Κατάφερε να διεκδικήσει τα όνειρα του, παρ' ό,τι γεννήθηκε σε μια πόλη 5.826 κατοίκων. Είχε την επιμονή και τη διάθεση να υποστηρίξει τον στόχο που είχε από τα 6: να γίνει ποδοσφαιριστής. Το 2014 φάνηκε να είναι θέμα χρόνου η μεταγραφή του σε μεγάλο σύλλογο. Αυτό που συνέβη ήταν να πάθει ρήξη χιαστού. Από τότε ο Ivan Ivanov παλεύει να γίνει αυτός που ήταν, πριν ενάμιση χρόνο. Τότε που ήταν 40 φορές διεθνής με τη Βουλγαρία, με εξαιρετικές εμφανίσεις στο Europa League και highlights στο Champions League.

Στα 6 είχε αποφασίσει τι ήθελε να κάνει με τη ζωή του

Η πόλη Zlatitsa βρίσκεται στα νότια της Βουλγαρίας και 75 χιλιόμετρα μακριά από τη Σόφια. Εκεί ζουν 5.826 άνθρωποι. Όταν γεννήθηκε ο Ivan Kamenov Ivanov εκεί, η γενέτειρα του λεγόταν Srednogorie και προέκυψε από την ένωση της Zlatitsa με την Pirdop. Θα μου πεις γιατί στα λέω όλα αυτά. Για να έχεις μια γενικότερη εικόνα για τον παίκτη του Παναθηναϊκού.

Προέρχεται δηλαδή, από μια περιοχή που δεν τη λες και γεμάτη ευκαιρίες. Ο πατέρας του φρόντιζε να τον απασχολεί, όταν ήταν σπίτι -διότι εργαζόταν ως οδηγός φορτηγού. Ήταν εκείνος που του έκανε δώρο την πρώτη μπάλα ποδοσφαίρου. H ιστορία είχε ως εξής: μια μέρα είχαν πάει μαζί στη λαϊκή και δίπλα στις πιπεριές και τις ντομάτες, υπήρχε πάγκος με ποδοσφαιρικές μπάλες. Η πρώτη είχε ατυχή κατάληξη. Έπειτα από 50 σουτ, είχε γίνει κομμάτια. Πήρε και δεύτερη, και τρίτη " όσες χρειαζόμουν, γιατί στα 6 παρακολουθούσα το Παγκόσμιο Κύπελλο (του '94, με την εκπληκτική Βουλγαρία του Στόιτσκοφ να φτάνει μέχρι τον ημιτελικό αφού μεταξύ άλλων είχε ρίξει και τεσσάρα στην πρωτάρα΅Ελλάδα) και μου άρεσε τόσο πολύ το θέαμα, που αποφάσισα πως θα γίνω ποδοσφαιριστής. Έκτοτε δεν σκέφτηκα κάποιο άλλο επάγγελμα".

H πρώτη μετακόμιση

Υπήρχε όμως, ένα θέμα. Το χωριό του δεν είχε ομάδα και ο πατέρας του δεν είχε χρόνο να τον πηγαινοφέρνει σε άλλες πόλεις. Δεν είχε και χρόνο να τον παρακολουθεί. Έτσι, δεν είχε και την ευκαιρία να δει το ταλέντο του παιδιού. Ο Ivan πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Στο Blagoevgrad, πόλη που ήταν 180 χιλιόμετρα μακριά, γινόταν ένα τουρνουά για παιδιά. Δήλωσε συμμετοχή και είχε άλλους 240 συνομήλικους του, για ανταγωνισμό. Έκαναν... τσαλιμάκια, σουτ και με τα δυο πόδια, ντρίμπλες, έτρεξαν και για το τέλος, υπήρχαν διπλά.

Μόνο τρεις "επιβίωσαν" των διαδικασιών. Ο Ivanov ήταν μεταξύ τους. Θα τον δέχονταν υπό μια βασική προϋπόθεση: έπρεπε να μετακομίσει στις εγκαταστάσεις της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. Δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Και ήταν τόσο αποφασισμένος που οι γονείς του δεν προσπάθησαν καν να τον μεταπείσουν.

Για χρόνια ζούσε στο ίδιο σπίτι με άλλους 100 και το πρόγραμμα τους αφορούσε πρωινή προπόνηση, σχολείο και απογευματινή προπόνηση. Όπου "σχολείο" να σου πω ότι άλλαξε τρία "όχι γιατί δεν μου άρεσαν τα μαθήματα, αλλά επειδή πήγαινα όπου πήγαιναν οι φίλοι μου. Ήμασταν ομάδα και μετείχαμε στο σχολικό πρωτάθλημα. Όταν λοιπόν, άλλαζε σχολείο ένας, τον ακολουθούσαμε η υπόλοιποι". Οι περισσότεροι πήγαν στην Pirin 1922. Εκεί πήγε και αυτός.

