Την τελευταία πενταετία κάθε τέτοια εποχή της αγωνιστικής περιόδου, η κουβέντα που αφορά τον Ολυμπιακό είναι ίδια.

Οι Πειραιώτες Φλεβάρη μήνα βρίσκονται συνήθως πολύ μακριά μπροστά από τους διώκτες τους στην κούρσα του πρωταθλήματος, την στιγμή που προετοιμάζονται για ευρωπαϊκά παιχνίδια. Κατά βάση αυτά που αφορούν την διοργάνωση του Europa League.

Την ίδια στιγμή ωστόσο παρουσιάζουν κατά κανόνα τα ίδια αγωνιστικά προβλήματα, που σχετίζονται πρωτίστως με το έλλειμμα ενέργειας, φρεσκάδας, συγκέντρωσης, πολλές φορές και διάθεσης. Σίγουρα δεν βγάζουν την θέληση των αγώνων του Champions League που έχουν προηγηθεί στο πρώτο μισό της σεζόν.

Η εικόνα λοιπόν που συνήθως εμφανίζει ο Ολυμπιακός από τον Φλεβάρη και μετά έχει την εξήγηση σε παραπάνω από μια αιτιάσεις. Και αφορά έναν συνδυασμό πραγμάτων που τελευταίο αγγίζουν τον εκάστοτε προπονητή.

ΘΕΜΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΩΝ

Ξεκινώντας ανάποδα, την περσινή σεζόν ο Ολυμπιακός έχει διαλύσει εντός συνόρων ότι ρεκόρ υπάρχει. Πλησιάζοντας στα παιχνίδια με την Άντερλεχτ για τους "32" του Europa League, προηγείται το ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Στο αντίπαλο στρατόπεδο στήνουν ολόκληρο επικοινωνιακό μηχανισμό θέλοντας να δώσουν στο ματς πολύ μεγαλύτερη σημασία από την πραγματική, εκμεταλλευόμενοι την θέληση του Ολυμπιακού για το αήττητο.

Οι Πειραιώτες "ακολουθούν", παρατάσσονται με φουλ βασική ενδεκάδα στο ΟΑΚΑ τη στιγμή που βρίσκονται στο +22, γνωρίζουν την ήττα και τέσσερις μέρες μετά με καταρρακωμένο ηθικό, έχοντας σπαταλήσει πολλές δυνάμεις, χάνουν και από την Άντερλεχτ. Στη ρεβάνς του Φαλήρου έρχεται ο αποκλεισμός στην παράταση.

Τη σεζόν 2014 - 2015, ο Ολυμπιακός είναι στο +9 στην βαθμολογία πριν τις αναμετρήσεις με την Ντνίπρο, παίζοντας με τον Εργοτέλη πριν το εκτός έδρας ματς με τους Ουκρανούς και τον Παναθηναϊκό πριν την ρεβάνς στο "Γ. Καραϊσκάκης". Τα ματς της Super League ήταν για την 24η και 25η αγωνιστική, σε μια φάση δηλαδή του πρωταθλήματος που πολύ δύσκολα ο Ολυμπιακός κινδύνευε να χάσει την διαφορά του. Και πάλι όμως αποκλεισμός, με ήττα 2-0 στο Κίεβο και 2-2 στο Φάληρο.

Την αγωνιστική περίοδο 2012 - 2013, ο Ολυμπιακός ξανά για το Europa League κοντράρεται με τη Λεβάντε. Πριν το παιχνίδι στην Ισπανία, οι Πειραιώτες έχουν "καθαρισμένο" το πρωτάθλημα με +15 από τον ΠΑΟΚ, ενώ ο Μίτσελ έχει πάρει την θέση του Ζαρντίμ στον πάγκο. Το αποτέλεσμα δεν αλλάζει στην ουσία του, ο Ολυμπιακός με δύο ήττες (3-0, 0-1) θα αποκλειστεί από τη συνέχεια.

Τη μοναδική φορά που στο Λιμάνι έφτασαν πραγματικά κοντά σε μια καλή πορεία στο Europa League, ήταν τη σεζόν 2011 - 2012, όταν είχαν κολλημένο στον σβέρκο τους τον Παναθηναϊκό!

