Αν κληθείς να περιγράψεις τον Γιάννη Γκαγκαλούδη είναι βέβαιο πως δεν θα βρεις εύκολα τις λέξεις που θες. Αντισυμβατικός; Βαριά κουβέντα. Ντόμπρος; Σίγουρα ναι. Παρορμητικός; Ναι, σε βαθμό... παρεξηγήσεως. Όπως και να έχει, είναι σίγουρο πως κάθε φορά θα υπάρχει κάτι ακόμη που θα σου έρχεται στο μυαλό. Εκτός κι αν επιχειρήσεις να τον γνωρίσεις, ώστε να δεις τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια. Αυτά που εδώ και περίπου τρία χρόνια λάμπουν γιατί βλέπουν την κόρη του κάθε πρωί. Τη Νάσια, που αποδεικνύεται το μοναδικό άτομο που μπορεί να τον ηρεμήσει ακόμη κι όταν είναι έξαλλος.

Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης μιλάει στο Sport24.gr γι αυτά που τον σημάδεψαν και δεν μπορεί να ξεχάσει. Όπως την ημέρα που υπέγραψε στον Παναθηναϊκό. Ή εκείνη που χάλασε η μεταγραφή του στον Πανιώνιο. Αναφέρεται στο περίφημο... status που έγραψε το Σάββατο μετά το ντέρμπι του ποδοσφαίρου, αλλά και σε αυτούς που " πουλάνε παπατζιλίκι και παραμύθια".

Σχολιάζει τον Παναθηναϊκό του Γιάννη Αλαφούζου, το "έκτρωμα", όπως το χαρακτήρισε ενώ ανέφερε πως ήταν παρών στη Ριζούπολη, τη μέρα που οι "πράσινοι" έχασαν το πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο.

Θυμάται αστεία περιστατικά από τη θητεία του στη Θεσσαλονίκη, όπως εκείνο που είδε τον πρόεδρο του Άρη μπροστά του τα ξημερώματα, ενώ έφευγε από νυχτερινό κέντρο, ή εκείνο που ο Μίλαν Μίνιτς τον απείλησε ότι θα τον διώξει επειδή δεν κουρευόταν. Αναπολεί τον καφέ που ήπιε με τον Γιώργο Σιγάλα την επομένη του "έλα αγόρι μου" σε ντέρμπι ΠΑΟΚ - Άρης, αλλά και το σπίτι με... θέα που είχε όταν έπαιζε στον "δικέφαλο". Αποκαλύπτει ποιον προπονητή ήθελε να... σκοτώσει και ποιος είναι καραγκιόζης!

Αρκετά όμως με τους προλόγους και τις ιστορίες. Ήρθε η ώρα να μας τα πει ο ίδιος, όπως ακριβώς έγιναν και τα θυμάται. Από την αρχή ως το τέλος. Καλή ανάγνωση...

- Να τα πάρουμε από την αρχή. Τι θυμάσαι από το Παλαιό Φάληρο;

" Πωωω. Ήμουν νιος και γέρασα. Με πας καμιά εικοσαριά χρόνια πίσω, στα 14 μου. Είναι η ομάδα που ξεκίνησα να κάνω τα πρώτα μου βήματα, άσχετα βήματα. Η ομάδα που μου έδωσε την ευκαιρία να αγαπήσω κάτι το οποίο μέχρι τότε δεν είχα καμία ιδέα, δεν με ενδιέφερε. Δεν είχα καμία σχέση με το μπάσκετ ως τότε. Είναι η ομάδα που πέρασα εφτά πάρα πολύ όμορφα χρόνια, που ανδρώθηκα. Σίγουρα είναι αυτή που δεν θα ξεχάσω ποτέ γιατί γνώρισα πάρα πολύ καλούς ανθρώπους, έκανα πάρα πολύ καλούς φίλους. Το πιο σημαντικό όλων είναι, θα το ξαναπώ αυτό, πως το Παλαιό Φάληρο είναι η ομάδα -κι αυτό το ξέρουν λίγοι- που μου έδωσε την ευκαιρία να πιστέψω στον εαυτό μου, να παίξω αρκετά και στη συνέχεια να πάρω τη μεταγραφή για τη Δάφνη, δίχως να μπει εμπόδιο στην καριέρα μου. Τότε υπήρχαν τα δελτία, που κάποια ομάδα μπορούσε να στο καρφώσει στον τοίχο, το Παλαιό Φάληρο όμως ουδέποτε έκανε κάτι τέτοιο, ή επιχείρησε να με εμποδίσει".

- Συνεργάστηκες με αρκετούς προπονητές τότε, έτσι;

" Η πρώτη χρονιά που έκανα πράγματα ήταν στη Γ' Εθνική με τον Γιώργο Βελισσαράκο. Δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό. Από εκεί ξεκινάει η καριέρα μου. Αυτός ήταν ο πρώτος που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω, με είχε βασικό στα 17 μου στη Γ' Εθνική. Τα έκανε όλα αυτά, όταν κανείς δεν με πίστευε. Στη συνέχεια είχα τον Μάνο Μανουσέλη, στη Β' Εθνική κι εν συνεχεία συνεργάστηκα με τον Κώστα Σορώτο στην Α2".

"Δεν με ενδιαφέρει τι λένε"

- Έχεις στο μυαλό σου ότι μπορεί να είσαι παρεξηγημένος, ότι "πληρώνεις" το γεγονός πως λες ό,τι σκέφτεσαι;

" Δε νομίζω ότι είμαι παρεξηγημένος. Απλά έχω εχθρούς και φίλους. Ένας επαγγελματίας, είτε είναι στο ποδόσφαιρο, είτε στο μπάσκετ, είτε στο βόλεϊ δεν μπορεί να είναι αγαπητός σε όλους. Επέλεξα να τραβήξω τον δρόμο του μοναχικού καβαλάρη, πήγα κόντρα στο ρεύμα και το κατεστημένο. Πλήρωσα το τίμημα, χάνοντας δουλειές, δημιουργώντας περισσότερους εχθρούς, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Δόξα τω Θεώ έκανα καλή καριέρα, αυτή που ήθελα, οπότε το αν είμαι παρεξηγημένος δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Ο καθένας μπορεί να πει για τον Γκαγκαλούδη ό,τι θέλει. Σκοπός όμως αυτός που θα μιλήσει, να με ξέρει ως άνθρωπο.

