Από το 2016, ο Τζούλεν Λοπετέγκι διαθέτει ένα γραφείο στον πρώτο όροφο στην έδρα της Λα Ρόθας, 25 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Μαδρίτης. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της εθνικής Ισπανίας ανέλαβε αυτό το πόστο από... σπόντα, αφού αρκετές εβδομάδες νωρίτερα ο Άνχελ Μαρία Βιγιάρ είχε στείλει στον Χοακίν Καπαρός ειδικές οδηγίες συμπεριφοράς, μέχρι την επίσημη αποχώρηση του Βιθέντε ντελ Μπόσκε.

Την ίδια στιγμή, ο Βάσκος πρώην τερματοφύλακας της Ρεάλ Μαδρίτης, της Μπαρτσελόνα, της Λογρονιές και της Ράγιο Βαγεκάνο, πρόβαλε ως φαβορί για τον πάγκο των Γουλβς, όντας σε επικοινωνία με τους Κινέζους που επρόκειτο να αναλάβουν τις τύχες του αγγλικού συλλόγου.

Ένα τηλεφώνημα του προέδρου της ομοσπονδίας στον Λοπετέγκι, όμως, άλλαξε τα πάντα και στις 21 Ιουλίου 2016 ανακοινώθηκε ότι αναλαμβάνει τα "ηνία" της πιο επιτυχημένης εθνικής ομάδας στη σύγχρονη ιστορία.

Το πρώτο παιχνίδι μετά από τον αποκλεισμό από την Ιταλία ήταν ένα φιλικό με το Βέλγιο, στο οποίο νίκησε με 2-0. Στον 7ο προκριματικό όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου όπου τοποθετήθηκε μαζί με την Ιταλία, Ισραήλ, ΠΓΔΜ, Αλβανία και Λίχτενσταϊν, πραγματοποίησε επίδειξη δύναμης, σημειώνοντας μόνο νίκες πλην του αγώνα στην Ιταλία, όπου αναδείχθηκε ισόπαλη 1-1.

Σε επίπεδο φιλικών, ο Λοπετέγκι παρέμεινε αήττητος, μετρώντας πέντε νίκες και άλλες τόσες ισοπαλίες, με το 6-1 επί της Αργεντινής να ξεχωρίζει. Το Παγκόσμιο Κύπελλο 2018 θα αποτελέσει την πρώτη διοργάνωση στην οποία συμμετέχει ως ομοσπονδιακός τεχνικός της αντρικής ομάδας.

ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΜΕ ΤΙΣ "ΜΙΚΡΕΣ" ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

Η εργασία του ομοσπονδιακού τεχνικού δεν ήταν άγνωστη για εκείνον. Από το 2003 βρίσκεται στα κλιμάκια της ομοσπονδίας, αρχικά ως βοηθός στην κ-17. Το 2010 επέστρεψε ως ομοσπονδιακός τεχνικός της κ-19 και της κ-20 όποτε υπήρχε αντίστοιχη διοργάνωση, ενώ από το 2012 μέχρι το 2014 είχε αναλάβει την κ-21.

Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά, αφού η Ισπανία κ-19 το 2011 στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης έστω κι εν τη απουσία του, αφού ο ίδιος είχε ταξιδέψει μαζί με την κ-20 για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το πρώτο ευρωπαϊκό της θητείας του κατακτήθηκε με τον υπεύθυνο όλων των "μικρών" εθνικών ομάδων, Χινές Μελέντεθ, στον πάγκο, ωστόσο την επόμενη χρονιά ο ίδιος ο Λοπετέγκι οδήγησε την εθνική ομάδα μέχρι τον τελικό της ίδιας διοργάνωσης, επικρατώντας με 1-0 της Εθνικής Ελλάδας στο Ταλίν.

Μετά από δύο σερί κατακτήσεις σε επίπεδο κ-19, προβιβάστηκε στην κ-21 με ίδια αποτελέσματα. Το 2013 στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με νίκη 4-2 επί της Ιταλίας στον τελικό.

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΣΕ ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Οι εμπειρίες του ως προπονητής σε διασυλλογικό επίπεδο είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Το 2003 ανέλαβε τη Ράγιο Βαγεκάνο στην Segunda Division και απολύθηκε μετά από 10 αγωνιστικές, με τον σύλλογο να υποβιβάζεται στο τέλος της σεζόν. Ακολούθησαν κάποια χρόνια ως σχολιαστής στην τηλεόραση και το 2008-2009 ανέλαβε τη Ρεάλ Καστίγια, την οποία δεν κατόρθωσε να την οδηγήσει στην επιστροφή της στην Segunda Division.

Οι επιτυχίες του ως ομοσπονδιακός τεχνικός στις "μικρές" εθνικές ομάδες της Ισπανίας βελτίωσαν το προφίλ του και η Πόρτο του έδωσε την ευκαιρία το 2014. Στην πρώτη χρονιά του, αν και δεν πάτησε ποτέ στην κορυφή της βαθμολογίας, διεκδίκησε το πρωτάθλημα από την κυρίαρχη Μπενφίκα μέχρι τέλους, τερματίζοντας τρεις βαθμούς πιο πίσω.

Μάλιστα, μετά από τη νίκη επί της Μπάγερν στην Πορτογαλία για το Champions League, το όνομά του ακούστηκε ακόμα και για τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Στη 2η σεζόν η εικόνα δεν βελτιώθηκε και με την ομάδα στην 3η θέση, ο Πίντο ντα Κόστα πήρε την απόφαση να τον απολύσει τον Ιανουάριο του 2016.