Έχοντας ήδη αποκλείσει την Ρουμπίν Καζάν στους "32", αντιμετωπίζοντας στους "16" την Μέταλιστ, οι Πειραιώτες με +1 στο πρωτάθλημα από τον ΠΑΟ κέρδισαν εκτός, ωστόσο στη ρεβάνς γνώρισαν εντός έδρας ήττα και έχασαν την ευκαιρία για πρόκριση στα προημιτελικά.

Πλην της τελευταίας περίπτωσης, όλες τις προηγούμενες φορές ο Ολυμπιακός μοιάζει να μην έχει δικαιολογία στο γεγονός ότι δεν πέτυχε ούτε μια πρόκριση κόντρα σε ομάδες σοβαρές αλλά όχι "μεγαθήρια". Τη στιγμή μάλιστα που νωρίτερα στη σεζόν είχαν προηγηθεί σπουδαίες νίκες στους ομίλους του Champions League απέναντι σε ομάδες - κολοσσούς.

Όμως η αλήθεια είναι πώς ο Ολυμπιακός όλες αυτές τις φορές είχε θέσει άλλες προτεραιότητες. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Είχε προτιμήσει να τα δώσει όλα για το αήττητο, να διατηρήσει ή να αυξήσει την διαφορά του στο πρωτάθλημα, να αλλάξει προπονητή που ήταν δίχως ήττα εντός συνόρων (Ζαρντίμ) γιατί η ομάδα δεν απέδιδε θεαματικό ποδόσφαιρο. Φέτος οι "ερυθρόλευκοι" παραχώρησαν τον φυσικό τους ηγέτη τέλος Ιανουαρίου, θέτοντας ως προτεραιότητα την οικονομική υγεία του συλλόγου.

Όσο αναπόφευκτη κι αν είναι η συγκεκριμένη κίνηση (δεν λες "όχι" αυτή την εποχή και μετά την απώλεια των χρημάτων του Champions League), η αποχώρηση του Λούκα Μιλιβόγεβιτς αφήνει ένα τεράστιο ερωτηματικό στον αγωνιστικό χώρο ενόψει των αναμετρήσεων με την Οσμάνλισπορ.

Αν βάλουμε στην εξίσωση και τη σεζόν 2013 - 2014, με την χαμένη ευκαιρία απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τότε ήταν ο Κώστας Μήτρογλου που είχε φύγει τον Γενάρη. Σωστή οικονομικά κίνηση, που όμως στερούσε από τον Ολυμπιακό το βαρύ του πυροβολικό.

Τον Μάιο του 2011 στον τελικό ήταν η Μπράγκα - το πήρε η Πόρτο. Τον Μάιο του 2015 στον τελικό ήταν η Ντνίπρο - έκανε το repeat η Σεβίλλη. Σαχτάρ Ντόνετσκ, Κλαμπ Μπριζ, Ντινάμο Κιέβου, Άλκμααρ, Βασιλεία, Ρουμπίν Καζάν, Αννόβερο, Μέταλιστ Κχάρκιβ, Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, όλα αυτά τα χρόνια έχουν αξιοπρόσεκτες πορείες φτάνοντας τουλάχιστον μέχρι τα προημιτελικά. Μιλάμε για μια διοργάνωση που σου δίνει -σε πλήρη αντίθεση με το Champions League- το περιθώριο διάκρισης. Αλλά θα πρέπει και να το κυνηγήσεις.

ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

Ένας ακόμη λόγος της αναποτελεσματικότητας του Ολυμπιακού αυτή την εποχή, έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι Πειραιώτες δεν έχουν μάθει να διαχειρίζονται νοκ - άουτ ματς. Μοιάζει παράδοξο να παλεύεις στα ίσια (ή να παίρνεις) την πρόκριση σε ομίλους Champions League με αντιπάλους όπως οι Μπενφίκα, Ατλέτικο Μαδρίτης, Μπάγερν Μονάχου, Άρσεναλ, Γιουβέντους, Ντόρτμουντ, Παρί Σεν-Ζερμέν αλλά να μην μπορείς να αποκλείσεις σαφώς χαμηλότερα μεγέθη στο Europa League. Όμως συμβαίνει.

Δεν ξέρει ο Ολυμπιακός την λογική των διπλών αναμετρήσεων, είναι ξεκάθαρο ακόμη και στις περιπτώσεις που είχε το προβάδισμα μετά τα πρώτα ματς. Ακόμη και στην πρόκριση με την Ρουμπίν Καζάν είχε χρειαστεί η ηρωική παρουσία του Ρόι Κάρολ.