Το τελευταίο σχολείο ήταν ιδιωτικό. Θυμάται πως του άρεσε η γεωγραφία και η ιστορία. Δεν έχασε τον αριθμό των "Α" που έπαιρνε στα διαγωνίσματα, αλλά... ήταν αξιοπρεπής ως μαθητής. Τι έκανε ως παίκτης;

Λέει πως χρωστά πολλά στον Vasco Petrov. " Του χρωστά τα περισσότερα. Ήταν εξαιρετικός σε θέματα ψυχολογίας. Ένας πραγματικός επαγγελματίας. Τον εμπιστευόμουν για όλα και θα του είμαι πάντα ευγνώμων". Στο Blagoevgrad απέκτησε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. " Έως τότε φορούσα sneakers και αθλητικά για τρέξιμο".

Στα 16 άρχισε να παίζει στη δεύτερη ομάδα. Εκεί τον είδε ο Spas Dzhevizov της CSKA Sofia και του ζήτησε να τον ακολουθήσει. Έμεινε μαζί με ένα συμμαθητή του στην ακαδημία. " Δεν μου άρεσε πολύ η Sofia. Στο Blagoevgrad όλα ήταν εύκολα, αλλά έπρεπε να περάσω στο επόμενο επίπεδο".

Στις 5 Μαρτίου του 2005, λίγο πριν το τέλος του αγώνα με τη Slavia (4-0), σηκώθηκε από τον πάγκο για να αλλάξει τον Thiago Silva, στο 86'. Συνέχεια δεν υπήρξε, στην πρώτη ομάδα. Τον έστειλαν στη δεύτερη και χρειάστηκε να περάσει ένας χρόνος για την επιστροφή. Έγινε φίλος με τους Aleksandar Branekov και Stoyan Abrashev. Και οι τρεις κλήθηκαν στην εθνική εφήβων.

Με την CSKA της Σόφιας πήρε το εγχώριο κύπελλο και το Supercup του 2006. Τον Αύγουστο του 2007 δόθηκε δανεικός στην Lokomotiv Plovdiv και το χειμώνα του 2008 το όνομα του συνδέθηκε με την Αγγλία.

Τον "έφαγε" ο όρος της Αγγλίας για χώρες που δεν ήταν στην ΕΕ

Το 2008 τον κάλεσαν για δοκιμαστικά στη Derby County. Ενδεχομένως να έμενε εκεί, αν μπορούσε να βγάλει επαγγελματική άδεια. Δεν τα κατάφερε, διότι δεν είχε παίξει στο 75% των επίσημων ματς της εθνικής. Η εξαίρεση του κανόνα αφορούσε τους έφηβους, αλλά έπρεπε να εγγυηθεί ο εθνικός κόουτς πως θα τους καλέσει.

Σημείωσε κάπου πως αυτή ήταν η βασική προϋπόθεση που είχαν θέσει οι Άγγλοι, για τους παίκτες που ήταν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα χρόνο μετά αυτό δεν ίσχυε για τη Βουλγαρία. Τώρα δεν ισχύει για την Αγγλία. Πώς σου φάνηκε;

Για τον ίδιο λόγο δεν είχε πάει και ο Valentin Iliev στη Norwich. Η Derby County ήταν έτοιμη να δώσει 1 εκατ. ευρώ για εκείνον και ο προπονητής Glenn Roeder είχε ενημερώσει πως θα τον χρησιμοποιούσε άμεσα, ως βασικό " αλλά λόγω της αδυναμίας στην έκδοση visa, οφείλουμε να αναζητήσουμε άλλη λύση".

Εκείνος έμεινε εκεί που ήταν, αλλά λόγω ουκ ολίγων αποχωρήσεων εξελίχθηκε σε ένα από τα βασικά στελέχη στην άμυνα της ομάδας του, μαζί με τον Kiril Kotev. Σήκωσε ξανά το βουλγαρικό SuperCup και στις 19/9 σκόραρε το πρώτο του γκολ -στα δίχτυα της Minyor Pernik-, με κεφαλιά, έπειτα από εκτέλεση κόρνερ. Σκόραρε ξανά τον Μάρτιο του 2009, αυτή τη φορά στα δίχτυα της Lokomotiv Plovdiv, για να διασφαλίσει την επιτυχία των "κόκκινων", ενώ συνέχισε και με τη Spartak Varna. Για center back είχε κάνει μια χαρά δουλειά.

