Ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στο NEWS 247, εκτός από την "καυτή" πολιτική επικαιρότητα, μίλησε και για αθλητικά. Δείτε το συγκεκριμένο απόσπασμα από όσα συζήτησε με τον Σταύρο Γεωργακόπουλο.

-Έχουμε κοινή αγάπη για το ποδόσφαιρο, αλλά όχι για την ίδια ομάδα.

«Ναι, ναι...».

-Έμαθα ότι έχετε μία φανέλα του Μπερμπάτοφ, δώρο του Πρωθυπουργού. Είναι αλήθεια;

«Ναι, έχω τη φανέλα του Μπερμπάτοφ αλλά δεν ήταν δώρο του Πρωθυπουργού. Ήταν δώρο των ΠΑΟΚτσήδων για μένα και την έδωσαν στον Πρωθυπουργό, στη διάρκεια της Έκθεσης, για να μου τη δώσει».

-Μου έκανε εντύπωση μία δήλωση του Ιβάν Σαββίδη όταν τακτοποίησε το χρέος του ΠΑΟΚ, που ευχαρίστησε κάποιους φίλους, όπως τους αποκάλεσε, στην κυβέρνηση.

«Στην τότε κυβέρνηση. Ήταν όταν βρισκόταν η Νάντια Βαλαβάνη στη θέση όπου είναι τώρα ο Τρύφων Αλεξιάδης, ο οποίος ασχολείται με το φορολογικό. Δεν είχα εγώ κάποια εμπλοκή».

-Τελικά, τι σύστημα παίζει η κυβέρνηση και ο Ευκλείδης τι παίκτης είναι; Επιθετικός, αμυντικός;

«Αμυντικός! Μπόμπι Μουρ, αν και πάει πολλά χρόνια πίσω. Ας πω Γκουαρντιόλα. Ήταν και οι δύο αμυντικοί μέσοι. Και γιατί το λέω αυτό; Γιατί θεωρώ ότι η στρατηγική της κυβέρνησής μας είναι να υπάρχει ένα πλαίσιο που επιτρέπει σε ανθρώπους – κλειδιά να κάνουμε πράγματα για τα οποία οι Αριστεροί άνθρωποι θα είναι περήφανοι. Δηλαδή, θεωρώ επιθετικό τον Ξανθό που θα κάνει πρωτοβάθμια την υγεία, θεωρώ επιθετικό τον Φίλη που θα αλλάξει το απαράδεκτο σύστημα στα σχολεία μας, ειδικά την Γ’ Λυκείου –μπορούμε να το συζητάμε ώρες αυτό…– που έχει απαξιωθεί τελείως, θεωρώ επιθετικό τη Θεανώ Φωτίου που κάνει θαύματα για την ανθρωπιστική κρίση. Επειδή λοιπόν, είναι… τρύπια πίσω η άμυνα δεν μπορείς να κάνεις επίθεση. Λέω ότι αυτό που κάνω εγώ, εάν το καταφέρω, είναι να δώσω χώρο και χρόνο ώστε να ξεδιπλωθεί το παράλληλο πρόγραμμα και ένας κόσμος της Αριστεράς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη μετά από δύο χρόνια να πει “ναι, έκαναν κάτι σημαντικό. Κοίτα τι έκαναν στην υγεία, τι έκαναν στην παιδεία, στην κοινωνική οικονομία, στους συνεταιρισμούς. Πόσα πράγματα άλλαξαν”. Εάν το καταφέρω αυτό, τότε θα είμαι ένας πετυχημένος… Ζαγοράκης, για να αναφέρουμε και έναν ΠΑΟΚτσή και όχι μόνο ξένους».

-Είστε δηλαδή ο παίκτης – σκούπα που καθαρίζει τις δύσκολες φάσεις για να μπορέσουν από κει και πέρα οι επιθετικοί να βάλουν πιο εύκολα γκολ.

«Η ανάλυσή σου είναι περισσότερο ανάλυση Πανούτσου παρά Καρπετόπουλου (γέλια). Μιλάς για τον παίκτη, ενώ εγώ μιλάω για το σύστημα και το σύστημα είναι να υπάρχει σταθερότητα τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Θυμάμαι όταν πούλησε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον κεντρικό αμυντικό της, τον Ολλανδό Σταμ, επειδή δεν είχε καλά στατιστικά, δεν έκανε πολλά τάκλιν και πήγε σε μία ιταλική ομάδα, στη Μίλαν και έπαιξε φοβερή μπάλα. Γιατί; Ούτε εκεί έκανε τάκλιν! Η παρουσία του, όμως, και μόνο δημιουργούσε μία σταθερότητα στην ομάδα, άρα ήταν γελοίο το στατιστικό με τα πόσα τάκλιν έκανε. Ο Σταμ δεν ήταν εκεί για να κάνει το φοβερό κόψιμο, αλλά για να δημιουργήσει μία σταθερότητα, προκειμένου να βάλουν πιο εύκολα γκολ οι επιθετικοί, οι οποίοι σας είπα ποιοι είναι».

