Ο Bλάσης Μάρας στο SPORT 24
O Bλάσης Μάρας μίλησε στο SPORT 24 για το τέταρτο χρυσό μετάλλιο σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα
Ο Βλάσης Μάρας, δεν περίμενε φυσικά την κρίση, αφού επενδύει σε χρυσό εδώ και πολλά χρόνια. Τόσο στα παγκόσμια, όσο και στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά όπως λέει στο SPORT 24:
«Θέλω και ένα χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι αυτό που μου λείπει για να κλείσω τη συλλογή μου. Όχι αγωνιστικά βέβαια, αφού νοιώθω ότι για 5-6 χρόνια ακόμα μπορώ να αγωνίζομαι σε υψηλό επίπεδο».
Άρα που θα πάει το ρεκόρ, είναι η ερώτηση που ακολουθεί λογικά και ο Βλάσης χαμογελάει:
«Έχει ο Θεός. Θα δούμε, όπου μας βγάλει. Πρώτα απ’ όλα να έχουμε υγεία και βλέπουμε» λέει ο πρωταθλητής μας, που ανεβαίνοντας στο βάθρο στο «Φόρουμ» του Μιλάνου, έδειξε με το χέρι του τον αριθμό «4» και έπιασε την καρδιά του. Ήταν η στιγμή της αφιέρωσης:
«Ναι, ήθελα να το αφιερώσω στο Δημήτρη Ράφτη, τον προπονητή μου που είναι τόσα χρόνια κοντά μου. Μαζί αποτελούμε ένα καλό δίδυμο και δουλεύουμε πολύ καλά. Για αυτό έκανα αυτή την κίνηση, καθώς το συγκεκριμένο μετάλλιο ήταν πολύ ξεχωριστό, αφού ήταν το 4ο χρυσό σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα» λέει ο Βλάσης, που μετά την αδικία της Αθήνας (το 2004) όπου τον άφησαν με το έτσι θέλω εκτός τελικού, προσπάθησε να πάρει το αίμα του πίσω στο Πεκίνο, αλλά δεν του βγήκε.
«Και όμως το πρόγραμμα στην Κίνα δεν είχε διαφορές από αυτό που εκτέλεσα τώρα στο Μιλάνο. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα με υψηλό βαθμό δυσκολίας, στο οποίο περιλαμβάνει μια σύνθεση. Απλά τώρα στον τελικό δεν χρειάστηκε να ρισκάρω μια ακόμα κίνηση, ενώ στο Πεκίνο ήταν δεδομένο ότι θα το επιχειρούσα, απλά δεν βγήκε το πρόγραμμα.
Αντίθετα στην Αθήνα είχε βγει, ανεξάρτητα από το τι έγινε. Για αυτό και εγώ προσπαθώ πάντα να κοιτάω το πώς αγωνίζομαι εγώ και όχι το τι κάνουν οι κριτές και οι άλλοι αθλητές» συνεχίζει ο Βλάσης που μπορεί να έβγαλε πάλι πολλές φωτογραφίες στο αεροδρόμιο, αλλά υπενθυμίζει:
«Τουλάχιστον μιλώντας για μένα, δεν είχα καμία βοήθεια από κανέναν, ούτε την πολιτεία, ούτε την ομοσπονδία. Πάντως όσον αφορά την ελληνική ομοσπονδία, φαίνεται μια αλλαγή που έχει γίνει και αν μην τι άλλο δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις ότι γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια».
Μετά το Πεκίνο, ο Βλάσης χαλάρωσε το πρόγραμμα, διότι όπως εξηγεί: «Έπρεπε να ξεκουραστώ, να αποφορτιστώ λίγο από την πίεση και στη συνέχεια να ασχοληθώ και λίγο με τα μαθήματα που χρωστάω στα ΤΕΦΑΑ. Έτσι από δύο προπονήσεις τη μέρα που έκανα, έπεσα στην λίγη ώρα κάθε μέρα».
Ο Μάρας ανήκει πλέον στο κλάμπ των κορυφαίων γυμναστών στην ιστορία του αθλήματος οι οποίοι στα 54 χρόνια της διοργάνωσης του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, έχουν κατακτήσει τουλάχιστον τέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους.
Αυτοί είναι μόλις πέντε: Ο Βλάσης στο μονόζυγο (2002, 2004, 2006, 2009), ο Ιταλός Γιούρι Κέκι στους κρίκους (1990, 1992, 1994,1996), ο Λευκορώσος (είχε αγωνιστεί και με την σημαία της Σοβιετικής Ενωσης) Βιτάλι Σέρμπο στο άλμα (1990, 1992, 1994,1996), ο Σλοβένος Μίτγια Πέτκοβσεκ στο δίζυγο (2000, 2006, 2007, 2008) και ο Ούγγρος Κρίστιαν Μπέρκι στον πλάγιο ίππο (2005, 2007, 2008,2009), με τον τελευταίο να πετυχαίνει το ρεκόρ του στο Μιλάνο όπως και ο Μάρας.
Συνεπώς το «πενταρέ» είναι ο επόμενος στόχος, αν και όπως εύστοχα είπε και στο αεροδρόμιο, κατά την επιστροφή της αποστολής: «Θέλω να φτάσω το ρεκόρ, εκεί που δεν θα μπορεί να το σπάσει κανείς».
