Με πρωινό ξύπνημα στις 07:00 και αναχώρηση στις 08:00, ήταν σίγουρο πως η μέρα που ξεκινούσε δεν ήταν μια συνηθισμένη ημέρα στη Βαρκελώνη.

100 αθλητές, πρωταθλητές στη χώρα τους, ετοιμαζόντουσαν για την τελική δοκιμασία 2+ ωρών που θα καθορίσει ποιοί θα μείνουν εκτός συνέχειας και ποιοί, 52 στο σύνολο, θα προκριθούν.

Δείτε μια πανοραμική εικόνα του γηπέδου και μετακινήστε την φωτογραφία για να δείτε όλη την... θέα αλλά και τον ειδικό χώρο που έχει η ΝΙΚΕ

Αθλητές με δίψα & αγάπη για το ποδόσφαιρο, έχουν μια επιπλέον ευκαιρία να διακριθούν μέσω του The Chance που διοργανώνει η ΝΙΚΕ. Στους Τελικούς τα πράγματα είναι απαιτητικά, 55 χώρες εκπροσωπούνται με ποδοσφαιριστές γεμάτους πάθος για διάκριση και με την ορμή που προσφέρει η νεαρή ηλικία τους.

Η Ελλάδα εκπροσωπείται από δυο.

Τον Αλέξανδρο Μιχαλόπουλο. Γεννηθείς το '95, 1.70 ύψος, δεξιοπόδαρος, κεντρικός μέσος. Με έμφαση στις πολλές, γρήγορες πάσες και διάθεση για συνεχή κίνηση και μεταφορά του παιχνιδιού.

Παρατσούκλι (που του δίνω μόλις τώρα): Πιράνχας. Λόγω μεγέθους, λόγω ταχύτητας όταν δει "θήραμα", λόγω της τακτικής των πιράνχας να δαγκώνουν δυνατά και να φεύγουν, χαρακτηριστικό που μοιάζει με την αποτελεσματική αμυντική του τακτική. Πιράνχας.

Τον Δημήτρη Κόμνο. Γεννηθείς το '93, 1.80 ύψος, αριστεροπόδαρος, αριστερό μπακ. Με τεχνική κατάρτιση, παρά τη θέση, με τακτική πειθαρχία και σωματικά προσόντα που κάνουν δύσκολη τη ζωή του επιτιθέμενου.

Παρατσούκλι (που του δίνω μόλις τώρα): Ντόπερμαν. Λόγω πειθαρχίας όσο παραφυλάει, λόγω οξυμένης αίσθησης την ώρα που πάει να γίνει φάση, λόγω σωματοδομής αποτρεπτικής για εξυπνάδες από τον αντίπαλο σωματοδομής. Ντόπερμαν.

Οι ασκήσεις λαμβάνουν χώρα στον ιερό τόπο των ακαδημιών ποδοσφαίρου, τη Μασία της Μπαρτσελόνα. Δεκάδες γήπεδα παραταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, τα μισά με τεχνητό χλοοτάπητα νέας γενιάς και τα υπόλοιπα με γκαζόν που σου έρχεται να το χαϊδέψεις αντί να το πατήσεις. Και στα γήπεδα αυτά οι 100 αθλητές να λαμβάνουν οδηγίες από το προπονητικό τιμ, να εφαρμόζουν προηγμένες ασκήσεις, να παρακολουθούνται από σκάουτς, να παλεύουν να λάμψουν κάτω από τον ίσκιο των εστιών της Μασία, όπου διαμένουν οι εκλεκτότεροι των εκλεκτών.

"Η ώρα μου είναι τώρα", το σλόγκαν της ΝΙΚΕ. Απόλυτα ταιριαστό για πρωινή προσευχή και αυτών των παιδιών που, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, λαμβάνουν μια μεγάλη δόση του ονείρου στο βάθος των προσπαθειών τους.

Οι 100 θα γίνουν 52. Μετά θα μείνουν 26. Και τελικά, μέχρι το βράδυ αυτού του Σαββάτου που θα ανακοινωθούν οι νικητές, μπορούν να μείνουν μόνο 16. Το βραβείο τους; Ένας μήνα στις ακαδημίες των Γιουβέντους, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της εθνικής ομάδας νέων των ΗΠΑ.

Όσο η ώρα περνούσε, η ζέστη στη Μασία αυξανόταν, το σώμα κουραζόταν και το μυαλό συνειδητοποιούσε πως αυτό ήταν, δεν έχει άλλο αν δεν προκριθείς. Εξάντληση, εκνευρισμός, προσπάθεια να ξεχωρίσεις μέσα από μια ομάδα που όλοι προσπαθούσαν να ξεχωρίσουν. Και διαφορετικές φιλοσοφίες που και να θες να αγνοήσεις τα στερεότυπα περί λαών, δεν μπορείς: Οι Αργεντίνοι, οι Κολομβιανοί, οι Κινέζοι, οι Έλληνες, οι Δανοί (με δυο εκπροσώπους, έναν Μαροκινό 2ης γενιάς και έναν Αλβανό 2η γενιάς), οι Αμερικάνοι, οι Ιταλοί, όλες οι φυλές είναι εδώ. Με το πάθος τους, την ατομιστία, την προσήλωση, τη γκρίνια (γκουχ γκουχ), την αξιοπιστία, τον τσαμπουκά, την έπαρση, όλα χαρακτηριστικά αποτυπωμένα στον τρόπο παιχνιδιού τους.

Κράτησε παραπάνω από 2 ώρες. Ο Δημήτρης & ο Αλέξανδρος απόλαυσαν κάθε στιγμή:

Το βράδυ ανακοινώθηκαν όσοι προκρίθηκαν. O. Αλέξανδρος δεν τα κατάφερε. Ο Δημήτρης όμως προκρίθηκε νωρίς, συμμετέχει στην 1η από τις 4 ομάδες και αυτό είναι το βίντεο με το χαμόγελο του ΑΜΕΣΩΣ μόλις προκρίθηκε την ώρα που η τελετή συνεχιζόταν:

Και κατόπιν έφυγαν όλοι μαζί για να παρακολουθήσουν τη μεγαλύτερη δυνατή παράσταση, απ´ αυτές που πλάθουν τα όνειρα: Μπαρτσελόνα - Ρεάλ Μαδρίτης στο Καμπ Νου.