Το τι κάνω μέσα στο γήπεδο, δεν έχει καμία σχέση. Αυτή είναι η δουλειά μου. Η προσωπική μου ζωή δεν έχει καμία σχέση με το μπάσκετ. Έχω σίγουρα πολλά χαρακτηριστικά ως άνθρωπος που παίρνω από το μπάσκετ. Είμαι οξύθυμος, νευρικός, αλλά μέχρις εκεί. Ούτε κωλόπαιδο είμαι, ούτε αλήτης, όπως κάποιοι έχουν πει. Μια χαρά άνθρωπος είμαι. Απλά στο μπάσκετ κάθε εβδομάδα παίζεις το συμβόλαιό σου, την υστεροφημία σου. Κι εγώ είμαι παιδί όταν μπαίνω στο γήπεδο, δεν θέλω να χάνω".

"Κάποιοι ατζέντηδες πουλάνε φούμαρα στους παίκτες"

- Είπες νωρίτερα ότι έχεις τσακωθεί με ατζέντηδες. Η πρώτη μεγάλη κόντρα που έχει καταγραφεί είναι με τον Τάσο Δελημπαλταδάκη, όταν ήσουν ακόμη στη Δάφνη. Τι είχε γίνει τότε και γιατί είχες πάντα τόσο... έντονη σχέση με τους ατζέντηδες;

" Καταρχήν ο Τάσος είναι ατζέντης μου τώρα. Όταν έγινε αυτό πριν καμιά δεκαριά χρόνια, ο Τάσος ήταν μαλ@@@ κι εγώ ακόμη πιο μαλ@@@. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Ήταν παιδική και δική μου και δική του βλακεία. Όσον αφορά άλλους ατζέντηδες, είναι η κλασική λαμογιά πολλών (γιατί δεν είναι όλοι) ατζέντηδων που σου πουλάνε φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες. Κι ένα παιδί όπως εγώ, που δεν τρώει κουτόχορτο, καταλάβαινα αμέσως τι γινόταν.

Δηλαδή, ενώ είχα κάνει χρονιές που ήμουν πρώτος σκόρερ ή στις ασίστ στο ελληνικό πρωτάθλημα, περίμενα μέχρι τον Οκτώβριο να βρω δουλειά. Μου έλεγαν ψέματα ότι με θέλουν κάποιες ομάδες, αλλά δεν είχα καμία πρόταση. Γιατί; Γιατί με είχαν κλειστό κάπου αλλού και απλά περίμεναν να περάσει ο καιρός για να με πάνε εκεί που ήθελαν αυτοί, ώστε να μην έχω άλλη επιλογή. Είναι ένα κεφάλαιο που δεν θέλω να ασχοληθώ.

Είμαι με τον Τάσο τα τελευταία χρόνια και αυτή τη διετία με έχει βοηθήσει πάρα μα πάρα πολύ. Ασχολείται μαζί μου και γενικότερα με έχει βοηθήσει πολύ. Θα έχουμε συνεργασία και μετά το μπάσκετ. Κι αυτό κρατάω, πως μετά από είκοσι χρόνια που είχαμε τσακωθεί, είμαστε πλέον πάρα πολύ καλά. Συνεργαζόμαστε άψογα".

- Είπες ότι θα συνεργαστείτε μετά το μπάσκετ. Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε να εκπροσωπείς τον επόμενο Γκαγκαλούδη;

" Ποτέ! Εγώ ψέματα στους παίκτες δεν μπορώ να πω, δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Δεν μπορώ να πουλάω παπατζιλίκια στους παίκτες. Στο μπάσκετ σίγουρα θα είμαι, αλλά δεν ξέρω από ποια θέση. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς φόρμα ή σορτσάκι. Αντίθετα δεν μπορώ να με φανταστώ με κοστούμι. Θέλω να είμαι στο παρκέ, εκεί είναι η ζωή μου. Τώρα ακριβώς τι δεν ξέρω. Όταν έρθει η στιγμή να σταματήσω, θα επικεντρωθώ στο τι μπορώ να κάνω".

- Αν ερχόταν δηλαδή τώρα κάποιος ότι υπάρχει θέση για προπονητή, θα έλεγες όχι;

" Αν με ρωτάς τώρα, δεν φαντάζομαι τον εαυτό μου ως προπονητή, παρά μόνο ως παίκτη. Γιατί αντέχω, γιατί γουστάρω και δεν έχω βάλει κανένα ταβάνι σε όλα αυτά. Όταν φτάσει όμως εκείνη η ώρα, θα τα βάλω κάτω, θα τα συζητήσω με τη γυναίκα μου και θα δούμε τι είναι καλύτερο να γίνει".

"Μετανιώνω που δεν έπαιξα στον Πανιώνιο"

- Είπες ότι έχασες δουλειές; Μπορείς να μας πεις ενδεικτικά κάποια μεταγραφή που δεν έγινε ακριβώς επειδή σε ακολουθούσε αυτή η φήμη;

" Πολλές, πολλές. Να σου πω κάτι; Έχω τσακωθεί με ατζέντηδες και γενικά έχω ακούσει πάρα πολύ σε ανοιχτές ακροάσεις, από προπονητές και άλλους. Αυτό που έλεγαν όλοι είναι ότι είμαι φοβερός παίκτης, μεγάλο ταλέντο, αλλά. Αλλά τον φοβάμαι. Με είχαν σαν βόμβα. Όσον αφορά μια δουλειά που θα ήθελα να πάω, αλλά την έχασα ήταν στον Πανιώνιο. Το καλοκαίρι του 2008".

- Γιατί δεν πήγες στον Πανιώνιο;

" Από δική μου ανωριμότητα και χαζομάρα. Ξεκάθαρα. Νομίζω πως αν είχα πάει τότε στον Πανιώνιο, θα ήμουν ακόμη εκεί γιατί είμαι γέννημα θρέμμα της Νέας Σμύρνης. Απλά είχα έναν τσακωμό λόγω χαρακτήρα, δεν μπορούσα να ελέγξω τα νεύρα μου. Δημιούργησα ένταση και αντιπάθειες στη Νέα Σμύρνη. Δικαιολογημένα κιόλας γιατί είχε γίνει ένα περιστατικό σε αγώνα με τον ΠΑΟΚ, όταν τους είχα δείξει την καρωτίδα. Είναι ίσως κι η μοναδική δουλειά στα 21 χρόνια που παίζω μπάσκετ που έχω μετανιώσει που την έχω χάσει".

