειρίστηκαν τα δύσκολα μέσα στη σεζόν. Σου ανέφερα αμέσως-αμέσως πέντε στοιχεία… Η ικανότητα και το ταλέντο είναι ένα από τα έξι. Άρα καταλαβαίνεις αν τα βάλεις στη ζυγαριά, με ποια σειρά παίρνω αποφάσεις για τους παίκτες που θέλω στην ομάδα μου".

Θέλω να μου περιγράψετε με δυο κουβέντες τα παιδιά που έχετε γύρω σας!

Β.Ζ.: "Να ξεκινήσω εγώ που το έχω έτοιμο; Τσιάκος: Διαχρονικός μπαμπάς. Κόκκαλης: Ήρεμη δύναμη. Μίχαλος: Η πιο παραγωγική τρέλα που έχω συναντήσει στη ζωή μου".

Γ.Τ.: "Ο κόουτς μάς περιέγραψε πολύ καλά. Εγώ θα πω ότι κάποια στιγμή μας αποκάλεσαν «οι τρεις σωματοφύλακες του Πανιωνίου». Νομίζω ότι είμαστε τέσσερις τώρα, μαζί του. Ο καθένας έκανε αυτό που έπρεπε… Ήταν τιμή μου που έπαιξα με παίκτες όπως ο Μίχαλος. Τον Κόκκαλη φέτος τον γνώρισα, είναι τιμή μου που συνεργαστήκαμε… Με τον κόουτς έχω δουλέψει ξανά, είχαμε τις επιτυχίες μας, είχαμε τις ατυχίες μας. Τον εκτιμώ πολύ… Έχουμε ζήσει τόσα πολλά έντονα συναισθήματα που δεν μπορώ να τους περιγράψω μόνο με μια λέξη".

Ν.Κ.: "Για τον Μίχαλο είναι πολύ εύκολο, το έχω σκεφτεί, τον είχα ξανά συμπαίκτη. Θα πω «πολλά κιλά μπάσκετ», μόνο αυτό. Τσιάκος: Ο Αρχηγός! Νομίζω ότι αυτό του ταιριάζει. Για τον Ζιάγκο, τι να πω. Ο προπονητής των ανόδων, ας μείνουμε σε αυτό (γέλια)".

Ν.Μ.: "Σίγουρα δεν γίνεται να περιγράψω με μια λέξη τον καθένα. Για τον Γιώργο, έχω να πω ότι είναι πάρα πολύ γερός, δυνατός παίκτης και άνθρωπος. Μου κάνει πραγματικά πολύ μεγάλη εντύπωση ότι είναι πολύ ωραίος μπαμπάς! Για τον Νίκο έχω συγκεκριμένη άποψη, είναι από τους λίγους παίκτες για τους οποίους θεωρώ ότι δεν χαλάνε ποτέ εύκολα χατίρι. Είναι ωραίος τύπος, δεν θα μιζεριάσει, δεν θα τσακωθεί, είναι πολύ σημαντικό αυτό γιατί έχω συνεργαστεί με 35άρηδες-37άρηδες που τους πείραζε μέχρι και η κάλτσα! Φέτος σε μερικά σημεία με εξέπληξε θετικά γιατί πήρε πολλές φορές την ομάδα στις πλάτες του. Ίσως είναι πιο έτοιμος από ποτέ, μπασκετικά.

Ο Πανιώνιος του έκατσε σε τρομερό timing

Για τον Βαγγέλη θα σου μιλήσω πολύ ανοιχτά. Μου θυμίζει πολύ εμένα σε προπονητή. Είχα ακούσει πολλά άσχημα πράγματα, όπως ακούν και για εμένα. Θυμάμαι, κιόλας, παλιά που έλεγαν για εμένα «δες τον, μωρέ, ένα μήνα και μετά θα τον κρίνεις». Ακριβώς, αυτό, πάει στον Βαγγέλη. Ο Πανιώνιος της Β' Εθνικής του έκατσε σε τρομερά σωστό timing για να συγκρίνει λίγο την ΑΕΚ και την Α1 με τη μικρότερη κατηγορία. Για τον τρόπο που δουλεύει… Στην αρχή, με τον Γιώργο και τον Νίκο λέγαμε «ρε μαλ…α, τι γίνεται εδώ; Α1 είμαστε;». Κι όμως του βγάζω το καπέλο γιατί αυτό που έγινε φέτος με τον Βαγγέλη στον Πανιώνιο θα το καταλάβουν όσοι φύγουν από την ομάδα. Το μόνο αρνητικό που μπορείς να πεις είναι ότι δεν εμπιστεύεται εύκολα ανθρώπους. Αυτό έχω καταλάβει. Ίσως θα έχει δει κάποια πράγματα στη ζωή του που τον έχουν κάνει έτσι.