Είχε γίνει διεθνής με την U17, ακολούθησε η U19 και η U21 (έβαλε και ένα γκολ: στο 3-4 από το Israel U21, στις 10/6 του 2009), πριν κληθεί στις 20/8 του 2008 στην ανδρών στο 2-1 επί της Βοσνίας. Μπήκε ως αλλαγή, στο 67'. Το αυτό έγινε στα προκριματικά με την Ιταλία, για το World Cup, στις 10/10 του 2008. Για πρώτη φορά έπαιξε σε όλο το ματς, πέντε ημέρες αργότερα στο προκριματικό παιχνίδι με τη Γεωργία. Επίσης έληξε 0-0. Έκανε τέσσερις τις συμμετοχές εναντίον της Κύπρου στο 1-4 της 10ης Οκτωβρίου του 2009, στη Λάρνακα.

Ήταν το ματς στο οποίο ο Dimitar Berbatov αποβλήθηκε στο 3'. Ο Ivanov άκουσε τα εξ αμάξης από τα media για αμυντικά λάθη που είχε κάνει. Ένα από αυτά επέτρεψε στον Μιχάλη Κωνσταντίνου να "γράψει" το 3-1. Στις 6/11 του 2011 έβαλε το πρώτο εθνικό γκολ, 1-3 από την Ελβετία, για τα προκριματικά στο Euro 2012.

Συνέχισε να την κάνει και στην εκκίνηση της αγωνιστικής περιόδου 2009-10, με γκολ στα δυο πρώτα ματς. Με το κεφάλι του υπέγραψε την πρόκριση στους ομίλους του Europa League, στο 2-1 επί της Dynamo Moscow. Η χρονιά δεν συνεχίστηκε με την ίδια ευτυχία. Αντιθέτως, οκτώ παίκτες εκδιώχθηκαν για σειρά πειθαρχικών παραπτωμάτων. Ήταν μέσα στη λίστα. Τον συγχώρησαν 20 ημέρες αργότερα (20/11) και του έδωσαν άλλη μια ευκαιρία.

Όταν του δόθηκε η ευκαιρία να φύγει, το έκανε. Ήταν τον Φεβρουάριο του 2010, οπότε υπέγραψε για τέσσερα χρόνια με τη -νεοφώτιστη τότε- Alania Vladikavkaz. Τον ακολούθησε και ο Ivan Stoyanov. Εμφανίστηκε στην ρωσική Premier League και σκόραρε 2 γκολ, σε 24 παιχνίδια, ωστόσο η ομάδα του δεν απέφυγε τον υποβιβασμό. Ο Ivanov αναζήτησε τον επόμενο προορισμό. Ήταν η Partizan.

Υπέγραψε τριετές συμβόλαιο στις 17/6 του 2011. Με δικό του γκολ οι Σέρβοι μπήκαν στους ομίλους του Europa League την πρώτη χρονιά, ψηφίστηκε "ο καλύτερος παίκτης της ομάδας" από τους φιλάθλους και είχε εμφανιστεί σε όλους τους αγώνες, χωρίς να γίνει ποτέ αλλαγή, για να μπει και στην καλύτερη ομάδα της SuperLiga. Σε δυο χρόνια πήρε ισάριθμα πρωταθλήματα.

Οι πληροφορίες τον ήθελαν να έχει δεχθεί προσφορά από τη Verona, το καλοκαίρι του 2013. Τελικά, ανακοινώθηκε από την πρωταθλήτρια Ελβετίας, Basel, που τον πήρε για αντικαταστάτη του Aleksandar Dragovic. Είχε υπογράψει τριετές συμβόλαιο, με προοπτική ανανέωσης ενός ακόμα χρόνου. " Είμαι χαρούμενος με την επιλογή μου" είχε πει " κάνω ένα βήμα προς τα εμπρός".

Έγινε μέλος της βασικής ενδεκάδας και εκ των ηγετών της πορείας στην τρίτη θέση του ομίλου, στο Champions League. Μεταξύ των αποτελεσμάτων της Basel ήταν και μια νίκη επί της Chelsea. Μεταξύ των δικών του highlights ήταν η "εξαφάνιση" του Frank Lampard.