- Νιώθεις καθόλου χορτασμένος από αυτά που έχεις ζήσει;

" Φυσικά και νιώθω χορτασμένος. Έχω ζήσει καταστάσεις που άλλοι τις βλέπουν στην τηλεόραση, άλλοι τις φαντάζονται κι άλλοι τις ονειρεύονται. Εγώ είχα την ευτυχία να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα, να κάνω αυτό που ήθελα και σε δύσκολες εποχές να πληρώνομαι πολύ καλά. Σου ξαναλέω πως οι στιγμές που ζει ένας αθλητής, τις κουβαλάει και τις έχει όλα τα χρόνια της ζωής του. Δεν τις ξεχνάει ποτέ. Όλα αυτά δεν σβήνουν με τίποτα. Ειδικά σε έναν άνθρωπο σαν εμένα, που έχω παίξει σε πολλές ομάδες και έχω ζήσει διαφορετικές καταστάσεις".

"Ο Ρέπεσα είναι μαλ@@@, καραγκιόζης και γελοίος, έπιασαν τόπο οι κατάρες που του έριξα"

- Αναφέρθηκες νωρίτερα στη Ρόμα, όπου είχες προπονητή τον Γιασμίν Ρέπεσα. Έναν...

(μας διακόπτει) μαλ@@@, έναν καραγκιόζη, έναν ανθέλληνα, ένα γελοίο υποκείμενο. Οι κατάρες που του έχω ρίξει από τότε που έχω φύγει, πιάνουν φέτος με αυτό το έκτρωμα που παρουσιάζει στο Μιλάνο. Δεν χρειάζεται να σου πω κάτι εγώ, είναι κάτι που το λένε όλοι. Ακόμη κι οι Κροάτες που έχουν συνεργαστεί μαζί του, όπως ο Ούκιτς. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά γιατί το έργο του φαίνεται. Είναι κακός άνθρωπος, μόνο και μόνο για την εμπάθεια που έβγαζε για τους Έλληνες χωρίς να ξέρω το γιατί. Από αυτό που έβλεπα και έζησα κατάλαβα ότι είναι κακός άνθρωπος, δεν ήταν καθόλου αγαπητός. Κι όταν ένας προπονητής το χάνει αυτό, χάνει τα πάντα. Θα δεις ότι δεν θα μείνει για πολύ ακόμη στο Μιλάνο".

- Πέραν του Ομπράντοβιτς που κι εσύ έχεις δηλώσει στο παρελθόν πως ήταν ο κορυφαίος, με ποιους άλλους προπονητές έχεις έρθει πιο κοντά, είχες την καλύτερη συνεργασία;

" Θα είναι άδικο να πω μόνο έναν. Έχω πέντε περιπτώσεις που τις έχω μέσα στην καρδιά μου, είναι φίλοι μου και θεωρώ πως τους χρωστάω πράγματα. Είναι ο Μάνος Μανουσέλης, ο Κώστας Σορώτος, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, ο Νίκος Λινάρδος και ο Βαγγέλης Μάγειρας. Σίγουρα θα αφήσω σε ξεχωριστό κομμάτι τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος μου έμαθε μπάσκετ και με έφτιαξε ως παίκτη. Έγινα καλύτερος άνθρωπος με αυτόν, γιατί μέχρι τότε ήμουν ένας τσογλανάκος. Με έβαλε στον ίσιο δρόμο.

Κι όταν την επόμενη χρονιά ήμουν στον ΠΑΟΚ και κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό, είπα στη συνέντευξη Τύπου πως του αφιερώνω τη νίκη. Με χάιδεψε γιατί κατάλαβε πως δεν τον ειρωνευόμουν. Μετά τη χρονιά που ήμουν στον Παναθηναϊκό έγινα πολύ καλύτερος παίκτης".

- Κι έγιναν έτσι τα πράγματα, ώστε τη χρονιά που έφυγες εσύ από τον Παναθηναϊκό, πήγε ο Διαμαντίδης.

" Ο Μήτσος είναι ένας, μοναδικός. Δεν πρόκειται να βγει άλλος σαν κι αυτόν. Τον γνωρίζω πολύ καλά, είμαστε φίλοι. Δεν ξέρω γιατί εκείνος επέλεξε τη φανέλα με το Νο13. Εγώ το πήρα γιατί είχα όνειρο κάποια στιγμή να πάω στον Παναθηναϊκό. Όταν υπέγραψα, έμεινα άυπνος για δύο ημέρες. Αλήθεια, δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τη χαρά και την υπερένταση. Εύχομαι όλα τα παιδιά που είναι οπαδοί κάποιας ομάδας να ζήσουν αυτό που έζησα εγώ".

Το σκηνικό με το κούρεμα

- Πάμε λίγο στην παρουσία σου στη Θεσσαλονίκη. Υπάρχει μια ιστορία που δεν την ξέρει πολύς κόσμος, όταν ο Μίλαν Μίνιτς σε έβαλε (μαζί με τον Ράιαν Στακ) να κουρευτείτε κι εσείς τελικά πήρατε μόνο την... ψαλίδα.

" Ήμουν πιτσιρικάς, αλλά αυτός είχε τρέλα και άφηνε εκτός δωδεκάδας και τον Στακ που ήταν από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας. Πάμε λοιπόν μαζί στο κομμωτήριο και τους λέμε να μας πάρουν μόνο την ψαλίδα. Πάμε μετά στην προπόνηση, του είπαμε ότι κουρευτήκαμε, αλλά δεν μας πίστεψε. Ε τότε έγινε το πρώτο μπαμ γιατί γυρνάει και μου λέει πως θα με διώξει αν δεν κουρευτώ και τότε γυρνάω εγώ και του λέω πως δεν θα κουρευτώ, αν δεν βάλει αυτός περούκα που είναι καραφλός.