-Για το σύστημα δεν είπαμε…

«Να έχουμε γερή άμυνα για να παίζουμε με καλές αντεπιθέσεις και να βάζουμε γκολ!».

-Η αγάπη για τον ΠΑΟΚ πώς προέκυψε;

«Όπως ξέρετε, εγώ μεγάλωσα στο εξωτερικό και ήρθα στην Ελλάδα σε ηλικία 33 ετών. Γι αυτό και τα ελληνικά μου δεν είναι τόσο καλά και με κοροϊδεύουν συνεχώς για τον τρόπο που μιλάω…».

-Είναι πάντως καλύτερα από του Μπάγεβιτς που είναι περισσότερα χρόνια στην Ελλάδα…

«(Γέλια). Δεν έχω πάει σε ελληνικό σχολείο. Ούτε νηπιαγωγείο, ούτε δημοτικό, ούτε γυμνάσιο, ούτε πανεπιστήμιο. Ερχόμουν, λοιπόν, στην Ελλάδα τα καλοκαίρια και έμενα ένα μήνα με τη μία γιαγιά απ’ την πλευρά του πατερά μου, στην Πρέβεζα και ένα μήνα με την άλλη γιαγιά στη Θεσσαλονίκη. Όλη η παρέα της μητέρας και της γιαγιάς μου ήταν ΠΑΟΚτσήδες και με πήγαιναν στα φιλικά. Στα φιλικά του μεγάλου ΠΑΟΚ γιατί αυτή η περίοδος που περιγράφω είναι 1969-1974, με Κούδα, Τερζανίδη, Ιωσηφίδη, Ασλανίδη, όλοι αυτοί οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές».

-Έχω ακούσει ότι η τελευταία επίσκεψή σας στην Τούμπα δεν έφερε γούρι στην ομάδα.

«Κάθε φορά που παίζουμε με τον Παναθηναϊκό χάνουμε. Δεν ξαναπάω όταν θα παίζει ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός (σ.σ. ήταν το περσινό 1-2). Την επόμενη μέρα μιλούσα στην Καλαμαριά και μου λένε “μην ξαναέρθεις όταν παίζουμε με Παναθηναϊκό”».

-Μιλήσατε για το «Brexit», αλλά είμαστε μπροστά και σε ένα «Grexit» όσον αφορά στο ποδόσφαιρο. Ποια είναι η γνώμη σας και θεωρείτε ότι πρέπει να φτάσουμε σε κάτι τόσο ακραίο για να βρούμε λύση;

«Δεν μπορώ να απαντήσω γιατί δεν το γνωρίζω καλά το θέμα. Ξέρετε, είναι τόση η πίεση της διαπραγμάτευσης που σε πολλά θέματα είμαι πια πολύ αδιάβαστος γιατί δεν έχω χρόνο να τα παρακολουθήσω. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι εάν δεν έχουμε προέδρους ομάδων και φιλάθλους ομάδων που βασικό τους μέλημα είναι το ποδόσφαιρο και δεν το χρησιμοποιούν για άλλους λόγους, τότε δεν πρόκειται να υπάρξει λύση. Εάν μπορεί ο Σταύρος (σ.σ. Κοντονής) να ωθήσει με αυτήν την πίεση ώστε να έχουμε ομάδες, φιλάθλους, προέδρους που επενδύουν στο ποδόσφαιρο γιατί ενδιαφέρονται γι αυτό και όχι για να κάνουν άλλες δουλειές, τότε θα κάτι καλό θα βγει από αυτή τη δημιουργική σύγκρουση».

-Απλά, δεν είναι καλό να φτάνουμε σε ακραίες περιπτώσεις τύπου Θάτσερ, εναντίον της οποίας -έχω διαβάσει- ότι είχατε συμμετάσχει και σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στο παρελθόν.

«Χιλιάδες! Γενικά, θεωρώ πως δεν υπάρχει φίλαθλος ομάδας που δεν πιστεύει ότι έχει κάποια αρρώστια το ελληνικό ποδόσφαιρο. Από κάπου λοιπόν πρέπει να ξεκινήσουμε. Όπως λένε και οι γιατροί στους αλκοολικούς “εάν δεν αναγνωρίσεις το πρόβλημα, δεν πρόκειται να το λύσεις ποτέ”. Νομίζω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί που δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχει πρόβλημα ή θεωρούν ότι φταίει κάποιος άλλος. Δεν μπορώ να πω ποια θα είναι η σωστή λύση, παρά μόνο ότι υπάρχει πρόβλημα».

-Ο Ολυμπιακός έχει τελικά την καλύτερη ομάδα;

«Έχει τους καλύτερους ποδοσφαιριστές. Δεν θα σχολιάσω κάτι άλλο… (γέλια)».

* Αναλυτικά ολόκληρη η συνέντευξη στο NEWS 247. Τι λέει για τη στάση του ΔΝΤ, τη διαπραγμάτευση, το χρέος, τον Σόιμπλε και την πιο δύσκολη στιγμή της θητείας του.