Ιδού ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη συνέντευξή του στο περιοδικό Maxim και τον Τάσο Μεργιάννη:
Όταν ήσουν μικρός και σε ρώταγαν "τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις" τι απαντούσες;

Ποδοσφαιριστής ή οδηγός Φόρμουλα 1. Βέβαια, για να γίνεις οδηγός, πρέπει να ξεκινήσεις από μικρός, όπως στο ποδόσφαιρο.

Πώς θα γίνεις οδηγός F1 στην Ελλάδα; Ούτε καν πίστα δεν υπάρχει…

Δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα. Πάντως, θα το κυνηγούσα. Θα έβλεπα τι χρειαζόταν να κάνω και θα το έκανα. Το ίδιο έκανα και με το ποδόσφαιρο. Όταν ξεκίνησα να κλοτσάω την μπάλα είχα ένα μεγάλο όνειρο: να παίξω στο εξωτερικό. Έκανα τα πάντα γι’ αυτόν τον στόχο και τον πέτυχα.

Τι ομάδα ήσουν μικρός;


Παναθηναϊκός. Δεν μπορώ να σου πω ότι ήμουν άρρωστος "βάζελος", αλλά όταν τσακωνόμασταν με τα φιλαράκια μου για το ποδόσφαιρο, άλλοι υποστήριζαν τον Ολυμπιακό ή την ΑΕΚ και εγώ τον Παναθηναϊκό. Δεν ήμουν βαμμένος, ούτε τρελαμένος.

Σήμερα τι δηλώνεις; "Παναθηναϊκός" ή επαγγελματίας;

Θα σου πω τι πιστεύω για τον Παναθηναϊκό. Είναι μια ομάδα που έχει μια ξεχωριστή θέση στο μυαλό και την καρδιά μου, γιατί εκεί έπαιξα 4 χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω κάτι εναντίον του Ολυμπιακού. Μάλιστα, χάρηκα πολύ που πέρασε στους "16" του Champions League. Είναι πολύ καλό για το ελληνικό ποδόσφαιρο μια τέτοια επιτυχία.


Το καλοκαίρι του 2004 βρέθηκες πολύ κοντά στο να πάρεις μεταγραφή στην Ρεάλ. Πώς και δεν έγινε;

Την επόμενη ημέρα της πρεμιέρας του Euro απέναντι στην Πορτογαλία, ήρθαν οι άνθρωποι της Πόρτο στο ξενοδοχείο. Τα βρήκαμε και υπέγραψα συμβόλαιο με την ομάδα. Μετά το ματς κόντρα στην Τσεχία-το ίδιο βράδυ μάλιστα-ήρθε ο μάνατζερ της Ρεάλ κρατώντας μια βαλίτσα. Μέσα υπήρχε ένα συμβόλαιο έτοιμο για να το υπογράψω. Του είπα είναι τιμή μου, αλλά δεν μπορώ να έρθω στην Ρεάλ. Έχω ήδη υπογράψει με την Πόρτο. Ήθελα πολύ να πάω στην Ρεάλ, αλλά δεν γινόταν να παραβλέψω το συμβόλαιο με την Πόρτο.

Ποια από τις δυο προσφορές ήταν καλύτερη οικονομικά;

Αυτό ήταν μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Όταν υπογράφεις ένα συμβόλαιο, κοιτάς την ομάδα στην οποία θα αγωνιστείς και τα λεφτά έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Πόρτο, Δυναμό Μόσχας και τώρα Ατλέτικο Μαδρίτης….Είσαι ο Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχει υπογράψει τα καλύτερα συμβόλαια στην καριέρα του και μου λες ότι δεν έχεις καλή σχέση με τα χρήματα;

Έχω αρκετά καλή σχέση, αλλά όταν πρόκειται για μια ομάδα σαν την Ρεάλ δεν θα ασχοληθώ με τον οικονομικό τομέα. Δεν ζω για να βγάζω λεφτά, απλώς δουλεύω για να περνάω καλά. Δεν σκέφτομαι "να βγάλω κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα", απλά θέλω να κάνω πραγματικότητα κάποια όνειρα που έχω.

Τι δεν σου λείπει από το ελληνικό πρωτάθλημα;

Η ατμόσφαιρα που υπήρχε στα ντέρμπι. Πας να πάρεις την μπάλα και σε φτύνουν και σου πετάνε μπουκάλια…Μετά το ματς σε περιμένουν έξω από το πούλμαν και σου πετάνε πέτρες ή σου σπάνε το αυτοκίνητο.

Σε ποιο ματς σου έτυχαν όλα αυτά;

Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι το φημισμένο ματς στην Ριζούπολη, όπου χάσαμε με 3-0. Εκείνη την ημέρα, δεν έπρεπε καν να κατέβουμε από το πούλμαν. Έπρεπε να γυρίσουμε και να φύγουμε.