Ο Μίνιτς ήταν αγχωμένος πολύ τότε. Είχε τα θέματά του. Δεν κουρευτήκαμε όμως. Μείναμε με μακρύ μαλλί. Κατάλαβε κι αυτός ότι το μαλλί δεν έχει καμία σχέση με το μπασκετικό κομμάτι. Η πλάκα είναι τότε που γυρίσαμε από το κομμωτήριο και δεν πίστευε αυτό που έβλεπε, μας κοίταζε σαν εξωγήινους".

- Υπάρχει κάτι ακόμη, έτσι πιο... πιπεράτο από την παρουσία σου στον Άρη. Εκείνο το βράδυ που ήσουν στα μπουζούκια και είδες μπροστά σου τον τότε πρόεδρο της ομάδας, Γιάννη Δαμιανίδη.

" Δεν είχα τέτοια προβλήματα γενικά, γιατί ήξερε ότι έβγαινα. Μια φορά όμως έκανα κάτι πολύ αυθόρμητο. Ήμουν το πρώτο αυτοκίνητο μέσα στο πάρκινγκ που περίμενε να βγει, ο δρόμος μπροστά είχε κίνηση κι έτυχε το πρώτο αυτοκίνητο που ήταν να μπει μέσα, να είναι αυτό του προέδρου. Η πρώτη μου ασυναίσθητη κίνηση ήταν να πέσω κάτω. Πρέπει να έμεινα και δέκα λεπτά έτσι. Κόρναραν για ώρα τα αυτοκίνητα που ήταν από πίσω μου. Με βλέπει λοιπόν την επόμενη μέρα και μου λέει "καλά ρε, εμένα πας να κοροϊδέψεις;". Εντάξει, δεν έγινε και κάτι".

"Με τον Σιγάλα είναι η πρώτη φορά που φέρθηκα έξυπνα"

- Για να πάμε πάλι στον ΠΑΟΚ, υπάρχει μια φάση που έχει αποτυπωθεί σε όλους.

"(μας διακόπτει ξανά) η φάση με τον Σιγάλα, το "έλα αγόρι μου". Ωραίο".

- Τι σου έχει μείνει από αυτό;

" Τον καφέ που ήπιαμε την επόμενη ημέρα. Τι να έκανα; Αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι".

- Πως δεν αντέδρασες;

" Για χαζό με έχεις; Άμα αντιδρούσα, θα έτρωγα ξύλο από τον Σιγάλα. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Είχε πέσει από πάνω μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να σκύψω το κεφάλι και να πάω στα αποδυτήρια. Τι να κάνω; Να τσακωθώ; Είχα φάει ήδη δύο αγωνιστικές νωρίτερα, αν γινόταν κάτι θα έτρωγα άλλες πέντε. Ήταν η πρώτη φορά που φέρθηκα έξυπνα. Μετά μιλήσαμε και μου είπε ότι είμαστε ένα - ένα, γιατί θυμόταν αυτό που είχα κάνει με τον Πανιώνιο (σ.σ.: το περιστατικό με την καρωτίδα). Δεν είχα ποτέ θέμα με τον Γιώργο. Ήταν μέσα στο ματς. Μου τη φύλαγε, όπως εγώ την έχω φυλάξει κι εγώ σε κάποιους άλλους. Κι ύστερα βγήκαν κάποια videos που τα έβλεπα και έκλαιγα από τα γέλια".

Σπίτι με θέα το νεκροταφείο

- Όταν πήρες μεταγραφή στον ΠΑΟΚ σε έβαλαν σε ένα σπίτι με κάπως περίεργη θέα.

" Ναι, έβλεπε το πίσω μέρος σε ένα νεκροταφείο. Άκου τώρα τι έγινε. Θυμάμαι ακριβώς τι είχε γίνει γιατί έχει πολύ πλάκα αυτό το σκηνικό. Μόλις είχα υπογράψει στον ΠΑΟΚ κι ήμουν στα γραφεία της ομάδας με τον ατζέντη μου. Μου λένε λοιπόν πως θα μου δείξουν ένα πάρα πολύ ωραίο σπίτι, μεγάλο, καινούργιο, απλά είχε ένα πρόβλημα. "Δεν θέλουμε να σου πούμε τώρα, όταν φτάσουμε εκεί θα το δεις", μου λένε. Ε πάμε λοιπόν με έναν από την ομάδα, μπαίνουμε μέσα και όντως το σπίτι ήταν φανταστικό.

Μετά από πέντε λεπτά, κάτι μου μύριζε. Λέω "ρε γαμώτο, τι μυρίζει, τι μυρίζει". Πάω λοιπόν να βγω στο μπαλκόνι και μου φωνάζει ένας "όοοοχι. Όχι Γιάννη στο μπαλκόνι". Τους απαντάω "ε και τι έγινε;". Βγαίνω λοιπόν και βλέπω σταυρούς, τάφους. Ήταν ό,τι πιο μακάβριο, το να μένω δίπλα στο νεκροταφείο. Δεν πήγα αλλού τελικά. Εκεί έμεινα αναγκαστικά. Είχα και το σκυλί τότε, οπότε είχα παρέα. Δεν καθόμουν και πολύ στο σπίτι, ήμουν διαρκώς έξω. Η Θεσσαλονίκη τότε ήταν φοβερή πόλη για να ζήσεις, έκανα κολλητή παρέα με ποδοσφαιριστές. Ουσιαστικά πήγαινα σπίτι μόνο για να κοιμηθώ".

"Ήθελα να σκοτώσω τον Πεδουλάκη"

- Κάποιες συνεργασίες που σε έχουν σημαδέψει με καλό ή κακό τρόπο; Για παράδειγμα, η συνύπαρξή σου με τον Αργύρη Πεδουλάκη στο Ρέθυμνο.

" Είναι ένα ακόμη παράδειγμα καταστάσεων που ξεκινούν μαύρες, άραχνες και άδικες, αλλά με την εμπειρία κι όταν κάνεις οικογένεια και παιδί, ξαφνικά όλα αυτά σου φαίνονται άσπρα".

