Δεν είναι εύκολο επάγγελμα, αυτό του αθλητικού συντάκτη. Θέλει στομάχι, θέλει προσπάθεια, θέλει μεράκι, θέλει κι επιμονή στα εύκολα και στα δύσκολα. Από την άλλη, είναι μαγεία να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα. Να ασχολείσαι καθημερινά με τον αθλητισμό και με όσα γέμιζαν μέχρι πρότινος τον ελεύθερό σου χρόνο.

Αυτό το κοντράστ συναισθημάτων αλλά και τους λόγους που τους οδήγησαν στο να ασκήσουν το επάγγελμα του αθλητικού συντάκτη, μας εξηγούν 8 δημοσιογράφοι του SPORT 24. Οχτώ άνθρωποι που ζουν καθημερινά σε αθλητικούς ρυθμούς και τρέχουν για το ρεπορτάζ.

Αν κι εσένα είναι το μεράκι σου ο αθλητισμός και θες να ζεις και να γράφεις όσα συμβαίνουν στα σπορ, μπορείς να πάρεις μέρος στον διαγωνισμό του SPORT 24 και να κερδίσεις μια από τις 11 υποτροφίες με έκπτωση 50% στο CITY UNITY ΚΔΒΜ2. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αναπτύξεις το θέμα " Μεταγραφές στην κρίση" στη φόρμα παρακάτω, δίχως περιορισμό λέξεων. Διάρκεια διαγωνισμού έως Παρασκευή 19/9 2014.

Οχτώ δημοσιογράφοι του Sport24.gr σας δίνουν ένα λόγο, μια αφορμή, μια κατεύθυνση...

"AN ΔΕΝ ΤΟ ΝΙΩΘΕΙΣ, ΜΗΝ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ" - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

Το έχω ακούσει και από άλλους είναι κοινότυπο αλλά ισχύει 100%. Είναι ευλογία να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα. Είναι χόμπι η δημοσιογραφία; Όχι, αλλά και να ήταν δεν το ξέρεις όταν ξεκινάς σε αυτή τη δουλειά. Το χόμπι είναι ο αθλητισμός. Ήταν μάλλον, πριν γίνει επάγγελμα το ρεπορτάζ του. Κάπου εκεί βέβαια απάνω στην αλλαγή ο ρομαντισμός χάνεται σιγά, σιγά αφού η πραγματικότητα του αθλητισμού, ειδικά στην Ελλάδα, έχει πολλές σκοτεινές γωνίες. Και πάνω σε αυτή την αλλαγή είναι που από λάτρης του αθλητισμού γίνεσαι δημοσιογράφος. Όταν δίπλα στην αγάπη για τον αθλητισμό βάζει την αγάπη γι αυτή τη δουλειά. Ακούγεται το ρομαντικό, αλλά δεν είναι. Είναι απλό. Ο βασικός λόγος για να αγαπάς το επάγγελμα του δημοσιογράφου (άρα και του αθλητικού συντάκτη) είναι ακριβώς επειδή... ξέρεις να το αγαπάς. Αν δεν το νιώθεις μην το προσπαθήσεις καν.

"ΣΥΝΕΠΗΣ ΚΑΙ ΑΘΩΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ" - ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΕΡΗΣ

Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα ότι μετά από 30 χρόνια στη δουλειά, θα αμφέβαλλα αν θα πάρω σύνταξη. Ότι οι εφημερίδες, στις οποίες ξεκίνησα να εργάζομαι θα "πέθαιναν" μέρα με τη μέρα, ότι η δημοσιογραφία ως επάγγελμα θα γνώριζε κρίση μέσα στην κρίση. Τι; Δεν σας φαίνονται καλά όλα αυτά; Αυτή, δυστυχώς, είναι η πραγματικότητα. Και σε αυτήν πρέπει να προσαρμοζόμαστε. Και όπως όλα τα πράγματα στη ζωή δεν είναι άσπρο-μαύρο.Η δημοσιογραφία παραμένει ένα συναρπαστικό επάγγελμα, ειδικά το αθλητικό ρεπορτάζ, που σε φέρνει σε άμεση επαφή με ένα από τα πιο ωραία κομμάτια της κοινωνίας, τον αθλητισμό. Η γνωριμία με ανθρώπους που προσπαθούν μέσα στα γήπεδα και τους στίβους, η παρακολούθηση εκ του σύνεγγυς των μεγάλων γεγονότων, που ο περισσότερος κόσμος τα βλέπει από την τηλεόραση, παραμένουν ελκυστικές παράμετροι της δουλειάς. Κι αν οι εφημερίδες χάνουν τα φύλλα τους, ο θαυμαστός κόσμος του Ιντερνετ, είναι εδώ για να προσφέρει ευκαιρίες, που πριν από 10-15 χρόνια, δεν φανταζόμασταν ότι θα υπήρχαν. Ο αθλητικός δημοσιογράφος κάνει -ακόμη- το χόμπι του επάγγελμα. Αν παραμείνει συνεπής και αθώος, όπως στο ξεκίνημά του, αν παραμείνει μακριά από σκοπιμότητες, ανθρώπους που θα προσπαθήσουν να τον χειραγωγήσουν, αν μπορέσει και συνεχίσει τη διαδρομή του-όσο πιο ανεξάρτητος- γίνεται, τότε θα περάσει καλά. Θα έχει μια καριέρα "γεμάτη" με συγκινήσεις, μαθαίνοντας κάθε φορά και κάτι καινούργιο. Κι ας μη ξεκουράζεται τα σαββατοτοκύριακα...

"ΖΕΙΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΧΑΖΕΥΕΣ ΣΤΗΝ TV" - ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ

Τι εννοείς γιατί; Γιατί τα σπορ είναι η δουλειά σου. Ασχολείσαι δηλαδή με το χόμπι σου, πληρώνεσαι για να παρακολουθείς αγώνες. Η διαφορά είναι ότι είσαι κάπου αλλού και όχι στον καναπέ του σπιτιού σου. Επίσης γνωρίζεις και πρόσωπα που μικρός τα θαύμαζες, τα χάζευες στην τηλεόραση και πιθανόν να τα είχες αφίσα στο δωμάτιο. Ταξιδεύεις (να θυμάσαι κανένα ταξίδι δεν πάει χαμένο, από όλα κερδίζεις κάτι), μπαίνεις σε όλα τα γήπεδα δωρεάν (τα καλά του επαγγέλματος) και πολλές φορές γίνεσαι αυτόπτης μάρτυρας της ιστορίας. Παρουσιάζεις μια ιστορία με τρόπο που θα αγγίξει κάποιον, ή θα γράψεις μια άποψη που θα αλλάξει ενδεχομένως τον τρόπο σκέψης κάποιου άλλου και ναι τότε χαίρεσαι διπλά που διάλεξες αυτόν τον δρόμο, εξισορροπώντας τις δύσκολες ώρες, τα Σαββατοκύριακα στο γραφείο και τη "λάντζα", που φαντάζομαι ότι υπάρχει παντού. Είναι από τις από τις καριέρες που σου επιτρέπουν να πηγαίνεις χαρούμενος (σχεδόν) κάθε πρωί στη δουλειά σου και να ασχολείσαι με τα αθλητικά, το πιο σοβαρό από τα μη σοβαρά πράγματα στη ζωή μας.

Τέλος, το ότι έχουμε το δικαίωμα να βλέπουμε όλη ημέρα τηλεόραση και να χαζολογάμε στο Facebook και στο Twitter είναι επίσης από τα προνόμια της δουλειάς, γιατί ως γνωστόν είναι μέρος της δουλειάς μας. Beat that.

"ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΑ ΒΡΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ" - ΜΑΝΟΣ ΜΙΧΑΛΟΣ

Η αθλητική δημοσιογραφία, λένε (και καλά κάνουν), δεν περνάει τις καλύτερες των ημερών της, είτε για λόγους που έφερε μαζί της η οικονομική κρίση, είτε γιατί στην Ελλάδα η αθλητική κρίση αντέχει στο χρόνο και πολλές φορές γίνεται το σημαντικότερο από τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ένας αθλητικός δημοσιογράφος. Στα δικά μου μάτια, πάντως, δεν μου αρέσει να γράφω "αθλητικός δημοσιογράφος" και να ξεχωρίζω αυτήν την ειδικότητα από άλλες που μπορείς να συναντήσεις και να ακολουθήσεις στα media. Δημοσιογράφος (θα) είσαι, απλά αντί για το πόσο θα πάει ο ΕΝΦΙΑ φέτος, θα σε νοιάζει το ranking του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα, πόσα γκολ σκοράρει παίζοντας από τον άξονα η τάδε ομάδα και ποιος παίκτης θα έρθει στην Ελλάδα για να δώσει μερικά χαμόγελα στην ταλαίπωρη από αθλητικό marketing αυτή χώρα.

