Ο Μίλτον "Τάισον" Νούνιες πέρασε και δεν... ακούμπησε από τον ΠΑΟΚ, ωστόσο στα 42 του συνεχίζει να παίζει μπάλα, στη Γουατεμάλα.

Ο βραχύσωμος επιθετικός από την Ονδούρα, μία από τις πιο αποτυχημένες μεταγραφές του ΠΑΟΚ αλλά και της Premier League (Σάντερλαντ) θυμάται στο Sport24.gr την Τούμπα, τον Μπατατούδη κι εξηγεί από που βγήκε, το παρατσούκλι "Τάισον".

Έχει ύψος μόλις 1 μέτρο και 65 εκατοστά και το 1999 ήρθε στον ΠΑΟΚ, ως αποτέλεσμα σκάουτινγκ, εξ' Ονδούρας. Με τον Γιώργο Μπατατούδη στην προεδρία, και τα λεφτά να σπαταλώνται χωρίς δεύτερη σκέψη, ο "Δικέφαλος" ανακοινώνει τη μεταγραφή ενός... Τάισον έναντι 700.000.000 - τότε - δραχμών.

Ο Μίλτον Ομάρ Νούνιες Γκαρσία όπως είναι το πλήρες όνομά του, είχε αποκτηθεί μετά από εισήγηση του Σταύρου Σαράφη, δοκιμάστηκε από τον Άρι Χάαν και υπέγραψε συμβόλαιο

Ωστόσο το μέλλον του Τάισον στην Ελλάδα δεν ήταν μακρύ. Σε ηλικία 27 ετών, αποχωρεί έχοντας αγωνιστεί με τον ΠΑΟΚ, μόνο πέντε φορές.

Το Sport24.gr εντόπισε τηλεφωνικά τον Μίλτον Νούνιες στη Γουατεμάλα, όπου αγωνίζεται με τη φανέλα της Ουνιβερσιδάδ και τον ρώτησε τι θυμάται από την Ελλάδα.

"Το πέρασμά μου από την Ελλάδα, είναι σύντομο. Ωστόσο, θυμάμαι ακόμη τον ΠΑΟΚ και τη Θεσσαλονίκη. Μία πανέμορφη πόλη και μία από τις πιο δυνατές ομάδες της χώρας. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι τρελός, δεν μπορώ να ξεχάσω την ατμόσφαιρα στα ντέρμπι.

Θυμάμαι την ατμόσφαιρα της Τούμπας, ειδικά στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Όλος ο κόσμος ήταν στο πόδι, η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετική. Θυμάμαι ακόμη καπνογόνα, συνθήματα, όλο τον πανικό που επικρατούσε. Τώρα δεν θυμάμαι ονόματα, έχουν περάσει και τόσα χρόνια. Είναι και δύσκολα, τα ελληνικά (γέλια)."

Τί έφταιξε, όμως, κι ο πακτωλός χρημάτων που δαπανήθηκε για τη μεταγραφή του... σκόρερ από τη Νασιονάλ, κατέληξε σε ένα από τα μεγαλύτερα "παλτά" που πέρασαν από την Ελλάδα και τον ΠΑΟΚ; Ο Μίλτον Νούνιες σε ηλικία 42 ετών σήμερα και έχοντας αλλάξει άλλες 11 διαφορετικές ομάδες από τότε, εξηγεί ότι δεν πήρε τις ευκαιρίες που άξιζε από τον προπονητή του.

"Ίσως να ήταν κι αυτό. Ήταν σίγουρα, μία διαφορετική εμπειρία. Πάντως νομίζω ότι έπρεπε να παίζω περισσότερο. Ο προπονητής δεν με εμπιστεύτηκε. Ακόμη κι αν τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελα, δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι ο ΠΑΟΚ μου άνοιξε την πόρτα για την Ευρώπη, ότι χάρη στον ΠΑΟΚ έκανα το όνειρό μου, πραγματικότητα."

Το Μίλτον Ομάρ Νούνιες Γκαρσία ήταν "βαρύ" όνομα, για να τον επιθετικό από την Ονδούρα. Το παρατσούκλι που τον συνόδευε όχι μόνο στον ΠΑΟΚ και την Ελλάδα, αλλά και σε όλη του την καριέρα ήταν το Τάισον. Ακόμη και σε εξώφυλλο γνωστού περιοδικού πόζαρε, ως Τάισον. Ο ίδιος εξηγεί στο Sport24.gr, πως του βγήκε το παρατσούκλι...

"Το Τάισον βγήκε στην Ονδούρα, στα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα. Ήμουν στις Ακαδημίες της Ρεάλ Εσπάνια και μου το κόλλησαν τα μεγαλύτερα παιδιά. Μετά ξέρεις, όταν σου μένει ένα όνομα, δεν φεύγει. Το συνήθισα κι εγώ. Νομίζω ότι βγήκε λόγω εμφανισιακής ομοιότητας με τον Μαρκ Τάισον (γέλια)."

Εδώ το περιοδικό "ΠΑΟΚ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ", με τον τίτλο ΤΑΪΣΟΝ, η ακριβότερη μεταγραφή στην Τούμπα:

Στα βήματα του ΠΑΟΚ, βάδισε κι η Σάντερλαντ. Από τη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ μετακομίζει στο Σάντερλαντ και την τοπική ομάδα για 1.400.000 δις ευρώ (με την μετατροπή). Κι εκεί, δεν στεριώνει. Ο ίδιος δεν θέλει να θυμάται αυτή την περίοδο και αρκείται στην παρακάτω φράση...