- Δηλαδή;

" Μετά από αυτό που μου είχε κάνει στο Ρέθυμνο δεν ήθελα να τον βλέπω μπροστά μου. Ξέρει όλος ο κόσμος τι είχε γίνει. Με έδιωξε χωρίς να έχω κάνει το παραμικρό. Γι αυτό η ομάδα δεν με τιμώρησε και με πλήρωσε κανονικά. Δεν με γούσταρε, αλλά αυτό είναι άλλο. Έμεινα άνεργος παραμονή της Πρωτοχρονιάς, αλλά μου βγήκε σε καλό. Κατέληξα στη Ρόμα. Λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας όλο αυτό με έκανε να θέλω να σκοτώσω τον Πεδουλάκη".

"Δεν είμαι κωλοτούμπας"

- Από τότε τον έχεις ξαναδεί;

" Πολλές φορές. Δεν έγινε τίποτα. Λίγα βρισίδια, λίγο από εδώ, λίγο από εκεί. Μέχρι που έφτασε η στιγμή που μεγάλωσα, έπαθα, έμαθα, βρεθήκαμε, μιλήσαμε. Τελείωσαν όλα".

- Όταν πήγε στον Παναθηναϊκό, είχατε επικοινωνία; Του έστειλες τίποτα;

" Όχι, εντάξει, είπαμε. Μπράβο του που πήγε στον Παναθηναϊκό, αλλά μην το φτάσουμε μέχρις εκεί. Δεν είμαι κωλοτούμπας".

- Νιώθεις ότι έσφαλες στη σχέση σου με τον Σούλη Μαρκόπουλο;

" Ναι! Ήμουν παιδί τότε. Ο Σούλης με βοήθησε πάρα πολύ κι είναι κορυφαίος προπονητής. Με βοήθησε πάρα πολύ τόσο στον ΠΑΟΚ όσο και στην ΑΕΚ. Είναι άνθρωπος - μάλαμα. Λίγοι προπονητές είναι τόσο καλοί άνθρωποι όπως αυτός, ψυχούλα. Μόνο καλά έχω να πω γι αυτόν".

"Όταν έχασα τη Σάρα, ήμουν ζωντανός νεκρός"

- Η Σάρα (σ.σ.: το όνομα του σκυλιού), το πρώτο σου παιδί;

" Ναι, πραγματικά. Το πρώτο παιδί, η πρώτη γκόμενα, όλα. Τεράστια απώλεια και νωπή. Τι να κάνουμε; Όταν είχα πάρει το σκυλί, μου είχε πει ένας φίλος μου ότι θα το μετανιώσω. Εντάξει, δεν μετάνιωσα, αλλά πραγματικά το έχω ορκιστεί πως δεν πρόκειται να ξαναπάρω σκυλί που να μου κοπεί το χέρι από τη ρίζα. Αυτό το πράγμα δεν το ξαναπερνάω. Ήμουν ζωντανός νεκρός για πάρα πολύ καιρό πέρσι".

- Πως αντιλαμβανόσουν την αγάπη από τον κόσμο του Άρη και του ΠΑΟΚ, παρότι ήταν γνωστό πως είσαι οπαδός του Παναθηναϊκού;

" Ίσα ίσα, δεν πούλησα ποτέ οπαδιλίκι. Ήταν το μόνο που δεν έκανα ποτέ, γιατί είμαι κι εγώ οπαδός. Ξέρω πολύ καλά ποιους παίκτες έχω αγαπήσει από τον Παναθηναϊκό και ποιους έχω σιχαθεί. Όταν πήγα στον Άρη, είχα πει ευθέως πως είμαι οπαδός του Παναθηναϊκού. Θα ήταν πουστ@ να το παίξω Αρειανός ή κάτι τέτοιο. Ξέρεις τι; Ο παίκτης λειτουργεί πάντα με βάση το συναίσθημα. Το να πήγαινε λοιπόν στους Αρειανούς ή τους ΠΑΟΚτζήδες και να τους πω κάτι, δεν θα είχε νόημα. Θα με έπαιρναν με τις ντομάτες. Το ότι έχω φιλήσει τη φανέλα του Άρη και του ΠΑΟΚ, είναι διαφορετικό. Ήταν η ομάδα μου. Όπου κι αν παίζω, σέβομαι την ομάδα και τη φανέλα που φοράω. Έτσι είμαι".

"Όταν ήρθε ο Λυκογιάννης, ήθελα να φύγω"

- Κάτι άλλο. Όταν έπαιζες στην ΑΕΚ, είχες τσακωθεί με τον Δημήτρη Πρίφτη. Πως τα κατάφερες; Σε ρωτάω γιατί γενικά είναι ένας προπονητής πολύ χαμηλών τόνων.

" Γιατί να τα καταφέρω; Όλοι έχουν την εικόνα του Αγίου για τον Πρίφτη και για μένα αυτή του τρομοκράτη. Δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο γι αυτό. Το μόνο που θα σου πω είναι ότι την επόμενη χρονιά που ο Πανιώνιος έψαχνε για βοηθό, τους πρότεινα τον Πρίφτη. Κι αυτό μπορεί να στο επιβεβαιώσει ο Κρις Χουγκάζ, ενώ είχα παίξει μπουνιές μαζί του. Αυτό τα λέει όλα".

- Ακόμη κι αυτό δεν δείχνει ότι ίσως είσαι παρεξηγημένος;

" Δεν με νοιάζει, στο ξαναλέω. Πραγματικά αδιαφορώ και δεν δίνω δεκάρα τι πιστεύουν οι άλλοι. Υπάρχουν κάποιοι που μου κολλάνε μια ταμπέλα και κάποιοι άλλοι που δεν την κολλάνε. Θες ένα παράδειγμα; Υπήρχε ένας προπονητής που πίστευα πως άμα συνεργαστούμε, θα παίξουμε κλωτσιές και μπουνιές κι όταν ήρθε στην ομάδα μου, ήθελα να φύγω. Δεν άντεχα στην ιδέα".

- Για ποιον λες;

" Για τον Άρη Λυκογιάννη, που είχα στον Ίκαρο Καλλιθέας. Στο λέω ειλικρινά πως είχαμε την καλύτερη δυνατή σχέση που θα είχα με προπονητή. Μου φέρθηκε σαν κύριος. Έπαιξα πολύ καλά με αυτόν. Το παρεξηγημένος και οτιδήποτε άλλο δεν με νοιάζει, δεν ασχολούμαι και δεν ιδρώνει καν το αυτί μου".

"Ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός δεν βλέπεται"

Δηλωμένος πράσινος και βλέπεις και μπάλα. Τι βλέπεις λοιπόν στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια και δεν σου αρέσει;

"Τίποτα! Τι να μου αρέσει δηλαδή;"

- Δεν σκέφτεσαι όμως ότι ανέλαβε ο Γιάννης Αλαφούζος για να μην πέσει η ομάδα στη Γ' Εθνική;

" Να πέσει, γιατί να μην πέσει; Αρνούμαι να έχω πρόεδρο έναν άνθρωπο που πιστεύω ότι με όλα αυτά που κάνει μικραίνει τον Παναθηναϊκό. Δυστυχώς ή ευτυχώς έχω δει τον Ρότσα, τον Ζάετς, τον Βάντσικ, τον Βαζέχα, τον Μπορέλι. Παίκτες και παίκτες. Αυτό το πράγμα όμως δεν βλέπεται. Είναι ποδοσφαιρικό έκτρωμα. Κι όλοι εμείς που είμαστε παλιάς σχολής, αρνούμαστε να δεχτούμε αυτό που βλέπουμε. Όταν χάνει ο Παναθηναϊκός, δεν μιλιέμαι την επόμενη μέρα. Ο Παναθηναϊκός μικραίνει. Δεν μπορείς να αποκλείεσαι από την Καμπάλα, γελάει ο κόσμος. Κι η ομάδα έχασε 3 εκατομμύρια ευρώ.

Όπως επίσης δεν με απασχολεί που ο Παναθηναϊκός κάθε φορά που λέει ότι πάει για πρωτάθλημα τρώει ντόρτια. Εγώ αυτό που θέλω είναι να ματώνουν τη φανέλα οι παίκτες του Παναθηναϊκού γιατί παίζουν σε μία μεγάλη ομάδα, σ αυτή που για μένα είναι η μεγαλύτερη της Ελλάδας. Ο κόσμος δεν έχει υπομονή, έχει περάσει πάρα πολλά. Υπάρχει αγανάκτηση, εκνευρισμός. Κι ο κόσμος δεν έχει υπομονή για κανέναν, είτε είναι ο Στραματσόνι είτε κάποιος άλλος".

"Δυστυχώς έγινε το μπαμ"

- Θα σου πει κάποιος όμως, πως δεν φταίει ο Αλαφούζος που πήρε μια ομάδα με τριάντα εκατομμύρια ευρώ χρέη.

" Ας μην τον έπαιρνε, δεν τον υποχρέωσε κανείς".

- Κι ο Νίκος Νταμπίζας έχει φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού, αλλά έκανε έργο στον Παναθηναϊκό. Μιλώντας μάλιστα στο Sport24.gr είχε πει πως τη δεύτερη χρονιά χάθηκε η ποδοσφαιρική λογική. Συμφωνείς;

" Φυσικά! Αυτός έφερε όλους αυτούς τους παίκτες στον Παναθηναϊκό. Και τυφλός να είσαι το βλέπεις. Δεν μπορείς να πεις κάτι σε αυτόν τον άνθρωπο. Γενικά, όλα αυτά που γίνονται δεν αρμόζουν στον Παναθηναϊκό, αυτή η κλάψα, ο εμπαιγμός, όλα αυτά κούρασαν. Όπως και να το κάνεις, αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός είναι πολύ πιο μπροστά. Στόχος του Παναθηναϊκού είναι να τον φτάσει, όχι να βγαίνει μόνιμα δεύτερος. Θα το ξαναπώ: ο κόσμος δεν έχει υπομονή και κάθε εβδομάδα κάνουμε τον σταυρό μας να μην γίνει το μπαμ. Δυστυχώς το "μπαμ" έγινε το Σάββατο".

- Πως μπορεί να αλλάξει όλη αυτή η ατμόσφαιρα;

" Αυτό δεν το ξέρω. Όλοι ευχόμαστε και προσευχόμαστε. Δυστυχώς μετά τα όσα έγιναν το Σάββατο, η κατάσταση θα αλλάξει προς το πολύ χειρότερο".

"Πουλάω, αλλά δεν είμαι πουλημένος"

- Μέσα σε όλα, όλοι ασχολήθηκαν και μαζί σου με αφορμή κάτι που έγραψες στο Facebook για το ντέρμπι.

" Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα γιατί, όπως έγραψα στο Facebook μία μέρα μετά, κάποιοι άνθρωποι που εργάζονται σε sites έχουν επιλεκτική μνήμη και μνήμη χρυσόψαρου όσον αφορά εμένα. Κι αυτό δεν είναι τωρινό. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Το πρώτο status που έγραψα ήταν λάθος. Δεν έπρεπε να το κάνω εκείνη τη στιγμή. Δεύτερον το να γράφω εγώ κάτι και να το ανακυκλώνουν τα sites, επιτρέποντας στον κάθε ένα να σχολιάζει από κάτω και να βρίζει την οικογένειά μου, το θεωρώ εμετικό. Γιατί; Γιατί εγώ στην αρχή έγραψα κάτι για τον διαιτητή. Εκεί άλλωστε εστίασαν όλα τα sites, στο τι έγραψα εναντίον του Παππά.

Θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου: καταδικάζω ό,τι έγινε, όπως ακριβώς έκανα αμέσως και στο Facebook όταν έμαθα ότι χτύπησε παίκτης του Ολυμπιακού. Ουδέποτε επικρότησα επεισόδια. Μπορείτε να ανατρέξετε στον προσωπικό μου λογαριασμό να δείτε τι έχω γράψει γα τα επεισόδια, κράζοντας πρώτος τον κόσμο του Παναθηναϊκού.