Ωστόσο, για μένα το να είσαι αθλητικός δημοσιογράφος σημαίνει πολλά πράγματα, αρκεί να τα βρεις από την αρχή ή έστω νωρίς με τον εαυτό σου. Να αντέξεις στα δύσκολα, να αντέξεις τα ξενύχτια, τα πολλά γραψίματα, να έχεις μια φιλοσοφία δική σου και να θες την περάσεις όποιος και αν σε εμποδίζει, να θες να μάθεις από άλλους, αλλά και να μάθεις άλλους (=αυτούς που σε διαβάζουν) και να αγαπάς τον αθλητισμό, σεβόμενος τον πρωταθλητισμό. Ήμουν 12 ετών, όταν απάντησα στην ερώτηση "τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις". Και 20 χρόνια μετά, εξακολουθώ να δίνω την ίδια απάντηση. Και αισθάνομαι ευγνώμων που κατάφερα να μην μου αλλάξει κανείς άποψη.

"ΠΛΗΡΩΝΕΣΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ" - ΗΛΙΑΣ ΕΥΤΑΞΙΑΣ

Κανένα επάγγελμα δεν είναι αγγελικά πλασμένο. Σε όλα θα αγανακτήσεις και θα σκεφτείς πως καλύτερα θα ήσουν σε μία ξαπλώστρα ή σε ένα σκαμπό σκαλίζοντας το τζάκι, αλλά η διαφορά με την αθλητική δημοσιογραφία είναι πως όσοι ασχολούνται με αυτήν, θα άφηναν παραλίες και εξορμήσεις στα βουνά, για ένα αγώνα. Η κλισέ ατάκα, πως οι αθλητικογράφοι έκαναν "το χόμπι τους επάγγελμα", ισχύει στο 100% και πραγματικά δύσκολα μπορείς να βρεις ένα καλύτερο λόγο για ν' ακολουθήσεις τη συγκεκριμένη διαδρομή. Μπορεί να μην έχουμε Σαββατοκύριακα, αλλά τα περνάμε στα γήπεδα ή στα γραφεία βλέποντας κάθε αθλητικό γεγονός. Αυτό που θα κάναμε και χωρίς να είμαστε στον χώρο. Η διαφορά (εκτός του ότι πληρωνόμαστε γι' αυτό), είναι πως ζούμε τις καταστάσεις από "μέσα" και βλέπουμε την είδηση να δημιουργείται από την αρχή, γνωρίζουμε τους πρωταγωνιστές από πρώτο χέρι και μας δίνεται η δυνατότητα να εκφράσουμε την άποψή μας σε χιλιάδες κόσμο. Ταξίδια είτε για μεμονωμένους αγώνες, είτε για μεγάλες διοργανώσεις είναι το έξτρα μπόνους που κάνει τη δουλειά ακόμα πιο απολαυστική.

"ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΣΟΥ" - ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ

Εκατόν πενήντα λέξεις γιατί μου αρέσει το επάγγελμα του αθλητικού συντάκτη;! Μια από τις βασικές αρχές της δημοσιογραφίας είναι να τηρείς τον αριθμό λέξεων που σου έχει ζητηθεί. Συγγνώμη, αλλά -εν προκειμένω- δεν θα το κάνω. Δεν χρειάζεται. Ακόμα κι αν υπάρχει κάποιος να σου βάλει τα όρια, εσύ κάθε μέρα θα μαθαίνεις τα δικά σου. Μην το παρεξηγήσετε. Όρια δεν υπάρχουν μόνο ως προς τη μία πλευρά. Και όσοι παραμένουν ακόμα στο επάγγελμα, είναι γιατί συμβιβάστηκαν με την ιδέα ότι τα όριά τους τελειώνουν εκεί που αρχίζει η αγάπη για το χόμπι τους. Δεν είμαι ρομαντικός, αλλά κάθε εμπόδιο μπορεί να κρύβει έναν ρομαντισμό. Κάτι συναρπαστικό, όπως ο αθλητισμός...

"ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ; ΚΑΝ' ΤΟ!" - ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΡΕΤΗΣ

Εχει πολλά όμορφα το επάγγελμα. Βασικότερο όλων ότι το κάνουν όλοι επειδή το ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ. Αυτό ακριβώς το μεράκι είναι που τους κρατά όρθιους απέναντι σε όλες τις δυσκολίες (παλαιότερα ήταν και καλά αμειβόμενο σχετικά με άλλα), που είναι αμέτρητες, όταν είναι ρεπόρτερ. Αν ΔΕΝ είσαι ρεπόρτερ, αντιμετωπίζεις άλλες προκλήσεις για να ξεχωρίσεις.

Γνωριμίες, ταξίδια, live εικόνες, ανθρώπινες και ποδοσφαιρικές ιστορίες, γνώση του αντικειμένου, επαφές με το εξωτερικό, έντονες στιγμές, αδρεναλίνη, τρέξιμο, πολλές φορές κίνδυνος, αγωνία, πίεση χρόνου, πίκρες, χαρές, παρέες. Όλα αυτά είναι μέρος της αθλητικής δημοσιογραφίας, η οποία ωστόσο έχει αμέτρητα παρακλάδια, ανάλογα με τη θέση και το αντικείμενο καθενός και σε 150 λέξεις δεν εξαντλείται η περιγραφή της «εικόνας» κάθε θέσης ή ρεπορτάζ. Αν ξεχωρίσει κάποιος, του δίνεται η δυνατότητα και για ικανοποιητική αμοιβή συγκριτικά με άλλα επαγγέλματα, ειδικά αυτή την περίοδο. Γοητευτική είναι και η εξέλιξη στις απαιτήσεις του επαγγέλματος που άλλαξε τόσο πολύ τα δέκα τελευταία χρόνια…

Τα μειονεκτήματα είναι ίσως περισσότερα. Όμως εδώ μιλάμε για τα καλά. Απαραβίαστος για μένα κανόνας: μην κάνεις κάτι που θα το χλεύαζες ή θα ασκούσες κριτική αν το έκανε άλλος ως επαγγελματίας, γιατί θα απαξιωνόταν στο μυαλό σου. Και ιδανικό: να εξωτερικεύει ο αθλητικός δημοσιογράφος τη δική του ταυτότητα. Και να είναι δημοσιογράφος: δηλαδή να μην περιχαρακώνεται στα του (όποιου) ‘οίκου’ του.

"ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΡΑΚΙ ΜΟΥ" - ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΤΡΩΤΟΣ

Για να είμαι ειλικρινής, με άλλο στόχο ξεκίνησα και άλλον κατέληξα να υπηρετώ στην πορεία μου ως αθλητικογράφος. Μικρό παιδί ακόμη γοητευόμουν από τις περιγραφές ποδοσφαιρικών αγώνων στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση και προετοιμαζόμουν να κάνω το ίδιο, χρησιμοποιώντας το subbuteo (ας μη μου το χρεώσετε ως μαύρη διαφήμιση, αφού λίγο πολύ όλοι το απολαύσαμε) ή ακόμη τα πούλια και το ένα ζάρι του σπιτικού τάβλι και μαζί ένα κασετοφωνάκι με το record μονίμως πατημένο.

Μεγαλώνοντας και μπαίνοντας ως φοιτητής σε εφημερίδα για να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου ανακάλυψα ότι ότι η αθλητικογραφία είχε και άλλες πτυχές με πιο γοητευτική, το ρεπορτάζ. Το κυνήγι της είδησης είναι πλέον για μένα μεράκι, τρόπο ζωής που πραγματικά με γεμίζει, αν και η αλήθεια είναι πως ορισμένες φορές αποβαίνει σε βάρος της οικογένειάς μου.

Παρά τις δυσκολίες που περνά ο χώρος, ειδικά η έντυπη δημοσιογραφία, η γοητεία του να είσαι κοινωνός ή ακόμη και κομμάτι ενός αθλητικού γεγονότος που ενδιαφέρει χιλιάδες κόσμου παραμένει ισχυρή. Βοηθά σ' αυτό και το ίντερνετ, παρότι η δουλειά γίνεται με πατημένο το γκάζι... Στο τέλος της ημέρας, οι εμπειρίες που αποκομίζεις και μπορείς να μεταφέρεις στους ανθρώπους σου και τους φίλους σου είναι πραγματικά πολύτιμες. Μαζί, βέβαια, με τα προς το ζην, που κακά τα ψέματα, αποτελούν τη βάση για να χαρείς οποιοδήποτε επάγγελμα κάνεις.