Γιατί δεν το κάνατε;

Δεν μπορούσαμε να λειτουργήσουμε από μόνοι μας. Για το γεγονός ότι έγινε το ματς, πάνω απ΄ όλα ήταν λάθος της διοίκησης. Έπρεπε να πει "πάρτε το ματς, πάρτε και το πρωτάθλημα. Σας το χαρίζουμε. Εμείς δεν διακινδυνεύουμε την σωματική ακεραιότητά των ποδοσφαιριστών μας". Ο οδηγός του λεωφορείου έπρεπε να βάλει όπισθεν και να φύγουμε. Και ας τιμωρηθούμε.

Επειδή έχουν ακουστεί πολλοί αστικοί μύθοι γι’ αυτόν τον αγώνα, θα μας λύσεις μερικές απορίες. Τι επικρατούσε στα αποδυτήρια, τι έγινε στην φυσούνα, στο γήπεδο;

Με το που φτάνουμε στο γήπεδο, βλέπουμε ότι είμαστε περικυκλωμένοι από οπαδούς. Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα απολύτως. Από την κερκίδα μας πέταγαν τεράστια τούβλα. Μερικά από αυτά βρήκαν τα τζάμια του πούλμαν και τα έσπασαν. Επαναλαμβάνω ότι οι αστυνομικοί απλώς κοίταγαν και είχαν κατεβασμένες τις ασπίδες. Ο φροντιστής της ομάδας τους φώναζε "δεν ντρέπεστε; Γιατί δεν βάζετε τις ασπίδες να περάσουν οι παίκτες" και αυτοί τον κοίταζαν.

Δεκαπέντε λεπτά αφού είχαμε μπει στα αποδυτήρια, σπάει η πόρτα και μπαίνουν μέσα τέσσερις φουσκωτοί με διακριτικά εταιρείας σεκιούριτι που αρχίζουν να μας βρίζουν με φράσεις όπως "θα σας γ.......ε".

Τα υπόλοιπα τα είδατε. Μπήκαμε στο γήπεδο και μας σημάδευαν με πιστόλια με φωτοβολίδες. Ούτε προθέρμανση κάναμε, ούτε παιχνίδι παίξαμε. Είχαμε το μυαλό μας στην κερκίδα. Μην μας πάρει καμιά φωτοβολίδα στο μάτι ή στο λαιμό. Πώς να παίξεις μπάλα μετά; Και μετά βγαίνει και ο κ. Φιλιππίδης- τότε πρόεδρός μας- και μας λέει "έχουν δίκιο που σας είπαν κότες". Αντί να μας υποστηρίξει μας εξέθεσε κιόλας. Βέβαια, ο ίδιος δεν ήταν στο γήπεδο, έκατσε στο σπίτι του να δει το ματς.

Τι απαντήσατε στον Φιλιππίδη ως ποδοσφαιριστές μιας ομάδας που πήγαν ως "πρόβατα επί σφαγή" σε ένα ματς που έκρινε έναν τίτλο;


Ο Βαζέχα και ο Καραγκούνης του απάντησαν. Ο Χρήστος του είπε "εμείς τουλάχιστον απ’ ότι θυμάμαι ήμασταν εκεί. Εμείς πήγαμε στο γήπεδο" και ο "Κάρα" "πώς να παίζαμε; Κινδυνεύαμε να μας βγάλουν το μάτι με τις φωτοβολίδες". Πάντως, αυτό το ματς ήταν για να γίνει έτσι. Ήταν για να χάσουμε. Ξέχασε το.

Είναι κίνητρο για σένα το χαμένο πρωτάθλημα της Ριζούπολης για να γυρίσεις κάποια στιγμή στον Παναθηναϊκό και να "πάρεις το αίμα σου πίσω";

Όχι, δεν σκέφτομαι έτσι. Δεν θέλω να γυρίσω για να εκδικηθώ. Άλλωστε, με τον Παναθηναϊκό πήρα νταμπλ την επόμενη χρονιά. Στόχος μου ήταν να παίξω στο εξωτερικό και όχι να πάρω 10 ελληνικά πρωταθλήματα. Πήρε εφτά ο Γιαννακόπουλος, δέκα ο Ανατολάκης. Μπράβο τους που το έκαναν, δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά εμένα ο στόχος μου ήταν άλλος. Ήθελα να παίξω έξω , ακόμα κι αν δεν έπαιρνα ποτέ κάποιον τίτλο.

Έχεις δηλώσει ότι δεν θες να επιστρέψεις στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αν όμως η ζωή τα φέρει έτσι που έρθει αυτή η ώρα και έχεις δυο προτάσεις, μια από τον Παναθηναϊκό και μια από τον Ολυμπιακό ποιόν θα επέλεγες;

Θα έβαζα κάτω τα συν και τα πλην και θα το σκεφτόμουν. Ασφαλώς και θα έπαιζε ρόλο το συναίσθημα, αλλά δεν θα ήταν μόνο αυτό. Θα κοίταζα τα πάντα. Τι μου προσφέρει η μια ομάδα και τι η άλλη και δεν εννοώ οικονομικά, αλλά αγωνιστικά. Τι στόχους και φιλοδοξίες έχει η κάθε ομάδα.

