Τα προηγούμενα χρόνια υπήρξαν κάμποσες περιπτώσεις μεταγραφικών στόχων του Ολυμπιακού που έγιναν σήριαλ. Φέτος έμελλε να εξελιχθεί σε τέτοια και η πρόσληψη προπονητή.

Στον Πειραιά αφού πέρασαν από κόσκινο κάμποσες περιπτώσεις, κατέληξαν στον Μάρκο Σίλβα. Μόνο που λογάριαζαν χωρίς την... τρέλα του Μπρούνο ντε Καρβάλιο, ο οποίος βάλθηκε να κάνει δύσκολη τη ζωή του 38χρονου προπονητή, μέχρι να βρεθεί η χρυσή τομή και οι δύο πλευρές να χωρίσουν.

Έτσι λοιπόν φτάσαμε στις πρώτες μέρες του Ιουλίου και λίγο πριν ο Ολυμπιακός αναχωρήσει για το Ζέεφελντ, προκειμένου ο Σίλβα να βάλει την ερυθρόλευκη φόρμα και να πιάσει δουλειά στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη.

Από τα τέλη του Μάη στο Λιμάνι είχε ξεκινήσει η προεργασία στο μεταγραφικό μέτωπο, αφού κακά τα ψέμματα, υπήρχαν ελλείψεις στο ρόστερ σε συγκεκριμένες θέσεις που δεν χρειαζόταν καν προπονητής για να τις υποδείξει.

Με εξαίρεση την αγορά του Μιλιβόγεβιτς από την Άντερλεχτ και τις κινήσεις από τον εσωτερικό χώρο, ο Ολυμπιακός δούλευε αλλά δεν ολοκλήρωνε περιπτώσεις παικτών που προορίζονταν για την εντεκάδα, δίχως να πάρει την έγκριση του προπονητή.

Είναι χαρακτηριστικές τέσσερις περιπτώσεις που είχαν προχωρήσει μακριά στον Ολυμπιακό και περίμεναν το τελικό νεύμα του προπονητή για να κλείσουν και τυπικά. Μουνιέ, Νενέ, Ντιοπ, Μπερμπάτοφ, επί της ουσίας είχαν συμφωνήσει σε όλα με τους Πειραιώτες.

Όμως ο Μάρκο Σίλβα ύψωσε απαγορευτικό. Ο Πορτογάλος τεχνικός ήθελε παίκτες με χαρακτηριστικά που ταιριάζουν στην φιλοσοφία του, επομένως θα χρειάζονταν μικρότερο διάστημα προσαρμογής. Σίγουρα, από την στιγμή που η άφιξη του άργησε και ο Ολυμπιακός είχε τόσα πολλά ανοικτά μέτωπα, έμοιαζε ως... mission impossible το ρόστερ να αποτελείται μέχρι κεραίας αποκλειστικά και μόνο από επιλογές του Πορτογάλου.

Η αλήθεια είναι πάντως πως ο 38χρονος τεχνικός έδειξε πυγμή στο συγκεκριμένο θέμα και είδε οι επιθυμίες του να ικανοποιούνται σε συντριπτικό ποσοστό. Αφού λοιπόν είπε "όχι" στους έτοιμους, εν συνεχεία έκανε τις δικές του προτάσεις.

Σεμπά, Πάρντο και Ερνάνι (ειδικά ο τελευταίος ήταν η "κάψα" του) ήταν της απόλυτης επιλογής του και έριξαν άγκυρα στο Λιμάνι. Ιντέγιε, Φινμπόγκασον και Καμπιάσο είχαν την έγκριση του και επίσης αποκτήθηκαν. Το ίδιο συνέβη και με τον Ντα Κόστα.

Στο θέμα του στόπερ ο Ολυμπιακός σίγουρα άργησε, "χτύπησε" παίκτες πρώτης γραμμής όπως μαρτυρούν οι περιπτώσεις των Μεξές (ήθελε να μείνει στη Μίλαν και αν δεν υπήρχε ο Μπερλουσκόνι να ασκήσει βέτο στον Μιχάιλοβιτς, είναι εξαιρετικά πιθανό να γινόταν κάτοικος Πειραιά για 2+1 χρόνια), Λόλο ( έμεινε στην Αργεντινή για οικογενειακούς λόγους), Χούβελεου ( εξέφρασε ανοικτά την δυσαρέσκεια του για το γεγονός ότι η Άλκμααρ δεν του επέτρεψε να μεταγραφεί στον Ολυμπιακό), Ζαμπράνο (προτίμησε να παραμείνει στην Budesliga), Μπαλάντα (θα είναι βασικός στη Ρίβερ μετά την πώληση του Φούνες Μόρι στην Έβερτον) αλλά βρήκε κλειστές πόρτες.