(ΔΕΝ) ΕΠΑΙΞΕ ΣΕ ΡΕΑΛ ΚΑΙ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Οι απογοητεύσεις σε διασυλλογικό επίπεδο δεν είναι κάτι καινούργιο για τον Λοπετέγκι, ο οποίος γαλουχήθηκε στις ακαδημίες της Ρεάλ Σοθιεδάδ, παρακολουθώντας τον εμβληματικό Λουίς Αρκονάδα, ωστόσο το 1985 αποδέχθηκε πρόταση της Ρεάλ για να ενταχθεί στη δεύτερη ομάδα της, την Καστίγια.

Σε αυτήν έκανε τα πρώτα βήματά του στο ποδόσφαιρο ως τερματοφύλακας, παίζοντας για τρία χρόνια ως βασικός, προτού προβιβαστεί στην πρώτη ομάδα το 1988. Την πρώτη σεζόν την πέρασε ως δανεικός στη Λας Πάλμας και όταν επέστρεψε δεν κατάφερε να αποκαθηλώσει τον Πάκο Μπούγιο, με συνέπεια να περιοριστεί σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος σε δύο σεζόν, ένα 3-3 με την Ατλέτικο Μαδρίτης στο "Βιθέντε Καλδερόν", με τη Ρεάλ να έχει στεφθεί ήδη πρωταθλήτρια.

Το καλοκαίρι του 1991 τον βρήκε στη Λογρονιές να αγωνίζεται για πρώτη φορά ως βασικός στην Primera Division. Παρέμεινε στον σύλλογο για μία τριετία με καλά αποτελέσματα, με συνέπεια να κληθεί στην εθνική Ισπανίας από τον Χαβιέρ Κλεμέντε και να ταξιδέψει στις ΗΠΑ για το Παγκόσμιο Κύπελλο ως 3ος τερματοφύλακας, πίσω από τον Άντονι Θουμπιθαρέτα και τον Σαντιάγο Κανιθάρες.

Η επόμενη σεζόν τον βρήκε στο "Καμπ Νόου" υπό τις οδηγίες του Γιόχαν Κρόιφ να προσπαθεί -ξανά χωρίς επιτυχία- να βρει φανέλα βασικού, με τον Κάρλες Μπουσκέτς να του παίρνει τη θέση (με τον Θουμπιθαρέτα να φεύγει για τη Βαλένθια). Η άφιξη λίγο αργότερα του Βίτορ Μπαΐα τον υποβίβασε σε τρίτο τερματοφύλακα στην ιεραρχία, με συνέπεια να αποχωρήσει στα τρία χρόνια, έχοντας μόλις πέντε συμμετοχές στο πρωτάθλημα.

Τελευταίος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Ράγιο Βαγεκάνο, στην οποία παρέμεινε για πέντε σεζόν, όλες στα "μεγάλα σαλόνια", όντας για δύο εξ αυτών βασικός. Το 2003 κρέμασε τα "γάντια" του και ανέλαβε προπονητής του συλλόγου, με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα.

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Ο Λοπετέγκι είχε την τύχη να θητεύσει κάτω από τις δύο μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές φιγούρες στην ιστορία του ισπανικού (και όχι μόνο) ποδοσφαίρου: τον Αλφρέντο ντι Στέφανο και τον Κρόιφ.

Στην πιο απαιτητική προπονητική αποστολή του, στην εθνική Ισπανίας, διατήρησε σε ένα επίπεδο το στιλ που παρέλαβε από τον Ντελ Μπόσκε, με το παιχνίδι σε όλο το πλάτος του γηπέδου και τις πολλές μεταβιβάσεις, ωστόσο με τη νέα "φουρνιά" ποδοσφαιριστών που τον εμπιστευόταν απόλυτα λόγω της συνύπαρξής τους στις "μικρές" εθνικές, φρόντισε να προσθέσει στο μίγμα το στοιχείο της αμεσότητας.

Τόσο στις "μικρές" εθνικές ομάδες όσο και στην αντρική προτιμάει διάταξη 4-3-3, χωρίς να επιμένει να χρησιμοποιεί κλασικό σέντερ φορ, κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο στη Ρεάλ, όπου υπάρχει μόνο ο Καρίμ Μπενζεμά σε πρώτη γραμμή.

Στην εθνική, πάντως, χρησιμοποιεί τον Ντιέγκο Κόστα, έναν ποδοσφαιριστή διαφορετικής κοπής από την ισπανική φιλοσοφία, ο οποίος χρειάζεται ιδιαίτερη διαχείριση τόσο εντός όσο κι εκτός γηπέδου. Τα κατάφερε περίφημα με τον γεννημένο στη Βραζιλία επιθετικό της Ατλέτικο, όπως και με άλλους "προβληματικούς" ποδοσφαιριστές.

Τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Ίκερ Κασίγιας, τον οποίο παρέλαβε ως αρχηγό και βασικό αλλά σε πολύ κακή κατάσταση, με συνέπεια να μην διστάσει να δώσει το χρίσμα στον Νταβίντ ντε Χέα και να πάψει να καλεί τον βετεράνο τερματοφύλακα. Εξίσου καλή δουλειά έχει πραγματοποιήσει με τον Ζεράρ Πικέ, έναν παίκτη που βρισκόταν στο "στόχαστρο" για εξωαγωνιστικούς λόγους σχεδόν σε κάθε γήπεδο που επισκεπτόταν η εθνική Ισπανίας, με τον Λοπετέγκι να τον στηρίζει και να κερδίζει τον σεβασμό όλων.

Photo credits: AP Photo/Paulo Duarte