Γ.Τ.: "Λίγο την ήττα δεν μπορεί να διαχειριστεί… Τρέχουμε λίγο παραπάνω όταν χάνουμε (γέλια)!".

Ν.Κ: "Τώρα που συζητάγατε, μου ήλθε κι εμένα η λέξη για τον κόουτς. Θα πω «επαγγελματίας προπονητής». Είναι επαγγελματίας σε ό,τι κάνει, με ό,τι καταπιάνεται…".

Ν.Μ: "Νομίζω ότι δέσαμε πολύ… Φάνηκε. Υπήρξαν στιγμές μέσα στη σεζόν που ήλθαμε σε κόντρα. Σε φάση κόντρα, όμως! Υπήρχε εβδομάδα που δεν ήθελα του πω ούτε γεια! Κι όμως, το δουλεύαμε όλο αυτό. Τι να το κάνω τώρα εγώ, να είμαι αγκαλιά με τον άλλον και να τελειώνει η προπόνηση και να τον βρίζω! Προτιμώ να μην μιλάω μια βδομάδα και είμαι μια χαρά!".

Β.Ζ.: "Είναι αυτό που σου είπα πριν. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό, υπάρχουν στιγμές που… σιχαίνεσαι να βλέπεις τους παίκτες σου και σιχαίνονται να σε βλέπουν και αυτοί".

Ν.Μ.: "Θα σου μιλήσω, λοιπόν, για την αλλαγή συναισθημάτων μέσα σε μια εβδομάδα. Δεν θυμάμαι μετά από ποιον αγώνα ήταν, όμως ήμασταν χάλια. Όταν λέω χάλια, εννοώ δεν ήθελε να βλέπει ο ένας τον άλλον. Κάποια στιγμή, λοιπόν, πάω να «δεθώ», να μπω στο φυσιοθεραπευτήριο. Τον βλέπω μέσα… Με το που τον βλέπω, ξαναστρίβω! Το βλέπει. Μου λέει: «Νικολάκη, αν θες έλα να φύγω εγώ, να δεθείς». Δεν μιλάω. Μετά από δυο μέρες, όταν τον έβλεπες και το ζούσε, και ήταν από πάνω, έβλεπε βίντεο… Σαν παίκτης, το ψιλοξεχνάς λίγο. Οι παίκτες έχουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν αυτόν που είναι καλός. Ο Φασούλας μου είχε πει παλιά: «Αν γίνεις προπονητής, μην φέρνεις μαζί τα κουσούρια που είχες ως παίκτης»".

Πάμε και στις ευχαριστίες…

Ν.Μ.: "Εκ μέρους όλων των συμπαικτών μου, θέλουμε να ευχαριστήσουμε πάρα πολύ τον φυσιοθεραπευτή μας και τον φροντιστή μας. Τον Δημήτρη Γραικό και τον Γιάννη τον «Τρομάρα». Ήταν οι αφανείς ήρωες!"

Β.Ζ.: "Οφείλω να ευχαριστήσω τον κόσμο που φρόντιζε να μας… θυμίζει που βρισκόμαστε,, αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και έκαναν την πρόταση για να έλθω στην ομάδα καθώς και τους συνεργάτες μου αφού χωρίς εκείνους δεν θα μπορούσα να δομήσω και να οργανώσω τη δουλειά μου όπως θέλω. Επίσης τους παίκτες μου, όχι μόνο για το τυπικό σκέλος της συνεργασίας μας αλλά για το ουσιαστικό. Έδειξαν τον απαιτούμενο σεβασμό… Η επιτυχία του Πανιωνίου συνοψίζεται σε αυτό, ακριβώς: Η ομάδα δεν είχε τον κακό εγωισμό! Ο κακός εγωισμός είναι σαν ένα ζευγάρι ξυλοπόδαρα που σε κάνει να φαίνεσαι ψηλός, χωρίς να σε κάνει να γίνεσαι μεγάλος".

Twitter @Giannis_Stavr