"Ήταν μία τελείως άλλη, διαφορετική, εμπειρία. Το ποδόσφαιρο στην Αγγλία είναι διαφορετικό από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο."

Δυσκολεύεται να θυμηθεί ελληνικά ονόματα, εύλογο μετά από τόσα χρόνια. Θυμάται, όμως, ένα. Την πρώτη εντύπωση, από την Ελλάδα.

"Η πιο δυνατή μου ανάμνηση είναι η προσγείωση στη Θεσσαλονίκη κι η συνάντηση στο γραφείο του κυρίου Μπατατούδη (παρά το γεγονός ότι δεν θυμόταν ονόματα, αυτό το προέφερε άπταιστα). Επισκέφτηκα πριν δύο χρόνια την Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη, αλλά για διακοπές."

Πριν τον ΠΑΟΚ, ήταν η Ντεπορτίβο Προγρεσένιο, η Ρεάλ Εσπάνια, η Κομουνικασιόνες κι η Νασιονάλ. Μετά τον ΠΑΟΚ η Σάντερλαντ, η Νασιονάλ (ξανά), η Κομουνικασιόνες (ξανά), η Πατσούκα, η Νεκάξα, η Μαρατόν, η Κομουνικασιόνες (τρίτη φορά), η Ρεάλ Εσπάνια (δεύτερη φορά), η Ολίμπια, η Μαρατόν (δεύτερη φορά), η Χαλάπα, η Ουνιβερσιδάδ, η Κομουνικασιόνες (τρίτη φορά) κι η Ουνιβερσιδάδ (δεύτερη φορά). Πλέον, 42 ετών. Μέχρι πότε θα συνεχίζει να παίζει; Τι θα κάνει, όταν σταματήσει; Θα γίνει προπονητής;

"Ναι είμαι στα 42, πλέον. Αλλά, δεν σκοπεύω να σταματήσω για κανένα λόγο. Όσο μου δίνει δύναμη ο Θεός και στέκομαι στα πόδια μου, θα παίζω και θα προσπαθώ να κάνω το καλύτερο. Δεν θα σταματήσω σύντομα. Μόνο όταν νιώσω, ότι δεν μπορώ άλλο.

Δεν το έχω σκεφτεί να σου πω την αλήθεια. Σίγουρα θα με ενδιέφερε, αλλά προς το παρόν είμαι συγκεντρωμένος στις υποχρεώσεις μου, με την Ουνιβερσιδάδ."

Αν και αγωνίζεται στη Γουατεμάλα, στις φλέβες του κυλά αίμα ονδουρένιο. Παρούσα τόσο στο Μουντιάλ του 2010 στη Νότιο Αφρική, όσο και στη Βραζιλία το 2014, η άνοδος του ποδοσφαίρου της χώρας, είναι πιστοποιημένη. Όμως αυτό της Αφρικής, του άφησε μία γεύση πικρή καθώς δεν ήταν στην αποστολή του αντιπροσωπευτικού του, συγκροτήματος. Πως το εξηγεί; Ποια είναι η γνώμη της Ονδούρας, για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δείτε τί απαντά, στο Sport24.gr

"Το ποδόσφαιρο της Ονδούρας έχει "μεγαλώσει" τα τελευταία χρόνια. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι νεαροί παίκτες, παίζουν σε ομάδες του εξωτερικού. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, ειδικά όταν φεύγουν στην ηλικία των 18 ετών, ή και νωρίτερα. Εξάλλου η Ονδούρα είναι παρούσα στα τελευταία Μουντιάλ. Μπορεί να μην έχουμε κάποια διάκριση, ωστόσο η παρουσία έχει τη δική της σπουδαιότητα.

Η μη κλήση μου στο Μουντιάλ του 2010, στη Νότιο Αφρική ήταν απογοήτευση από μόνη της. Θεωρώ ότι το να φοράς τη φανέλα με το εθνόσημο είναι ύψιστη τιμή για τον οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή. Είχα δώσει τα πάντα για να πάω σε εκείνο το Μουντιάλ. Αλλά ο ομοσπονδιακός τεχνικός είναι αυτός που αποφασίζει κι είχε αντίθετη γνώμη. Έτσι είχαν τα πράγματα, τώρα δεν αλλάζει κάτι. Αλλά ναι, νομίζω άξιζα να είμαι στην αποστολή.

Όλοι εδώ θεωρούν το πρωτάθλημα της Ελλάδας, ως ένα από τα καλύτερα στον κόσμο. Σίγουρα, πιο κάτω από τα κορυφαία, αλλά μέσα σε αυτά. Θα μπορούσα να πω, κάτι κοντινό στο ιταλικό."

Έχει πέσει, αρκετές φορές θύμα ρατσιστικών επιθέσεων. Η πρώτη φορά, όπως ο ίδιος έχει αποκαλύψει στο παρελθόν, στην ίδια του τη χώρα. Πως αντιμετωπίζει ο ίδιος το φλέγον αυτό ζήτημα και τι πρέπει να γίνει για την εξάλειψή του;

"Ναι το είχα πει. Ακόμη και σήμερα δεν έχει βελτιωθεί, η κατάσταση. Και στο Ελ Σαλβαδόρ έχουμε αλλεπάλληλα κρούσματα ρατσισμού. Δεν βλέπω να γίνεται κάτι, μ' αυτή τη θλιβερή ιστορία. Και δεν μπορεί να γίνει κάτι, εάν δεν επέμβει η FIFA."