Και εκεί λοιπόν η λύση ήρθε μέσα από μια επιλογή του Μάρκο Σίλβα, τον Πορτογαλομαροκινό Ντα Κόστα. Οι επιθυμίες του 38χρονου προπονητή δεν εξαντλήθηκαν πάντως μόνο στα μεταγραφικά του "θέλω". Θεώρησε ότι ο Μαρτίνες δεν χωράει στα πλάνα του και ο Αργεντίνος αποχώρησε ως δανεικός για την Ανόρθωση. Με την στάση του έδειξε ουσιαστικά στην διοίκηση ότι δεν ήθελε σε καμία περίπτωση την πώληση του Μιλιβόγεβιτς και έτσι ο Ολυμπιακός απέρριψε τα 7 εκατομμύρια ευρώ της Φενέρμπαχτσε.

Βρήκε στο ρόστερ 4 ακραίους, τους Ντοσεβί, Γιαννιώτα, Κολοβό, Ντουρμάζ, αλλά επέμεινε στην απόκτηση τριών (Πάρντο, Σεμπά, Ερνάνι) γνώριμων του παικτών, θεωρώντας προφανώς ότι ο Ολυμπιακός ήθελε σημαντική ενίσχυση εκεί.

Προτίμησε ξεκάθαρα τον Μπουχαλάκη από τον Τζανδάρη, θεωρώντας τον Κρητικό μέσο πιο έτοιμο τη δεδομένη εποχή, παρά το γεγονός ότι η απόκτηση του πρώην χαφ του ΠΑΟΚ στη θεωρία έβαζε σε κίνδυνο την παρουσία του Μπουχαλάκη στο "ερυθρόλευκο" ρόστερ.

Στο θέμα του Χάρα τώρα, ο Σίλβα μάλλον προτιμούσε τον Αργεντίνο σε σχέση με τον Πουλίδο. Ωστόσο εδώ μπήκαν στη ζυγαριά άλλα πράγματα. Ο Μεξικανός φορ τα έβαλε με θεούς και δαίμονες για να αποδεσμευτεί από την Τίγκρες, έχασε ένα χρόνο από την καριέρα του και θα ήταν πραγματικό unfair αν του έδειχνε ο Ολυμπιακός την πόρτα της εξόδου.

Εξάλλου και οι Πειραιώτες πάλεψαν πολύ για τον παίκτη, που όσο έπαιζε στην Τίγκρες έχει άκρως ερωτική επαφή με τα δίχτυα. Και είναι επίσης αλήθεια ότι αν και εφόσον ξαναβρεί την φόρμα έχει απείρως πιο εύκολο το γκολ σε σχέση με τον Χάρα. Ίσως όλα τα παραπάνω να μην ενδιέφεραν τον Σίλβα, που έβλεπε τουλάχιστον σε αυτή τη φάση τον Αργεντίνο περισσότερο έτοιμο να προσφέρει, ωστόσο έτσι έχουν τα πράγματα.

Και ενδεχομένως ο Πορτογάλος τεχνικός να ήθελε έναν ακόμη ετοιμοπόλεμο, μπαρουτοκαπνισμένο στόπερ. Ο Γούτας έχει προοπτικές, ωστόσο προέρχεται από μικροεπέμβαση στους κοιλιακούς, ο Μποτία ουσιαστικά έχασε την προετοιμασία με θλάση, ενώ ο Σίλβα προτιμά τον ταλαντούχο Βούρο από τον Αυλωνίτη.

Ποιες ήταν σωστές και ποιες λάθος επιλογές του 38χρονου τεχνικού, θα φανεί στην πορεία και μόνο μέσα από τις 4 γραμμές του γηπέδου. Ωστόσο είναι βέβαιο ότι σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό η διοίκηση του Ολυμπιακού ασπάστηκε τις προτάσεις και ικανοποίησε τις επιθυμίες του για την διαμόρφωση του ρόστερ.

Γεγονός που δεν πρέπει να περνάει στο ντούκου, αντιθέτως αποτελεί ένα πρώτο παράσημο στο πέτο του Μάρκο Σίλβα. Δεν είναι εύκολη ομάδα ο Ολυμπιακός, έχει πίεση, ενώ ποτέ δεν είναι εύκολο για έναν προπονητή να έχει τόσο μεγάλη επιρροή σε θέματα μεταγραφών και ρόστερ. Όχι μόνο στον Ολυμπιακό αλλά και σε κάθε ομάδα με τις απαιτήσεις των "ερυθρολεύκων".

Από την εποχή που στον πάγκο των Πειραιωτών καθόταν ο Ερνέστο Βαλβέρδε υπήρχε τόσο μεγάλη συμμετοχή του προπονητή στα μεταγραφικά, όχι μόνο σε θέσεις αλλά και σε πρόσωπα. Οιωνός που μάλλον είναι καλός για τον νυν τεχνικό των "ερυθρολεύκων", καθώς όπως φαίνεται έχει από πίσω του μια διοίκηση που δείχνει διατεθειμένη να τον στηρίξει από την πρώτη στιγμή, ενώ ο ίδιος θα έχει την ευχέρεια να δουλεύει καθημερινά στο Αθλητικό Κέντρο με παίκτες που στο συντριπτικό ποσοστό τους είναι της δικής του επιλογής.