Μια σεζόν αξέχαστη, όχι για όλους τους σωστούς λόγους και με αδιάκοπη εναλλαγή συναισθημάτων, είναι αυτή που βιώνουν στο Λιμάνι φέτος.

Από το κρύο στην ζέστη, από την χαρά στον έντονο προβληματισμό και τούμπαλιν, είναι μια κατάσταση εξαιρετικά ψυχοφθόρα που κρατά την ηρεμία μακριά από το Αθλητικό Κέντρο Ρέντη. Ο Ολυμπιακός τραβάει όσα τραβάει σαν να γυρίζεται μια αθλητική version του "Ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι". Όταν έπρεπε να φροντίσει για να έχει δεν το έκανε και τώρα είναι αναγκασμένος να πάει στην... τσίτα έως το τέλος.

Πλέον η ανησυχία είναι έκδηλη σε μια ομάδα που εσχάτως σκοράρει τις Πέμπτες και το... ξεχνά τις Κυριακές. Πριν ριχτεί ξανά στη μάχη της Ευρώπης, φιλοξενώντας την Μπεσίκτας στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" (9/3, 22:05) για τους 16 του Europa League, ο Ολυμπιακός αντιλαμβάνεται ότι εξάντλησε το τελευταίο κανονάκι ανεμελιάς του στην κούρσα του τίτλου, το βράδυ της Κυριακής (5/3) στην Τούμπα.

ΑΧΑΣΤΗ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΓΙΔΑ ΜΑΖΙ

Μια απλή ανάγνωση της ιστορίας, δείχνει ότι ενδεχομένως να υπάρχει άδικα τέτοια ανησυχία σχετικά με την έκβαση του τίτλου. Με μια κίνηση μπορεί αυτομάτως να "κλειδωθεί" το πρωτάθλημα: να απομακρυνθεί ο προπονητής. Μια τέτοια εξέλιξη θα είχε τα γνωστά αποτελέσματα, με την αλλαγή ψυχολογίας και κλίματος, που θα έφτανε για να κάνει 4-5 νίκες ο Ολυμπιακός στα ματς που απομένουν και να τελειώνει με την υπόθεση.

Είναι μια λύση εύκολη που την ίδια στιγμή αποτελεί μεγάλη παγίδα: να κρύψει κάτω από το χαλάκι τα σημαντικά προβλήματα της ομάδας στο ρόστερ και να αποπροσανατολίσει από τις δεδομένες ανάγκες που έχουν προκύψει ενόψει καλοκαιριού.

Γιατί όση... ενεργοποίηση κι αν υπάρξει σε Ντομίνγκες, Καμπιάσο για παράδειγμα, νεότερους δεν μπορεί να τους κάνει. Και αν υπάρχουν άνθρωποι που πράγματι πιστεύουν ότι δύο παίκτες 36 και 37 ετών αντίστοιχα είναι υπεραπαραίτητοι αυτή τη στιγμή στο ρόστερ, τότε αυτό σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός έχει ακόμη σοβαρότερο πρόβλημα.

Μεγάλη αξία ο Ντομίνγκες, τεράστια προσωπικότητα ο Καμπιάσο, αλλά πλέον για συγκεκριμένες καταστάσεις αγώνων και όχι για πρωταγωνιστές. Ο Μαρίν είναι μια άλλη ιστορία. Σαφώς πιο δόκιμη από τους Αργεντίνους.

Τον τίτλο λοιπόν ο Ολυμπιακός μπορεί να τον "κλειδώσει" με μια κίνηση. Φτάνει αυτή να μην αποτελέσει τροχοπέδη για τις πολύ σοβαρές μεταγραφικές ανάγκες που αποτελούν μια πραγματικότητα στο Λιμάνι ενόψει καλοκαιριού.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Είναι ζόρικο πολλές φορές να αποδέχεται κάποιος την αλήθεια. Πιο ζόρικο να βάζει τα πράγματα στη ζυγαριά και να αντιλαμβάνεται ότι ίσως είναι διαφορετικά από αυτό που πίστευε. Για χρόνια υπήρχε μουρμούρα στο Λιμάνι για προπονητές - μαριονέτες. Ίδια μουρμούρα εμφανιζόταν και όταν κάποιος αποφάσιζε να εκφράσει μια πραγματικότητα.

Είπε λοιπόν ο Μπέντο ότι ο Ολυμπιακός έχασε σημαντικά του στελέχη στην τελευταία μεταγραφική περίοδο, όπως οι Μιλιβόγεβιτς και Ιντέγε. Ορθώς πουλήθηκαν αμφότεροι, όμως αυτό δεν αναιρεί ότι στο χορτάρι η ομάδα έχασε σε ποιότητα και δυναμική. Είναι σκληρό ενδεχομένως αλλά και αλήθεια. Κατηγορήθηκε ο Πορτογάλος ότι εφευρίσκει δικαιολογίες αλλά και για το timing. Μόνο που η αλήθεια ποτέ δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως δικαιολογία και στην ελληνική νοοτροπία το timing ποτέ δεν είναι σωστό.