Στο τέλος του 2013 αναδείχθηκε "καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς" στη Βουλγαρία. Είχε πει ότι "ήταν τιμή που δεν περίμενα". Έγινε ο πρώτος αμυντικός που πήρε το αγαλματάκι, μετά το 1996, γιατί είχε προλάβει να γίνει "ο καλύτερος παίκτης της εθνικής". Μια χαρά όλα; Σου 'χω και καλύτερα: στις 11/12 του 2013 αγωνίστηκε εναντίον της FC Shalke 04, για το Champions League. Στο 32ο λεπτό είδε την κόκκινη κάρτα και αποχώρησε. Αυτό ήταν το τελευταίο του παιχνίδι, για τον επόμενο ενάμιση χρόνο. Τι έγινε;

Σε φιλικό εναντίον της Eintracht Braunschweig, στις 14/2 του 2014, έπαθε ρήξη χιαστού. Έχασε το υπόλοιπο της χρονιάς (η Basel πήρε το double), έχασε και την επόμενη (ο σύλλογος κράτησε το πρωτάθλημα), για να χάσει και το συμβόλαιο, τον Δεκέμβριο του 2015. Είχε προλάβει να αγωνιστεί σε μόλις 11 παιχνίδια. Παρεμπιπτόντως, έχασε και το... τρένο για τα προκριματικά ενόψει του Euro 2016. Γιατί καθυστέρησε τόσο να επιστρέψει; Ήθελε να πάρει το χρόνο που είχε ανάγκη.

Σε συνέντευξη που έδωσε φέτος, όταν γύρισε στη Lokomotiv Plovdiv (έδωσε εννέα παιχνίδια για την A' Grupa και 7 στην Promotion League, με συνολικό χρόνο συμμετοχής τα 1.383 λεπτά) παραδέχθηκε ότι μετά την εκκίνηση που έκανε στην Ελβετία περίμενε ότι το επόμενο βήμα θα γινόταν στην Αγγλία ή τη Γερμανία. Ότι ήταν θέμα χρόνου. Τον πρόλαβαν οι εξελίξεις. Για την ακρίβεια, ο τραυματισμός " αλλά έτσι είναι η ζωή. Η αλήθεια είναι πως έζησα μια πολύ δύσκολη κατάσταση, για κάθε αθλητή. Είχα κάνει δυο πολύ καλά χρόνια και ήμουν έτοιμος για να ανέβω επίπεδο. Τελικά, ήλθε ένας γελοίος τραυματισμός, ως αποτέλεσμα πολλών κακών δικών μου αποφάσεων. Η αποθεραπεία δεν πήγε όπως περιμέναμε και για αυτό αποφάσισα να επιστρέψω εκεί όπου ξεκίνησαν όλα".

Τον περασμένο Φλεβάρη, προέκυψε δημοσίευμα που ανέφερε ότι τον θέλει η Lazio. Δεν επιβεβαιώθηκε η πληροφορία. Έκανε και μια απόπειρα να πάει στις ΗΠΑ, όταν τον ίδιο μήνα δέχθηκε την πρόταση να κάνει προπονήσεις με την New York City FC, στο camp της Florida " δεν ήμουν όμως, σε καλή φυσική κατάσταση. Εκεί παίζουν πολύ γρήγορα, πολύ πιο δυναμικά από ό,τι στην Ευρώπη. Οι Αμερικανοί είναι πολύ αθλητικοί και δεν κατάφερα να προσαρμοστώ".

Οι της Lokomotiv ήταν χαρούμενοι που γύρισε, με τον Ivanov να παραμένει ειλικρινής και να τους εξηγεί πως " αν μου δοθεί η ευκαιρία να φύγω για κάπου καλύτερα στο εξωτερικό, θα το κάνω. Αγαπώ αυτήν την ομάδα και τους φίλους της και ελπίζω να πάνε όλα καλά. Το πιο σημαντικό είναι να αρχίσω να παίζω".

Χαλαρώνει με το να περνά χρόνο παρέα με τους φίλους του, να πηγαίνει στον κινηματογράφο και να παρακολουθεί ματς ποδοσφαίρου στην τηλεόραση. Αυτοί που τον ξέρουν, λένε πως είναι ένας ήρεμος και ταπεινός τύπος που μιλά μόνο για ένα πράγμα: το ποδόσφαιρο.

Πριν σε αφήσω, θα σου πω κάτι ακόμα: η blick.ch είχε δημοσιεύσει φωτογραφίες του με μια "sexbombe", όπως αναφέρεται στο κείμενο. Τώρα έχεις και τη μοναδική φορά που απασχόλησε τα media για λόγο που δεν αφορούσε την ασπρόμαυρη μπάλα -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είχαν προηγηθεί φήμες πως είναι gay -είχε γραφτεί ότι αυτός ήταν ο λόγος που δεν είχε πάει στη Steaua. Η κυρία της φωτογραφίας, εκ των cheerleaders της Partizan όταν έπαιζε εκεί ο Βούλγαρος, διαβεβαίωσε ότι δεν είναι.