Γιατί όχι, οι ουρανοί είναι δικοί του.
«Θέλω και ένα χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι αυτό που μου λείπει για να κλείσω τη συλλογή μου. Όχι αγωνιστικά βέβαια, αφού νοιώθω ότι για 5-6 χρόνια ακόμα μπορώ να αγωνίζομαι σε υψηλό επίπεδο».
Άρα που θα πάει το ρεκόρ, είναι η ερώτηση που ακολουθεί λογικά και ο Βλάσης χαμογελάει:
«Έχει ο Θεός. Θα δούμε, όπου μας βγάλει. Πρώτα απ’ όλα να έχουμε υγεία και βλέπουμε» λέει ο πρωταθλητής μας, που ανεβαίνοντας στο βάθρο στο «Φόρουμ» του Μιλάνου, έδειξε με το χέρι του τον αριθμό «4» και έπιασε την καρδιά του. Ήταν η στιγμή της αφιέρωσης:
«Ναι, ήθελα να το αφιερώσω στο Δημήτρη Ράφτη, τον προπονητή μου που είναι τόσα χρόνια κοντά μου. Μαζί αποτελούμε ένα καλό δίδυμο και δουλεύουμε πολύ καλά. Για αυτό έκανα αυτή την κίνηση, καθώς το συγκεκριμένο μετάλλιο ήταν πολύ ξεχωριστό, αφού ήταν το 4ο χρυσό σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα» λέει ο Βλάσης, που μετά την αδικία της Αθήνας (το 2004) όπου τον άφησαν με το έτσι θέλω εκτός τελικού, προσπάθησε να πάρει το αίμα του πίσω στο Πεκίνο, αλλά δεν του βγήκε.
«Και όμως το πρόγραμμα στην Κίνα δεν είχε διαφορές από αυτό που εκτέλεσα τώρα στο Μιλάνο. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα με υψηλό βαθμό δυσκολίας, στο οποίο περιλαμβάνει μια σύνθεση. Απλά τώρα στον τελικό δεν χρειάστηκε να ρισκάρω μια ακόμα κίνηση, ενώ στο Πεκίνο ήταν δεδομένο ότι θα το επιχειρούσα, απλά δεν βγήκε το πρόγραμμα.
Αντίθετα στην Αθήνα είχε βγει, ανεξάρτητα από το τι έγινε. Για αυτό και εγώ προσπαθώ πάντα να κοιτάω το πώς αγωνίζομαι εγώ και όχι το τι κάνουν οι κριτές και οι άλλοι αθλητές» συνεχίζει ο Βλάσης που μπορεί να έβγαλε πάλι πολλές φωτογραφίες στο αεροδρόμιο, αλλά υπενθυμίζει:
«Τουλάχιστον μιλώντας για μένα, δεν είχα καμία βοήθεια από κανέναν, ούτε την πολιτεία, ούτε την ομοσπονδία. Πάντως όσον αφορά την ελληνική ομοσπονδία, φαίνεται μια αλλαγή που έχει γίνει και αν μην τι άλλο δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις ότι γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια».
Μετά το Πεκίνο, ο Βλάσης χαλάρωσε το πρόγραμμα, διότι όπως εξηγεί: «Έπρεπε να ξεκουραστώ, να αποφορτιστώ λίγο από την πίεση και στη συνέχεια να ασχοληθώ και λίγο με τα μαθήματα που χρωστάω στα ΤΕΦΑΑ. Έτσι από δύο προπονήσεις τη μέρα που έκανα, έπεσα στην λίγη ώρα κάθε μέρα».
Ο Μάρας ανήκει πλέον στο κλάμπ των κορυφαίων γυμναστών στην ιστορία του αθλήματος οι οποίοι στα 54 χρόνια της διοργάνωσης του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, έχουν κατακτήσει τουλάχιστον τέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους.
Αυτοί είναι μόλις πέντε: Ο Βλάσης στο μονόζυγο (2002, 2004, 2006, 2009), ο Ιταλός Γιούρι Κέκι στους κρίκους (1990, 1992, 1994,1996), ο Λευκορώσος (είχε αγωνιστεί και με την σημαία της Σοβιετικής Ενωσης) Βιτάλι Σέρμπο στο άλμα (1990, 1992, 1994,1996), ο Σλοβένος Μίτγια Πέτκοβσεκ στο δίζυγο (2000, 2006, 2007, 2008) και ο Ούγγρος Κρίστιαν Μπέρκι στον πλάγιο ίππο (2005, 2007, 2008,2009), με τον τελευταίο να πετυχαίνει το ρεκόρ του στο Μιλάνο όπως και ο Μάρας.
Συνεπώς το «πενταρέ» είναι ο επόμενος στόχος, αν και όπως εύστοχα είπε και στο αεροδρόμιο, κατά την επιστροφή της αποστολής: «Θέλω να φτάσω το ρεκόρ, εκεί που δεν θα μπορεί να το σπάσει κανείς».
Γιατί όχι, οι ουρανοί είναι δικοί του.