Με τι στόχο θα κατέβει η Εθνική Ελλάδας στο Euro της Αυστρίας και της Ελβετίας;

Στο προηγούμενο Euro δεν είχαμε συγκεκριμένο στόχο, πήγαμε για μια καλή παρουσία. Τώρα πια ο στόχος μας είναι να προκριθούμε στην επόμενη φάση.

Δεν είναι χαμηλός στόχος για την πρωταθλήτρια Ευρώπης;

Θα ήταν χαμηλός αν ήμασταν η Γαλλία. Μπορεί να πήραμε το Euro, αλλά δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο επίπεδο ούτε της Γαλλίας, ούτε της Ισπανίας ούτε της Ιταλίας. Θέλουμε ακόμη πολλή δουλειά. Βέβαια, έχουμε μια καλή και συγκροτημένη ομάδα που πλέον είναι υπολογίσιμη από τους αντιπάλους.

Είσαι υπέρ της παραμονής του Ότο Ρεχάγκελ και μετά το Euro ;

Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανείς που να μην είναι υπέρ. Βέβαια, την απόφαση θα την πάρει ο ίδιος. Δεν ξέρουμε τι σκέφτεται να κάνει. Δεν μιλάει γι΄ αυτά τα θέματα.

Ποιο είναι το δυνατό σημείο του Ρεχάγκελ;

Η εμπειρία του. Μπορεί να σου δώσει μια συμβουλή για το ποδόσφαιρο, ακόμα και για την ίδια την ζωή σου και μετά λίγο καιρό να δεις ότι είχε δίκιο. Είναι μεγάλος δάσκαλος και μας έχει κάνει να μην τον νιώθουμε μόνο ως προπονητή αλλά και ως φίλο.

Στην εντός έδρας ήττα της Εθνικής από την Τουρκία για τα προκριματικά του επόμενου Euro, απάντησες στην γκρίνια της εξέδρας. Θεωρείς ότι έκανες λάθος;

Θα σου πω πως ξεκίνησε αυτό. Στην αρχή δεν παίζαμε καλά και ακούγαμε μουρμούρα από την κερκίδα. Σε μια φάση πάω να πάρω την μπάλα για να εκτελέσω πλάγιο και ακούω ότι βρίζουν το σπίτι και την μάνα μου. Η μπάλα ξαναβγαίνει πλάγιο και οι βρισιές επαναλαμβάνονται. Γυρίζω να δω ποιος βρίζει και τον βρίζω κι εγώ. Με το που του απαντάω , με βρίζει κι άλλος. Απαντάω και σ’ αυτόν και αρχίζουν να με βρίζουν άλλοι 100. Σε όλο το υπόλοιπο ματς, κάθε φορά που έπαιρνα την μπάλα με γιούχαραν.

Ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής δεν έπρεπε να επιδείξεις αυτοσυγκράτηση; Φαντάζομαι δεν ήταν η πρώτη φορά που σε έβριζαν από την κερκίδα…

Έπρεπε, έχεις δίκιο. Ήταν λάθος μου που τους έβρισα, αλλά δεν το μετάνιωσα καθόλου. Την συγκεκριμένη στιγμή αυτό έπρεπε να κάνω στους συγκεκριμένους 100 που με έβριζαν.

Ποιος είναι ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο συνεργάστηκες;


Πολύ καλός είναι ο Βίκτορ Φερναντέζ, που τον είχα στην Πόρτο, όπως και ο Αγκίρε που έχουμε στην Ατλέτικο. Εκτιμώ πολύ και τον κ. Παράσχο και τον κ. Κατσαβάκη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όχι μόνο με πήρε στην ομάδα του ΠΑΣ Γιάννενα , αλλά σε ηλικία μόλις 17 χρονών με έβαλε βασικό. Εξαιρετικός προπονητής ήταν και ο Κυράστας.

Πώς προέκυψε το πάθος σου για τα αυτοκίνητα;

Μου αρέσει η ταχύτητα. Μου αρέσουν πολύ και οι μηχανές και το jet-ski, ακόμα και το αεροπλάνο. Ότι μπορεί να πάει γρήγορα, δηλαδή. Αλλά τα τελευταία είναι επικίνδυνα για έναν επαγγελματία αθλητή και έτσι χρησιμοποιώ μόνο αυτοκίνητα. Με την Ferrari έχω πιάσει 300 χλμ τελική.

Πόσα αυτοκίνητα έχεις αυτήν την στιγμή;

Έχω αρκετά(σ.σ. κάθεται αμίλητος προσπαθώντας να τα θυμηθεί όλα. Μετά από μισό λεπτό μου δείχνει τον αριθμό οκτώ με τα δάχτυλα του). Δεν τα χρησιμοποιώ όλα εγώ, ούτε τα έχω όλα στην Μαδρίτη. Τι να τα κάνω εκεί;

Ποιο είναι το αγαπημένο σου;

H Ferrari. Από πιτσιρικάς, το όνειρό μου ήταν να αποκτήσω ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Έλεγα "όταν κάνω ένα καλό συμβόλαιο και έχω λεφτά στην άκρη θα το κάνω". Δόξα τω Θεώ, πήγαν όλα καλά.