Άψογα ενήργησε ο Βαγγέλης Μαρινάκης στηρίζοντας παίκτες και προπονητή μετά την ήττα από τον Πανιώνιο. Σωστά έπραξε και ο Μπέντο εκφράζοντας μια αλήθεια για τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει, προσπαθώντας να προετοιμάσει μια ομάδα για να αντεπεξέλθει σε τριπλό ταμπλό... Όταν ο Ολυμπιακός με απείρως καλύτερα και πληρέστερα ρόστερ δεν έχει καταφέρει τις περισσότερες φορές να είναι μέσα σε όλα μήνα Μάρτη, είναι τουλάχιστον χυδαίο να φορτώνεται ένας προπονητής όλες τις ανορθογραφίες σε μια ομάδα. Ειδικότερα όταν μιλάμε για την πίεση και τις απαιτήσεις του Ολυμπιακού.

Προφανώς και εκεί έξω υπάρχουν προπονητές σαφώς καλύτεροι από τον Πορτογάλο. Τεχνικοί με περισσότερες φρέσκιες ιδέες και πιο κοντά στο dna του Ολυμπιακού. Που θα μπορούσαν τέλος πάντων να διαχειριστούν με μεγαλύτερη ευελιξία κάποιες καταστάσεις. Είναι άλλο αυτό όμως και εντελώς διαφορετικό να αντιμετωπίζεις έναν προπονητή σαν την πηγή όλων των δεινών σου, όταν προηγουμένως εσύ ως σύλλογος δεν έχεις φροντίσει να δουλέψει ένας τεχνικός κάτω από νορμάλ συνθήκες.

Το ζήτημα που καίει δεν είναι να διώξεις έναν προπονητή. Αλλά να τον διώξεις για τους σωστούς λόγους. Διαφορετικά ο Μπέντο, ο κάθε Μπέντο, ο επόμενος κι ο μεθεπόμενος, θα είναι όλοι μαζί στην κατηγορία του "πέρνα κι εσύ, όπως πέρασαν κι οι άλλοι"...

Επίσης είναι πάντα θετικό να υπάρχει στήριξη και αλληλοκατανόηση ανάμεσα σε μια διοίκηση και έναν προπονητή. Όχι όμως για να καλυφθούν ενδεχόμενα λάθη, αλλά για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα όσο δύσκολα κι αν είναι. Και το πρώτο βήμα αντιμετώπισης ενός προβλήματος είναι να παραδεχθείς ότι υφίσταται.

Η ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΦΑΚΑ

Καλά έκανε ο Ολυμπιακός και δεν ασχολήθηκε με την διαιτησία της Τούμπας. Σε ανάλογες περιπτώσεις μετά από ματς με ίδιες αμφισβητούμενες φάσεις αλλά με νικητή τον Ολυμπιακό, οι αντίπαλοι του χαλούσαν τον κόσμο και ανακάλυπταν "σφαγές του αιώνα".

Μετά τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο Φάληρο, την ΑΕΚ σε Φάληρο και ΟΑΚΑ, τον Αστέρα σε Φάληρο και Τρίπολη, την Κέρκυρα στο Φάληρο, την Ξάνθη στο Φάληρο και στα Πηγάδια, ΠΑΣ στα Γιάννινα και τη ρεβάνς Κυπέλλου με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, ήρθε ένα ακόμη παιχνίδι όπου ο Ολυμπιακός αδικήθηκε, έστω κι αν δεν ήταν τα σφυρίγματα του Κύζα που του στοίχισαν την ήττα αλλά ο κακός του εαυτός.

Από την άλλη όσο κι αν υπάρχουν πολλοί που πασχίζουν να βαφτίσουν αυτές τις διαιτησίες "εξυγίανση", "εξομάλυνση" και 50% - 50%, το μόνο που καταφέρνουν είναι να εκτίθενται σχετικά με τις... αγαθές τους προθέσεις. Εφόσον στο Λιμάνι σηκώσουν στο τέλος και τον 44ο τίτλο πρωταθλητή, θα το έχουν κάνει με κόντρα διαιτησία στο σύνολο την φετινή σεζόν.

Αυτά όμως είναι πράγματα που αφορούν την διοίκηση και ουδόλως θα πρέπει να μπλέκονται με το αγωνιστικό κομμάτι. Οι συνεχείς διαμαρτυρίες δημιουργούν και άλλοθι από ένα σημείο και μετά, χάνοντας στο τέλος και κάθε τους νόημα. Αλίμονο αν ο Ολυμπιακός πέσει στην παγίδα και χάσει τον προσανατολισμό του, που κατά κύριο λόγο θα πρέπει να αφορά την οχύρωση του ρόστερ με παίκτες ποιότητας.

Καλά θα κάνουν στο Λιμάνι να πάρουν τα μέτρα τους ενόψει της νέας σεζόν αναφορικά με το κομμάτι της διαιτησίας, άριστα έπραξαν που δεν ασχολήθηκαν μετά το ματς της Τούμπας. Ωστόσο η δυναμική που θα έχουν την επόμενη σεζόν επάνω στο χορτάρι ως ομάδα, πρέπει να είναι και να παραμείνει η Νο1 προτεραιότητα των "ερυθρολεύκων".

Photo credits: EUROKINISSI