Οπότε θέλω να δώσω μία συμβουλή σε όλους αυτούς που εκμεταλλεύτηκαν αυτό: το παπατζιλίκι, η κοροϊδία και ό,τι άλλο έχει σχέση με το όνομά μου όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχει καταφέρει να μου κάνει απολύτως τίποτα. Είμαι πάρα πολύ δυνατός χαρακτήρα και έχω τα... παντελόνια, όταν κάνω ένα λάθος, να το παραδεχθώ. Αναρωτιέμαι όμως, γιατί όλοι αυτοί που ανέβασαν αμέσως, σε ένα λεπτό, το πρώτο μου status -και θέλω να ευχαριστήσω δημόσια το Sport24.gr που δεν το εκμεταλλεύτηκε και φέρθηκε ώριμα απέναντί μου-, γιατί δεν έκαναν το ίδιο με τον κ. Σιόβα που έβγαζε selfie στη Θύρα 13. Γιατί δεν γράφουν κάτι γι αυτό; Είναι λογικό; Αυτό δεν υποθάλπει τη βία; Μάλλον πουλάω, αλλά πουλημένος δεν είμαι. Να ξέρουν ότι η αρνητική διαφήμιση είναι η καλύτερη διαφήμιση ".

"Πήγα να σπάσω την τηλεόραση στο γκολ του Κωνσταντίνου"

- Για να πάμε σε πιο ευχάριστα, πιο γκολ του Παναθηναϊκού έχεις πανηγυρίσει πιο έντονα;

" Το γκολ του Κωνσταντίνου με την Μπαρτσελόνα. Πήγα να σπάσω την τηλεόραση. Πολύ όμορφο γκολ και σε μεγάλο ματς. Δυστυχώς δεν είχε συνέχεια όλο αυτό. Ήταν εκείνα τα χρόνια που χαιρόσουν και καμάρωνες που ήσουν Παναθηναϊκός. Ήταν εποχές που η ομάδα έβγαζε υγεία, είχαμε καλούς παίκτες, καλούς προπονητές, ο κόσμος ήταν ευτυχισμένος. Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις".

"Ήμουν μέσα στη Ριζούπολη"

- Κάπου εκεί όμως άλλαξε όλη η ομάδα, μετά το παιχνίδι της Ριζούπολης.

" Για εκείνο το παιχνίδι, δεν θα σου πω τίποτα. Ήμουν μέσα στο γήπεδο. Έπαιζα στον Άρη τότε και κατέβηκα στην Αθήνα για να πάω στο γήπεδο".

- Δεν είχες σκεφτεί μην γίνει κάτι όμως; Με τη λογική πως άμα χτύπαγες ή κάτι, θα είχες πρόβλημα με τον Άρη;

" Εκείνη τη στιγμή το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να πάρω το πρωτάθλημα μέσα στη Ριζούπολη. Θα σου πω κάτι: όποιος κατηγορεί τους παίκτες, δεν έχει παίξει ποτέ ποδόσφαιρο. Δεν γίνεται να λένε losers τους παίκτες. Όταν ο πρόεδρός σου παίζει μπιρίμπα και αρχηγός αποστολής είναι γυναίκα και πας να παίξεις σε κανίβαλους, τελειώνουν όλα. Ο Παναθηναϊκός είχε χάσει από πριν, γιατί ήξεραν όλοι ότι αν κέρδιζε, δεν θα έφευγε κανείς ζωντανός από το γήπεδο. Το πιστεύω αυτό που σου λέω".

"Έπρεπε να εκκενωθεί η Λεωφόρος"

- Ακόμη κι εσείς που ήσασταν στο πέταλο;

" Εμείς όχι, δεν θα είχαμε πρόβλημα. Θα φεύγαμε. Δεν τους φοβόμαστε έτσι κι αλλιώς. Είδε όλος ο κόσμος τι γινόταν στη φυσούνα. Δεν χωράει συζήτηση, είναι μέρος όλων των σιχαμερών που γίνονται στο ποδόσφαιρο. Θέλω να είμαι απόλυτα δίκαιος. Ούτε πέρσι έπρεπε να ξεκινήσει το παιχνίδι στη Λεωφόρο. Έπρεπε να εκκενωθεί. Είμαι αθλητής. Δεν μπορώ να βλέπω έναν παίκτη του Ολυμπιακού να κινδυνεύει επειδή φοράει την ερυθρόλευκη φανέλα. Δεν κατάλαβα, τι είναι αυτά τα πράγματα; Ο άνθρωπος μπορεί να έχει δύο παιδιά στο σπίτι. Έπρεπε να εκκενωθεί το γήπεδο, να πάνε όλοι στο διάολο. Είναι απαράδεκτα αυτά τα πράγματα. Είμαστε Ουγκάντα σε αυτά. Είναι ευθύνη του κράτους αυτό που γίνεται. Στην Ελλάδα το θέλουν το καφριλίκι".

"Συμπαίκτης μου πήρε τηλέφωνο τη μάνα του στο ημίχρονο γιατί φοβόταν"

- Έχεις παίξει εσύ ποτέ σε τέτοιο σκηνικό; Φόβου και τρόμου;

" Φυσικά, πάρα πολλές φορές. Έχω παίξει στο εξωτερικό και πάντα με ρωτούσαν πως αντέχαμε, πως επιβιώναμε από τέτοιες ατμόσφαιρες. Με ρώταγαν πως γίνεται να υπάρχει τόσο μίσος. Δεν με ενδιαφέρει, ας πάνε έξω από το γήπεδο κι ας πάνε να σκοτωθούν μεταξύ τους οι οπαδοί, αν είναι τόσο ηλίθιοι. Μέσα στο γήπεδο όμως ρε φίλε; Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο, να φοβάσαι.

Είχα συμπαίκτη που είχε πάρει στο ημίχρονο τη μάνα του στην Αμερική να της πει πως δεν πιστεύει αυτά που βλέπει, σε Άρης - ΠΑΟΚ. Στο ημίχρονο, το καταλαβαίνεις; Πήρε τηλέφωνο στην Αμερική. Γιατί; Γιατί έβλεπε πράγματα και έτρεμε. Δεν το είχε ξαναζήσει αυτό στη ζωή του. Για τους Έλληνες ήταν ένα ακόμη παιχνίδι".

- Είχες σκεφτεί καμιά φορά πως μπορεί να ξεφύγουν τα πράγματα και να έχεις πρόβλημα στο γήπεδο;

" Έχω αναισθησία και άγνοια κινδύνου, αν και οι περιπτώσεις να μου τύχει κάτι ήταν χιλιάδες και τη γλίτωσα στο απειροελάχιστο".