Στην εξίσωση μπορούν κάλλιστα να μπουν θέματα νοοτροπίας. Από τον κόσμο μέχρι τους παίκτες και τον εκάστοτε προπονητή. Για παράδειγμα, με το ρολόι να σημαδεύει το 88ο λεπτό στο Φάληρο και τον Ολυμπιακό στο 2-0 επί της Γιουνάιτεντ, το σύνθημα από την εξέδρα αφορούσε το επερχόμενο... ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, τη στιγμή που οι "ερυθρόλευκοι" ζούσαν ένα επικό ευρωπαϊκό βράδυ! Τρεις μέρες μετά, με τον Μίτσελ να χρησιμοποιεί ακριβώς την ίδια 11άδα, ο Ολυμπιακός ηττήθηκε με σκορ 3-0 εντός έδρας από τους "πράσινους".

Το ίδιο παράλογη μοιάζει φέτος η απαίτηση να πάει τρένο ο Ολυμπιακός μέσα στον πιο φορτωμένο αγωνιστικά Φλεβάρη των τελευταίων χρόνων. Πού θα πρέπει να ρίξουν το βάρος οι Πειραιώτες; Στα ματς της Ευρώπης ή στο ενδιάμεσο ντέρμπι με την ΑΕΚ που είναι στο -21; Γιατί όλα μαζί συνήθως δεν γίνονται.

Από την άλλη υπάρχει και το θέμα νοοτροπίας που συχνά εμφανίζουν οι παίκτες αυτή την εποχή. Κάτι που είχε παρατηρήσει τόσο ο Ερνέστο Βαλβέρδε, όσο και ο Μάρκο Σίλβα. Με την διαφορά στο πρωτάθλημα να χαρακτηρίζεται "ασφαλείας" και την διάθεση για διάκριση στο Europa League όχι ανάλογη με το Champions League, ο Ισπανός τεχνικός και ο Πορτογάλος ομόλογος του θεωρούσαν ότι λείπει η ένταση που χρειάζεται η ομάδα στον αγωνιστικό χώρο για να αντεπεξέλθει σε ευρωπαϊκές νοκ-άουτ αναμετρήσεις. Οι παίκτες ρίχνουν στροφές στην καθημερινότητα και δεν μπορούν απλά να "γυρίσουν τον διακόπτη" στην Ευρώπη.

ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ Ή ΑΝΑΤΡΟΠΗ;

Λίγο πριν τα παιχνίδια με την Οσμάνλισπορ για τους "32" του Europa League, πολλά από τα δεδομένα που ίσχυαν προηγούμενες χρονιές τα συναντάμε και φέτος. Ο Ολυμπιακός έχει διαφορά ασφαλείας στην κούρσα για τον τίτλο, έχει ντέρμπι ενδιάμεσα στην Ευρώπη, έχασε παίκτη - πρωταγωνιστή τον Γενάρη, δεν πείθει πολλούς με την απόδοση του.

Υπάρχουν ωστόσο και δύο διαφορές: μετά τις πολλές αναβολές σε αγωνιστικές πρωταθλήματος και Κυπέλλου ο Ολυμπιακός έχει περισσότερο βεβαρημένο πρόγραμμα αυτή την εποχή σε σχέση με προηγούμενα χρόνια, ενώ ο Μπέντο συγκριτικά με τους προκατόχους του που προτιμούσαν να στηρίζονται σε 13-14 παίκτες αυτό το διάστημα, δείχνει διάθεση να ανοίξει το ροτέισον (έχει προχωρήσει σε 7 έως 10 αλλαγές στην ενδεκάδα στα τελευταία 6 ματς) και παράλληλα να ρισκάρει στην ενέργεια που βγάζει η "πιτσιρικαρία".

Στο τέλος της ημέρας, αυτό που θα σταθεί αφορμή για τις όποιες συζητήσεις είναι το αποτέλεσμα. Θα δούμε το ίδιο έργο με τις περασμένες σεζόν ή το σενάριο θα έχει ανατροπή; Οι απαντήσεις θα είναι ξεκάθαρες το βράδυ της 23ης Φλεβάρη.

Photo credits: EUROKINISSI