"Μου έκαναν πρόταση να γίνω Τυνήσιος"

- Επιστροφή στο μπάσκετ και την...εξωτική εμπειρία. Πως προέκυψε η Τυνησία;

" Είναι μία πολύ περίεργη ιστορία. Έπαιξαν πολλά ρόλο για να πάω εκεί. Ήταν μόλις είχα γνωρίσει τη γυναίκα μου. Εκείνη την περίοδο ήμουν με το στυλό στο χέρι για να πάω στο ΑΠΟΕΛ. Κάποια στιγμή που είμαι σπίτι της Στέλλας, μου έρχεται ένα μήνυμα από τον Λίνο Γαβριήλ (σ.σ.: ο προπονητής της ομάδας). Μου λέει λοιπόν η Στέλλα να πάω στην Τυνησία. Λέω "ψυχοφάρμακα παίρνει; Τι λέει τώρα;". Είναι και ψυχολόγος, οπότε πίστευα πως είναι τρελή (γελάει). Πήγα λοιπόν στην Τυνησία. Νομίζω ότι αυτός ο ενάμισης χρόνος που έμεινα εκεί ήταν η καλύτερη περίοδος της καριέρας μου.

Έζησα τα πάντα μέσα σε ενάμιση χρόνο. Πρώτο και κυριότερο, έγινε το μεγαλύτερο καλό, έμεινε έγκυος η γυναίκα μου. Το δεύτερο μεγαλύτερο καλό είναι πως κάναμε κουμπάρο τον Λίνο. Πλέον είμαστε οικογένεια. Τρίτον, ένιωσα Θεός. Μέχρι που είδα γκράφιτι τον εαυτό μου σε τοίχο της πόλης. Ήμουν ένας ξένος, χριστιανός σε μουσουλμανική χώρα. Αυτό που έζησα στην Τυνησία δεν είχε καμία εξήγηση. Σταματούσαν και με φίλαγαν στον δρόμο. Δεν το έχω ξαναζήσει ποτέ, κι ούτε πρόκειται. Οι οπαδοί με έχουν Θεό στην Ετουάλ ντου Σαχέλ (σ.σ.: η ομάδα)".

- Γιατί γύρισες τότε; Λόγω του παιδιού;

" Ναι, ξεκάθαρα. Αναγκαστηκα έπρεπε να γυρίσουμε. Έκατσε κι η ευκαιρία με τον Ίκαρο Χαλκίδας. Στεναχωρήθηκα γιατί άφησα τον κουμπάρο μου πίσω, αλλά κατάλαβε. Συνιστώ σε όσους παίκτες μπορούν να πάνε να παίξουν στην Τυνησία, αν έχουν την ευκαιρία. Για το μόνο που έχω μετανιώσει είναι που δεν έπαιξαν στην εθνική τους ομάδα. Μου έκαναν πρόταση για να τους βοηθήσω. Νομίζω πως αυτό ήταν χαζομάρα".

- Είστε αρκετά κοντά με τον Λίνο, ε;

" Πραγματικά πιστεύω ότι θα μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα. Το μπάσκετ που ξέρει, η αγάπη που έχει για το άθλημα δεν το συναντάς εύκολα. Θέλω να του πω ένα πολύ μεγάλο "ευχαριστώ" δημόσια. Πρώτον γιατί μπήκε στην οικογένειά μου, δεύτερον γιατί έκανα σπουδαία πράγματα και τρίτον γιατί μαζί του έζησα μοναδικές στιγμές. Τώρα πήγε στην Κύπρο και θέλω να του ευχηθώ καλή επιτυχία μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου. Εύχομαι κάποια στιγμή να ξαναβρεθούν οι δρόμοι μας".

- Στην Ελλάδα ή την Κύπρο;

" Παντού, για πάρτη του είμαι διατεθειμένος να πάω μέχρι την Τανζανία".

"Συνεχίζω για τη Νάσια"

- Αν αποφασίσει η κόρη σου να παίξει μπάσκετ, έχεις σκεφτεί καθόλου ότι θα πρέπει να της βάλει όρια ή να της δώσεις συμβουλές για να μην την πατήσει ενδεχομένως όπως εσύ και της βάλουν ταμπέλα;

"Αν παίξει μπάσκετ η Νάσια, θα κουβαλάει το όνομά μου. Ελπίζω και εύχομαι να το αγαπήσει, όπως το αγάπησα κι εγώ. Δείχνει ότι το αγαπάει. "Μην" και "δεν" και τέτοια δεν πρόκειται να της πω ποτέ. Δεν θα μπω στην καριέρα της".

- Είναι σημαντικό για σένα, να την βλέπεις στο γήπεδο, έτσι;

" Είχα ένα όνειρο από τότε που άρχισα να καταλάβω τι εστί να είσαι πατέρας. Ήθελα η κόρη μου να με προλάβει να παίζω. Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα για έναν αθλητή να τελειώνει έναν αγώνα και να βλέπει το παιδί του. Είτε έχεις χάσει, είτε έχεις κερδίσει είναι μακράν η ωραιότερη στιγμή. Είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Για μένα τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής μου έχω τα γούρια μου, τη γυναίκα μου και την κόρη μου.

Από τότε που φτιάξαμε την οικογένειά μας, εγώ έχω αλλάξει ως χαρακτήρας στο γήπεδο. Η Νάσια είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή για μένα και τη γυναίκα μου. Μας δίνει δύναμη, κουράγιο, αγάπη. Κι εμένα στη δουλειά μου μου φέρνει πολύ μεγάλη ηρεμία και ευτυχία, γι αυτό παίζω έτσι. Η Νάσια είναι πολύ μεγάλος παράγοντας στην καριέρα μου. Γι αυτό λέω ότι έχω πολλά χρόνια ακόμη. Θέλω να καταλαβαίνει τι βλέπει".

- Είναι Γκαγκαλούδη;

" Αυτό μπορεί να στο επιβεβαιώσει ή όχι η μητέρα της".

Κι εκείνη, η Στέλλα, δίνει τον καλύτερο επίλογο. Η Νάσια " είναι 100% Γκαγκαλούδη. Έχει τη ζωντάνια, το πάθος, την ένταση. Της αρέσει πολύ το μπάσκετ".